Κυριακή 12 Ἰουνίου 2022 (ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ)

         Κυριακή 12 Ἰουνίου (ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ)

(Ἰωάν. ζ΄37 - 52, η΄ 12)  

            Μεγάλη καὶ χαρμόσυνη  ἡ σημερινὴ ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς, κατὰ τὴν ὁποία ἑορτάζουμε τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴν Ἐκκλησία. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη τὸ Ἅγιον Πνεῦμα σὰν δροσερὸ ὁρμητικὸ ποτάμι ξεχύνεται στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ποτίζει κάθε ψυχὴ ποὺ διψᾶ γιὰ τὴ σωτηρία της. Καὶ στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο ἀκοῦμε τὸν Κύριο νὰ καλεῖ ὅσους διψοῦν πνευματικά, νὰ ἔρχονται κοντά του, γιὰ νὰ πίνουν καί νὰ ξεδιψοῦν. Γιὰ ποιὰ πράγματα, ὅμως, διψᾶ ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πῶς μπορεῖ πραγματικὰ νὰ ξεδιψάσει;

            Εἶναι ἀλήθεια ὅτι δὲν διψᾶ μόνο τὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἁμάρτησε καὶ ἐξορίστηκε ἀπὸ τὸν Παράδεισο, ἡ ψυχή του περιπλανιέται σὲ χώρα ἐρημικὴ καὶ ἄνυδρη. «Ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι», ὁμολογεῖ ὁ ἱερὸς Ψαλμωδός (Ψαλμ. ρμβ΄ [142] 6). Κατάξερη ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου κατακαίεται ἀπὸ ἀφόρητη δίψα, δίψα πνευματική.

            Διψᾶ γιὰ χαρά, εὐτυχία καὶ δόξα. Γιὰ νὰ ξεδιψάσει στρέφεται συνήθως μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις στὴν ἀπόκτηση ὑλικῶν ἀγαθῶν, στὴν ἀπόλαυση τῶν πρόσκαιρων ἡδονῶν, στὴν ἱκανοποίηση προσωπικῶν φιλοδοξιῶν. Τίποτε, ὅμως, ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἐγκόσμια δὲν ξεδιψᾶ τὴν ψυχή. Διότι αὐτὴ ἀναζητᾶ κάτι οὐράνιο καὶ ὑπερκόσμιο.

Διψᾶ, ἀκόμη, ὁ ἄνθρωπος καὶ γιὰ τὴν ἀλήθεια. Ἄπειρα τὰ ἐρωτήματα ποὺ τὸν ἀπασχολοῦν. Ὁρισμένα βασανιστικά. Ἐρωτήματα σχετικὰ μὲ τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, τὸν γύρω κόσμο, τὸν ἑαυτό του. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἱστορίας του πάνω στὴ γῆ ὁ ἄνθρωπος προσπάθησε νὰ δώσει ἀπαντήσεις στὰ θεμελιώδη αὐτὰ ἐρωτήματα. Ἀλλὰ καὶ ἐδῶ λανθασμένο δρόμο ἀκολούθησε. Ἀνέπτυξε φιλοσοφικὲς θεωρίες καὶ ἐγκόσμιες θρησκεῖες καὶ βέβαια πουθενὰ δὲν μπόρεσε νὰ βρεῖ τὴν ὄντως Ἀλήθεια γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὴ δίψα τῆς ψυχῆς του.

 Διψᾶ, ἐπίσης, ὁ ἄνθρωπος γιὰ ζωή. Ἐπιθυμεῖ τὴ λύτρωση καὶ τὴ σωτηρία του ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου. Καὶ εἶναι φυσικὸ αὐτό, διότι ὁ Θεὸς ἔχει πλάσει τὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ ζήσει αἰώνια. Ὁ θάνατος καὶ μόνο ὡς σκέψη εἶναι ἀποκρουστικός. Δυστυχῶς, ὅμως, ὁ ἄνθρωπος προσπαθεῖ πάλι νὰ ἱκανοποιήσει καὶ αὐτὴ τὴ δίψα του μὲ λανθασμένο τρόπο. Ἀγωνίζεται νὰ παρατείνει τὴ ζωή του στηριζόμενος ἀποκλειστικὰ στὴν ἐπιστήμη καὶ τὴν τεχνολογία. Ἔφτασαν, μάλιστα, κάποιοι ἐπιστήμονες νὰ δηλώσουν ἀλαζονικὰ ὅτι «βρισκόμαστε ἕνα βῆμα πρὶν ἀπὸ τὴν ἀθανασία». Πόσο γρήγορα διαψεύστηκαν! Καὶ ἡ δίψα τοῦ ἀνθρώπου γιὰ ζωὴ παραμένει ἀνικανοποίητη...

