Κυριακή 14 Ὀκτωβρίου 2012 ( Δ΄ Λουκᾶ )

Μιά παραβολή πού  εἶπε τό ἅγιο στόμα τοῦ Κυρίου μας  ἀκούσαμε σήμερα στό Εὐαγγέλιο. Τήν  παραβολή τοῦ Σπορέως. Στήν παραβολή αὐτή ὁ Χριστός μιλάει γιά ἕνα  γεωργό πού βγῆκε νά σπείρει τό σπόρο του. Κι ἔσπειρε τό σπόρο. Ἔσπειρε παντοῦ. Ἀλλ’ ἀπό τά τέσσερα μέρη τοῦ σπόρου ἕνα μόνο ἔβγαλε καρπούς. Τά ἄλλα τρία μέρη τοῦ σπόρου πῆγαν χαμένα. Ὄχι γιατί ὁ σπόρος δέν ἦταν καλός. Ὁ ἴδιος σπόρος ἦταν. Ἀλλά διότι τό ἔδαφος ὅπου ἔπεσαν οἱ σπόροι αὐτοί δέν ἦταν καλό. Τό ἕνα μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε στό δρόμο τόν χιλιοπατημένο· πέταξαν τά πουλιά καί τόν πῆραν. Τό ἄλλο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σέ μέρη πού ἦταν γεμάτα πέτρες· καί μόλις φύτρωσε, ξεράθηκε, γιατί δέν ὑπῆρχε δροσιά. Τό τρίτο μέρος ἔπεσε σέ γῆ γεμάτη ἀγκάθια· φύτρωσε, ἀλλά τά ἀγκάθια ἔπνιξαν τό σπόρο. Καί μόνο τό τελευταῖο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σέ καλή γῆ, φύτρωσε καί ὁ ἕνας σπόρος ἔγινε ἑκατό.

Ποιά εἶναι ἡ ἑρμηνεία τῆς παραβολῆς;  Τί ἐννοεῖ ὁ Κύριος; Ποιός εἶναι ὁ γεωργός; Ποιός εἶναι ὁ σπόρος; Ποιά εἶναι τά διάφορα ἐδάφη;

Ὁ γεωργός εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, πού ἔσπειρε καί ἐξακολουθεῖ νά σπέρνει τόν πολύτιμο σπόρο του. Ὁ σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου, τό κήρυγμα. Τά δέ διάφορα μέρη, ὅπου ἔπεσε ὁ σπόρος, εἶναι οἱ καρδιές τῶν ἀνθρώπων πού δέν εἶναι ὅμοιες μεταξύ τους. Ἄλλες καρδιές εἶναι σκληρές σάν τό δρόμο, πού ὅσο σπόρο κι ἄν ρίξεις δέν πιάνει. Ἄλλες καρδιές εἶναι σάν τά πετρώδη ἐδάφη. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἔχουν καλή διάθεση, ἀκοῦν μέ εὐχαρίστηση τό λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ὅταν παρουσιασθοῦν ἐμπόδια καί πειρασμοί ἀπό τό διάβολο καί τά ὄργανά του, ὅλος ὁ ἐνθουσιασμός τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν μαραίνεται καί σβήνει καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δέν φέρνει κανένα ἀποτέλεσμα στίς ψυχές τους. Ἄλλη κατηγορία ἀνθρώπων εἶναι σάν τή γῆ πού εἶναι γεμάτη ἀγκάθια. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἀκοῦν μέ χαρά τό λόγο τοῦ Θεοῦ, προσπαθοῦν νά τόν ἐφαρμόσουν, ἀλλά ἔχουν μπλεχτεῖ μέ κοσμικές φροντίδες καί μέριμνες καί δέν τούς μένει καιρός γιά τήν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς τους. Διασκέδαση, αἰσχρές ἐπιθυμίες, ὑπερβολική φροντίδα γιά τήν ἀπόκτηση χρημάτων καί περιουσίας εἶναι τά ἀγκάθια πού πνίγουν τήν καλή τους διάθεση καί προσπάθεια.

Τί κρίμα! Τόσος σπόρος, τόση προσπάθεια, τόσα κηρύγματα, τόσες  ὁμιλίες, ὅλα πᾶνε χαμένα.

Ἀλλά δόξα τῷ Θεῷ! Ὑπάρχει  καί μιά μερίδα ἀκροατῶν πού  οἱ καρδιές τους εἶναι σάν τήν  καλή γῆ. Ἀκοῦν μέ χαρά τό λόγο τοῦ  Θεοῦ. Τόν παίρνουν καί τόν φυτεύουν βαθειά μέσα στήν καρδιά τους. Τόν μελετοῦν κάθε μέρα. Πιστεύουν στή δύναμή του καί τόν ἔχουν ὁδηγό στή ζωή τους. Ἔχουν μεγάλη ὑπομονή. Νικοῦν ὅλα  τά ἐμπόδια, τούς πειρασμούς, καί ὁ Θεός πού βλέπει τήν προθυμία, τούς κόπους καί τόν ἀγώνα πού κάνουν γιά νά ἐφαρμόσουν τό λόγο τοῦ Θεοῦ, τούς εὐλογεῖ. Οἱ ψυχές αὐτές εὐωδιάζουν, γεμίζουν ἀπό καρπούς, ἀπό ἀρετές καί καλά ἔργα. Οἱ ψυχές αὐτές εἶναι τό εὐλογημένο χωράφι τοῦ Θεοῦ, πού τό βλέπει κανείς καί τό χαίρεται.

Ἐμεῖς, ἀδελφοί, ὅσοι ἐρχόμαστε στήν ἐκκλησία καί ἀκοῦμε τό λόγο τοῦ Θεοῦ, σέ ποιά ἀπό τίς τέσσερις κατηγορίες ἀνήκουμε; Ἐμεῖς τί εἴμαστε; Εἴμαστε δρόμος σκληρός καί πατημένος πού δέν ἀκουμπᾶ κἄν ἐπάνω μας καί δέν μᾶς ἐνδιαφέρει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ; Εἴμαστε χωράφι γεμάτο πέτρες, γεμάτο κακίες, μίση καί ἐλαττώματα καί δέν ὑπάρχει μέσα μας ἡ ψυχική διάθεση γιά νά μείνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ; Εἴμαστε χωράφι γεμάτο ἀγκάθια, μέ φροντίδες καί μέριμνες καί ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες καί δέν προλαβαίνουμε νά ἀσχοληθοῦμε μέ τό Εὐαγγέλιο; Ἤ εἴμαστε καλή γῆ, χωράφι καλλιεργημένο, ἕτοιμο νά δεχθεῖ τό σπόρο καί νά καρποφορήσει;

Ὅ,τι κι ἄν εἴμαστε, σέ ὅποια κατηγορία κι ἄν ἀνήκουμε, νά παρακαλέσουμε τό Θεό καί νά ἐργασθοῦμε νά γίνουμε γῆ ἀγαθή. Καί ἐάν ἀκόμη εἴμαστε ἀδιάφοροι ἤ γεμάτοι κακίες, μίση, ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες, ἐλαττώματα καί πάθη, ἄς μήν ἀπελπιστοῦμε. Καί ἡ πιό ἄγρια καί ἁμαρτωλή ψυχή μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἡμερεύει καί γίνεται ἁγία καί καρποφορεῖ ἑκατονταπλασίονα. Ληστές καί πόρνες, ἄγρια χωράφια τοῦ διαβόλου, μετανοοῦν καί γίνονται χωράφια τοῦ Θεοῦ.