Κυριακή 29 Μαρτίου 2020 (Δ’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ -ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ)

 Κυριακή 29 Μαρτίου 2020 (Δ’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ -ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ)

(Μάρκ. θ’ 17-31)

Σκληρό καί φοβερό ἦταν τό δαιμόνιο τό ὁποῖο ταλαιπωροῦσε τόν δυστυχῆ νέο τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου.Ἰδιαίτερα ὅταν ἐρεθιζόταν, τόν βασάνιζε μέ τρόπο ἀνελέητο καί τόν ὁδηγοῦσε στό χεῖλος τοῦ θανάτου. Κανένας τρόπος δέν μποροῦσε νά βρεθεῖ, γιά νά ἐκδιωχθεῖ.

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὅμως, ὡς Θεός παντοδύναμος πού ἦταν, ἔδιωξε τό δαιμόνιο καί θεράπευσε τόν νέο.Παράλληλα, ὑπέδειξε καί δύο εἰδικά ὅπλα μέ τά ὁποῖα θά μποροῦσαν οἱ μαθητές του νά εἶχαν βγάλει τό δαιμόνιο, καί μέ τά ὁποῖα μποροῦν πάντοτε ὅλοι οἱ μαθητές του νά ἀποκρούουν τίς προσβολές τοῦ πονηροῦ. Τά ὅπλα αὐτά εἶναι ἡ προσευχή καί ἡ νηστεία. Ἐπειδή ὁ πονηρός ἐξακολουθεῖ νά ἐπιτίθεται καί προσπαθεῖ μέ πολλούς τρόπους νά βασανίζει τούς ἀνθρώπους, εἶναι πολύ ἐνδιαφέρον νά γνωρίσουμε κάτι περισσότερο γιά τά δύο αὐτά ἰσχυρότατα ὅπλα.

Ἡ προσευχή εἶναι ἰσχυρό ὅπλο. Μᾶς φέρνει σέ ἐπικοινωνία καί ἐπαφή μέ τόν ἴδιο τόν παντοδύναμο Θεό. Καί ἐφόσον προσευχόμαστε καί ἐπικαλούμαστε μέ θέρμη καί πίστη τήν βοήθειά του, ἐκεῖνος στέλνει τούς ἁγίους Ἀγγέλους του γιά νά μᾶς προστατεύσουν, μᾶς ὁπλίζει μέ τή χάρη καί τή δύναμή του. Ἔτσι ὁ ἀσθενής ἄνθρωπος γίνεται δυνατός, ὀχυρωμένος καί ἀπρόσβλητος ἀπέναντι  στόν διάβολο. Ἀκόμα περισσότερο, γίνεται ἀπειλητικός καί φοβερός γι’ αὐτόν, ὥστε νά τρέπεται σέ φυγή, ὅταν συναντᾶ ἕναν πιστό.

Ἐπαναλαμβάνεται ὅ,τι συνέβαινε καί μέ τόν Κύριο, ὅταν βρισκόταν ὡς ἄνθρωπος στή γῆ. Ἔδιωχνε τούς δαίμονες μέ τήν θεϊκή δύναμη που διέθετε, καθώς ἦταν ἑνωμένος μέ τόν Θεό Πατέρα, καί μπροστά στήν ὁποία ἦταν ἀδύνατον νά ἀντέξουν τά πονηρά πνεύματα.

Ἔτσι καί οἱ χριστιανοί πού εἶναι ἑνωμένοι  μέ τόν Χριστό, ἔχουν τό παντοδύναμο χέρι τοῦ Θεοῦ νά τούς σκεπάζει καί νά τούς προστατεύει. Ἀρκεῖ νά προσεύχονται μέ εὐλάβεια καί μέ πίστη. Μέ θέρμη νά ζητοῦν τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ στόν καθημερινό τους ἀγώνα.

Σήμερα ἔχουμε στή διάθεσή μας καί τούς ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίαςμας, οἱ ὁποῖοι μέ τή χάρη τῆς ἱερωσύνης ἐνισχύουν ἰδιαίτερα τίς προσευχές μας καί μᾶς προσφέρουν  μέ τά ἅγια Μυστήρια πλουσιότατα τήν δύναμη τοῦ Οὐρανοῦ.

Δέν δικαιολογεῖται, ἑπομένως, νά πανικοβαλλόμαστε, οὔτε ἐπιτρέπεται νά καταφεύγουμε σέ ὕποπτα πρόσωπα, ὅπως τά «μέντιουμ», γιά νά μας προστατεύουν δῆθεν ἀπό δαιμονικές ἀπειλές. Ὡς χριστιανοί πρέπει νά καταφεύγουμε στό Θεό. Νά ἔχουμε στό σπίτι μας εὐτρεπισμένο τό εἰκονοστάσι καί νά μήν παραλείπουμε νά κάνουμε καθημερινά μέ θέρμη τήν προσευχή μας.

