Κυριακή 21 Αὐγούστου (Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

   Κυριακή 21 Αὐγούστου (Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

(Ματθ. ιζ΄ 14 - 23)

Ἕνας δυστυχής πατέρας, ἀκούσαμε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, πλησιάζει τούς μαθητές τοῦ Κυρίου καί τούς παρακαλεῖ νά θεραπεύσουν τό παιδί του πού σεληνιάζεται, ὑποφέρει δηλαδή φοβερά ἀπό τόν δαίμονα. Ἄλλοτε τό ρίχνει στή φωτιά καί κινδυνεύει νά καεῖ, ἄλλοτε τό ρίχνει στό νερό καί κινδυνεύει νά πνιγεῖ. Οἱ μαθητές ἀδυνατοῦν νά θεραπεύσουν τό παιδί. Τότε ὁ πατέρας ἀπευθύνεται στόν  Κύριο. Καί ὁ Κύριος τούς λέει: - Φέρτε τον ἐδῶ.

Καί νά τώρα, ὁ δαιμονισμένος νέος μπροστά στόν παντοδύναμο καί φιλάνθρωπο Κύριο. Ὁ Κύριος προστάζει ἐπιτακτικά  τό δαιμόνιο νά βγεῖ ἀπό τόν νέο, καί ὁ δαίμονας φεύγει ντροπιασμένος. Γεμάτος στοργή ὁ πολυεύσπλαχνος ἰατρός σκύβει καί πιάνει ἀπό τό χέρι τόν ἀπελευθερωμένο ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου νέο καί τόν παραδίδει τελείως ὑγιῆ στόν πανευτυχῆ πατέρα του. Σφριγηλός καί ἀκμαῖος ἐκεῖνος κοιτάζει μέ εὐγνωμοσύνη τόν μεγάλο εὐεργέτη του.  Θεραπευμένος καί ὁ πατέρας τοῦ νέου ἀπό τήν ἀπιστία του, ἀπολαμβάνει τήν ἐξαιρετική χαρά νά βλέπει τόν υἱό του τελείως ὑγιῆ, χάρη στήν φιλάνθρωπη καί ἀποτελεσματική ἐπέμβαση τοῦ Κυρίου.

Ἡ ζωή τοῦ θεραπευμένου νέου ἀποκτᾶ πλέον νόημα καί σκοπό. Ξέρει σέ ποιόν ὀφείλει τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν τυραννική κυριαρχία τοῦ σατανᾶ. Γνωρίζει ποιοῦ τό θέλημα καί τίς ἐντολές θά πρέπει νά ἀκολουθήσει.

Ἄν  τό γνώριζαν αὐτό ὅλοι οἱ νέοι, κάθε ἐποχῆς, πόσο διαφορετική θα ἦταν ἡ ζωή τους; Ἑνωμένος ὁ νέος μέ τόν ἀρχηγό τῆς ζωῆς ζεῖ ἔντονη πνευματική ζωή. Παράγει ἔργα ἀρετῆς καί ἐπιδρᾶ εὐεργετικά στό περιβάλλον του.  Ἀναδεικνύεται  ἄνθρωπος τοῦ καθήκοντος καί τῆς συνέπειας στή ζωή του. Δέν τόν δελεάζει  ὁποιοδήποτε παράνομο κέρδος. Δέν τόν παραπλανοῦν οἱ δελεαστικές ὑποσχέσεις. Δέν τόν φοβίζουν οἱ ἀπειλές. Δέν κάμπτεται μπροστά στόν ὄγκο τοῦ ἀξιώματος ἤ τοῦ πλούτου ἐκείνων πού θά ἐπιζητήσουν νά τόν παρασύρουν. Δέν ἀδιαφορεῖ οὔτε πνίγει τήν φωνή τῆς συνειδήσεώς του. Μένει μέχρι τέλους πιστός καί εἰλικρινής μαθητής τοῦ ἀήττητου καί  αἰώνιου ἀρχηγοῦ του, τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.

Ἑνωμένος μέ τόν Χριστό ὁ Χριστιανός νέος δέν μεμψιμοιρεῖ καί δέν μελαγχολεῖ οὔτε βλέπει μέ ἀνησυχία στό μέλλον. Δέν φοβᾶται ἐμπόδια, δέν ὑπολογίζει δυσκολίες. Δέν ἀφήνεται νά παρασυρθεῖ ἀπό τό ρεῦμα. Πηγαίνει ἀντίθετα πρός αὐτό, ἀτενίζοντας τόν ἀρχηγό του, πού τόν προσκαλεῖ. Ἀντλεῖ δύναμη ἀπό ἐκεῖνον καί ἀναδεικνύεται ἀκατάβλητος στόν πνευματικό του ἀγώνα. «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῷ», ἀναφωνεῖ μαζί μέ τόν ἡρωικότερο τῶν Ἀποστόλων, τόν ἀπόστολο Παῦλο (Φιλ.δ΄13). Ὅλα τά μπορῶ, γιά ὅλα εἶμαι ἱκανός, διότι μέ ἐμψυχώνει, μέ ἐνδυναμώνει ὁ παντοδύναμος Ἰησοῦς.

Πόσο πλανῶνται καί πόσο ζημιώνονται καί ζημιώνουν ἀνυπολόγιστα καί τά παιδιά τους ὅσοι ἀρκοῦνται σέ μιά τυπική θρησκευτικότητα καί ἀποφεύγουν νά δώσουν στά παιδιά τους μία  ὁλοκληρωμένη χριστιανική ἀγωγή. Ἀποφεύγουν νά στείλουν τά παιδιά τους στήν Ἐκκλησία,  στό Κατηχητικό σχολεῖο, τό ὁποῖο τούς βοηθάει νά ἀξιοποιήσουν τή νεότητά τους καί να ἀποβοῦν πολύτιμα στελέχη τῆς κοινωνίας.

Νά ἡ πλεονεκτική, ἡ τιμητική, ἡ κατ’ ἐξοχήν εὐχάριστη κατάσταση τῶν Χριστιανῶν νέων πού βρίσκονται ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό. Ποιά ἄβυσσος χωρίζει αὐτούς τούς νέους ἀπό τούς ἄλλους, πού ἀφήνονται στήν κυριαρχία τοῦ πονηροῦ! Ποιά θλίψη καί δυστυχία αὐτῶν! Ποιά χαρά καί δόξα τῶν ἄλλων!

Ἀπό τέτοιους αἰσιόδοξους νέους, ἀγωνιστές τοῦ καθήκοντος, ἔχει ἀνάγκη ὁ κόσμος ὅλος καί ἡ πατρίδα μας. Ἀπό νέους πού ἀντλοῦν ἀπό τόν αἰώνιο Νέο αἰώνια πνευματική νεότητα, τήν ὁποία σέ ἐκεῖνον τήν προσφέρουν καί γιά τή δική του δόξα τήν χρησιμοποιοῦν. Μέσα σέ ἕναν κόσμο γηρασμένο ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἀποκαμωμένο ἀπό τά τόσα δεινά τῆς ἀποσταστίας, τό μέλλον ἔνδοξο καί λαμπρό ἀνήκει στούς Χριστιανούς νέους.

Γονεῖς, διδάσκαλοι, παιδαγωγοί, ὁδηγῆστε τούς νέους, τά παιδιά σας, στό Χριστό. Ἀνταποκριθεῖτε στήν πρόσκλησή του. «Φέρετέ μοι αὐτόν ὦδε». Ὁδηγῆστε τούς νέους κοντά μου!