Κυριακή 23 Αὐγούστου 2020 (ΘΕΟΤΟΚΟΥ) (Λουκ. ι’ 38 - 42, ια’ 27 - 28)

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περοκοπή μᾶς παρουσιάζει τόν Κύριο στό σπίτι τοῦ φίλου του Λάζαρου στή Βηθανία, ὅπου τοῦ ἔγινε ὑποδοχή μεγάλη και περιποίηση ἐξαιρετική. Τόν ὑποδέχτηκαν μέ μεγάλη χαρά καί τιμή οἱ ἀδελφές τοῦ Λάζαρου, ἡ Μάρθα καί ἡ Μαρία, γιά νά τοῦ δείξουν τήν ἀγάπη τους καί τήν ἀπόλυτη εὐλάβεια τους. Ἡ κάθε μία σύμφωνα μέ τόν χαρακτήρα της, τούς πόθους καί τίς ἀντιλήψεις της ἀνέλαβε νά περιποιηθεῖ τόν Ἰησοῦ της. Ἡ Μάρθα δραστήρια γυναίκα, νοικοκυρά, ἄκρως περιποιητική, φιλόξενη καί στοργική, μάλιστα γιά τόν μεγάλο αὐτόν ἐπισκέπτη της ρίχτηκε μέ ὅλες της τίς δυνάμεις στήν ἑτοιμασία τοῦ τραπεζιοῦ. Ὅλη της τή σκέψη καί ὅλες της τίς δυνάμεις διέθετε στό νά περιποιηθεῖ τόν φιλοξενούμενο της, νά ἑτοιμάσει τήν πλέον ἄξια περιποίηση γιά τόν Διδάσκαλό της, ὅπως τοῦ ἄξιζε, ὅπως τοῦ ἔπρεπε. Σέ αὐτόν τόν Διδάσκαλο τά πάντα ἄξιζαν.          

Καί ἡ Μαρία; Ἄλλος τύπος ἡ Μαρία, ἄλλη ψυχική σύνθεση, ἄλλος χαρακτήρας. Ἦταν πνευματική, βαθειά, ἐσωτερική, ἰδεώδης καί ἀναζητοῦσε τά ἰδεώδη, τά τέλεια. Ἡ Μαρία κάθισε κοντά στά πόδια στά πόδια τοῦ Ἰησοῦ πού ἄρχισε νά διδάσκει καί ἄκουγε τόν λόγο του. Ἐκεῖ ἀπορροφήθηκε. Ὅλη της τή σκέψη, τή διάθεση καί προσοχή στόν λόγο τοῦ Χριστοῦ τήν ἔστρεφε. Νά μή τῆς φύγει οὔτε λέξη, οὔτε γράμμα οὔτε νόημα. Ὅλα νά τά ἀκούσει. Ὅλα νά τά ἀπορροφήσει. Ὅλα νά τά βάλει μέσα της, νά τά καταλάβει, νά τῆς μείνουν μόνιμο κτῆμα καί πνευματικός θησαυρός τῆς ψυχῆς της. Τύπος πνευματικοῦ ἀνθρώπου ἡ Μαρία ζητᾶ νά τρέφεται μέ τοῦ Θεοῦ τόν ἅγιο λόγο, ἀφοῦ αὐτός εἶναι ἡ τροφή, ἡ ζωή, ἡ δύναμη καί ἡ χάρη τοῦ χριστιανοῦ. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό ἡ Μαρία στρέφεται στόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί ἀπορροφᾶται ἀπό αὐτόν.

