ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

               ΚΥΡΙΑΚΗ  29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012        

                  ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

 «Ὑπέρ τοῦ ρυσθῆναι ἡμᾶς ἀπό παντός κινδύνου….τοῦ Κυρίου

                                                            δεηθῶμεν»

            Σέ δύο προηγούμενα κηρύγματά μας σχολιάσαμε ἀπό τό δέκατο αἴτημα τῆς «Μεγάλης Συναπτῆς» τῆς Θείας Λειτουργίας τίς δύο πρῶτες καταστάσεις, τῆς θλίψης καί τῆς ὀργῆς. Στό σημερινό περνοῦμε στήν τρίτη τόν κίνδυνο. Μέσα στήν ἀφθονία τῶν ἀγαθῶν τῆς συγχρόνου καταναλωτικῆς μας κοινωνίας, ἐξωτερικά τουλάχιστον, πραγματοποιήθηκε τό ὅραμα τοῦ «ἐπίγειου παράδεισου», σέ σύγκριση μέ παλαιότερες ἐποχές. Νά ὅμως πού μέσα στίς πολλές ἀνέσεις καί εὐκολίες καί τή μεγάλη πρόοδο σ’ ὅλους τούς τομεῖς, ἔχουμε νά ἀντιμετωπίσουμε πάμπολλους καί ποικίλους κινδύνους. Κάθε καινούργια ἡμέρα, πού ἔρχεται μᾶς παρουσιάζονται νέοι κίνδυνοι καί μᾶς γεμίζουν ἀπό φοβίες καί ἄγχη. Μαθαίνουμε ἀπό τή διεθνῆ εἰδησιογραφία τό τί συμβαίνει καί στίς πιό ἀπόμακρες περιοχές τῆς γῆς μας. Θεομηνίες, ἐπιδημικές ἀρρώστιες, ἀπειλές πολέμων, συγκρούσεις καί μάχες, δυστυχήματα, θάνατοι ἀπό πεῖνα καί δίψα, ποικίλες κακοπάθειες, οἰκολογικές καταστροφές, τρομοκρατικά χτυπήματα, οἰκονομικές κρίσεις καί ἀκολουθοῦν ἀναρίθμητοι ἄλλοι φανεροί καί ἀφανεῖς κίνδυνοι, πού περιζώνουν τήν καθημερινότητά μας.

            Ἡ φαινομενική ὄψη τοῦ «ἐπίγειου παραδείσου» μας γιά μεγάλα πλήθη συνανθρώπων μας εἶναι στήν πραγματικότητα «ἐπίγεια κόλαση». Καί γιά ὅλους μας ὅμως, καί μόνο αὐτή ἡ καθημερινή μας δυσάρεστη ἐνημέρωση γιά τό τί συμβαίνει γύρω μας καί μακριά ἀπό μᾶς, δημιουργεῖ ἀβεβαιότητα, φοβίες, ἀνησυχίες, ἀπαγοητεύσεις καί σκληρά ἐρωτηματικά τό «τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα». Δηλαδή τί θά μᾶς παρουσιάσει ἡ ἑπόμενη ἡμέρα. Αἰσθανόμαστε ἀνασφαλεῖς, καχύποπτοι, ἐπιφυλακτικοί ἔναντι τῆς ζωῆς. Μία συνεχής φοβία διακατέχει τούς εὐαίσθητους ἀνθρώπους καί ἀναστέλλει καί ἀνακόπτει τήν κάθε δημιουργική προσπάθειά τους. Χάνεται κάθε ὅραμα γιά τό μέλλον τους καί καταλαμβάνονται ἀπό ὀλιγόπιστους λογισμούς. Πρωταρχικό μέλημά τους εἶναι πῶς θά ἀντιμετωπισθοῦν οἱ προσωπικοί, οἰκογενειακοί, καί ἐθνικοί κίνδυνοι καί ποιές ἀντοχές καί δυνατότητες θά ὑπάρξουν γιά μία ὑπέρβασή τους.

