Κυριακή 10 Ἰουλίου (Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

Κυριακή 10 Ἰουλίου (Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

( Ματθ. η΄ 5 - 13)

             Ἦταν ἑκατόνταρχος, τό πρόσωπο πού πρωταγωνιστεῖ στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.  Εἶχε σπουδαία θέση μέσα στὶς τάξεις τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ. Δὲν ἦταν, ὅμως, αὐτὸς ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ἀπέσπασε τὴν ἰδιαίτερη εὔνοια καὶ τὸν θαυμασμὸ τοῦ Κυρίου. Ἐκεῖνο ποὺ τὸν κατέστησε ἄξιο ἐπαίνου καὶ θαυμασμοῦ ἦταν ὁ ἐνάρετος χαρακτήρας του καὶ ἰδιαιτέρως ἡ βαθιὰ καὶ δυνατὴ πίστη του.

            Ὁ ἑκατόνταρχος τῆς Καπερναούμ, παρὰ τὴ σκληρὴ καὶ αὐστηρὴ ζωὴ ποὺ ἀπαιτοῦσε τὸ ἐπάγγελμά του, ἦταν ἄνθρωπος εὐγενὴς καὶ φιλάνθρωπος.Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι σὲ μιὰ ἐποχὴ ὅπου οἱ δοῦλοι ἀντιμετωπίζονταν μὲ χειρότερο τρόπο ἀπ’ ὅ,τι τὰ ζῶα, ὁ εἰδωλολάτρης αὐτὸς ἀξιωματικὸς ἔδειξε ἰδιαίτερη στοργὴ πρὸς τὸν δοῦλο του, ποὺ εἶχε ἀρρωστήσει βαριά. Τί συγκινητικό! Ὁ ἑκατόνταρχος ἔδειξε ἐνδιαφέρον ὄχι γιὰ τὴ σύζυγο, γιὰ τὸ παιδί του ἢ γιὰ κάποιον ἄλλο συγγενῆ του, ἀλλὰ γιὰ ἕναν δοῦλο! Αὐτὸ σημαίνει ἀληθινὴ ἀγάπη. Πέρα ἀπὸ ἀτομισμοὺς καὶ ἰδιοτέλειες... Ἀγάπη χωρὶς ὅρια. Ἀγάπη ποὺ ἀπευθύνεται πρὸς ὅλους ἀδιακρίτως καὶ δὲν λογαριάζει κόπους καὶ θυσίες.

            Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πολλή του ἀγάπη ὁ ἑκατόνταρχος ἐκδήλωσε καὶ ἄλλες ἀρετές. Μία ἀπὸ αὐτὲς εἶναι καὶ ἡ ταπείνωση. Καὶ μόνο ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο πλησίασε τὸν Κύριο φανερώνει ὅτι δὲν εἶναι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τυφλώνονται ἀπὸ τὴν ἐξουσία καὶ φέρονται μὲ ὑπεροψία καὶ ἐγωισμό. «Προσῆλθεν αὐτῷ παρακαλῶν», γράφει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. Δὲν χρησιμοποίησε στρατιωτικὴ συνοδεία, οὔτε ζήτησε ἀπαιτητικὰ τὴ λύση στὸ πρόβλημά του. Ἡ στάση του ἦταν ταπεινὴ καὶ ἱκετευτική. Ἐξάλλου καὶ μόνο τὸ ὅτι ζήτησε βοήθεια φανερώνει ταπείνωση, μιὰ ἀσυνήθιστη ἀρετὴ γιὰ ἀνθρώπους ποὺ ζοῦν περιβεβλημένοι κοσμικὲς τιμὲς καὶ ἀξιώματα.

