Κυριακή 22Μαρτίου 2020 (Γ’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ - ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

Κυριακή 22Μαρτίου 2020 (Γ’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ - ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

(Μαρκ. η’ 34 - θ’ 1)

     Μέγα κεφάλαιο καί θησαυρός ἀνεκτίμητος γιά τόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ψυχή του. Τό βεβαίωσε σαφῶς ὁ Κύριος στό σημερινό ἱερό Εὐαγγέλιο.

     «Ὅλο τόν κόσμο νά σᾶς προσφέρουν», μᾶς εἶπε, «μή τήν πουλήσετε τήν ψυχή σας! Δέν ὑπάρχει ἰσάξιό της σέ ὅλη τήν ὑλική κτίση! Ἑπομένως, οὔτε καί νά τήν ἐξαγοράσετε ὑπάρχει τρόπος, ἐάν τή χάσετε!»

     Ἀλλά νά δοῦμε περισσότερο ἀναλυτικά καί συγκεκριμένα πρῶτον ποιά ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἀξία τῆς ψυχῆς καί στή συνέχεια ποιό τό χρέος μας πρός αὐτήν.

     Ἡ ἀξία τῆς ψυχῆς εἶναι ἀνυπολόγιστη. Μέσα σέ ὅλη τήν ὁρατή κτίση αὐτή ξεχωρίζει, ἐξαιτίας τῆς πνευματικῆς οὐσίας της. Αὐτή ἀποδεικνύει τόν ἄνθρωπο «εἰκόνα τοῦ Θεοῦ» καί τόν κάνει μικρό θεό πάνω στή γῆ. Δικά τηςθεϊκά προσόντα εἶναι ὅτι ἔχουμε συνείδηση τοῦ ἑαυτοῦ μας, ὅτι σκεπτόμαστε, ὅτι ἐνεργοῦμε μέ ἐλευθερία, ὅτι ἔχουμε ἠθική συνείδηση, ὅτι με φυσικό τρόπο φερόμαστε πρός τόν Θεό καί ὅτι μποροῦμε νά ἀγαποῦμε.

            Ἡ ψυχή ζωογονεῖ, κυβερνᾶ καί δίνει ἀξία στό σῶμα. Ἀπό τήν καλή ἤ κακή κατάστασή της κρίνεται ἡ εὐτυχία μας ἐδῶ στή γῆ καί στόν οὐρανό, τό αἰώνιο μέλλον μας. Ἐάν ἡ ψυχή εἶναι καθαρή καί ἁγιασμένη, θά ἀξιωθεῖ μαζί μέ τό σῶμα νά ἀπολαύσει τόν παράδεισο τοῦ Θεοῦ.

            Ἀλλά ἡ ἀξία τῆς ἀτίμητης ψυχῆς μας ἀποδεικνύεται ἀκόμη περισσότερο ἀπό τόν τίμιο Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, τόν ὁποῖο σήμερα μέ εὐλάβεια προσκυνοῦμε. Πράγματι, χάρη τῆς ψυχῆς μας σταυρώθηκε ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός τοῦ Θεοῦ καί ἔχυσε τό τίμιο αἷμα του. Πλήρωσε τό λύτρο, τό μόνο ἱκανό «ἀντάλλαγμα», ὥστε νά ἐξαγοραστεῖ ἡ θεοειδής ψυχή μας καί νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία καί τόν διάβολο, ὅπου εἶχε ὑποδουλωθεῖ.

                        Μάλιστα μετά τήν Πεντηκοστή τῆς χάρισε καί πρόσθετο στολισμό. Τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Ὥστε ὄχι μόνο νά διασφαλίζεται ἀπό κάθε ἐχθρό ἀλλά καί νά προγεύεται τήν ἔνδοξη κατάστασή της στήν αἰωνιότητα.

