Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2022 (Α' ΛΟΥΚΑ)

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2022 (Α' ΛΟΥΚΑ)

(Λουκ. ε' 1 - 11)

Μάταια εἶχαν κοπιάσει ὁ Πέτρος καί οἱ ἄλλοι συνεργάτες του ὁλόκληρη ἐκείνη τή νύχτα, ὅπως ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγέλιο. Τά δίχτυα, ὅσες φορές καί ἄν ρίχτηκαν στή θάλασσα ἀπό τούς φιλόπονους ψαράδες, ἀνασύρθηκαν ἄδεια. Κι ὅμως, ὁ πάνσοφος διδάσκαλος καί μέγας ἁλιέας τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν καλεῖ τούς ἀγαθούς ἁλιεῖς νά συνεχίσουν τήν ἐργασία τους. "Ἐπανάγαγε εἰς τό βάθος", λέει πρός τόν Σίμωνα, τόν μετέπειτα κορυφαῖο ἀπόστολο Πέτρο. Φέρε τό πλοῖο σου πάλι στά βαθειά νερά τῆς λίμνης "καί χαλάσατε τά δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν". Ρίξτε καί πάλι τά δίχτυα, γιά νά πιάσετε ψάρια. Καί ὅταν ἡ ἐντολή τοῦ Κυρίου πραγματοποιήθηκε, πλούσια δόθηκε ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Πιάστηκε πλῆθος ψαριῶν.

Δέν εἶναι οἱ ἁλιεῖς τῆς Γεννησαρέτ οὔτε οἱ πρῶτοι οὔτε οἱ μόνοι πού ἐργάζονται. Ἀμέσως μόλις δημιουργήθηκε ὁ ἄνθρωπος, ἡ ἐργασία εἶχε ὁριστεῖ ὡς καθῆκον του ἀπό τόν πανάγαθο καί πάνσοφο δημιουργό. Ὅταν ὁ Θεός ἔβαλε τόν πρωτόπλαστο νά ζεῖ μέσα στόν ἐπίγειο ἐκεῖνο παράδεισο τῆς Ἐδέμ, δέν τόν ἔβαλε για νά παραμείνει ἀργός καί νωχελικός, μέ σταυρωμένα χέρια, ἀλλά  "ἔλαβε Κύριος ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, ὅν ἔπλασε, καί ἔθετο αὐτόν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς ἐργάζεσθαι αὐτόν καί φυλάσσειν" (Γεν. β' 15). Πῆρε ὁ Κύριος τόν ἄνθρωπο πού ἔπλασε καί τόν ἔβαλε μέσα στόν παράδεισο τῆς τρυφῆς, γιά νά ἐργάζεται καί νά τόν διαφυλάττει. Αὐτά πρίν τήν ἁμαρτία καί πρίν τήν ἔξωση τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας ἀπό τόν παράδεισο.

Ἦταν, λοιπόν, καί τότε ἡ ἐργασία καθῆκον τοῦ ἀνθρώπου. Ἄλλο βέβαια ὅτι δέν ἦταν τότε συνυφασμένη μέ κόπους καί ἱδρῶτες. Ἦταν εὐχάριστη καί ἄκοπη ἀπασχόληση, ἡ ὁποία ἐκτός τῶν ἄλλων βοηθοῦσε τόν ἄνθρωπο νά ἀναπτύσσει τίς ἱκανότητες μέ τίς ὁποῖες τόν προίκισε ὁ μεγαλόδωρος δημιουργός του. Ἦταν μέσο πνευματικοῦ καταρτισμοῦ καί ἠθικῆς τελειοποίησης τῶν πρωτοπλάστων.

            Ἔπειτα, μετά τήν πτώση καί τήν ἔξοδό τους ἀπό τόν παράδεισο, ἡ ἐργασία ἄλλαξε χαρακτήρα. Γιατί τότε ἄρχισαν νά ἐφαρμόζονται καί νά πραγματοποιοῦνται οἱ λόγοι τῆς ἀπόφασης τοῦ Θεοῦ γιά τήν παρακοή τοῦ ἀνθρώπου.  " Καταραμένη νά  εἶναι ἡ γῆ ἐξαιτίας σου· μέ λύπες θά τρῶς τούς καρπούς της ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς σου·  ἀγκάθια καί τριβόλια θά βλασταίνει.· Καί θά τρῶς τό χορτάρι τοῦ ἀγροῦ·  μέ τόν ἱδρώτα τοῦ προσώπου σου θά τρῶς τό ψωμί σου, μέχρις ὅτου ἐπιστρέψεις στή γῆ, ἀπό τήν ὁποία ἐλήφθης" (Γεν. γ' 17 - 19).

