Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2020 (ΙΓ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

Κυριακή  6  Σεπτεμβρίου 2020 (ΙΓ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

(Ματθ. κα'  33 - 42)

            Κατ’ ἐπανάληψη στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός προφητεύεται καί χαρακτηρίζεται ὡς λίθος. Ὄχι ὡς ἕνας ἁπλός λίθος, ἀλλά ὡς κάποιος πού συγκεντρώνει ἐξαιρετικές καί μοναδικές ἰδιότητες. Λίθος ἀνεκτίμητης ἀξίας καί ἀκαταγώνιστης στερεότητας.

            Ὁ προφήτης Δανιήλ εἶδε «ἐν ὁράματι τῆς νυκτός», ὅτι «ἐτμήθη λίθος ἐξ ὄρους ἄνευ χειρῶν καί ἐγενήθη εἰς ὄρος μέγα καί ἐπλήρωσε πᾶσαν τήν γῆν» (Δαν. β’ 19, 34-35). Ὁ προφήτης Δανιήλ εἶδε σέ νυχτερινό ὅραμα ὅτι κόπηκε ἕνας λίθος ἀπό ἕνα βουνό χωρίς τήν παρέμβαση ἀνθρώπινων χεριῶν, καί ὁ λίθος αὐτός αὐξήθηκε καί ἔγινε βουνό μεγάλο πού κάλυψε ὁλόκληρη τή γῆ.

            Τό ὅραμα αὐτό ἦταν προτύπωση τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ χωρίς παρέμβαση ἀνδρός, ἀπό τήν ἀειπάρθενο καί Θεοτόκο Μαρία, τοῦ ὁποίου Ἰησοῦ ἡ πνευματική βασιλεία, δηλαδή ἡ ἁγία του Ἐκκλησία, θά περιλάβει ὅλα τά ἔθνη  καί θά εἶναι ἀτελεύτητη.

            Ἄλλος προφήτης, ὁ Ἡσαΐας, στή μεγαλόπνοη προφητεία του ἐμφανίζει τόν Θεό νά λέει στούς ἀνθρώπους τά ἑξῆς: «Ἰδού ἐγώ ἐμβαλῶ εἰς τά θεμέλια Σιών λίθον πολυτελῆ, ἐκλεκτόν, ἀκρογωνιαῖον, ἔντιμον, εἰς τά θεμέλια αὐτῆς, καί ὁ πιστεύων ἐπ’ αὐτῷ οὐ μή καταισχυνθῇ» (Ἡσ. κη’ 16). Δηλαδή, θά βάλω στά θεμέλια τῆς Σιών λίθο πολύτιμο, ἐκλεκτό, ἀκρογωνιαῖο, πολύ ἀκριβό, καί ὅποιος πιστεύει σ’αὐτόν δέν θά ντροπιαστεῖ.

            Τήν προφητεία αὐτή ἐπικαλεῖται ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γράφοντας πρός τούς Χριστιανούς τῆς Ρώμης, γιά νά τούς στηρίξει στήν πίστη, ὅτι ὁ λίθος τόν ὁποῖο ὑποσχέθηκε ὁ Θεός διά τοῦ προφήτου Ἡσαΐου ὅτι θά βάλει στά θεμέλια τῆς Σιών δέν εἶναι ἄλλος παρά ὁ ἐνανθρωπήσας Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός (Ρωμ. θ’ 33).

            «Λίθον πολυτελῆ, ἐκλεκτόν, ἀκρογωνιαῖον, ἔντιμον» χαρακτηρίζει τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό ὁ Ἡσαΐας. Μέ ποιές ἄλλες λέξεις θά μποροῦσε νά παραστήσει τήν τόσο ἐξαιρετική θέση τήν ὁποία κατέχει στή νέα Σιών, στήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ; Αὐτός εἶναι ἡ βάση καί τό θεμέλιο τῆς πνευματικῆς οἰκοδομῆς τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτός εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος, «ἐν ᾦ πᾶσα ἡ οἰκοδομή συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναόν ἅγιον ἐν Κυρίῳ»(Ἐφεσ. β’ 21).

            Τήν ἴδια προφητεία τοῦ Ἡσαΐα ἐπικαλεῖται καί χρησιμοποιεῖ καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος καί προτρέπει τούς Χριστιανούς νά πλησιάζουν ὁλοένα καί περισσότερο πρός τόν Κύριο, ὡς πρός «λίθον ζῶντα, ὑπό ἀνθρώπων μέν ἀποδεδοκιμασμένον, παρά δέ Θεῷ ἐκλεκτόν, ἔντιμον». Δηλαδή, νά πλησιάζουν τόν Κύριο σάν νά εἶναι λίθος ζωντανός, τόν ὁποῖο οἱ ἄνθρωποι μέν τόν ἀπέρριψαν, τόν πέταξαν μακρυά, ἀλλά γιά τόν Θεό εἶναι ἐκλεκτός καί πολύτιμος (Α’ Πέτρ. β’ 4).

