Κυριακή 4 Ὀκτωβρίου 2020 (Β’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. στ’ 31 - 36)

Σέ καλλιέργεια πνευματική, σέ ἐξευγενισμό καί ἐξαγιασμό τῆς ψυχῆς κάλεσε ὁ Χριστός τούς μαθητές του, ὅπως διαπιστώνουμε ἀπό τό  σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Μέ τή διδασκαλία του τούς προέτρεψε καί μέ τή χάρη του τούς ἐνίσχυσε, ὥστε νά κατακτήσουν ψηλές πνευματικές κορυφές. Τίς πιό ψηλές καί ἄφθαστες. Νά ἀποβοῦν ὄχι ἁπλῶς «καλοί ἄνθρωποι», ἀλλά κατά χάρη θεοί, «υἱοί τοῦ Ὑψίστου»!

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή μᾶς δίνει ἀφορμή νά μελετήσουμε τό θέμα. Νά δοῦμε ἀπό τή μία τό μεγαλεῖο τῆς χριστιανικῆς ἀρετῆς καί ἀπό τήν ἄλλη τή δική μας ἀνταπόκριση στήν ὑψηλή αὐτή κλήση.

Τό μεγαλεῖο τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς φαίνεται καί ἀποδεικνύεται ἀπό τό ὅτι δέν ἀρκεῖται στήν ἀπόρριψη τῆς κακίας. Τόν Μωσαϊκό Νόμο μέ τίς ἀπαγορεύσεις του, μέ τό «οὐ κλέψεις, οὐ φονεύσεις», τόν ἀναγνωρίζει καί τόν τιμᾶ ὡς τό πρῶτο καί βασικό βῆμα τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ἐκτός ἀπό αὐτό, ὅμως, ἡ χριστιανική ἠθική ἐπισημαίνει τή θετική ἀρετή καί ζητᾶ ἔργα ἁγιότητας καί κυρίως τή γνήσια ἀγάπη. Ζητᾶ ἀνιδιοτελῶς νά «ἀγαθοποιοῦμε» «μηδέν ἀπελπίζοντες», δηλαδή χωρίς ὑπολογισμούς καί ἐλπίδες γήινων ἀνταλλαγμάτων.

Παράλληλα διευρύνει ἀφάνταστα τόν κύκλο τοῦ ἐνδιαφέροντος καί τῆς στοργῆς μας. Ὄχι μόνο ὁ «πλησίον», ἀλλά καί ὁ ἄγνωστος καί ὁ ξένος πρέπει νά δεχτεῖ τίς φροντίδες καί τήν ἐξυπηρέτησή μας. Ἀλλά καί ὁ ἐχθρός μας, ἐκεῖνος πού μᾶς κακολόγησε καί μᾶς ἔβλαψε, πού δέν πρόκειται νά ἀνταποδώσει ἤ νά ἀναγνωρίσει τό καλό πού τοῦ κάνουμε.

Συγχρόνως ἡ χριστιανική ἠθική ζητᾶ ἐργασία στό ἐσωτερικό τῆς ψυχῆς. Στά αἰσθήματα, τά κίνητρα, τίς προθέσεις, τίς ἐνδόμυχες βλέψεις καί σκέψεις. Ἀπαιτεῖ ἐξαγιασμό σέ βάθος. Ὄχι ἁπλή, πρόχειρη περιποίηση τοῦ «ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καί τῆς παροψίδος» ἀλλά βαθειά ἀναγέννηση καί ἀνακαίνιση τῆς ψυχῆς. «Ἔσεσθε τέλειοι» εἶναι τό σύνθημα πού δίνει. Καί ὁδηγεῖ ἔτσι σέ ὕψη, πού κανείς ποτέ πρό Χριστοῦ δέν μπόρεσε νά φτάσει (Ματθ. κγ’ 25, ε’ 48).

Ὑπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα ἀπό τή ζωή τῶν πρώτων Χριστιανῶν, πού δείχνουν ὅτι ὅλα αὐτά δέν εἶναι ἁπλῶς ὡραῖα λόγια, ἀλλά πραγματικότητα καί ζωή. Ἀρετή, ὄντως, ἀνώτερης ποιότητας καί πνοῆς, πού ἐπιτεύχθηκε μέ τή χάρη τοῦ Χριστοῦ μέσα στήν Ἐκκλησία. «Παροξυσμός», δηλαδή πυρετός, ἐνθουσιασμός ἀσυγκράτητος «ἀγάπης καί καλῶν ἔργων» διακατεῖχε τότε τούς εὐλογημένους ἐκείνους ἀνθρώπους (Ἑβρ. ι’ 24).

Ἀλλά θά πεῖ κανείς αὐτά γίνονταν τά παλιά χρόνια, σήμερα τί γίνεται;

Εἶναι γεγονός ἀναμφισβήτητο καί πολύ ἐλπιδοφόρο ὅτι καί σήμερα ὑπάρχουν χριστιανοί, πού ἀγωνίζονται γιά τούς ὑψηλούς στόχους πού ἔθεσε ὁ ἀρχηγός τῆς πίστεώς μας. Βέβαια δέν αὐτοδιαφημίζονται, καί γι’ αὐτό συνήθως μένουν ἄγνωστοι. Ὑπάρχουν ὅμως, καί μέ τήν ἀκτινοβολία τους ζωογονοῦν ὁλόκληρη τήν κοινωνία.

Ἀλλά τό ἐρώτημα εἶναι ἄλλο. Ἐμεῖς, πού μάλιστα τόσα τό ἀπαιτοῦμε ἀπό τούς ἄλλους, ἔχουμε ἀποκτήσει τή μεγαλειώδη αὐτή χριστιανική ἀρετή; Ἤ, τουλάχιστον, ἀγωνιζόμαστε  μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις νά τήν κατακτήσουμε;

Πόσες φορές ὁρισμένα μικροπράγματα τῆς καθημερινῆς ζωῆς μᾶς ἀναστατώνουν καί δέν ἔχουμε τή δύναμη νά ποῦμε τό δέν πειράζει, ἄς τόν συγχωρήσω. Ἐγώ νά δείξω ἀγάπη, ὅπως μοῦ ζητᾶ ὁ Χριστός.

Ἐπίσης σέ θέματα κληρονομικά πόσοι ἆραγε ἔχουμε τή διάθεση νά ποῦμε ἄς πάρουν οἱ ἄλλοι κάτι παραπάνω. Ἀδέλφια μου εἶναι. Ἔχουν καί μεγαλύτερες ὑποχρεώσεις...

Τέλος καί σέ ἔργα προσφορᾶς, σέ ἱερές προσπάθειες τῆς ἐνορίας, σέ καίριες πνευματικές ἀνάγκες, σέ ποικίλες ἄλλες ὀρθόδοξες χριστιανικές πρωτοβουλίες ἔχουμε τήν εὐαισθησία ὄχι νά χειροκροτοῦμε μέ ἐνθουσιασμό, ἀλλά νά δίνουμε χέρι βοηθείας γιά τόν θεάρεστο ἐκεῖνο σκοπό, νά θυσιάζουμε κάτι ἀπό τόν χρόνο καί τίς οἰκονομίες μας, γιά νά εὐεργετηθοῦν ἄλλοι ἀδελφοί μας;

Αὐτά καί ἄλλα παρόμοια εἶναι «τά καλά καί ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις», τά ἔργα πού συνδέονται μέ τή βαθειά ἀναγέννηση καί τόν ἐξαγιασμό τῆς ψυχῆς, τά ἔργα πού μᾶς ὁδηγοῦν στίς κορυφές τοῦ μεγαλείου τῆς χριστιανικῆς ἀρετῆς.

Ἐάν κάποιος  θέσει ὡς στόχο τῆς ζωῆς του νά διακριθεῖ, ὑποβάλλεται σέ μύριους κόπους καί θυσίες, ἀρκεῖ νά φτάσει στόν σκοπό του.

Γιά τούς πιστούς ἡ σπουδαιότερη ἐξέλιξη καί διάκριση εἶναι νά γίνουν «υἱοί τοῦ Ὑψίστου». Καί προκειμένου νά κερδίσουν τόν μεγαλειώδη αὐτόν τίτλο, ἀντιμετωπίζουν γενναιόψυχα τίς δυσκολίες πού ἀπαιτοῦνται καί σπεύδουν καί ἀγωνίζονται γιά τόν ὑψηλό αὐτό στόχο.

Αὐτόν τόν δρόμο ἄς ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς μέ ἐνθουσιασμό καί προθυμία. Τό μεγαλεῖο τῆς χριστιανικῆς ἀρετῆς ἄς μᾶς συγκινήσει, ἄς μᾶς ἐμπνεύσει. Στό βάθος της προβάλλει ἀσύγκριτο στεφάνι,  ἡ θέωση!