Κυριακή 26 Ἰουλίου 2020 (Ζ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

Κυριακή 26 Ἰουλίου 2020 (Ζ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

(Ματθ. θ’ 27 - 35)

Μέ πολλή θέρμη, πόθο καί πίστη οἱ δύο τυφλοί τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίουπαρακάλεσαν τόν Κύριο. Ὅταν τούς ρώτησε ἐάν ὄντως πιστεύουν, ἀδίστακτα ἀπάντησαν μέ ἕνα ὁλόψυχο «Ναί». Τότε αἰσθάνθηκαν τά ἄχραντα χέρια του νά πλησιάζουν τά σβησμένα μάτια τους καί ἄκουσαν τόν θαυματουργό λόγο του: «Σύμφωνα μέ τήν πίστη σας, ἄς πραγματοποιηθεῖ σέ σᾶς τό θαῦμα». Καί πράγματι θεραπεύτηκαν καί ξαναβρῆκαν τό φῶςτους.

Ἀλλά ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἔχει βαθύ νόημα. Ἐκτός τοῦ ὅτι ἀποδεικνύει καί ἐπιβραβεύει τήν πίστη τῶν δύο τυφλῶν, φανερώνει καί τή μεγάλη ἀλήθεια ὅτι ἀνάλογη πρός τήν πίστη τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ θεία χάρη πού τοῦ δίνεται. Αὐτή τήν ἀλήθεια θά προσπαθήσουμε νά ἀναλύσουμε. Θά δοῦμε ἀπό τή μιά ποῦ διαπιστώνεται καί ἀπό τήν ἄλλη ποιές συνέπειες δημιουργεῖ γιά ἐμᾶς.

Στό  συγκεκριμένο θαῦμα τά πράγματα εἶναι σαφῆ. Ὑπῆρχε πίστη θερμή καί ἰσχυρή, καί γι’ αὐτό δόθηκε ἀνάλογη χάρη, ἡ ὁποία ἔφερε τή θεραπεία. Ἐάν ὑποτεθεῖ ὅτι ὑπῆρχε σέ μικρότερο βαθμό ἡ πίστη, ἀναμφίβολα θά συνέβαινε καί ἐδῶ ὅ,τι εἶχε γίνει μέ τόν ἄλλο ἐκεῖνο τυφλό τῆς Βηθσαϊδά. Ἐκεῖνος δέν εἶχε ἐξαρχῆς θεραπευτεῖ πλήρως, ἀλλά ἔβλεπε «τούς ἀνθρώπους ὡς δέντρα περιπατοῦντας», ἕως ὅτου ὡρίμασε ἡ πίστη του, καί τότε μέ δεύτερη θαυματουργή ἐπέμβαση τοῦ Χριστοῦ «ἀνέβλεψε τηλαυγῶς ἅπαντας», εἶδε δηλαδή καθαρά ὅλους (Μαρκ. η’ 24 - 25).

Ἀνάλογο φαινόμενο παρατηροῦμε καί στήν αἱμορροοῦσα. Ἐπειδή εἶχε θερμότατη πίστη, ἄντλησε μέ ἁπλό ἄγγιγμα τοῦ ἱματίου «δύναμιν ἐξελθοῦσαν» ἀπό τόν Χριστό, τή στιγμή κατά τήν ὁποία πολλοί ἄλλοι πού τόν «ἀπέθλιβον» χωρίς πίστη, δέν ἀξιώθηκαν καμιᾶς ἰδιαίτερης εὐλογίας (Λουκ. η’ 45 - 46).

Ὅλα αὐτά καί σήμερα μποροῦμε νά τά διαπιστώσουμε. Ὅσοι ἔχουν μεγάλη πίστη, λαμβάνουν πλούσια τή χάρη. Βλέπουν θαύματα στή ζωή τους τόσο γιά τό σῶμα, ὅσο καί γιά τήν ψυχή. Βρίσκουν θεραπεία καί ἀνακούφιση ἀπό ὀδυνηρά πάθη, λυτρώνονται. Θυμώδεις, ἄσωτοι, μεμψίμοιροι καί δύστροποι χαρακτῆρες ἀπαλάσσονται πολύ γρήγορα ἀπό τό βάρος τῶν κακιῶν αὐτῶν, ἐνῶ ἄλλοι δέν μποροῦν νά ὑπερνικήσουν πολύ μικρότερα ἐλαττώματα. Γιατί; Γιατί προσέρχονται στά ἱερά Μυστήρια μέ εἰλικρινῆ, βαθειά καί ὁλόθερμη πίστη, πού ἑλκύει ἀφθονότερη τή θεία Χάρη.

Καί ὄχι μόνο αὐτό. Πλουτίζονται ἐπιπρόσθετα καί μέ σπουδαῖα πνευματικά χαρίσματα, πού δίνονται ἀκριβῶς «κατά τήν ἀναλογίαν τῆς πίστεως» (Ρωμ. ιβ’ 3, 6). Παρηγοροῦν καί στηρίζουν τούς ἀδελφούς μέ πηγαία χριστιανική ἀγάπη, βοηθοῦν ἤ συμβουλεύουν χωρίς νά δημιουργοῦν ἀντιδράσεις, ἐμπνέουν καί ἐνθουσιάζουν σέ ἔργα ἱερά, ἐπειδή ἀκριβῶς εἶναι ἄνθρωποι πίστεως.

