ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ ΣΕΒΑΣΜΙΑΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012

Π Α Υ Λ Ο Σ
      Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Δράμας,
      πρός
      τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους Χριστιανούς
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

        Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,

        Σέ κάθε Θεία Λειτουργία ἐξαιρετικά μνημονεύεται ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος : «Ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας, ἀχράντου, ὑπερευλογημένης, ἐνδόξου, Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας» ἐκφωνεῖ ὁ λειτουργός κατά τήν τέλεση τῆς ἀναίμακτης ἱερουργίας. Οἱ πατέρες τῆς ἐκκλησίας συνέθεσαν ἐγκώμια ἀμίμητου λογοτεχνικοῦ κάλλους πρός τήν Παναγία.
        Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός σέ ἐγκωμιαστικό του λόγο στή σεβάσμια Κοίμησή Της λέγει τά ἑξῆς : «... χαῖρε τό θειότερο τῆς γῆς βλαστάρι, κατοικία τοῦ θείου πυρός, τό ἱερώτατο ἀριστούργημα τοῦ Πανάγιου Πνεύματος, πηγή τοῦ ζωντανοῦ νεροῦ, ἀμνάδα πού γέννησες τόν ἀμνό τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖνον πού στίς πλάτες του σήκωσε τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου, ἐργαστῆρι τῆς σωτηρίας μας ... ».
        Κανείς δέν θά μποροῦσε νά ἔλθη πρός τόν Θεό παρά μόνο δι’ αὐτῆς καί διά τοῦ μεσίτη πού γεννήθηκε ἀπό αὐτήν. Κανένα ἀπό τά δωρήματα τοῦ Θεοῦ δέν θά μποροῦσε νά δοθῆ στούς ἀγγέλους καί στούς ἀνθρώπους παρά μόνο δι’ αὐτῆς.
        Ἡ Θεοτόκος εἶναι τό ἐγκαλλώπισμα ὅλης της κτίσεως, εἶναι ἡ ἀρχή καί ἡ ρίζα τῶν ἀπορρήτων ἀγαθῶν. Γι’ αὐτό τήν Παναγία τήν τιμᾶμε ὄχι ὡς Θεό, ἀλλά ὡς τήν κατά σάρκα μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος δέν ἐβάστασε ἕνα κοινό ἄνθρωπο ἀλλά τόν ἀληθινό Θεό, ὄχι γυμνό ἀπό σάρκα ἀλλά σαρκωθέντα διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν. Ἡ σάρκα λοιπόν τοῦ Κυρίου, τῆς Θεοτόκου εἶναι σάρκα. Τό ὄνομα τῆς Θεοτόκου τονίζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἐκφράζει ὅλον τό μυστήριον τῆς Θείας οἰκονομίας.
        Δι’ ὅλα τ’ ἀνωτέρω ἡ παρρησία πρός τόν Θεόν τῆς Παναγίας μας εἶναι μεγάλη. Αὐτό ὅλοι τό γνωρίζουμε γι’ αὐτό παρά τίς πτώσεις, τίς ἁμαρτίες μας καταφεύγουμε στήν μητρική της σκέπη καί προστασία. Τήν παρακαλοῦμε εἰδικά τώρα τίς κρίσιμες ἡμέρες πού διερχόμεθα νά ἐξαντλήσει τήν ἐπιρροή της πρός τόν Υἱό της γιά τή σωτηρία τῆς πατρίδος μας.
        Ἡ κρίση πού περνᾶμε καί μᾶς πιέζει ἀσφυκτικά ὀφείλεται κατά ἕνα μεγάλο μέρος καί στή δική μας ἀποστασία ἀπό τό Θεό. Στή θέση Του ὑψώσαμε τά εἴδωλα τῆς ἀπιστίας, τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ, τῆς διαφθορᾶς. Οἱ κατά καιρούς κυβερνῶντες παραπλάνησαν τό λαό προσφέροντας ἄρτον καί θεάματα, κούφιες ὑποσχέσεις, γιά γήϊνους παραδείσους μέ ἄσκοπους δανεισμούς ὥστε νά καταντήσουμε περίγελως καί χλεύη τῶν ἐθνῶν. Ζητᾶμε βοήθεια ἀπό τούς σκληροκάρδιους δανειστές μας πού ζητοῦν νά πάρουν καί τίς σάρκες μας. Ἐμεῖς ὅμως πρέπει νά προστρέξουμε στόν Θεό, στήν Παναγία στούς Ἁγίους. Ἕνας δρόμος ἀνάκαμψης ὑπάρχει αὐτός τῆς μετάνοιας.
        Μετάνοια καί διόρθωση τῆς ζωῆς μας. Ἀπό τούς πολιτικούς μας, τούς ἀρχιερεῖς, τόν κλῆρο, τόν λαό. Νά δουλέψουμε ὅλοι μαζί ἑνωμένοι. Ἄς γκρεμίσουμε τά εἴδωλα. Ἄς ἀνακαλύψουμε τόν διπλανό μας, τόν ἀδελφό μας. Ἄς γίνουμε στήριγμα ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο. Ἄς βροῦμε ἐπιτέλους τόν ἑαυτό μας, ὡς Ἔθνος, ὡς λαός, ὡς πρόσωπα ὑπεύθυνα.
        Τότε καί ἡ βοήθεια τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ μας θά εἶναι ἀκαταμάχητη. Τότε θά διαπιστώσουμε αὐτό πού ἡ συνείδηση τῆς ἐκκλησίας ὑμνολογικά καταγράφει στό ἀπολυτίκιο τῆς σημερινῆς ἑορτῆς  : «ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε».
        Ἀπό τό θεομητορικό παλλάδιο τῆς μαρτυρικῆς μας Μητροπόλεως τήν Ἱερά Μονή Εἰκοσιφοινίσσης ὁλοκάρδια εὔχομαι ὅπως ἡ χάρις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου διά τῆς ἀχειροποιήτου ἱερᾶς Της εἰκόνος περισκέπη τήν ἀκριτική μας Ἐπαρχία, τόν πιστό λαό καί τήν πατρίδα μας. ΑΜΗΝ.

Διάπυρος πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ



† Ο ΔΡΑΜΑΣ   Π Α Υ Λ Ο Σ