            Ποιὰ εἶναι, λοιπὸν, ἡ πηγή ποὺ μπορεῖ νὰ ξεδιψάσει πραγματικὰ τὴν κάθε ἀνθρώπινη ψυχή; Τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴν ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος: «Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω», εἶπε. Ἐὰν κανεὶς αἰσθάνεται πόθο καὶ δίψα γιὰ χαρά, εὐτυχία καὶ δόξα, γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν αἰώνια ζωή, ἂς ἔρχεται κοντά μου καὶ ἂς πίνει ἐλεύθερα γιὰ νὰ ξεδιψάσει.

            Μᾶς προσφέρει ὁ Κύριος τὸ «ὕδωρ τὸ ζῶν», τὴ ζωογόνο χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτὸ τὸ «ζῶν ὕδωρ» εἶναι ποὺ ἱκανοποιεῖ ὅλες τὶς ἅγιες ἐπιθυμίες τῆς ψυχῆς μας. Διότι, ὅπως μᾶς βεβαίωσε πάλι ὁ θεῖος Διδάσκαλος, «ὅς ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα» (Ἰω δ΄ 14).

            Ἂς μὴν προσπαθοῦμε, ἑπομένως, νὰ ξεδιψάσουμε στὶς θολὲς πηγὲς τοῦ κόσμου. Τὸ «ὕδωρ τὸ ζῶν» θὰ τὸ βροῦμε μόνο μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Ἐκεῖ συναντοῦμε τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ λαμβάνουμε τὶς πλούσιες δωρεὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μὲ τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν κάθαρση τῶν παθῶν, τὴν προσευχή, τὴ μελέτη τῶν θείων Γραφῶν, καὶ προπάντων μὲ τὴ συμμετοχή μας στὰ ἱερὰ Μυστήρια καὶ μάλιστα στὴ θεία Εὐχαριστία, ὁ ἀγαθὸς Παράκλητος ἔρχεται καὶ κατοικεῖ στὴν ψυχή μας καὶ μᾶς προσφέρει ὅλα ὅσα ἐπιθυμοῦμε. Μᾶς χαρίζει τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη, τὴν τέλεια χαρὰ καὶ τὴν ἀναφαίρετη εἰρήνη, διότι αὐτὰ ἀποτελοῦν καρπὸ τῆς δικῆς του παρουσίας μέσα μας (Γαλ. ε΄ 22). Μᾶς ὁδηγεῖ «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰω. ις΄ 13). Μᾶς ἐγγυᾶται τὴν ὄντως ζωὴ καὶ τὴ δόξα τοῦ οὐρανοῦ, διότι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι «ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός», ὅπως λέμε κάθε φορὰ στὴ γνωστὴ προσευχή, τὸ «Βασιλεῦ Οὐράνιε». 

            Μέσα στὴν πνευματικὴ ξηρασία τοῦ σύγχρονου κόσμου ὁ Κύριος δὲν μᾶς ἀφήνει ἀβοήθητους καὶ διψασμένους ψυχικά. Μᾶς χορηγεῖ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Ἂς καθαρίζουμε, λοιπὸν, τὸ δοχεῖο τῆς ψυχῆς μας, γιὰ νὰ γίνεται δεκτικὸ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ τότε ἡ ψυχή μας θὰ ξεδιψᾶ πραγματικὰ καὶ θὰ ἀπολαμβάνει πλούσιες τὶς δωρεές του.