Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2020 (ΙΓ’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ιη’ 18 - 27)

Κυριακή  29  Νοεμβρίου 2020 (ΙΓ’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ιη’ 18 - 27)

   Ἐκτίμησε καί συμπάθησε ὁ Κύριος, ὅπως ἀκούσαμε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, τόν νέο ἐκεῖνο πού ἀπό μικρός καλλιεργοῦσε τίς ἀρετές τοῦ Νόμου. Παράλληλα, μέ τό θεϊκό του βλέμμα διέκρινε τήν εἰδική ἀποστολή γιά τήν ὁποία εἶχε κληθεῖ, ἐνῶ συγχρόνως διέκρινε καί τό σπουδαιότερο ἐμπόδιο γιά τήν ὅλη πορεία του. Γι’ αὐτό τοῦ ὑπέδειξε εἰδικό ἀγώνισμα καί καθῆκον νά ἀπαρνηθεῖ τελείως τά πλούτη του. Νά πάρει γενναία ἀπόφαση καί ἀπό ἐκείνη τή στιγμή νά γίνει ἀκόλουθος καί ἀπόστολός του.

      Δυστυχῶς, ὅμως, ὁ καλός ἐκεῖνος νέος δέν ἀποφάσισε νά κάνει τό γενναῖο αὐτό βῆμα. Καί ζημιώθηκε φοβερά. Μᾶς δίνει, ὅμως,  σπουδαία ἀφορμή νά μελετήσουμε γιά ποιό λόγο ἡ ἀποφασιστικότητα εἶναι ἀπαραίτητη στόν πνευματικό ἀγώνα καί πῶς θά τήν ἀποκτήσουμε.

     Ἡ ἀποφασιστικότητα εἶναι βασικό χαρακτηριστικό καί ὅπλο ἀναντικατάστατο τοῦ Χριστιανοῦ. Γιατί μετά τήν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων τά πάθη ὄχι ἁπλά μᾶς ἔχουν ἐπηρεάσει, ἀλλά κυριολεκτικά μᾶς ἔχουν κυριεύσει. «Ἡ οἰκοῦσα ἐν ἡμῖν ἁμαρτία» ἔχει κάνει κατάληψη σέ ὅλο μας τό εἶναι καί ἔχει ἐγκαθιδρύσει ἕναν «ἕτερον νόμον», σκληρό καί καταδυναστευτικό (Ρωμ. ζ’ 17, 23). Μιά τέτοια κατάσταση, λοιπόν, δέν ἀντιμετωπίζεται οὔτε ἀνατρέπεται μέ ἡμίμετρα καί πλαδαρότητες. Μόνο ἡ ἀποφασιστικότητα εἶναι ἱκανή νά φέρει τήν ποθητή ἐπανόρθωση. Μόνο μέ ὁρμή καί βία εἶναι δυνατό ν’ ἀνοίξει ὁ δρόμος πρός τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν (Ματθ. ια’ 12).

     Ἡ ὁρμή, μάλιστα,  αὐτή πρέπει νά εἶναι ἀποφασιστική καί μέ τήν ἔννοια τῆς διάρκειας. Γιατί τά πάθη τῆς ψυχῆς συχνά ἀναρριπίζονται καί γίνονται ζωηρότερα καί σκληρότερα. Ἐάν δέν ὑπάρξει σταθερή καί σθεναρή ἀποφασιστικότητα, εἶναι σχεδόν βέβαιο ὅτι θά γίνουν «τά ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου χείρονα τῶν πρώτων» (Ματθ. ιβ’ 45). Σάν ἄλλη λερναία ὕδρα ἡ ἁμαρτία θά παρουσιάσει διπλάσια πάθη, τά ὁποῖα «τέως κρυπτόμενα οὐκ ἐφαίνοντο», ἦταν προηγουμένως κρυμμένα καί δέν φαίνονταν, μᾶς λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος. Πάθη πού θά ἀπαιτοῦν ὄχι ἁπλή φιλοτιμία, ἀλλά ἀλλεπάλληλα ἀποφασιστικά χτυπήματα, γιά νά νικηθοῦν.

     Τελικά ὑπάρχουν καί περιπτώσεις, πού ὁ Θεός ζητᾶ κάποια εἰδική θυσία, προβάλλει κάποιο ξεχωριστό χρέος ἤ ἀπευθύνει σέ ὁρισμένους εἰδική κλήση. Καί ἐδῶ ἀποφασιστικότητα χρειάζεται. Νά μή διστάσουν, νά μήν ἀναβάλουν ὅσοι κληθοῦν. Νά μήν παρουσιάσουν νωθρότητα καί ὀλέθριες ἀμφιταλαντεύσεις. Νά προχωρήσουν δυναμικά καί ἀποφασιστικά στόν δρόμο πού τούς δείχνει ὁ Θεός. Ἀλλά ἄς δοῦμε τώρα πῶς θά ἀποκτήσουμε τήν ἀποφασιστικότητα.

