Κυριακή 1 Ἰανουαρίου 2023 (ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ)

 Κυριακή 1 Ἰανουαρίου 2023 (ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ)

(Λουκ. β’  20 - 21, 40 - 52)

Νέα πάλι ἑορτή ἑορτάζουμε σήμερα, νέα Δεσποτική πανήγυρη. Νέα χαρᾶς εὐαγγέλια. Ἡ περιτομή τοῦ Κυρίου εἶναι ὑπόθεση χαρᾶς γιά μᾶς, ἀφοῦ γιά τή δική μας σωτηρία ἔλαβε χώρα. Φανερώνει ταυτόχρονα τό βάθος τῆς ταπεινώσεως, τό μέγεθος τοῦ πόνου καί τήν ἄκρα συγκατάβαση στήν ὁποία κατῆλθε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.

Γιά τόν Χριστό μας ταπείνωση  εἶναι ἡ περιτομή, γιατί εἶναι ὑποταγή στό νόμο. Σ΄ ἕνα νόμο πού ἦταν γιά τούς δούλους, γιά τούς ἁμαρτωλούς καί ἀποστάτες. Ἀλλά ὁ Χριστός δέν εἶναι δοῦλος, εἶναι ὁ Κύριος. Δέν εἶναι ἁμαρτωλός. Δέν εἶναι ἐχθρός καί ἀποστάτης. Εἶναι ὁ Μονογενής καί ἀγαπητός Υἱός τοῦ προανάρχου Πατρός. Αὐτός, λοιπόν, περιτέμνεται ὡς δοῦλος. Αὐτός περικόπτεται τήν σάρκα ὡς ἔνοχος καί ἁμαρτωλός. Καί δέν εἶναι τοῦτο προσβολή πρός τήν ἄφατη ἁγιότητά του; Δέν εἶναι ταπείνωση ἀμέτρητη γιά τήν θεία μεγαλειότητά του; Εἶναι. Ἀλλά τί μ’ αὐτό; Ὁ Ἰησοῦς ἦρθε νά ταπεινωθεῖ, γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο, πού τον ταπείνωσε ἡ ἁμαρτία. Ἦρθε νά δεχθεῖ ὅλους τούς κανονισμούς στούς ὁποίους ὑποβάλλονταν οἱ ἁμαρτωλοί καί νά «πληρώσῃ πᾶσαν δικαιοσύνην». Γι’ αὐτό «οὐκ ἐβδελύξατο ὁ πανάγαθος Θεός τῆς σαρκός τήν περιτομήν». Τήν δέχθηκε εὐχαρίστως. Καί τώρα περιτέμνεται. Αὔριο θά προσφέρεται ὡς βρέφος στό Ναό μέ τούς νεοσσούς τῶν περιστερῶν ὡς προσφορά καί θυσία. Ἔπειτα θά βαπτίζεται ὡς ἁμαρτωλός ὁ ἀνένοχος, θά ὑβρίζεται ἀπό τούς ἀποστάτες ὡς ἀποστάτης, θά συκοφαντεῖται ὡς πλάνος, θά καταδικάζεται ὡς βλάσφημος, θά σταυρώνεται ὡς κακοῦργος καί ἐγκληματίας. Καί θά κατέρχεται χωρίς ἀντιλογία καί παράπονο τήν ματωμένη σκάλα τῶν παθημάτων του. Ἀπό τόν ἕνα ἐξευτελισμό στόν ἄλλο. Καί ἀπό τήν πρώτη ταπείνωση στή δεύτερη, στήν τρίτη...

Καί ὅλα αὐτά τα δέχθηκε ὁ Κύριος γιά τή σωτηρία μας, γιά νά σηκώσει τήν ἐνοχή μας. Ἀλλά καί γιά νά μᾶς προτρέψει στήν ἀρετή. Γιατί τί μᾶς διδάσκει καί τί συμβολίζει ἡ δική του περιτομή;

            Μᾶς διδάσκει τήν περιτομή τῶν παθῶν μας. Γι’  αὐτόν τό λόγο περιτμήθηκε  ὁ Χριστός, «ὅπως παύσῃ τά σκιώδη καί περιέλῃ τό κάλυμμα τῶν παθῶν ἡμῶν». Δηλαδή γιά νά μᾶς ὁδηγήσει ἀπό τή σκιά στό φῶς καί ἀπό τή σαρκική στήν πνευματική περιτομή. Στήν περιτομή τῶν παθῶν. Μέ ἄλλα λόγια στήν περιτομή τοῦ ἐγωισμοῦ μας, τῆς ἀλαζονίας, τοῦ πείσματος, τοῦ θυμοῦ, τῆς πλεονεξίας καί ἀδικίας, τῆς σαρκικότητας, τοῦ φθόνου, τοῦ μίσους καί τῆς ἀντιπάθειας, τοῦ ψέματος καί τῆς συκοφαντίας, τῆς δολιότητας καί ὑποκρισίας μας. Αὐτά δέν εἶναι ὁ πονηρός θησαυρός τῆς καρδιᾶς μας; Ἄς τά κόψουμε λοιπόν! Ἄς τά ξερριζώσουμε. Αὐτό θά πεῖ περιτομή τῆς καρδιᾶς, περιτομή ἐσωτερική καί πνευματική. Καί αὐτήν προεικόνιζε ἡ περιτομή ἡ πρώτη.

Εἶναι εὔκολο αὐτό; Ὄχι. Γι’  αὐτό καί ἡ περιτομή ἐκείνη συμβόλιζε ὄχι μόνο τήν περιτομή τῶν παθῶν, άλλά και τόν πόνο τῆς περιτομῆς. Πράγματι, πονᾶς ὅταν κόβεις τό πάθος, ὅπως πονοῦσε καί ὁ Χριστός στήν περιτομῆ τῆς ἁγίας σάρκας του. Αὐτός ὁ πόνος κάνει δύσκολο τό πράγμα. Αὐτό, ὅμως, συμβαίνει περισσότερο στόν ἄπιστο καί ὄχι καί στόν πιστό. Σ’ ἐμᾶς τούς χριστιανούς ὅλα ὑπερνικῶνται, ὅλα γίνονται εὔκολα καί ἀνώδυνα καί κατορθωτά, γιατί μᾶς ἔδωσε τή δύναμη ὁ Χριστός νά νικήσουμε τά πάθη καί τίς κακίες μας.

 Ἀφήσαμε χθές τό παλαιό ἔτος καί ἀντικρύζουμε σήμερα τό νέο. Ἀλλά πῶς τό ἀντικρύζουμε; Μήπως ἀπερίτμητοι στήν ψυχή και ἀκάθαρτοι στήν καρδιά; Μήπως μέ πάθη καί ἐλαττώματα φοβερά;

Στήν περιτομή τῶν παθῶν μᾶς καλεῖ ἡ περιτομή τοῦ Κυρίου μας. Ἄν δέν τήν καναμε πέρυσι, ἄς τήν κάνουμε φέτος. Ἄς μήν ἀναβάλουμε καί πάλι. Ὁ Χριστός μᾶς προσκαλεῖ. Μᾶς προσκαλεῖ στήν μετάνοια, τήν πίστη, τήν προσευχή. Μᾶς θέλει καθαρούς κατά τήν ψυχή. Καί ζητᾶ νά μᾶς δώσει τά νικηφόρα ὅπλα του, γιά νά νικήσουμε τά πάθη μας, γιά νά εἰσέλθουμε στή χαρά καί τή δόξα τῆς βασιλείας του.