            Ὁ σύγχρονος «ἐπίγειος παράδεισος» δυστυχῶς, στήν πραγματικότητα παρουσιάζεται στούς πολλούς τόσον ζοφερός, πού προκαλεῖ ἀπαισιοδοξία καί τέτοια ἀνασφάλεια, πού ἐμπνέει περισσότερο φόβους καί ἀπελπισίες γιά τό μέλλον μας. Ἰδιαίτερα οἱ δύσκολες οἰκονομικές συνθῆκες, ἔχουν ἐπαυξήσει τούς κακοποιούς, πού ἐπιβουλεύονται τά σπιτικά μας, τήν ἐργασία μας, τά προσφιλῆ ἀντικείμενά μας, ἀλλά καί αὐτήν τήν προσωπική σωματική μας ἀκεραιότητα. Ἡ ἀνεργία καί ἡ οἰκονομική δυσπραγία, πού αὐξάνεται ἡμέρα μέ τήν ἡμέρα, ὁδηγεῖ πολλούς σέ ἐγχειρήματα παραβατικότητας καί ἐγληματικότητας. Ὁ ἀμοραλισμός, πού εἶναι ἕνας τρόπος ζωῆς καί συμπεριφορᾶς, πού διέπεται ἀπό ἔλλειψη ἠθικῶν ἐνδοιασμῶν καί πού μπορεῖ νά ὁδηγεῖ σέ ἀναισχυντία καί ἔκλυση τῶν ἠθῶν, ὁδηγεῖ στόν εὐτελισμό τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ σκληρότητα καί ἡ ἀπανθρωπία, πού παρατηρεῖται κατά τίς ληστρικές ἀπόπειρες, σέ καταστήματα καί σπίτια φιλήσυχων ἀνθρώπων. Τό τελευταῖο καιρό τά  περιστατικά αὐτά ἔχουν περισσεύσει σέ ἐπικίνδυνο βαθμό.

            Πέραν τώρα ἀπό τούς προσωπικούς καί οἰκογενειακούς κινδύνους, ἔχουμε καί ἐκείνους, πού ἀπειλοῦν καί ἐπιβουλεύονται τήν πατριωτική καί ἐθνική μας ὀντότητα. Τή γεωγραφική, ἱστορική καί πολιτιστική θέση τῆς πατρίδος μας τήν ὑποβλέπουν κάποιοι γείτονές μας, ἀλλά καί κάποιες μεγάλες δυνάμεις καί προσπαθοῦν νά ἐκμεταλευθοῦν τίς δύσκολες ἱστορικές στιγμές, πού περνοῦμε. Στήν ἐποχή αὐτή, ὁ «πόλεμος» τῶν ὅπλων ἔχει ἀντικατασταθεῖ ἀπό τούς οἰκονομικούς μηχανισμούς καί πράγματι ὁ λαός μας πέρασε καί περνᾶ δύσκολες ἡμέρες. Ἡ οἰκονομική δυσπραγία δέν μποροῦμε νά ξέρουμε τί μελλοντικά θά μᾶς δημιουργήσει. Πάντως καί τά σημερινά ἀποτελέσματα εἶναι ὀδυνηρά καί πλήττουν πολλά νοικοκυριά καί πολλούς συμπατριῶτες μας. Αὐτή ἡ οἰκονομική κρίση νά εὔχεται κανεἰς νά μήν ἔχει δυσμενεῖς ἐπιπτώσεις καί στά καθαρά ἐθνικά μας δικαιώματα καί στήν ἐθνική ἐδαφική μας ἀκεραιότητα.

            Οἱ κίνδυνοι ὅμως, πού ἀπειλοῦν νά παραποιήσουν καί νά νοθεύσουν τήν Ὀρθόξοξη ἐκκλησιαστική μας ἀλήθεια δέν εἶναι ἀσήμαντοι καί ἐπουσιώδεις. Οἱ αἱρετικές παρεκκλίσεις καί διαστρεβλώσεις, ἐν ὀνόματι τῆς ἐλεύθερης διακίνησης τῶν ἰδεῶν καί τῆς συνταγματικῆς κατοχύρωσης τῆς ἀνεξιθρησκείας, περνοῦν εὔκολα στούς ἀνύποπτους καί ἀνενημέρωτους Ὀρθοδόξους πιστούς. Καί βέβαια τήν εὐθύνη δέν τήν φέρουν ἡ ἀνεξιθρησκεία καί ἡ ἐλεύθερη διακίνηση τῶν ἰδεῶν.  Αὐτή βρίσκεται καί στήν ἐπισφαλῆ δραστηριότητα τῶν αἱρετικῶν, ἀλλά περισσότερο στήν ὑστέρηση τοῦ Ὀρθόδοξου φρονήματός μας, πού ἀδυνατοῦμε νά ἀντιπαραθέσουμε στήν πλάνη τήν αἱρετική, τήν Ὀρθόδοξη ἀλήθεια.

            Ἡ δέησή μας κατά τίς λατρευτικές μας συνάξεις: «ὑπέρ τοῦ ρυσθῆναι ἡμᾶς ἀπό παντός κινδύνου», πού προαναφέραμε, ἔτι περισσότερον ἐπιβάλλεται νά παρακαλέσουμε τόν Κύριον Ἰησοῦν νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τόν μεγάλο καί καταλυτικόν κίνδυνο τῆς σωματικῆς καί πνευματικῆς μας ζωῆς, τόν: «ἀντίδικον ἡμῶν διάβολον», πού «ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τινα καταπίῃ» (1) καί πράγματι αὐτός ὁ πιό ἐπικίνδυνος στή ζωή μας ἀντίπαλος, περιφέρεται σαν τό λιοντάρι, πού βρυχᾶται, ζητῶντας κάποιον νά καταβροχθίσει, κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλο.