Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2020 (ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗ)

Κυριακή  27  Δεκεμβρίου 2020 (ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗ)

(Ματθ. β΄ 13 - 23)

Ἀνάλγητος καί αἱμοσταγής ὁ Ἡρώδης, ὅπως ἀκούσαμε στήν εὐαγγελική περικοπή, δέν δίστασε νά προχωρήσει στό φρικτό ἔγκλημα. Προκειμένου νά φονευθεῖ τό θεῖο Βρέφος πού καταζητοῦσε, διέταξε καί ἐσφάγησαν ὅλα τά νήπια στήν περιοχή τῆς Βηθλεέμ. Τραγικό, πράγματι, γεγονός.

Παρόλα αὐτά οἱ πιστοί  βλέπουν μέσα στήν δραματικότητά του τό γεγονός αὐτό καί μεγαλειῶδες. Γιατί οἱ ἀθῶες ἐκεῖνες ψυχές ἀποτέλεσαν τούς πρώτους ἁγίους τῆς χριστιανικῆς ἐποχῆς. Ἔγιναν οἱ πρόδρομοι τῶν Μαρτύρων, πού ἀπό τότε διαρκῶς προστίθενται στήν ἔνδοξη χορεία τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Χριστοῦ.

Μάλιστα,  σήμερα συμπίπτει νά γιορτάζει καί ὁ ἡρωϊκός διάκονος τῆ πρώτης Ἐκκλησίας, ὁ Πρωτομάρτυς Στέφανος. Νέος κατά τήν ἡλικία ἀλλά καί φλογερός κατά τήν ψυχή, δέν δίστασε νά προσφέρει καί αὐτός τή ζωή του θυσία γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Εἶναι, λοιπόν, πολύ ἐνδιαφέρον καί ἐπίκαιρο νά μελετήσουμε τό θέμα σέ τί ἀκριβῶς συνίσταται ἡ δόξα τῶν Μαρτύρων.

 Ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται ὅτι ζημιώνονται οἱ ἅγιοι Μάρτυρες. Πάνω στό ἄνθος τῆς ἡλικίας του ἔφυγε ἀπό τή ζωή αὐτή ὁ ἅγιος Στέφανος, καθώς καί πολλοί ἄλλοι Μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι μέ βίαιο καί ὀδυνηρό τρόπο γεύθηκαν τό θάνατο. Ἀλλά αὐτό εἶναι μόνο ἡ μία ὄψη, ἡ ἐπιφανειακή, τοῦ πράγματος. Ὑπάρχει καί βαθύτερη, πολύ περισσότερο σπουδαία καί ἀληθινή.

Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, πού γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ ἔχυσαν τό αἷμα τους, ἀξιώνονται ν’ ἀπολαύσουν ἰδιαίτερη στοργή καί εὔνοια ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Καί τώρα μέν ἀναπαύονται μέσα στήν ἀγκάλη του «ἐν εἰρήνη» (Σοφ. Σολ. γ’ 3). Κατά τήν μέλλουσα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ θά «ἀναλάμψουν» καί θά μεσουρανήσουν ὁλόλαμπροι καί δοξασμένοι.

Ἄλλωστε καί ὁ Κύριος σαφῶς τό ὑποσχέθηκε, ὅτι κάθε ἀφοσιωμένος καί θυσιαζόμενος γιά χάρη του μαθητής του «ἑκατονταπλασίονα λήψεται» ἐδῶ στή γῆ καί ὁ μισθός του θά εἶναι «πολύς ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Μαρκ. ι΄ 30, Ματθ. ε’12).

Ὅλα αὐτά πολύ μᾶς στηρίζουν, ὥστε νά ἀντιμετωπίζουμε σωστά ἀνάλογες περιπτώσεις, πού καί σήμερα παρουσιάζονται. Πρόκειται βέβαια γιά πολύ μικρότερες καί ἁπλούστερες μορφές μαρτυρίου, οἱ ὁποῖες πάντως θέτουν καί σήμερα τούς πιστούς μπροστά στό δίλημμα τῆς θυσίας γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ ἕνας καλεῖται νά θυσιάσει μιά κοσμική φιλία καί νά στερηθεῖ ἐπίζηλη θέση, ὁ ἄλλος νά ὑπομείνει πικρή εἰρωνεία ἤ φρικτή συκοφαντία, ἄλλος νά ζημιώσει τό βαθμό καί τήν προαγωγή του, καί ἄλλος νά θυσιάσει κάποιο νόμιμο ἔσοδό του, ἐπειδή ἀκριβῶς θέλει καί ἀγωνίζεται νά εἶναι συνεπής Χριστιανός.

