«ΙΕΡΩΣΥΝΗ» και η «ΣΚΟΠΙΑ»

1928 «ΚΑΤΑΛΛΑΓΗ» σελ. 75: «Οι κληρικοί όργανα του Σατανά». 
Σελ. 90: «Οι κληρικοί δεν αντιπροσωπεύουν τον λαό, αλλά τον διάβολο». 
Σελ. 115: «Ο Ορθόδοξος κλήρος διδάσκει ψεύδος του Σατανά ότι το παιδίον το γεννηθέν εκ της Παρθένου Μαρίας ήτο ο ίδιος ο θεός». 
Οι ύβρεις εναντίον των χριστιανών ιερέων τις οποίες εκτοξεύει ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» δεν τελειώνουν. Πολεμά ανέντιμα εκείνο που στην πραγματικότητα φοβάται, την ιεροσύνη. 
1973 «Η Χιλιετής Βασιλεία. . . », σελ. 378: «Αυτός ο λεγόμενος Χριστιανικός κλήρος ήταν εκείνος που αποδείχθηκε ότι είναι ο άνθρωπος της ανομίας, ο υιός της απώλειας σε σχέση με την "αποστασία", το "στασιασμό" ή την "ανταρσία"». 
1988 «Αποκάλυψη το μεγαλειώδες. . . », σελ. 30: «Στην πραγματικότητα οι κληρικοί του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου υπήρξαν τα πιο εξέχοντα μέλη του σπέρματος του Σατανά». 
1998 «Σκοπιά» 1598, σελ. 10: «Οι ιερείς του Χριστιανικού κόσμου βλέπουν τον λαό του Ιεχωβά εν δράσει και γίνονται αλλόφρονες. Χτυπούν το στήθος τους αναστατωμένοι και οργισμένοι λόγω της ερημωτικής επίδρασης που έχει το άγγελμα της Βασιλείας».

Το μίσος της «Σκοπιάς» εναντίον των ιερέων εκδηλώνεται με παντοίους τρόπους. Οι κακοήθεις χαρακτηρισμοί, οι συκοφαντίες, είναι συνεχείς μέσω των έντυπων της, ώστε να περνά το μήνυμα στους οπαδούς, οι οποίοι το πρώτο που μαθαίνουν είναι να μισούν τους ιερείς. Για ότι δεν την εξυπηρετεί ή ζημιώνει τα συμφέροντα της η «Σκοπιά» παρουσιάζει ως υπευθύνους τους ιερείς αφού είναι οι άνθρωποι του Σατανά που διαρκώς την καταδιώκουν. Δείχνει ότι διακατέχεται και από μία σατανομανία, γενικώτερα. Όμως η διγλωσσία της οργανώσεως συνεχίζεται. Ενώ αρνείται την ιεροσύνη και σπιλώνει τους ιερείς, διεκδικεί για τον εαυτόν της, το απόλυτο και το γνήσιο.

Γράφει σχετικά στο βιβλίο της:
1973 «Η Χιλιετής Βασιλεία. . . », σελ. 106: «Ο Ιησούς Χριστός βάφτισε τους πιστούς μαθητές του με το άγιο πνεύμα. Αυτό είχε προσκιαστεί πολύ προηγουμένως την 1 του Νισάν του έτους 1512 π. Χ. Αυτό έγινε όταν ο Μωυσής εκτέλεσε τις διαταγές του Ιεχωβά και έχρισε με άγιο χριστήριο λάδι τους γιους του Ααρών του Αρχιερέα». 
Σελ. 107: «Έτσι οι τέσσερις γιοι του Ααρών χρίστηκαν σαν πρώτοι υφιερείς του Ισραήλ. Στην αντιτυπική εκπλήρωση, ο ουράνιος Ιησούς Χριστός, χρίοντας τους 144. 000 πιστούς μαθητές με άγιο πνεύμα, ενεργεί σαν Εκπρόσωπος του θεού και τους κάνει πνευματικούς ιερείς». 
Σελ. 109, 110: «Εφ όσον αυτοί οι 144. 000 είναι πνευματικοί ιερείς κάτω από τον ουράνιο Αρχιερέα Ιησού Χριστό έχουν εξουσία να τρώνε από την θυσία του Ιησού Χριστού πάνω στο "θυσιαστήριο" του θελήματος του θεού, ενώ εκείνοι που με απιστία απέρριψαν τον Ιησού σαν τον αληθινό Μεσσία ή Χριστό δεν είχαν καμία εξουσία να φάνε από την θυσία του πάνω στο αντιτυπικό θυσιαστήριο του θεού. Αφού αυτοί οι πνευματικοί υφιερείς έχουν τη θεία εξουσία και τρώνε από τη θυσία που είναι πάνω στο αληθινό "θυσιαστήριο" του θεού αυτό σημαίνει ότι κι αυτοί βρίσκονται επίσης στην κατάσταση που εξεικονίστηκε από την αυλή στην οποία βρισκόταν το χάλκινο θυσιαστήριο των θυσιών». 
Σελ. 111: «Ενώ είναι ακόμη πάνω στη γη στη σάρκα, αυτοί οι υφιερείς ντυμένοι με ενδύματα υπολογιστικής δικαιοσύνης, βρίσκονται επίσης στη γεννημένη από το πνεύμα κατάσταση που εξεικονίστηκε από το διαμέρισμα των Αγίων της αντιτυπικής σκηνής ή ναού». 
Σελ. 113: «Ο Ιησούς Χριστός ο Αρχιερέας μπόρεσε να βοηθήσει την εκκλησία των 144. 000 υφιερέων του να υπερνικήσουν την αμαρτία και να απαλλαγούν από την καταδίκη τους σε θάνατο».