       Ἡ ἀποφασιστικότητα εἶναι καρπός συνεργασίας τοῦ νοῦ καί τῆς θέλησης. Στόν νοῦ θεμελιώνεται ἡ ἀξία καί ἡ ἀναγκαιότητα τῆς συγκεκριμένης ἐνέργειας. Πείθεται ἡ ψυχή ὅτι πράγματι αὐτό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ «τό ἀγαθόν καί εὐάρεστον καί τέλειον» καί ἑπομένως πρέπει ὁπωσδήποτε καί ἐπειγόντως νά ὑλοποιηθεῖ (Ρωμ. ιβ’ 2). Στή συνέχεια ἐκδίδεται σταθερά καί σαφής ἡ διαταγή. «Προχώρησε! Πάσῃ θυσίᾳ νά φτάσεις ἐκεῖ πού σέ καλεῖ ὁ Θεός! Ἐμπρός!» Καί δραστηριοποιεῖται τότε ἡ θέληση, μπαίνουν σέ κίνηση οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς καί κατορθώνει πράγματι ὁ πιστός νά ὑπερπηδᾶ ἐμπόδια, νά ὑπερνικᾶ ἀντιδράσεις, νά φτάνει νικηφόρα στόν προορισμό του.

       Γι’ αὐτό ἀκριβῶς καί ὁ Κύριος, πρίν ἀνακοινώσει τήν ἐντολή του στόν νέο, δύο φορές τοῦ τόνισε τό «εἰ θέλεις» (Ματθ. ιθ’ 17, 21). Σάν νά τοῦ ἔλεγε: «Ἐγώ θά ἀπαντήσω στό ἐρώτημά σου. Ἀλλά ἐσύ εἶσαι ἕτοιμος; Ἔχεις θέληση ὥριμη, σφριγηλή, ἕτοιμη νά ἀποφασίσει καί νά ξεκινήσει ὅ,τι θά πῶ;» Ἐπίσης καί στόν παράλυτο τῆς Βηθεσδά τήν ἴδια προϋπόθεση ζήτησε. «Θέλεις;» τοῦ εἶπε. Θά σοῦ παραγγείλω νά σηκώσεις «τόν κράββαττόν σου», θά σοῦ ἀπαιτήσω τό «μηκέτι ἁμάρτανε» (Ἰω. ε’ 6, 8, 14). Εἶσαι ἀποφασισμένος γιά ὅλα αὐτά; Ἔχεις ξεκαθαρίσει τά πράγματα στή σκέψη καί στή θέλησή σου; Γιατί ἀκριβῶς ἡ ὥριμη θέληση ἐξασφαλίζει τήν ἀποφασιστικότητα. Καί ἡ ἀποφασιστικότητα τή νίκη.

      Πέρα ἀπό αὐτά, ὅμως, ἰδιαίτερα θά καταφεύγουμε στόν Παντοδύναμο Κύριο καί Θεό μας. Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος μέ τή χάρη του ἐμπνέει στήν ψυχή «καί τό θέλειν καί τό ἐνεργεῖν ὑπέρ τῆς εὐδοκίας» (Φιλιπ. β’ 13). Νά τόν παρακαλοῦμε νά τονώνει τή θέλησή μας καί νά ἐνισχύει τίς ἀποφάσεις μας. Νά ἔρθει στό πλευρό μας, γιά νά μᾶς στηρίξει καί δυναμώσει στήν ἐφαρμογή τῶν θείων ἐντολῶν του καί νά μᾶς ἀξιώσει νά φέρουμε σέ πέρας τόν ἀγώνα πού μᾶς ἀνέθεσε καί ἀναλάβαμε.

      Ἐάν ὁ πλούσιος νέος προχωροῦσε μέ ἀποφασιστικότητα στό δρόμο πού τοῦ ἔδειχνε ὁ Χριστός, ἀσφαλῶς θά γινόταν ἕνας ἄλλος ἅγιος Ζακχαῖος ἤ εὐαγγελιστής Ματθαῖος! Μέ μιά ἀποφασιστική ἐνέργεια θά κατακτοῦσε ζηλευτή θέση στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά δέν τό ἔκανε, δυστυχῶς. Καί χάθηκε.

      Ἡ θλιβερή ἐξέλιξή του ἄς γίνει σωτήριο σῆμα κινδύνου γιά ὅλους μας. Ἄς εἴμαστε ἕτοιμοι νά ἀντιμετωπίσουμε τίς εὐκαιρίες πού μᾶς δίνει ὁ Θεός, ἀποφασιστικά. Μέ σκέψη καί θέληση ὥριμη, δυνατή. Καί μέ διαρκῆ ἐπίκληση τῆς βοήθειάς του. Ὥστε μέχρι τέλους νά ἀγωνιζόμαστε ἀποφασιστικά, καί νά κληρονομήσουμε πράγματι τήν αἰώνια ζωή, πού ὅλοι ποθοῦμε.