Εἶναι πλέον φανερό ἀπό τούς λόγους αὐτούς τοῦ Θεοῦ ὅτι ὄχι ἡ ἴδια ἡ ἐργασία ἀλλά οἱ δυσμενεῖς ὅροι καί συνθῆκες τῆς ἐργασίας ἐπιβλήθηκαν μετά τήν ἁμαρτία ὡς πάνσοφη παιδαγωγία στόν ἄνθρωπο, γιά νά ἔχει πάντοτε μπροστά του αἰσθητά καί ἔκδηλα τά θλιβερά ἀποτελέσματα τῆς ἁμαρτίας, ἐνῶ ἡ ἐργασία δέν ἔπαψε νά εἶναι νόμος καί ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί καθῆκον τοῦ ἀνθρώπου.

Τό καθῆκον τῆς ἐργασίας πραγματοποίησε καί ἐκπλήρωσε καί ὁ ἴδιος ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος Ἰησοῦς. Ὅπως εἶναι γνωστό μέχρι τοῦ τριακοστοῦ ἔτους τῆς ἡλικίας του ἐργαζόταν στή Ναζαρέτ ὡς ξυλουργός, εὐλογώντας μέ αὐτόν τόν τρόπο τήν ἐργασία, κάθε ἐργασία θεάρεστη καί σύμφωνη μέ τό θεῖο θέλημα.

Καί οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι ἄρχισαν τή σταδιοδρομία τους ὡς ἁλιεῖς ψαριῶν. Τά πλοῖα καί τά δίχτυα ἦταν οἱ ἀπασχολήσεις τους· πεδίο δράσης τους τά νερά τῆς λίμνης Γεννησαρέτ. Εἶναι, μάλιστα, ἄξιο πολλῆς προσοχῆς ὅτι κατά τό διάστημα πού ἐξασκοῦσαν τό βιοποριστικό ἔργο τοῦ ψαρᾶ, τότε ἀκριβῶς κλήθηκαν στό ὕψιστο ἀξίωμα τῆς Ἐκκλησίας, τό ἀποστολικό. Τότε κλήθηκαν νά ἀνταλλάξουν τό ἔργο τοῦ ψαρᾶ ἀλόγων ψαριῶν μέ τό σωτήριο ἔργο τοῦ ψαρᾶ ψυχῶν καί τῆς προσαγωγῆς τους στόν Χριστό.

 Καί διαφορά ἔργων πάντοτε θά ὑπάρχει. Γεωργοί καί ποιμένες, ἔμποροι καί τεχνίτες, σοφοί καί ἐπιστήμονες ὅλοι χρειάζονται. Οὔτε εἶναι δυνατό, οὔτε εἶναι ὠφέλιμο νά ἀσχολούμαστε ὅλοι μέ τήν ἴδια ἐργασία. Ἐκεῖνο πού εἶναι κοινό σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους εἶναι τό καθῆκον τῆς ἐργασίας. Ὅλοι πρέπει νά ἐργαζόμαστε.

Βέβαια εἶναι εὐνόητο ὅτι μερικά ἔργα εἶναι περισσότερο κοπιαστικά καί ἐπικίνδυνα ἀπό ἄλλα. Ἀλλά πῶς νά γίνει; Ἔτσι εἶναι τά πράγματα. Γι' αὐτό καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δέν παραλείπει νά ἀπευθύνει προτροπές καί συμβουλές πρός τόν ἄνθρωπο. "Μή μισήσῃς ἐπίπονον ἐργασίαν καί γεωργίαν ὑπό ὑψίστου ἐκτισμένην" (Σοφ. Σειράχ ζ' 15). Ὅταν καταβάλλεις περισσότερους κόπους καί δοκιμάζεις πολλές θλίψεις καί στενοχώριες, μήν ἀπαυδίζεις. Μήν ἀποκάμεις. Σέ βλέπει Ἐκεῖνος καί θά σέ ἀνταμείψει. Ὑπόμενε καρτερικά. Ὁ πολύς κόπος, ὁ μόχθος καί οἱ ἱδρῶτες εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας. Ἀλλά σέ κάθε περίπτωση καί κάτω ἀπό αὐτές τίς συνθῆκες ἡ ἐργασία ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ, νόμος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί πηγή εὐλογίας γιά τόν ἄνθρωπο.

Τόν κόπο καί τόν μόχθο μέ τόν ὁποῖο εἶναι συνδυασμένη ἡ ἐργασία ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας, μποροῦμε νά τόν ἐλαφρύνουμε καί νά τόν ἐλαττώσουμε, ὅταν ἐργαζόμαστε μέ δικαιοσύνη καί τιμιότητα, ὅπως ὁρίζει καί νομοθετεῖ ὁ Θεός. Ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ πού δόθηκε τότε στούς ψαράδες τῆς Γεννησαρέτ, αὐτή συνετέλεσε στό νά γεμίσουν τά δίχτυα τους μέ ψάρια. Ἡ ἴδια εὐλογία θά δίνεται καί σέ ὁποιοδήποτε τίμιο δικό μας ἔργο, τό ὁποῖο θά τό ἐργαζόμαστε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.