ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2012

Π Α Υ Λ Ο Σ

          Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας,

πρός

          τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους Χριστιανούς τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχήν καί εὐλογίαν ἐπί τῇ λαμπροφόρῳ Ἀναστάσει τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.

          Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

          Δικαίως ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου εἰς τήν κατ’ Ἀνατολάς Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἀποτελεῖ τό ἐπίκεντρον ὅλου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἑορτολογίου. Τήν Ἀνάστασιν ἑορτάζομεν κάθε Κυριακήν. Ἐξαιρετικῶς ὅμως τήν περίοδον τοῦ Πεντηκοσταρίου, ὅπου καί οἱ καθημερινοί χαιρετισμοί τῶν ἀνθρώπων ἀντικαθίστανται μέ τόν πανευφρόσυνον νικητήριον παιᾶνα Χριστός Ἀνέστη. Ἀληθῶς Ἀνέστη !

          Πατρικῶς σᾶς προτρέπω ἐπί σαράντα ἡμέρες νά μήν χρησιμοποιεῖτε ἄλλον χαιρετισμόν. Κατά τάς πονηράς καί δυσκόλους ἡμέρας πού διερχόμεθα ὁ χαιρετισμός αὐτός ἀποτελεῖ ὁμολογίαν πίστεως, πηγήν παρηγορίας πρός ἀντιμετώπισιν τῶν δυσχερειῶν τοῦ βίου μας, καταισχύνην τῶν διωκτῶν τοῦ Χριστοῦ, τῶν ἀρνητῶν καί ὑβριστῶν τῆς Ἀναστάσεως καί αὐθόρμητον ἐκδήλωσιν τῆς πίστεως καί τῆς ἐλπίδος εἰς τόν ἀναστάντα Κύριον τῆς δόξης.

          Ἡ Ἀνάστασις διά τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό θεμέλιον καί ἡ βάσις της. Χωρίς τήν Ἀνάστασιν ὅλα τά ἄλλα εἶναι ψεῦδος καί μῦθος.

          Ὁ νέος ἅγιος καί ὁμολογητής τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἐπιφανής Σέρβος Θεολόγος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ὑποστηρίζει  :  «Ἄνευ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου δέν δύναται νά ἐξηγηθῇ οὔτε ἡ ἀποστολικότης τῶν Ἀποστόλων, οὔτε τό μαρτύριον τῶν Μαρτύρων οὔτε ἡ ὁμολογία τῶν Ὁμολογητῶν οὔτε ἡ ἁγιότης τῶν Ἁγίων, οὔτε ἡ ἀσκητικότης τῶν Ἀσκητῶν οὔτε ἡ θαυματουργικότης τῶν Θαυματουργῶν, οὔτε ἡ προσευχή τῶν προσευχομένων, οὔτε ἡ μετάνοια τῶν μετανοούντων οὔτε οἱαδήποτε χριστιανική ἀρετή ἤ ἄσκησις».

          Τήν ἐν σώματι ἀνάστασίν Του προεφήτευσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος λέγων πρός τούς Ἰουδαίους  :  «... λύσατε τόν ναόν τοῦτον, καί ἐν τρισίν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν» (Ἰω. β΄, 19). Διά τοῦτο καί ἡ Ἐκκλησία ψάλλει : «Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς ἀπό τοῦ τάφου, καθώς προεῖπεν, ἔδωκεν ἡμῖν τήν αἰώνιον ζωήν καί μέγα ἔλεος».

          Ἔλαμψεν τό φῶς τῆς ἀναστάσεως εἰς τόν Ἄδην καί ἐλύθησαν τά δεσμά τοῦ θανάτου. Ὁ Κύριος διέλυσεν τήν ἐξουσίαν τοῦ διαβόλου, μᾶς ἐχάρισεν μέ τήν ἀνάστασίν Του τήν σωτηρίαν. Ἐπιστοποίησεν τήν ἐν σώματι ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν τήν ὁποίαν προκατήγγειλλαν οἱ προφῆται. Ὁ μεγαλοφωνότατος τῶν προφητῶν, ὁ Ἡσαΐας λέγει : «Ἀναστήσονται οἱ νεκροί, καί ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις, καί εὐφρανθήσονται οἱ ἐν τῇ γῇ» (Ἡσ. 26, 19). Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου καί τῶν νεκρῶν εἶναι θεμελιῶδες δόγμα πίστεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. «Καί ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατά τάς Γραφάς», καθώς καί «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. Καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» λέγουν τρία ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Νικαίας –  Κωνσταντινουπόλεως.

