ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΡΑΜΑΣ κ. ΠΑΥΛΟΥ, ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2020

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η   ΕΓ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2020

Π Α Υ Λ Ο Σ

Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης

τῆς Θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας

πρός

τόν εὐαγῆ Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους χριστιανούς

τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχήν καί εὐλογίαν

παρά τοῦ τεχθέντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

 «Ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, 

ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τό φῶς τό τῆς γνώσεως»

    Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,

    Τό πασίγνωστο ἀπολυτίκιο τῶν Χριστουγέννων, πού ὅλοι οἱ πιστοί τό ψάλλουμε, ἐκφράζει τήν δογματική ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πού κηρύχθηκε, βιώθηκε, ὁμολογήθηκε ἀπό γενεές γενεῶν μέσα στό διάβα τῶν αἰώνων. Ὅ,τι ψάλλουμε στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι ἕνα συναίσθημα ἀόριστης θρησκευτικῆς συνείδησης, ἀλλά ὁμολογία πίστεως στό πρόσωπο τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ. Τό ἀπολυτίκιο μᾶς καλεῖ νά ἑρμηνεύσουμε στήν παραπαίουσα ἀνθρωπότητα ποιό εἶναι τό φῶς τῆς γνώσεως πού ἀνέτειλε στόν κόσμο μέ τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Γεννήθηκε ὁ Χριστός καί ὁ διάβολος καταπατεῖται ἀπό ἐκείνους πού πρίν ἦταν κάτω ἀπό τά πόδια του. Αὐτό γίνεται, σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, διότι τώρα ἐγκατέλειψαν τήν ὑπεροψία πού δίδασκε ὁ διάβολος καί ἀκολούθησαν τόν δρόμο τῆς ταπεινώσεως πού χάραξε ὁ Σωτήρας μέ τά ἔργα του. Καί ἔτσι μέ τήν ταπείνωση ἀποκτοῦν τήν ὑπερκόσμια ὕψωση.  «Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε» ψάλλει ἡ Ἐκκλησία.

    Τήν μεγάλη αὐτή ἡμέρα, ἀλλά καί κάθε μέρα, ἄς προσευχόμαστε γιά τήν θεραπεία τῶν ἀσθενῶν, γιά τούς γιατρούς, γιά τούς νοσηλευτές, γιά ὅλους πού βρίσκονται στήν πρώτη γραμμή τῆς μάχης γιά τήν καταπολέμηση τῆς πανδημίας. Ἄς προσευχόμαστε γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν ἐκείνων πού ἔφυγαν ἀπό τόν μάταιο κόσμο μας, γιά παρηγορία τῶν οἰκογενειῶν πού ἔχασαν προσφιλῆ πρόσωπα καί δέν μπόρεσαν νά τά ξεπροβοδήσουν ὅπως θά ἤθελαν.

    Τό κήρυγμα τοῦ Ἐπισκόπου σας τήν ἡμέρα τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως εἶναι δύσκολο καί ὀδυνηρό. Διότι σ’ Ἀνατολή  καί Δύση ὑβρίζεται ἡ Θεότης τοῦ μεγάλου Βασιλέως, τοῦ ὁποίου γιορτάζουμε τήν Γέννηση. Στήν πατρίδα μας διασύρονται ἀλήθειες τῆς πίστεως, κατεδαφίζεται ἡ Ἐκκλησία καί ἡ προσφορά της στόν τόπο μας. Στοχοποιήθηκε ἡ Θεία Εὐχαριστία, ἡ καρδιά τῆς Ὀρθόδοξης λατρείας. Στήν ἀρχή σιωπηλά, μέ ὑπονοούμενα ̇ καί τώρα μέ περίσσεια θράσους. Εἰδικά στήν περίοδο αὐτή δέν μᾶς θέλουν παπάδες, ἀλλά ὑπαλλήλους πού πρέπει νά στηρίζουν τά κρατικά προγράμματα. Ἐδῶ πρέπει νά θυμηθοῦμε τά λόγια τοῦ σοφοῦ μητροπολίτου Κοζάνης κυροῦ Διονυσίου πού  ἔγραψε τά ἑξῆς : «Ἐπιμένομε καί θέλομε νά μείνωμε παπάδες, γιατί πιστεύομε πώς τέτοιους μᾶς θέλει ἡ Ἐκκλησία. Μέσα σ’ ἕναν κόσμο, πού ὅλοι τρέχουν καί φωνάζουν καί πρέπει λοιπόν καί οἱ λειτουργοί τῆς Ἐκκλησίας νά κάμουν τό ἴδιο ̇ γιά νά μή μείνῃ πίσω ἡ Ἐκκλησία, γιά νά φτάσῃ τόν κόσμο στό σύγχρονο, λένε, τιτάνιο πέταγμά του ... Μά ἐδῶ δέν πρόκειται πιά παρά ὁλοφάνερα γιά τόν τρίτο πειρασμό, πού πάει νά ὑποδουλώση τήν Ἐκκλησία καί νά τήν βάλῃ νά προσκυνήσῃ τό πνεῦμα τῆς πλάνης. Μά τότε τί τήν χρειάζεται ὁ κόσμος τήν Ἐκκλησία καί τί μέ θέλει ἐμένα τέτοιον παπᾶ ἡ Ἐκκλησία ; Ἄλλοι ἄνθρωποι τῆς χρειάζονται, ἄλλου εἴδους λειτουργοί ̇ ὄχι μέ μαῦρα ράσα, ἀλλά μέ ἄσπρες μπλοῦζες !».

