Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2020 (ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ) (Μαρκ. η’ 34 - θ’ 1)

Σπουδαιότατη εἶναι ἡ διακήρυξη πού ὁ Κύριος ἀπηύθυνε πρός τούς μαθητές του. «Ὅποιος εἰλικρινά θέλει νά μέ ἀκολουθήσει, εἶπε, αὐτός πρέπει προηγουμένως νά ἀπαρνηθεῖ καί νά ἀποξενωθεῖ τελείως ἀπό τόν κακό ἑαυτό του».

Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ ὅλοι μας ποθοῦμε νά γίνουμε ἀληθινοί Χριστιανοί. Γι’ αὐτό εἶναι πολύ ἐνδιαφέρον καί ὠφέλιμο νά ἐμβαθύνουμε στό θέμα τῆς ἀπαρνήσεως τοῦ κακοῦ ἑαυτοῦ μας. Θά δοῦμε πρῶτον γιατί αὐτή εἶναι ἀπαραίτητη καί τί συγκεκριμένα πρέπει νά προσέξουμε γιά τήν κατόρθωσή της.

Ὁ ἄνθρωπος μετά τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, δέν ἦταν ἐκεῖνος πού βγῆκε ἀπό τά ἄχραντα χέρια τοῦ Θεοῦ. Κάνοντας κακή χρήση τῆς ἐλευθερίας του μπλέχτηκε στά δίχτυα τοῦ διαβόλου καί ζυμώθηκε τόσο πολύ μέ τήν ἁμαρτία, ὥστε κάθε τι πού αὐθόρμητα ἀναβλύζει ἀπό μέσα του νά εἶναι ἁμαρτωλό καί νά μή μπορεῖ κανείς νά ξεχωρίσει τήν ἁμαρτία ἀπό τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του. «Ἔγκειται ἡ διάνοια τοῦ ἀνθρώπου ἐπιμελῶς ἐπί τά πονηρά ἐκ νεότητος αὐτοῦ» βεβαιώνει ὁ θεῖος λόγος (Γεν. η’ 21). Ἀπό τή ἄπλαστη παιδική ἡλικία του παρουσιάζεται νά κλίνει πρός τό κακό καί μάλιστα ἐπιμελῶς, δηλαδή ἐπίμονα καί ἐξακολουθητικά.

Ἄν παραμείνει ὁ ἄνθρωπος σ’ αὐτήν τήν κατάσταση τῆς ἁμαρτίας καί τῆς φθορᾶς, εἶναι βέβαιο ὅτι δέν θα μπορέσει νά αἰσθανθεῖ τή χάρη τοῦ Χριστοῦ, τίς εὐλογίες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν εἰρήνη καί τή χαρά τῆς σωτηρίας. Καί αὐτό διότι δέν θά ἔχει τά ἀντίστοιχα αἰσθητήρια, τά πνευματικά μάτια καί αὐτιά γιά νά δεχθεῖ καί νά ἀπολαύσει τά δῶρα αὐτά τοῦ Οὐρανοῦ. «Τό φρόνημα τῆς σαρκός ἔχθρα εἰς Θεόν» καί «θάνατος», σημειώνει ὁ αἰώνιος θεῖος λόγος (Ρωμ. η’ 6,7). Δηλαδή, ἄνθρωποι πού ζοῦν μέ τόν κακό ἑαυτό τους, δέν μποροῦν νά ἀπολαύσουν  τήν ἀγάπη καί τή ζωή τοῦ Θεοῦ. Ἀπό δική τους ὑπαιτιότητα μένουν μακριά, ξένοι καί στερημένοι ἀπό τά ἀγαθά τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ἡ κατάσταση τῆς ἁμαρτίας μοιάζει μέ ἀσθένεια καί μάλιστα βαριά. Πρέπει πρῶτα αὐτή νά καταπολεμηθεῖ καί νά φύγει ἀπό τή μέση, ὥστε νά γίνει κατόπιν ὁ ἄνθρωπος ἀκμαῖος καί ρωμαλέος. Μοιάζει ἀκόμη μέ παλαιό καί κατερειπωμένο κτίριο, τοῦ ὁποίου εἶναι ἀνάγκη νά κατεδαφιστεῖ πρῶτα τό παλαιό ὑλικό, νά ἀπομακρυνθεῖ, κι ἔτσι μόνο νά ἀνεγερθεῖ τό καινούργιο καί λαμπρό οἰκοδόμημα στή θέση ἐκείνη. Νά, γιατί εἶναι πρωταρχική καί θεμελιώδης ἀνάγκη νά νεκρωθεῖ ὁ παλαιός ἄνθρωπος.

