Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012 ( Α΄ Λουκᾶ )

        «Ἐπί δέ τῷ ρήματί σου χαλάσω τό δίκτυον» (Λουκ. ε΄, 3).

Στή λίμνη τῆς Γεννησαρέτ βρισκόταν ὁ Κύριός μας, μπροστά σέ δύο πλοῖα. Οἱ ψαράδες πού εἶχαν τά πλοῖα ἦταν στήν παραλία καί καθάριζαν τά δίχτυα τους. Ζήτησε ὁ Κύριος καί μπῆκε σ’ ἕνα ἀπό αὐτά, πού ἦταν τοῦ Σίμωνα, καί τόν παρακάλεσε νά μετακινήσει λίγο τό πλοῖο πρός τή λίμνη. Καί ἀπό τό πλοῖο δίδασκε τά πλήθη τοῦ λαοῦ πού ἦταν στήν παραλία.

Ὅταν τελείωσε τή διδασκαλία του, εἶπε στό Σίμωνα: - Πήγαινε μέ τό πλοῖο στά βαθειά νερά τῆς λίμνης καί ρίξε ξανά τά δίχτυα σου, γιά νά πιάσεις ψάρια. Τότε ὁ Σίμωνας τοῦ ἀπάντησε: - Διδάσκαλε, ὅλη τή νύχτα κουραστήκαμε ρίχνοντας τά δίχτυα καί δέν πιάσαμε τίποτε. Ἀφοῦ τό λές ὅμως Ἐσύ, θά ρίξω ξανά τά δίχτυα ἔχοντας τέλεια πεποίθηση καί ὑπακοή στό λόγο σου.

Τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ὑπακοῆς ποιό ἦταν; Ἔπιασαν πάρα πολλά ψάρια, τόσα πολλά πού ἀπό τό βάρος τους ἄρχισε νά σχίζεται τό δίχτυ, καί εἰδοποίησαν τούς ψαράδες πού ἦταν στό ἄλλο πλοῖο νά ἔλθουν νά τούς βοηθήσουν. Ἦταν δέ τόσα πολλά τά ψάρια, πού κινδύνευαν νά βυθισθοῦν καί τά δύο πλοῖα.

Αὐτό τό θαῦμα ἔγινε αἰτία νά ἀναγνωρίσει ὁ Σίμων Πέτρος ὅτι ὁ Κύριός μας δέν ἦταν ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος, ἀλλά εἶχε μέσα του θεϊκή δύναμη. Ἀναγνώρισε ἀκόμα ὅτι ὁ ἴδιος ἦταν ἁμαρτωλός καί παρακάλεσε τόν Κύριο νά βγεῖ ἔξω ἀπό τό πλοῖο λόγῳ τῆς δικῆς του ἀναξιότητος. Ἀπό τότε ὁ Κύριός μας προσκάλεσε τό Σίμωνα Πέτρο καί τούς συνεταίρους του, τούς υἱούς Ζεβεδαίου - τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη - νά ἀφήσουν τά πλοῖα τους καί τίς ἀσχολίες τους καί νά τόν ἀκολουθήσουν. Τότε αὐτοί ἄφησαν τά πάντα καί ἀκολούθησαν τόν Χριστό.

Ἄς μείνουμε, ὅμως, στήν ὑπακοή τοῦ Πέτρου στό πρόσταγμα τοῦ Κυρίου μας νά ξαναρίξουν τά δίχτυα τους. Ἔμπειρος ψαράς ὁ Πέτρος ἤξερε πώς τήν ἡμέρα ἦταν πολύ δύσκολο νά πιάσει ψάρια. Ἀκόμη ὅλη τή νύχτα εἶχε ξαγρυπνήσει ψαρεύοντας, καί τώρα ἀσφαλῶς ἦταν κουρασμένος καί νυσταγμένος. Ὅμως ἡ ὑπακοή στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ νίκησε καί τήν κούρασή του καί τίς γνώσεις του πάνω στό ἐπάγγελμά του. Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ὑπακοῆς ἦταν νά πιάσουν, χωρίς νά τό περιμένουν, πάρα πολλά ψάρια. Ὁ Χριστός εὐλόγησε τήν ὑπακοή του καί τόν ἀντάμειψε καί μέ ὑλικά ἀγαθά!

Καί αὐτό δέν ἔγινε μόνο τότε στόν Ἀπόστολο Πέτρο. Αὐτό γίνεται κάθε φορά πού ὁ ἄνθρωπος ὑπακούει στίς προσταγές τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος βάζει τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ πάνω ἀπό τή γνώμη του καί ἀπό τίς γνώσεις του, πάνω άπό τό τί κάνουν οἱ πολλοί, τότε ὁ Θεός τόν εὐλογεῖ πλούσια.

Πόσες φορές καί ἐμεῖς βρισκόμαστε ἀντιμέτωποι μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί δυσκολευόμαστε νά τό ἐφαρμόσουμε, γιατί νομίζουμε ὅτι θά κουραστοῦμε χωρίς κανένα ἀποτέλεσμα;

- Θεέ μου, μοῦ λές νά μή λέω ψέματα. Ἀλλά ἄν δέν πῶ ψέματα, μπορεῖ νά χάσω τή δουλειά μου, νά χάσω κάτι πού ἔχω μεγάλη ἀνάγκη.

Ἡ ἀπάντηση τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου εἶναι:

- Θεέ μου, ἐπειδή τό λές Ἐσύ, δέν θά πῶ ψέματα, ὅ,τι κι ἄν γίνει.

Καί τότε ἔρχεται περισσότερη εὐλογία.

-          Θεέ μου, ἐπειδή τό λές Ἐσύ, θά συγχωρήσω τόν ἀδελφό μου πού μέ ἀδίκησε, πού μέ συκοφάντησε, πού πῆρε τήν περισσότερη περιουσία.

Ἐπειδή τό λές Ἐσύ, θά μείνω μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μου ἁγνός, ἐγκρατής, μακριά ἀπό κάθε ἠθικό μολυσμό. Θά ζῶ, ὅπως θέλεις Ἐσύ, καί ὄχι ὅπως κάνουν οἱ πολλοί.

Ἐπειδή τό λές Ἐσύ, Χριστέ μου, θά κάνω ὑπομονή καί δέν θά μιλήσω, δέν θά θυμώσω, δέν θά πῶ ἄσχημα λόγια γι’ αὐτούς πού μέ παιδεύουν καί  μέ στεναχωροῦν.

Γιά Σένα, Χριστέ μου, ποτέ δέν θά ἀφήσω κανένα νά μέ παρασύρει, γιά νά κάνω κάτι ἐνάντια στό θέλημά Σου, ἔστω κι ἄν αὐτός εἶναι ὁ πατέρας μου ἤ τό παιδί μου ἤ ὁ σύζυγός μου.

Ὅταν μέ τέτοια ὑπακοή στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ πορεύεται ὁ πιστός ἄνθρωπος, εἶναι βέβαιο ὅτι θά ἔχει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀκριβῶς τήν εἶχε καί ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, ὁ ὁποῖος χάλασε τά δίχτυα του καί ὑπάκουσε στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἄν καί ἦταν αὐτό ἀντίθετο μέ τή λογική!