    Ἡ Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει γιά νά δίνει ὁδηγίες ὑγειονομικοῦ χαρακτῆρα. Δέν εἶναι Μ.Κ.Ο. οὔτε πολύ περισσότερο Δ.Ε.Κ.Ο. Ἀρκετά χρόνια πρίν, στό πλαίσιο ἀπομακρύνσεως τοῦ ράσου ἀπό τήν κοινωνία, ἐξεδίωξαν τούς ἀρχιερεῖς ἀπό τήν προεδρία εὐαγῶν ἱδρυμάτων, ὀρφανοτροφείων, νηπιαγωγείων, γηροκομείων, ὅπου ἀμίσθως ὑπηρετοῦσαν, καί διόρισαν κομματικά πρόσωπα μέ ἀμοιβή, φυσικά. 

    Στήν πατρίδα μας τό κήρυγμα τῆς ἀθεΐας, ἐνῶ καθυστέρησε νά φθάσει, στήν περίοδο αὐτή λαμβάνει ἐπιδημική μορφή. Καί ἐνῶ οἱ ἐχθροί τοῦ Νηπίου ἀποτελοῦν μειοψηφία, ἐν τούτοις, ὡς κενά δοχεῖα κάνουν πολύ θόρυβο. Διασύρονται μέ ἐπιστημονικοφανῆ ἐπιχειρήματα ἀλήθειες ἀποδεκτές ἀπό αἰῶνες, πάνω στίς ὁποῖες στηρίχθηκε ἡ Χριστιανική οἰκουμένη. Ὁ ἀείμνηστος πρόεδρος καί ἀκαδημαϊκός Κωνσταντῖνος Τσάτσος σέ διάγγελμά του εἶπε : «Ἡ γῆ σήμερα πέρα ὡς πέρα ἀναδίδει ὀσμήν αἵματος. Ἡ βία, τό ἄδικον καί ἡ ἀνομία βασιλεύουν. Ἡ Αἰδώς καί ἡ Νέμεσις ἐγκαταλείψανε τούς ἀνθρώπους». Ὁ ὅσιος Θεοφάνης ὁ ἔγκλειστος (1815-1894), θεωροῦσε  τήν δυτικολαγνεία ἐπικίνδυνη γιά τήν πίστη, τήν ἠθική τοῦ ἀνθρώπου καί τήν πατρίδα του, τήν προεπαναστατική Ρωσία. Μέ ἰδιαίτερο πόνο ἀπευθύνεται πρός τόν λαό σέ ἕνα κήρυγμά του : «Εἶναι θλιβερή ὄχι μόνο ἡ διαφθορά τῶν ἠθῶν, ἀλλά καί ἡ ἄρνηση τῆς ὀρθόδοξης ὁμολογίας τῆς πίστεως. Εἶχε ποτέ ἀκουστεῖ βλασφήμια κατά τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Χριστοῦ; Σήμερα ὅμως λένε, γράφουν καί δημοσιεύουν πολλά ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. Νομίζετε πώς ὅλα αὐτά θά μείνουν ἀπαρατήρητα ; Ὄχι».  