            Χαρακτηριστική εἶναι ἡ ὀνομασία «λίθος ζῶν» πού χρησιμοποιεῖ ὀ Ἀπόστολος Πέτρος.  Ναί! Δέν εἶναι ἄψυχος λίθος ὁ θεμέλιος τῆς Ἐκκλησίας. Δέν εἶναι νεκρός ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς ἀκατάβλητης καί αἰώνιας πνευματικῆς οἰκοδομῆς. Εἶναι «λίθος ζῶν». Ὁ ἴδιος τό βεβαίωσε. «Ἐγενόμην νεκρός», διότι ὡς ἄνθρωπος πέθανα πάνω στό σταυρό. Ἀλλά ἀνέστην καί «ἰδού ζῶν εἰμι εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων» (Ἀποκ. α’ 18).

            Ἀλλά πόσο ἀσεβής εἶναι ἡ διάθεση τῶν ἀνθρώπων. Πόσο ἀχαρακτήριστη ἡ συμπεριφορά τους! Τόν ἀνεκτίμητο αὐτόν ζῶντα λίθον, πού ὁρίστηκε ἀπό τόν  οὐράνιο Πατέρα γιά τή θέση τοῦ ἀσάλευτου αἰώνιου θεμέλιου τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἄνθρωποι τόν ἀποδοκίμασαν. Οἱ ὁμοεθνεῖς του τόν ἀπαρνήθηκαν. Οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ του τόν συκοφάντησαν. «Οὐκ ἔστιν οὗτος παρά τοῦ Θεοῦ» ἔλεγαν στά πλήθη (Ἰωάν. θ’ 16). Καί ἀρνούμενοι τή θεία του ὑπόσταση τόν καταδίκασαν στόν ἐπώδυνο θάνατο τοῦ σταυροῦ. Ὀλέθριο τό παράπτωμα τῆς ἄρνησης τοῦ Ἰησοῦ γιά ἐκείνους πού τό τόλμησαν. Σωτήρια ἡ ἀποδοχή τοῦ Σωτῆρος γιά τήν Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας ἀναδείχθηκε ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος. «Λίθον ὅν ἀποδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὕτος ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας».

            «Εἰς κεφαλήν γωνίας». Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπιμένει ἰδιαιτέρως στήν εἰδική θέση τήν ὁποία ὁ Κύριος Ἰησοῦς κατέχει στή θεία οἰκοδομή τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως σέ μία οἰκοδομή στή γωνία ὅπου συνδέονται δύο τοῖχοι τοποθετεῖται μεγάλος ἀκρογωνιαῖος λίθος, ἀγκωνάρι, γιά νά συνδέει καί νά συνενώνει τίς δύο πλευρές, ἔτσι καί στό θεῖο οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας ὁ «στερεός θεμέλιος τοῦ Θεοῦ ἕστηκε (τοποθετήθηκε τό στερεό θεμέλιο τοῦ Θεοῦ)», ὁ ἐκλεκτός, ὁ ἔντιμος, ὁ ἀκρογωνιαῖος, πού συνδέει μεταξύ τους καί μέ τόν ἑαυτό του ὅλους ὅσοι πιστεύουν καί ἁγιάζονται μέ τή θεία χάρη καί τά μυστήρια, ὅλα τά μέλη τῆς ἁγίας μας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (Β’ Τιμόθ. β’ 19). Διότι σκοπός τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ εἶναι νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τόν αἰώνιο πνευματικό θάνατο «καί ἀποκαταλλάξῃ τούς ἀμφοτέρους», δηλαδή νά συμφιλιώσει μέ τόν Θεό καί τούς δύο λαούς, καί τούς Ἰουδαίους καί τούς εἰδωλολάτρες.

            Ἄς τόν ἀποδοκίμασαν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης τόν Κύριο. Ἄς ἐξακολουθοῦν καί σήμερα νά ὑπάρχουν ἄλλοι οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται νά τόν ὁμολογήσουν Θεό τους καί Κύριό τους. Ἡ ζημία εἶναι ἐξολοκλήρου δική τους, διότι τή σωτηρία τήν ὁποία δωρεάν τούς προσφέρει ὁ φιλάνθρωπος Κύριος τήν ἀρνοῦνται. Γεγονός ἀναντίρρητο εἶναι ὅτι «ὁ λίθος ὅν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας».

            Ἐκεῖνο, λοιπόν, τό ὁποῖο πρέπει τώρα νά μᾶς ἀπασχολήσει εἶναι τό καθῆκον μας νά οἰκοδομούμαστε κι ἐμεῖς πάνω στόν ἀκρογωνιαῖο λίθο, τόν Κύριο Ἰησοῦ, ὥστε νά εἴμαστε ἁρμονικά ἑνωμένοι μαζί του μέσα στήν ἁγία Ἐκκλησία του.