Νά δοῦμε, ὅμως, τί συγκεκριμένα πρέπει νά προσέξουμε στόν ἀγώνα μας αὐτόν ἐναντίον τοῦ κακοῦ ἑαυτοῦ μας.

Πρωτίστως νά σημειώσουμε ὅτι ἡ ἀπάρνηση τοῦ κακοῦ ἑαυτοῦ μας δέν ἐπιτυγχάνεται καί δέν ὁλοκληρώνεται σέ μιά στιγμή. Χρειάζεται μακροχρόνιος και συνεχής ἀγώνας, ὥστε βαθμιαῖα νά ὑποχωρήσουν οἱ κακές κλίσεις ἐντός μας καί νά παραχωρηθεῖ ὁ χῶρος τῆς ψυχῆς στή θεία χάρη.

Ἡ προσπάθεια αὐτή κυρίως συνίσταται σέ μιά δυναμική ἀντιμετώπιση τοῦ ἐγωισμοῦ, τῶν παθῶν, τῶν κοσμικῶν ἐπιθυμιῶν καί θελημάτων μας (Τιτ. β’12). Κάθε φορά πού αὐτά ζητοῦν νά ἐπικρατήσουν, ἐμεῖς νά ὀρθώνουμε τό ἀνάστημα καί νά ἐπικαλούμενοι τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νά ἀντιδροῦμε, νά τά ἀπωθοῦμε καί νά τά καθυποτάσσουμε. Ἔτσι θά ἐφαρμόζουμε καί τοῦ ἀποστόλου Παύλου τήν ἐπιθυμία, ὁ ὁποῖος συνιστοῦσε: «Πνεύματι τάς πράξεις τοῦ σώματος θανατοῦτε» γιά νά ζήσετε! (Ρωμ. η’ 13).

Ἀλλά καί στά ἔργα τῆς ἀρετῆς, ὅπου ὁ κακός ἑαυτός μας παρουσιάζεται τόσο ἀπρόθυμος καί δυσκίνητος, εἶναι εὐκαιρία ἀλλά καί χρέος νά τόν ἀρνούμαστε καί νά μήν ὑποχωροῦμε στή δυστροπία καί τίς ἀπαιτήσεις του. Ἀντιθέτως, νά τόν «δουλαγωγοῦμε» στήν ἐξυπηρέτηση τῶν ἄλλων, τήν φιλανθρωπία, τήν προσευχή, τήν Ἐξομολόγηση καί σέ ὅποιο ἄλλο ἔργο ἀγαθό παρουσιαστεῖ (Α’ Κορ. θ΄ 27). Ἄλλωστε καί σχετικά μέ αὐτό ὁ Κύριος μᾶς προετοίμασε, ὅταν εἶπε ὅτι γιά τήν κατάκτηση τῶν ἀγαθῶν τῆς Βασιλείας του χρειάζεται νά ἀσκήσουμε πίεση καί βία στόν κακό ἑαυτό μας (Ματθ. ια’ 12).

Ὁ ἀγώνας γιά νά ἀπαρνηθοῦμε τόν κακό ἑαυτό μας εἶναι ἀναμφίβολα σκληρός καί ὀδυνηρός. Ἀποβλέπει σέ μιά τόσο βαθειά τομή στό εἶναι μας.

Παρόλα αὐτά μιά σκέψη πρέπει πολύ νά μᾶς ἐνισχύει. Μέ τή θυσία αὐτή ἐξαγοράζουμε τήν εἰρήνη, τό φῶς, τή χαρά! Κερδίζουμε τό Χριστό! Τελικά ἀνακαλύπτουμε καί ξαναβρίσκουμε τόν ἀληθινό ἑαυτό μας!

Ὁ μεγαλομάρτυρας ἅγιος Εὐστάθιος πού σήμερα γιορτάζουμε, τό ἴδιο σύνθημα μᾶς δίνει. Μή διστάζετε,  μᾶς λέει.  Ἀπαρνηθεῖτε τόν κακό ἑαυτό σας καί τίς μάταιες ἐπιθυμίες του! Μέ ἔμβλημα τόν Τίμιο Σταυρό προχωρῆστε ἄφοβα κι ἐσεῖς στόν χριστιανικό ἀγώνα. Κάθε κόπος καί θυσία ἀξίζει γιά τήν ἀγάπη τοῦ Ἐσταυρωμένου, γιά τή θεία δόξα πού θέλει νά μᾶς δωρήσει.

Πόσο σπουδαῖο θά εἶναι ὅλοι μας νά ἀνταποκριθοῦμε, ὅλοι μας νά ἐπιτύχουμε τή μεγάλη αὐτή νίκη!