Ἀλλά τώρα ἔρχεται ἡ ὥρα πού οἱ δυνάμεις τῆς Μάρθας ἐξαντλοῦνται καί ζητᾶ τή βοήθεια τῆς ἀδελφῆς της. «Κύριε, κουράστηκα, ἐξαντλήθηκα. Δέν μέ παίρνει ἡ ὥρα καί δέν θά προφτάσω νά ἑτοιμάσω τό τραπέζι. Δέν σέ νοιάζει, λοιπόν, πού ἡ ἀδελφή μου μέ ἄφησε μόνη νά κάνω ὅλες τίς δουλειές; Πές της, λοιπόν, νά μέ βοηθήσει. Αὐτά λέει ἡ Μάρθα στόν Χριστό ζητώντας τήν ἐπέμβασή του στά ἔργα τοῦ νοικοκυριοῦ καί τῆς μαγειρικῆς της, ζητώντας νά ἀποσπάσει τήν ἀδελφή της ἀπό τή θεία διδαχή του. Τό νόμιζε σωστό, δίκαιο καί ἀναγκαῖο. Δέν εἶχε ὅμως τήν ἴδια γνώμη  ὁ Κύριος πού γνωρίζει τίς βαθειές καί κατεπείγουσες ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου. Γι’ αὐτό «ἀποκριθείς εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καί τυρβάζῃ περί πολλά· ἑνός δέ ἐστι χρεία· Μαρία δέ τήν ἀγαθήν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ’ αὐτῆς». Μάρθα Μάρθα, ἀνησυχεῖς, σκέφτεσαι, κοπιάζεις, ταλαιπωρεῖσαι, ἐξαντλεῖς ὅλη σου τή δραστηριότητα. Γιατί ὅλη σου αὐτή ἡ φροντίδα καί μέριμνα καί ταλαιπωρία; Γιά να ἑτοιμάσεις ἕνα τραπέζι, ἕνα ὑλικό τραπέζι, ὅπου θά φᾶμε ὑλική τροφή, Ἀξίζουν ὅμως τόσες φροντίδες καί κόποι γιά τήν ὑλική τροφή; Καί τί τά θέλεις τά πολλά;  Ἔφταναν τά ἀναγκαῖα, γιά νά τελειώσεις γρήγορα καί νά στρέψεις καί ἐσύ τήν προσοχή σου στό ἕνα,τό μέγαλο, τό ὕψιστο,  τό σωτήριο, στό ὁποῖο ἔστρεψε τήν προσοχή της ἡ Μαρία. Καί τό ἕνα αὐτό εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ θεία ἀλήθεια, ἡ θεία διδασκαλία πού εἶναι ἡ πνευματική καί οὐράνια τροφή τῆς ψυχῆς. Μήν κατηγορεῖς τήν Μαρία. Ἡ Μαρία καλά ἔπραξε, ἄριστα ἔπραξε μέ τό νά καθίσει ἐδῶ καί νά ἀκούει τόν λόγο μου. Ἐκτίμησε ὅπως ἔπρεπε τά πράγματα καί διάλεξε τήν ἀγαθή μερίδα, τό ὕψιστο, τό τέλειο. Τά φαγητά πού ἑτοιμάζεις ἐσύ θά περάσουν, θά φύγουν καί θά ἀφήσουν ἄδειο πάλι τό στομάχι. Ἐνῶ ἡ μερίδα πού διάλεξε ἡ Μαρία, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, αὐτός τρέφει καί χορταίνει καί ζωοποιεῖ γιά ὅλους τούς αἰῶνες τήν ἀθάνατη ψυχή. Φθαρτά καί παροδικά εἶναι τά δικά σου παρασκευάσματα. Αἰώνια καί ἀθάνατα τῆς Μαρίας τά ἐπιτηδεύματα.

Πράγματι, φθαρτά καί πρόσκαιρα εἶναι τά ὑλικά, αἰώνια καί ἀθάνατα τά πνευματικά. Γι’ αὐτό ἀδελφοί μου, ἄς μή χάνουμε τόν πολύτιμο χρόνο τῆς ζωῆς μας στά πρόσκαιρα καί φθαρτά. Ἄς τόν χρησιμοποιοῦμε κυρίως γιά τά αἰώνια, τά πνευματικά. Βεβαίως, καθῆκον μας εἶναι νά συντηρήσουμε τή ζωή πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός. Γι’ αὐτό καί θά ἐργαστοῦμε, γιά νά ζήσουμε. Ἀλλά δέν ζοῦμε, γιά νά τρῶμε. Θά διαθέτουμε μέρος τοῦ χρόνου τῆς ζωῆς μας γιά νά ἐξοικονομοῦμε τά ἀπαραίτητα γιά τή συντήρησή μας. Ἀλλά ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας δέν μᾶς δόθηκε γιά συνεχῆ καί ἀκατάπαυστη φαγοποσία. Μᾶς δόθηκε ἀπό τόν Θεό γιά τήν ψυχική μας ἀνόρθωση καί σωτηρία. Ἄς μή ζητᾶμε, λοιπόν, πολλά φαγητά καί πολλά ποτά, καί πολλά ῥοῦχα καί στολίδια κοσμικά. Φτάνουν τά λίγα. Καί τό ΕΝΑ, τό μεγάλο καί ὕψιστο εἶναι ἡ ψυχή μας, γιά τήν ὁποία καί κήρυξε καί σταυρώθηκε καί ἔχυσε τό Αἶμα του ὁ Χριστός. Εἶναι ὁ ἅγιος καί σωτήριος λόγος τοῦ Θεοῦ πού τρέφει καί ζωογονεῖ τήν ψυχή, εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἶμα πού ἀφθαρτοποιοῦν καί ἀπαθανατίζουν ὅλο τόν ἄνθρωπο. Αὐτή εἶναι ἡ ἀγαθή μερίδα πού διάλεξε ἡ Μαρία καί ἐπαίνεσε ὁ Χριστός. Ἐκεῖ ἄς στρέψουμε τήν προσοχή μας, ἀδελφοί, καί ἄς ἀκοῦμε, καί ἄς μελετοῦμε μέ προσοχή καί ἐφαρμόζουμε μέ προθυμία τόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί ἡ ὠφέλεια καί ψυχική μας οἰκοδομή δέν θά μᾶς ἀφαιρεθεῖ ποτέ. Θά εἶναι αἰώνια. Καί ἐμεῖς αἰώνια εὐτυχισμένοι γι’ αὐτήν.