Κυριακή 21 Ἰουνίου 2020 (Β’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ) (Ματθ. δ’ 18 - 23)

Στήν ἐργασία τους ἦταν ἀπασχολημένοι καί ἀπορροφημένοι οἱ τέσσερις μαθητές, ὅταν ὁ Κύριος τούς κάλεσε στήν ἱερότατη ἀποστολή νά γίνουν ἁλιεῖς ἀνθρώπων. Ἀναμφίβολα δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός ὅτι ὁ Κύριος ἀναζήτησε τούς συνεργούς του στούς φίλεργους καί ὄχι στούς ἀργόσχολους, πού ἄσκοπα ρεμβάζουν, συζητοῦν ἤ χωρατεύουν.  Γιατί ἡ ἐργασία εἶναι θεσμός ἱερός, ἰδιαίτερα εὐλογημένος ἀπό τόν Θεό. Ἀλλά γιά νά ἔχει ἡ ἐργασία πραγματική ἀξία, εἶναι ἀνάγκη νά διεξάγεται καί θεάρεστα. Ἄς δοῦμε, λοιπόν, δύο γνωρίσματα τῆς θεάρεστης ἐργασίας.

Τό πρῶτο εἶναι ἡ προθυμία καί ἡ ἐπιμέλεια. Τό νά ἀπασχολεῖται ὁ ἄνθρωπος μέ κάποια ἐργασία εἶναι καί ἐντολή καί εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Μέ τήν ἐργασία ἀναπτύσσει καί ἀξιοποιεῖ τίς ἱκανότητες τοῦ σώματος καί τοῦ νοῦ του, ἐξασφαλίζει τά ἀναγκαῖα γιά τήν συντήρησή του, ἐνῶ συγχρόνως ἐξυπηρετεῖ τούς συνανθρώπους του.

Ὁλα αὐτά σήμερα ἔχουν δυστυχῶς ἀτονήσει, καί ἡ ἐργασία συνήθως ἀντιμετωπίζεται ὡς ἀνεπιθύμητη ὑποχρέωση.

Μέ βαρειά καρδιά ξεκινοῦν πολλοί τό πρωί γιά τήν ἐργασία τους, παρατηρώντας διαρκῶς τήν ὥρα πού θά λήξει ἤ ὑπολογίζοντας τίς μέρες γιά τήν ἀργία καί τήν ἄδεια. Ἡ ἀπόδοσή τους φυσικά μειώνεται, καθώς ἐργάζονται βιαστικά ἤ νωχελικά, ἀδιάφορα καί ἐπιπόλαια, χωρίς ὄρεξη καί χαρά.

Γι’ αὐτόν  ἀκριβῶς τόν λόγο τό παράδειγμα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ἀλλά καί τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ πρέπει ὅλους νά μᾶς ἀφυπνίσει καί νά μᾶς διδάξει. Μέ τή βοήθειά του νά δοῦμε σωστά τό θέμα, καί νά δοθοῦμε στή συνέχεια στό ἔργο μας μέ νέα διάθεση.

Ὅταν ὁ καθένας μέ προθυμία καί ἐπιμέλεια ἐργάζεται στόν τομέα του, τότε ὅλοι θά γευόμαστε πόσο πράγματι «καλόν ἐστι τό ἐργάζεσθαι» (Παροιμ. λα’ 18). Βαθειά ἱκανοποίηση θά γεμίζει τήν ψυχή μας, εὐτυχία καί προκοπή θά ἀκτινοβολεῖ στό περιβάλλον.

Ἐννοεῖται, ὅμως, ὅτι τήν ἐπιμέλεια θά συνοδεύει καί ἡ πνευματικότητα. Πολλοί καί στό σημεῖο αὐτό ἀστοχοῦν. Διακατέχονται ἀπό τήν ἰδέα ὅτι ἡ ἐργασία εἶναι ἄσχετη μέ τήν θρησκευτικότητα καί τήν πνευματική ζωή. Ἡ ἄσκηση ἑνός ἐπαγγέλματος, λένε, εἶναι μία σκληρή ἀναμέτρηση μέ τήν πραγματικότητα, εἶναι δυναμική διεκδίκηση τοῦ συμφέροντος καί τοῦ ἐπιούσιου.