Ο Στόχος της εταιρίας δεν έχει καμμία σχέση με πνευματικά και θρησκευτικά θέματα μέσω των οποίων να επιδιώκει την βοήθεια και την οικοδομή των οπαδών της. Δεν προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στις διάφορες αναζητήσεις των ανθρώπων ή να καλύψει τα υπαρξιακά κενά. Η φιλοδοξία της για απεριόριστη εξουσία, ο έλεγχος της σκέψεως των ανθρώπων και η απόλυτη υποταγή είναι το κύριο μέλημα της εταιρίας. Μελετώντας όλα αυτά τα κείμενα γίνεται κατανοητός ο τρόπος με τον όποιο επιτυγχάνεται αυτό. Φυσικά γνωρίζει πολύ καλά να καλύπτεται. Εφευρίσκει για τον εαυτό της προϋποθέσεις για θεόδοτα αξιώματα. Παρουσιάζει τον εαυτό της ως το μοναδικό σωτήρα. Αυτοανακηρύσσεται ως ο αγωγός επικοινωνίας μετά του θεού, κανάλι μέσω του οποίου ρέουν οι θεϊκές αλήθειες, προφητική τάξη, ώστε να θεμελειώσει τις διδαχές της, νομίζοντας ότι κατ' αυτόν τον τρόπο θα αιτιολογήσει την ξαφνική παρουσία της τον 19° αιώνα.

1929 «ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ», Σελ. 69: «Δεν υπάρχει Γραφική απόδειξη περί του ότι οι απόστολοι είχαν διαδόχους». 
1950 «Έστω ο θεός Αληθής. . . », σελ. 104: «Ούτε είχαν οι δώδεκα απόστολοι διαδόχους γιατί ο Ιησούς απεκάλυψε ότι υπάρχουν μόνο δώδεκα από στόλοι του Αρνίου». 
1973 «Χιλιετής Βασιλεία. . . », σελ. 338: «Ωστόσο όταν θεωρούμεν ότι ο πιστός και φρόνιμος δούλος είναι ολόκληρο το σώμα των μαθητών (περιλαμβανομένων και των πνευματικών Επισκόπων) τότε αποκλείεται να υπάρχει κάτι σαν "επισκοπική διαδοχή" που όπως δείχνει η ιστορία έφερε τόση βλάβη και καταδυνάστευση στο λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο». 
1988 «Αποκάλυψη το μεγαλειώδες. . . », σελ. 16: «Στις μέρες του Ιωάννη ο Θεός είχε έναν αγωγό για την μετάδοση της Αποκαλύψεως και ο Ιωάννης ήταν το επίγειο μέρος αυτού του αγωγού. Και σήμερα επίσης ο Θεός έχει έναν αγωγό για να δίνει πνευματική τροφή στους δούλους του. Ο Ιησούς στη μεγάλη του προφητεία σχετικά με τη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων προσδιόρισε το επίγειο μέρος αυτού του αγωγού ως τον πιστό και φρόνιμο δούλο. . . Ο Ιησούς χρησιμοποιεί αυτή την τάξη του Ιωάννη για να αποκαλύψει τη σημασία της προφητείας». 
Αναδιπλώνεται λοιπόν η «Σκοπιά» και με την γνωστή τακτική της διγλωσσίας εμφανίζεται ξαφνικά από τις προσωπικές εμπορικές δραστηριότητες του Κ. Ρώσσελ, οι οποιες καταλήγουν στην θεοκρατία του Ι. Ρόδερφορδ και των διαδόχων αυτού, ως η «τάξη του Ιωάννου». Βέβαια δεν είναι δυνατόν να εξηγήσει τι είναι εκείνο που καλύπτει το κενό από την εποχή του Ιωάννου έως τον Κ. Ρώσσελ. Αυτό όμως δεν την απασχολεί, της αρκεί ότι παρουσιάζεται ως ερμηνευτής του θείου λόγου.

1988 «Αποκάλυψη το μεγαλειώδες. . . », σελ. 27, 28: «Ο Ιωάννης είχε δει τον Ιησού να στέκεται μέσα σε εφτά λυχνίες με εφτά αστέρια στο δεξί του χέρι (Αποκ. Α' 13, 16, 20). Οι "αστέρες" είναι οι "άγγελοι των επτά εκκλησιών". Στην Αποκάλυψη τα αστέρια μερικές φορές συμβολίζουν κατά γράμμα αγγέλους αλλά είναι απίθανο ότι ο Ιησούς θα χρησιμοποιούσε ένα ανθρώπινο συγγραφέα για να γράψει προς τα αόρατα πνευματικά πλάσματα. Έτσι οι αστέρες "πρέπει να είναι ανθρώπινοι επίσκοποι, δηλαδή πρεσβύτεροι των εκκλησιών οι οποίοι θεωρούνται αγγελιοφόροι του Ιησού. Τα αγγέλματα απευθύνονται στα αστέρια, επειδή αυτά είναι υπεύθυνα για την επίβλεψη του ποιμνίου του Ιεχωβά».

«Αφού ο Ιησούς απευθύνεται σ' ένα μόνο άγγελο σε κάθε εκκλησία, μήπως αυτό σημαίνει ότι κάθε εκκλησία έχει ένα μόνο πρεσβύτερο; Όχι. Από την εποχή του Παύλου η εκκλησία της Εφέσου είχε αρκετούς πρεσβυτέρους όχι μόνο ένα. Έτσι στις μέρες του Ιωάννη όταν στάλθηκαν τα αγγέλματα. . . τα αστέρια πρέπει να αντιπροσώπευαν όλους εκείνους που υπηρετούσαν στα πρεσβυτέρια μέσα στη χρισμένη εκκλησία του Ιεχωβά. Με όμοιο τρόπο σήμερα οι επίσκοποί διαβάζουν στις εκκλησίες τους, τις επιστολές που λαβαίνουν από το κυβερνών σώμα το οποίο αποτελείται από κεχρισμένους επισκόπους που υπηρετούν κάτω από την ηγεσία του Ιησού. Τα τοπικά πρεσβυτέρια πρέπει να φροντίζουν ώστε οι εκκλησίες τους να ακολουθούν τις συμβουλές του Ιησού. . . ».

«Εφόσον ο Ιησούς είναι η Κεφαλή της εκκλησίας, κατάλληλα λέγεται ότι οι πρεσβύτεροι βρίσκονται στο δεξί χέρι του, δηλαδή κάτω από τον έλεγχο και την κατεύθυνση του. Αυτός είναι ο Αρχιποιμένας και αυτοί είναι υποποιμένες».

Το πρόβλημα λοιπόν του «πιστού και φρόνιμου δούλου» είναι πως θα κατορθώσει να οικειοποιηθεί την ιεροσύνη την οποία απορρίπτει για όλους τους εκτός εταιρίας μοναδικά και αποκλειστικά για τον εαυτόν της. Δεν διστάζει να κηρύττει ότι του παρέχεται απ' ευθείας από τον Θεό Πατέρα και τον Ιησού Χριστό όπου στην πραγματικότητα εναποθέτει και όλες τις κακοδοξίες που κατά καιρούς έχει διδάξει. 
1956 «Σκοπιά» 15356: «Σφραγισμένες λοιπόν επιστολές χρησιμοποιούνται από την Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά. . . ως ένας κατάλληλος τρόπος ενεργείας διορισμών υπηρετών για περισσότερες από 14. 000 εκκλησίες μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλη τη γη. Σε όλες αυτές τις εκκλησίες τα μέλη αναγνωρίζουν την σφραγίδα και δένονται τον διορισμό. Ποιος λοιπόν έχει δικαίωμα να αμφισβήτηση τη δύναμι της χειροτονίας ή του διορισμού; Μπορείτε να είσθε βέβαιοι, ότι πάνω σε όλους αυτούς τους ειδικούς υπηρέτες που τίθενται σε υπηρεσία με τις σφραγισμένες αυτές επιστολές διορισμού, το κυβερνών σώμα της Εταιρίας τηρεί τας χείρας του, όχι κατά γράμμα, αλλά για να τους υποστηρίζει να τους ενισχύει και να τους διατηρεί ή να τους απομακρύνει για τα γενικά συμφέροντα του έργου».

1983 Βιβλίον του έτους 1983 σελ. 174: «Οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι εκλέγονται από την εκκλησία κάθε χρόνο με ανάταση των χειρών των αδελφών που ήσαν συνταυτισμένοι με κάθε εκκλησία. . . υπήρχε η άποψη ότι στις Πράξ. ΙΔ' 23 η λέξη που αποδίδεται "χειροτονούνται" (διορίζονται Μ. Ν. Κ. ) είχε σχέση με την ανάταση των χειρών και σήμαινε να ψηφίζει κανείς σ' εκείνες τις εκλογές για αρχηγούς τάξεων Πρ. ΙΔ' 23. Δεν γνωρίζαμε ότι αυτό γινόταν με την έννοια του διορισμού από τους αποστόλους ή το κυβερνών σώμα». 
1983 «Διαγγελείς της Βασιλείας», σελ. 218: «Το διμερές άρθρο Οργάνωση το οποίο εμφανίστηκε στην Σκοπιά 1 και 15-7-1938 δήλωνε χαρακτηριστικά: Η οργάνωση του Ιεχωβά δεν είναι κατ' ουδένα τρόπο δημοκρατική. . . αναγνώρισε ότι αυτό το εδάφιο (Πρ. ΙΔ' 23) είχε παρανοηθεί στο παρελθόν. Οι διορισμοί ανάμεσα στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα δεν γινόταν "δι' ανατάσεως των χειρών" όλων των μελών της εκκλησίας. Απεναντίας όπως κατεδείχθηκε οι απόστολοι και όσοι ήταν εξουσιοδοτημένοι από εκείνους ήταν αυτοί που ανέτειναν τα χέρια τους. Αυτό το έκαναν όχι με το να συμμετέχουν σε κάποια εκκλησιαστική ψηφοφορία αλλά με το να επιθέτουν τα χέρια τους πάνω σε άτομα τα οποία είχαν τα κατάλληλα προσόντα. Αυτό αποτελούσε σύμβολο επιβεβαίωσης επιδοκιμασίας ή διορισμού».

Η οργάνωση του «πιστού και φρόνιμου δούλου» πάλι δογματίζει αντιφάσκοντας. Ομιλεί για διορισμούς πρεσβυτέρων και διακόνων με σφραγισμένες επιστολές τις οποίες στέλει το «κυβερνών σώμα» το οποίον δεν διστάζει να ταυτίσει με τους αποστόλους. Απαιτώντας πλήρη κυριαρχία διακηρύττει ότι δεν είναι δημοκρατική αλλά θεοκρατία, καταφεύγει λοιπόν η «Σκοπιά» στην «αγία γραφή» στο βιβλίο αυτό που είναι κατασκεύασμα του «πιστού και φρόνιμου δούλου» για να στηρίζει τις κακοδοξίες της. Αυτό όμως δεν είναι η Αγία Γραφή που έγραψαν οι προφήτες και οι απόστολοι, αυτό που παρέλαβε η Εκκλησία ως «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» και διετήρησε την άπαξ παραδοθείσα πίστη αναλλοίωτη έως σήμερα. Στην «μετάφραση» αυτή του νέου κόσμου (άραγε τι ή ποιους εννοεί ως νέο κόσμο;) μεταφράζει αυθαίρετα προτάσεις και λέξεις όπως π. χ. το χειροτονώ σε διορίζω, προσθέτει λέξεις ή αφαιρεί, ακόμη και παραλείπει ολόκληρα εδάφια. Ό,τι δεν την καλύπτει το απορρίπτει αυθαιρετώντας. Το πλέον σημαντικό είναι ότι στην συγκεκριμένη μετάφραση η «Σκοπιά» παραποιεί το γράμμα και το πνεύμα της Αγίας Γραφής, αυτό είναι το δικό της «ευαγγέλιο». Η Αγία Γραφή είναι σαφής όταν ομιλεί περί ιεροσύνης. Από τα πρώτα χρόνια ο Ιησούς καθιστά ιερείς τους μαθητές του μεταδίδοντας σ' αυτούς ειδική εξουσία να συγχωρούν αμαρτίες ή όχι (Ίωάν. Κ' 2123). Οι απόστολοι χειροτονούν ιερείς σε κάθε Εκκλησία που ιδρύουν (Φιλ. Α1) όπου τονίζονται και οι βαθμοί της ιεροσύνης. Στις Πράξεις Κ' 28 απευθύνεται προς τους επισκόπους και λέει: «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιο, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσε επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησία του θεού, την οποίαν απέκτησε δια του ιδίου αυτού αίματος». Το κείμενο όμως δεν λέει: το «κυβερνών σώμα» σας διόρισε.