Συγχρόνως νά εἴμαστε στενά συνδεδεμένοι μέ τήν Ἐκκλησία, τίς ἱερές ἀκολουθίες της καί περισσότερο μέ τά ἱερά της Μυστήρια, ὥστε πράγματι νά φεύγει μακριά μας ὁ πονηρός.Ἰδιαίτερα θά βοηθηθοῦμε,ὅμως, ἐάν μαζί μέ τήν προσευχή χρησιμοποιοῦμε καί τή νηστεία.

Ἡ νηστεια δίνει στήν προσευχή μεγάλη δύναμη. Καθαρίζει τόν νοῦ ἀπό τά πάθη τοῦ σώματος καί τόν βοηθᾶ νά ἀνεβαίνει πιό εὔκολα πρός τό Θεό.

Πέραν αὐτοῦ ἡ νηστεία εἶναι τό πρῶτο καί βασικό στάδιο μιᾶς γενικότερης προσπάθειας νά ὑποτάξουμε τόν κακό ἑαυτό μας καί νά τόν θέσουμε κάτω ἀπό τή διαρκῆ ἐπίβλεψη καί καθοδήγηση τοῦ θείου Νόμου. Ὅσο ἡ λαιμαργία ἐξάπτει γενικά τά πάθη καί ἀνοίγει κερκόπορτες πρός τόν ἐχθρό, τόσο ἡ νηστεία ἰσχυροποιεῖ τή θέληση καί φρουρεῖ τήν ψυχή.

Μέ τή νηστεία, πράγματι,  προσέχουμε τόν ἑαυτό μας, ὁπότε, σύμφωνα μέ τήν βεβαίωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁ πονηρός δέν μᾶς ἀγγίζει, δέν μπορεῖ νά μᾶς πλησιάσει. Γι΄ αὐτό ἄλλωστε καί ὁ Κύριος νήστευσε στήν ἔρημο, γιά νά μᾶς διδάξει πόσο μεγάλο ὅπλο εἶναι ἡ νηστεία κατά τοῦ διαβόλου.

Μετά ἀπό αὐτά νά ρωτήσουμε τόν ἑαυτό μας. Αἰσθάνεται βαθειά τήν μεγάλη πνευματική σημασία τῆς νηστείας; Ἀκολουθεῖ ἐνσυνείδητα, μέ προσοχή καί μέ χαρά τήν ἐντολή αὐτή τῆς μητέρας μας Ἐκκλησίας; Ἤ μήπως δέν τήν ἀκολουθεῖ σκεφτόμενος ἐπιπόλαια; Μήπως ἐπηρεασμένος ἀπό κοσμικές ἰδέες καταλύει τή νηστεία, χωρίς νά ὑπάρχει συγκεκριμένος λόγος ὑγείας καί χωρίς νά ἔχει συνεννοηθεῖ μέ τόν πνευματικό του;

Ἐάν σκεφτοῦμε καί λίγο γενικότερα γιά τή σύγχρονη κοινωνία, θά διαπιστώσουμε ὅτι πολλές ἀσθένειες, ἄγχη καί ἐπήρειες τοῦ πονηροῦ ὀφείλονται κυρίως στό ὅτι παραγκωνίζεται ὁ ἱερός αὐτός θεσμός.

Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ὁ Κύριος μέ κατηγορηματικό καί ἀπόλυτο τρόπο προβάλλει τήν δύναμη τῶν δύο αὐτῶν ὅπλων. «Ἐν οὐδενί δύναται ἐξελθεῖν», λέει γιά τό δαιμόνιο ἐκεῖνο. Μέ τίποτε ἄλλο δέν μπορεῖ νά ἐκδιωχθεῖ παρά μόνο μέ προσευχή καί νηστεία.

Ἡ ἀλήθεια αὐτή ἄς γίνει ἰσχυρό σύνθημα μέσα μας. Ἰδιαίτερα τώρα πού διανύουμε τον ἱερό δρόμο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Μέ χαρά, προθυμία  καί ἐνθουσιασμό νά συνεχίσουμε τόν ἀγώνα τῆς προσευχῆς καί τῆς νηστείας, ὥστε μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ νά συντρίψουμε«τάς κεφαλάς τῶν ἀοράτων δρακόντων» καί νά φτάσουμε νικητές στήν Ἀνάσταση.