Ἀλλά ἤδη γεννᾶται τό ἐρώτημα. Ποιές συνέπειες ἀπορρέουν ἀπό τήν ἀλήθεια αὐτή γιά τόν καθημερινό πνευματικό ἀγώνα μας;

Ἡ ἐφαρμογή τῆς ἀλήθειας αὐτῆς στή ζωή μας ἔχει καί θετική καί ἀρνητική πλευρά. Στίς περιπτώσεις δηλαδή, πού δέν βλέπουμε νά ἐκπληρώνονται αἰτήματα καί ἱεροί πόθοι τῆς ψυχῆς μας, ἀντί νά γλιστρήσουμε σέ ἐπικίνδυνα ἐρωτηματικά ἤ παράπονα καί γογγυσμούς, ἕνα πρᾶγμα μόνο πρέπει νά ἐρευνήσουμε. Μήπως ὁ βαθμός τῆς πίστεώς μας  εἶναι χαμηλός καί ἑπομένως ἀνίσχυρος νά ἑλκύσει τή θεία Χάρη; Μήπως στίς προσευχές μας ὀλιγοπιστοῦμε καί γι’ αὐτό ἀκριβῶς κλυδωνιζόμαστε καί ταλαιπωρούμαστε ἀπό διαρκεῖς θλίψεις καί χρονίζοντα πάθη; Γιατί, ὅταν ὑπάρχει ἀληθινή πίστη, ἡ χάρη ὁπωσδήποτε δίνεται. Ἐνδεχομένως νά μή λύνει τό πρόβλημα ἐξωτερικά, τό λύνει ὅμως μέσα μας μέ τήν ἐνίσχυση,  τήν παράκληση καί τήν εἰρήνη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐάν ἔτσι ἔχουν τά πράγματα, μία εἶναι ἡ ἐνδεδειγμένη λύση. Νά προσπαθήσουμε νά ἐνισχύσουμε καί νά ἐπαυξήσουμε τήν πίστη μας. Γιατί, ὅπως ὑπάρχει κίνδυνος νά μειωθεῖ καί νά ἐκλείψει ἡ πίστη, ἔτσι ἀκριβῶς ὑπάρχει καί ἡ δυνατότητα νά αὐξηθεῖ.

Εἶναι πολλοί οἱ τρόποι πού βοηθοῦν σέ αὐτό. Πρωτίστως ἡ θερμή καί ταπεινή προσευχή πού θά ἀναπέμπει ὁ ἄνθρωπος πρός τόν Δωρεοδότη κάθε ἀγαθοῦ: «Κύριε, πρόσθες ἡμῖν πίστιν»! Κατόπιν ἡ μελέτη τοῦ βίου ἁγίων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι μέ τήν πίστη τους ἔκαναν ἄθλους καί θαύματα, μπορεῖ νά μᾶς ἐμπνεύσει, ὥστε νά ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς τή ζωή τους καί νά τούς μιμηθοῦμε στήν πίστη. Ἀλλά καί ὁ ἀγώνας εἶναι ἀπαραίτητος καί πολύ βοηθητικός. Σέ συγκεκριμένα περιστατικά τῆς ζωῆς νά προσπαθοῦμε νά σκεφτόμαστε μέ πίστη καί νά διαλέγουμε τίς λύσεις πού ἡ πίστη μᾶς ὑπαγορεύει. Στό ἐπαγγελματικό δίλημμα, στήν οἰκογενειακή ἀποκατάσταση, στίς ἀνησυχίες γιά τό μέλλον νά ἐπιβαλλόμαστε στόν ἑαυτό μας καί νά τόν ὁδηγοῦμε σωστά, ὁπότε θά ἐνδυναμωνόμαστε ἀπό τήν πίστη μας καί θά γινόμαστε ἄξιοι γιά μεγαλύτερες εὐλογίες τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἁγία Ὁσιοπαρθενομάρτυρας Παρασκευή, πού σήμερα πανηγυρικά ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει, ἀξιώθηκε ἀπό τόν Θεό νά κάνει πολλά θαύματα. Καί σώματα ἀσθενῆ νά θεραπεύσει καί ψυχές ἀφώτιστες νά ὁδηγήσει στή σωτηρία. Ὅλα αὐτά τά χαρίσματα δέν τῆς δόθηκαν τυχαῖα, ἀλλά γιατί ἀπό μικρή ἡλικία μέχρι τέλους παρουσίασε σταθερή, βαθειά καί θερμή πίστη πρός τόν Χριστό.

Τό παράδειγμά της, λοιπόν, μαζί μέ ἐκεῖνο τῶν δύο θεραπευθέντων τυφλῶν, ἄς μᾶς διδάξει, ἄς μᾶς ἐλέγξει, ἄς μᾶς συγκινήσει, ἄς μᾶς ἐνθουσιάσει. Ὅλα τά πλούτη τῆς θείας Χάριτος εἶναι ἕτοιμα νά γίνουν δικά μας, ἀρκεῖ νά αὐξήσουμε τήν πίστη μας.