            Ἡ ὡραιότερη, ὅμως, ἔκφραση τοῦ ταπεινοῦ φρονήματος τοῦ ἑκατόνταρχου ἦταν ἡ αὐθόρμητη ἀντίδρασή του στὴν ἀπόφαση τοῦ Κυρίου νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸ σπίτι του. «Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς», τοῦ εἶπε. Δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ ἔλθεις στὸ σπίτι μου! Δὲν λέει ὅτι δὲν ἀξίζει ὁ δοῦλος μου τόση τιμή, ὥστε νὰ τὸν ἐπισκεφθεῖς ἐσὺ ὁ Κύριος, ἀλλὰ λέει ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἀνάξιος μιᾶς τέτοιας τιμῆς. Τί μεγαλεῖο ψυχῆς! Ὁ ἀνώτερος ἄρχοντας τῆς περιοχῆς ἀναγνωρίζει τὴ μικρότητά του ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ. Μιὰ τέτοια ταπείνωση ἦταν δυνατὸν νὰ μὴν ἑλκύσει τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ;

            Ἂς δοῦμε, ὅμως, καὶ μιὰ τρίτη ἀρετὴ αὐτοῦ τοῦ εὐλογημένου ἀνθρώπου. Τὸ ἀποκορύφωμα ὅλων, τὴν πίστη του. Κι ἦταν τόσο δυνατὴ ἡ πίστη του, ὥστε ἦταν ἀπόλυτα πεπεισμένος ὅτι ὁ Κύριος μποροῦσε νὰ θεραπεύσει τὸν δοῦλο του καὶ χωρὶς νὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ. Ἀπὸ μακριά. Μόνο μὲ ἕνα λόγο του! Ἔλεγε: - Κύριε, «μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου». Καὶ τί ὡραῖα ποὺ τὸ δικαιολόγησε! Ὅπως ἐγὼ διατάζω τοὺς στρατιῶτες μου κι αὐτοὶ ἐκτελοῦν τὴ διαταγή, πολὺ περισσότερο πιστεύω ὅτι ἐσύ, Κύριε, ποὺ ἐξουσιάζεις ὅλες τὶς ὁρατὲς καὶ ἀόρατες δυνάμεις, ὅταν πεῖς ἕνα λόγο, εἶναι ἀπολύτως βέβαιο ὅτι ἀμέσως θὰ ἐκτελεστεῖ.

            Αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν πίστη θαύμασε ὁ Κύριος Ἰησοῦς. Καὶ ὄχι μόνο ἀνταποκρίθηκε στὸ αἴτημα τοῦ ἑκατόνταρχου θεραπεύοντας τὸν δοῦλο του, ἀλλὰ τὸν ἐπιβράβευσε καὶ μὲ τὸν μοναδικὸ ἔπαινο: «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον»!

            Ἀγάπη, ταπείνωση καὶ πίστη. Τρεῖς ἀξιοθαύμαστες ἀρετὲς καὶ μιὰ μεγάλη ἔκπληξη! Ποιὸς τὸ περίμενε ὅτι ἕνας εἰδωλολάτρης θὰ ἔκρυβε ἕνα τέτοιο μεγαλεῖο ψυχῆς! Καὶ σήμερα, βέβαια, δὲν λείπουν ἀνάλογες ἐκπλήξεις. Εἶναι πολλοὶ σὰν τὸν ἑκατόνταρχο ποὺ χωρὶς κανεὶς νὰ τὸ περιμένει παρουσιάζουν πνευματικὴ ὡριμότητα καὶ ἀρετὲς ἀξιοζήλευτες, ἐνῶ τὴν ἴδια ὥρα ἄλλοι, ποὺ ἔχουν τὶς καλύτερες προϋποθέσεις γιὰ πνευματικὴ καλλιέργεια, παραμένουν στάσιμοι καὶ ἄκαρποι.

            Ἄραγε, ἐμεῖς ποὺ ἀπολαμβάνουμε πλούσιες τὶς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ ἔχουμε νὰ ἐπιδείξουμε ἀνάλογους καρποὺς ἀρετῆς; Ἂς μᾶς φιλοτιμήσει τὸ παράδειγμα τοῦ ἑκατόνταρχου, γιὰ νὰ καλλιεργήσουμε στὴν ψυχή μας ἅγιες ἀρετὲς καὶ νὰ εὐαρεστήσουμε στὸν Θεὸ, ὅπως κι ἐκεῖνος.