              Ἀδελφοί μου,

          Τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως καλούμεθα νά φέρομεν ἕως τά πέρατα τῆς γῆς. Λαμβάνει νέας διαστάσεις εἰς τάς καρδίας τῶν ἀδικουμένων, τῶν καταπιεζομένων, τῶν δεινοπαθούντων καί τῶν ἀγωνιζομένων διά τήν ἀποκατάστασιν τῆς δικαιοσύνης εἰς τάς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων καί τῶν λαῶν. 

          Ἡ ἀδικία, ἡ βάναυσος μεταχείρισις τῶν ἀνθρώπων, ὁ ἐξευτελισμός τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας, ἡ καταπάτησις τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἡ συγκέντρωσις τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν εἰς ὀλίγους ἀπεκύησαν τήν ἔχθραν καί τό μῖσος, τήν βίαν καί τήν αἱματοχυσίαν, τούς διωγμούς καί τόν θάνατον, τό σύγχρονον δουλεμπόριον τῆς ἀναγκαστικῆς μεταναστεύσεως, βυθίζουν καθημερινῶς εἰς ἐξαθλίωσιν, δυστυχίαν, ἀπογοήτευσιν καί ἀπελπισίαν τούς συνανθρώπους ἡμῶν.     

          Ἡ ἀνθρωπότης ἐπιφανειακῶς εὐημεροῦσα ἀνέρχεται ἄνευ Χριστοῦ ἕναν Γολγοθᾶ. Ὑποχρεοῦται ὅπως ἐντείνῃ τάς προσπαθείας αὐτῆς διά τήν συμφιλίωσιν τῶν λαῶν καί τήν συμβίωσιν αὐτῶν ἐν εἰρήνῃ, ὡς τέκνων τοῦ ἐν οὐρανοῖς Πατρός καί Θεοῦ, ἐχόντων τά αὐτά δικαιώματα καί ἀπολαμβανόντων τά αὐτά ἀγαθά καί προνόμια.

          Τό ἐκ τοῦ κενοῦ Ζωοδόχου μνήματος ἐκπεμπόμενον εἰς ἅπασαν τήν Οἰκουμένην μήνυμα, ἄς ἀφυπνίσῃ τάς συνειδήσεις πάντων, ἰσχυρῶν καί ταπεινῶν, ἵνα ἐργασθῶσιν πρός ἐφαρμογήν τῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης ἡ ὁποία δέν γνωρίζει ὅρια, τάξεις, φυλάς, χρώματα. Δέν διδάσκει πολέμους, ἀδικίας, ἐκμετάλλευσιν, ἐξουθένωσιν, ἀλλά τούς δυστυχεῖς εἰς εὐτυχίαν ἀνάγει, τούς ἀδικουμένους ὑπερασπίζει, τήν εἰρήνην ἑδραιώνει, τήν δικαιοσύνην ἐπιζητεῖ, τούς πεινῶντας τρέφει, τούς ἀπηλπισμένους δι’ ἐλπίδων ἀναζωογονεῖ, τήν ἀληθινήν ἐλευθερίαν προσφέρει.  

          Ἡ Ἀνάστασις, ἐν τῇ εὐρείᾳ ἤ τῇ στενῇ αὐτῆς ἐννοίᾳ, ὑποδηλοῖ τήν μεταστροφήν, τήν ἀναγέννησιν, τήν ζωήν καί ἐπιμαρτυρεῖ τήν μεγαλειώδη καί ἀνεπανάληπτον νίκην τῆς ζωῆς κατά τοῦ θανάτου, τήν ὁποίαν μόνον ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς, ὁ Ἀναστάς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐπέτυχε πατήσας τόν θάνατον. Ἐμπεριέχει τό νόημα τῆς ριζικῆς ἀλλαγῆς, ἡ ὁποία ἐπέρχεται εἰς ὅλους τούς τομεῖς τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων. Ὁ τόπος μας χρειάζεται τήν ἀλλαγήν αὐτήν εἰς ὅλους τούς τομεῖς.

          Εἴθε τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, νά φωτίσῃ τάς διανοίας ἡμῶν πρός ἐργασίαν τῶν Αὐτοῦ ἐντολῶν, ἵνα λάμψῃ ἡ εἰρήνη καί ἡ δικαιοσύνη εἰς τάς καρδίας ἡμῶν, τήν φιλτάτην ἡμῶν Πατρίδα Ἑλλάδα καί τόν κόσμον ἅπαντα. Ἡ χάρις τοῦ δι’ ἡμᾶς ἐνδόξως Ἀναστάντος Σωτῆρος Χριστοῦ εἴη μετά πάντων ἡμῶν. 

Μετά τῶν Πασχαλίων Πατρικῶν ἡμῶν εὐχῶν

καί ἀρχιερατικῶν εὐλογιῶν διάπυρος πρός Κύριον  εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΔΡΑΜΑΣ   Π Α Υ Λ Ο Σ