    Γι’ αὐτό εἶναι ἀνάγκη νά φωτίσουμε τήν ζωή μας μέ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ δέν ἔχει  καμμία σχέση μέ τήν λογική τοῦ κόσμου. Ὁ Θεός πλέον δέν εἶναι ἀφηρημένη ἰδέα, ἀλλά Πατέρας πού μᾶς προσφέρει τήν στοργική ἀγκαλιά του. «Καί ἔσομαι αὐτοῖς εἰς πατέρα, καί αὐτοί ἔσονταί μοι εἰς υἱούς καί θυγατέρας» (Β΄ Κορ. 6,18). Ἡ ἐνανθρώπηση ἀποκαλύπτει τόν Θεό ὄχι ὡς σύμβολο φόβου καί τιμωρίας, ἀλλά ὡς σύμβολο ἀγάπης καί θυσίας πού : «τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον», (Ἰωαν. 3,16). Αὐτό εἶναι τό φῶς τῆς γνώσεως πού ἔφερε στόν κόσμο ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός πού ἐρχόμενος νά ντυθεῖ τήν ἀνθρώπινη φύση, βρῆκε τίς πόρτες τῶν ἀνθρώπων κλειστές, καί γεννήθηκε σ’ ἕναν σταῦλο. Ὁ πρώην ἄθεος καί μετέπειτα Χριστιανός, Ἰταλός λογοτέχνης Τζοβάνι Παπίνι στό ἔργο του «Ἱστορία τοῦ Χριστοῦ» γράφει : «Ὁ Χριστός δέν γεννήθηκε τυχαῖα σ’ ἕνα σταῦλο. Τάχα ὁ κόσμος δέν εἶναι ἕνας ἀπέραντος σταῦλος, ὅπου οἱ ἄνθρωποι τρῶνε καί κοπρίζουν; Τά πιό ὄμορφα καί τά πιό ἁγνά πράγματα δέν τά μεταβάλλουν ἆραγε, μέ διαβολική ἀλχημεία, σέ κοπριά; Κι ὕστερα ξαπλώνονται πάνω σ’ αὐτούς τούς λόφους τῆς κοπριᾶς καί ὀνομάζουν αὐτή τήν κατάσταση ἀπόλαυση τῆς ζωῆς ! ... ».

    Ὁ Κύριος δέν σιχάθηκε τήν περιβολή τῆς ἀνθρώπινης σάρκας, οὔτε τήν φυσική δυσωδία τοῦ σταύλου τῶν ἀλόγων ζώων ὅπου γεννήθηκε. Ἡ ἀφύσικη δυσωδία ὅμως τῆς ἁμαρτίας μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό κοντά του, καί μᾶς ρίχνει στό σκοτάδι. Ἐμεῖς πρέπει νά φροντίζουμε τήν κάθαρση τῆς ψυχῆς μας ἀπό τήν δυσωδία τῶν παθῶν καί τῶν ἁμαρτιῶν μας μέ τήν μετάνοια καί τήν κοινωνία τοῦ ἀχράντου Σώματος καί Αἵματός Του πού εἶναι πηγή Ζωῆς, καί δέν μεταδίδει κανένα νόσημα, ἀλλά μόνον ἁγιασμό. Μέ μετάνοια καί ἱκεσία ἄς τόν καλέσουμε νά ἔρθει νά κατοικήσει μέσα μας, ὅπως στήν ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως τό ζητᾶμε :  «Κύριε καί Θεέ µου, γνωρίζω πώς δέν εἶµαι ἄξιος οὔτε ἱκανός γιά νά’ ρθεῖς νά κατοικήσεις κάτω ἀπό τή στέγη τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς μου,  γιατί ἔχει ὅλη ἐρηµωθεῖ καί γκρεμισθεῖ ἀπό τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν μου, καί δέν θά βρεῖς τόπο κατάλληλο μέσα μου νά γείρεις τό κεφάλι σου. ᾿Αλλά ὅπως ταπεινώθηκες καί κατέβηκες ἀπό τά ὕψη τοῦ οὐρανοῦ γιά τή σωτηρία μας, ἔτσι καί τώρα καταδέξου νά κατέβεις στήν δική μου εὐτέλεια. Καί ὅπως καταδέχτηκες νά ἀνακλιθεῖς ὡς βρέφος στό σπήλαιο καί στήν φάτνη ἀλόγων ζώων, ἔτσι καταδέξου νά ἔλθεις στήν φάτνη τῆς καρδιᾶς μου καί στό ἀκάθαρτο σῶμα μου», (Εὐχή γ΄ Θείας Μεταλήψεως). 

    Ἀγαπητοί μου,

    Τό φῶς τῆς γνώσεως πού ἔφερε στόν κόσμο τό μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι πάνω καί πέρα ἀπό τά ἀνθρώπινα δεδομένα. Τό φῶς αὐτό φωτίζει τόν ἔσω ἄνθρωπο, τόν βοηθᾶ νά ταπεινώνεται, νά εἰρηνεύει, νά ἀγαπᾶ τούς ἐχθρούς του καί νά βλέπει τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Αὐτό ἀναζητεῖ καί ἐπιδιώκει ἡ Ἐκκλησία εὐχομένη : «Χριστέ, τό φῶς τό ἀληθινόν, τό φωτίζον καί ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον, σημειωθήτω ἐφ' ἡμᾶς τό φῶς τοῦ προσώπου Σου, ἵνα ἐν αὐτῷ ὀψόμεθα φῶς τό ἀπρόσιτον ...». Εἴθε τό φῶς αὐτό πού πηγάζει ἀπό τό Θεοδέγμον σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ νά φωτίζει τήν ζωή μας μέχρι τέλους. ΑΜΗΝ. 

Διάπυρος πρός τόν ἐν τῷ θεοδέγμονι σπηλαίῳ

τεχθέντα Κύριον εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 † Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