Μπροστά σέ ὅλα αὐτά οἱ ἅγιοι Μάρτυρες μᾶς καλοῦν νά σταθοῦμε καί ἐμεῖς γενναῖοι. Ὄχι μοιρολατρικά σάν ἀνίσχυρα θύματα, ἀλλά μέ ἐνθουσιασμό σάν εὐφυεῖς ἔμποροι, πού γνωρίζουν ποῦ θά βροῦν τό ἀληθινό κέρδος. Καί μέ χαρά  γιά τήν ὠφέλεια πού ἐξασφαλίζουμε.

Ἄλλωστε μέ τέτοιες θυσίες ἐπιτυγχάνεται καί νίκη θριαμβευτική. Φαίνεται παράδοξο, ἀλλά εἶναι ἀπολύτως ἀληθινό. Μέσα στή θυσία τῶν ἁγίων Μαρτύρων κρύβεται πάντοτε σπουδαιότατη νίκη. Ὅπως ὁ Χριστός μέ τό θάνατό του νίκησε τό θάνατο καί μέ τήν ἐξουδένωση τοῦ Σταυροῦ θριάμβευσε, ἔτσι καί οἱ ἅγιοι Μάρτυρες μέ τήν προσφορά τῆς ζωῆς τους νικοῦν.

Πρωτίστως κατανικοῦν τό φόβο τοῦ θανάτου, μέ τόν ὁποῖο ἀνέκαθεν ὁ σατανᾶς τρομοκρατεῖ τούς ἀνθρώπους καί τούς ὑποδουλώνει στή φιλοζωΐα καί αὐτή σέ πλῆθος ἁμαρτίες. Ἔπειτα, μένοντας ἀπτόητοι στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἀποδεικνύουν καί κάνουν ὁλοφάνερη τή μεγάλη ἀξία καί τή δύναμη που αὐτή ἔχει. Τέλος, χύνοντας τό αἷμα τους γιά τό Χριστό, ἀποκτοῦν «τήν κοινωνία τῶν παθημάτων αὐτοῦ» (Φιλιπ. γ’ 10), συμμετέχουν μυστικά στό Σταυρό του καί ἑπομένως καί στή νίκη πού μέ τό Σταυρό ἐπετεύχθη ἐναντίον τοῦ διαβόλου.

Νά, γιατί ὁ ἅγιος Πρωτομάρτυρας Στέφανος πού σήμερα - ἡμέρα τῆς θυσίας του - γιορτάζει, καί ὅλοι οἱ ἅγιοι Μάρτυρες, καί αὐτά ἀκόμη τά νήπια τῆς Βηθλεέμ, δέν εἶναι ἄξια οἴκτου θύματα. Εἶναι οἱ νικητές. Ἐπιβάλλονται, συγκινοῦν τίς ψυχές. Συμμετέχουν καί συμβάλλουν στό θρίαμβο τῆς Ἐκκλησίας. Δικαιώνονται καί ἀπό τήν ἱστορία, ἐνῶ οἱ διῶκτες τους, ὅπως ὁ Ἡρώδης, στιγματίζονται.

Καί τιμοῦνται οἱ ἅγιοι Μάρτυρες καί δοξάζονται διαρκῶς μέσα στούς αἰῶνες ὡς νικητές. Καί ὡς νικητές στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν θά γιορτάζουν τά ἐπινίκια.

Ἀπό τά τυραννισμένα ἅγια λείψανά τους ἀνατέλλει καί ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ὁριστική καταισχύνη τῶν διωκτῶν τους.

Ἡ ἄθληση καί ἡ θυσία τῶν ἁγίων Μαρτύρων εἶναι, λοιπόν, ὑπόθεση κέρδους αἰωνίου καί νίκης λαμπρῆς. Γι’ αὐτό καί ἐμπνέει, συγκινεῖ καί διδάσκει τίς καλοπροαίρετες ψυχές. Ἐκεῖ στό μαρτύριο τοῦ ἁγίου Στεφάνου ἔπαιρνε μαθήματα ἕνας μελλοντικός Ἀπόστολος, ὁ Σαῦλος, καί σέ λίγο ἡ σκυτάλη τοῦ Πνεύματος θά συνέχιζε τήν πορεία της μέχρι τήν Ἑλλάδα, τή Ρώμη, τήν Ἱσπανία.

Ἑπομένως, ἄς θαυμάζουμε καί ἄς προσκυνοῦμε τή δόξα τῶν Μαρτύρων καί ἄς ἱκετεύουμε νά μᾶς χαρίζουν κάποια ἀκτίνα ἀπό τό θεῖο φῶς τους, ὥστε θαρραλέα καί μέ φλογερή πίστη νά προχωρήσουμε κι ἐμεῖς στό δρόμο τῆς ζωῆς. Ἰδιαιτέρως κατά τόν καινούργιο χρόνο, πού μεθαύριο ἀνατέλλει, γιά νά εἶναι εὐλογημένος χρόνος.