Ἐντούτοις ἡ ὀρθή τοποθέτηση τῶν πραγμάτων εἶναι ἄλλη. Μέ τήν ἐργασία ἐπιδιώκουμε ὄχι μόνο τήν ἐξασφάλιση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἀλλά καί τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.

Ὅταν φερθοῦμε τίμια στόν προμηθευτή ἤ στήν ἐφορία, προοδεύουμε στήν τόσο θεοφιλῆ εἰλικρίνεια. Ὅταν κινούμαστε ἐνεργητικά καί δραστήρια, κατανικοῦμε τήν τεμπελιά. Ὅταν ἀντιμετωπίζουμε τόν δύστροπο πελάτη χωρίς νά θυμώσουμε, καλλιεργούμαστε στήν πραότητα. Ὅταν κάνουμε τίς ἀναγκαῖες προβλέψεις γιά τό μέλλον, καλούμαστε νά νικήσουμε τήν ὀλιγοπιστία καί νά ἐμπιστευτοῦμε περισσότερο τήν θεία Πρόνοια. Μέ τήν ἐξυπηρετικότητα ἀσκοῦμε τήν ἀγάπη. Στίς ἀδικίες τήν ὑπομονή καί τή συγχωρητικότητα. Δέν ὑπάρχει στιγμή καί πτυχή τῆς ἐργασίας πού νά μήν κρύβει κάποιο πνευματικό ἀγώνισμα.

Ἄλλωστε κάθε ἐργασία ἀναφέρεται στόν ἴδιο τόν Θεό, πού τήν νομοθέτησε. Γι’ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος συνιστοῦσε: «Πᾶν ὅ,τι ἐάν ποιῆτε,...ἐργάζεσθαι, ὡς τῷ Κυρίῳ» (Κολ. γ’ 23). Ὁποιοδήποτε ἔργο καί ἄν ἔχετε - σκάβετε, φυτεύετε, χρωματίζετε, ἐμπορεύεστε, διδάσκετε - ὅλα νά γίνονται ὡς προσφορά στόν Θεό, ἀπό ἀγάπη πρός τόν Θεό, μέ τή σκέψη τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ.

Μιά τέτοια τοποθέτηση πόσο γλυκαίνει τήν ἐργασία! Δέν μένει χῶρος πλέον γιά νά σταθεῖ τό ἄγχος, ἡ νευρικότητα, ἡ μανία ἀκόμη τῆς ἐργασίας, πού καταλαμβάνει μερικούς, καθώς καί τυχόν ψέματα καί ἀδικίες. «Μετά ἡσυχίας», δηλαδή μέ εἰρηνική ἀφοσίωση καί ἐπίδοση στό καθῆκον νά γίνεται ἡ ἐργασία, συνυφασμένη μέ ἅγιες σκέψεις καί μέ προσευχή (Β’ Θεσ. γ’ 12).

Κατά φυσικό λόγο οὐδέποτε ἡ ἐργασία αὐτή θά παρεμποδίσει τόν ἐκκλησιασμό, τήν μελέτη, τήν προσευχή. Ἀντίθετα ἀπό ἐκεῖ θά τροφοδοτεῖται, ἐκεῖ θά ἀναβαπτίζεται, αὐτῶν τῶν ἱερῶν στιγμῶν θά ἀποτελεῖ προέκταση.

Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι μακριά ἀπό τόν φωτισμό τῆς πίστεως ὁ ἄνθρωπος ἀδικεῖ καί παραμορφώνει τόν θεσμό τῆς ἐργασίας. Εἴτε τόν ἀρνεῖται καί ἀδρανεῖ, εἴτε τόν θεοποιεῖ καί ὑποδουλώνεται σέ αὐτόν μέ ἐξοντωτική δραστηριότητα.

Ἡ τόσο παραστατική εἰκόνα, ὅμως, τοῦ σημερινοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου πόσο ἤρεμα καί ἁρμονικά μᾶς παρουσιάζει τήν θεάρεστη ἐργασία! Ἄς κάνουμε ἕνα ἔλεγχο στόν ἑαυτό μας. Ἄς διασφαλίσουμε τά δύο σπουδαῖα ἐφόδια γιά τήν ἐργασία μας, τήν ἐπιμέλεια καί τήν πνευματικότητα. Ἀναμφίβολα θά ἀπολαύσουμε τότε καί ἐμεῖς τήν γλυκύτητα, τήν ὠφέλεια καί τήν εὐλογία τῆς ἐργασίας.