            Κατόπιν αὐτῶν εἶναι ὁλοφάνερο τό χρέος μας ἀπέναντί της. Πρωτίστως νά φυλάττουμε, νά διασφαλίζουμε καί νά προστατεύουμε τήν ψυχή μας. Ἄγρυπνα νά προσέχουμε τούς κινδύνους πού τήν ἀπειλοῦν, καί μέ ὅλη τή δύναμή μας νά τούς ἀποκρούουμε. Ἰδιαίτερα νά προσέχουμε νά μένει ἀπρόσβλητη ἀπό τά διάφορα πάθη, ὅπως εἶναι ἡ πλεονεξία, ὁ φθόνος, ἡ ἐκδικητικότητα, ἡ ἀνηθικότητα, ἡ φιλαργυρία. Καί τοῦτο, διότι ὅλα αὐτά «στρατεύονται κατά τῆς ψυχῆς», δηλαδή πολεμοῦν, βλάπτουν καί φθείρουν τήν ψυχή.

            Ἀλλά, βέβαια, πέρα ἀπό αὐτό χρειάζεται καί ἡ καλλιέργειά της. Ὅπως στό σῶμα δέν ἀρκούμαστε στό νά ἔχει ἁπλῶς ὑγεία, ἀλλά θέλουμε νά γίνεται συνεχῶς περισσότερο εὔρωστο, εὐπαρουσίαστο καί ἐξασκημένο, ἔτσι καί γιά τήν ψυχή. Νά τήν φροντίζουμε, νά τήν περιποιούμαστε καί νά ἐργαζόμαστε γιά τήν πρόοδό της. Νά τήν τρέφουμε μέ τήν προσευχή καί τόν θεῖο λόγο, νά τήν πλουτίζουμε μέ τά ἅγια Μυστήρια. Μέ ἕνα λόγο, νά τήν συνδέουμε ὁλοένα καί στενότερα μέ τόν Σωτήρα Χριστό, ὥστε νά ἐξαγιάζεται καί νά τελειοποιεῖται, δηλαδή νά προσεγγίζει τή θέωση, γιά τήν ὁποία τήν προόρισε ὁ Θεός.

            Πρός τόν σκοπό αὐτό ἄς σκεφτόμαστε συχνά ὅτι, ἄν λείψει καί κάτι στό σῶμα, δέν εἶναι τόσο φοβερό, ὅσο ἄν στερηθεῖ κάτι ἡ ψυχή. Πόσες σύγχρονες ἀνέσεις ἔλειπαν ἀπό τούς γονεῖς μας, καί ὅμως, ἐπειδή εἶχαν πιό καλλιεργημένη καί εὐσεβῆ ψυχή, ἦταν πολύ πιό εὐτυχισμένοι καί εἰρηνικοί ἀπό ὅ,τι εἴμαστε ἐμεῖς σήμερα.

            Μέ ὅλες αὐτές τίς σκέψεις καί προσπάθειες θά ἀνταποκρινόμαστε πράγματι στό μεγάλο χρέος πού ἔχουμε ἀπέναντι στήν ψυχή μας.

            «Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις;» ἀκοῦμε αὐτήν τήν περίοδο στό κοντάκιο τοῦ Μεγάλου Κανόνα, καί εἶναι πολύ ἐπίκαιρο νά τό ἐπαναλάβουμε ὅλοι στόν ἑαυτό μας.

            «Ψυχή μου, ἀνάστα!» νά ποῦμε. Ξύπνα! Ἐσύ εἶσαι ὁ πολύτιμος θησαρός μου! Ἐσύ εἶσαι ὁ ἡγέτης στήν ὕπαρξή μου! Ἀπό σένα περιμένω νά μέ ὁδηγήσεις στόν Παράδεισο!

            Ψυχή μου, ξύπνα! Δές τόν τίμιο Σταυρό τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος γιά τή δική σου σωτηρία ὑψώθηκε! Ἀναμέτρησε τήν ἀξία καί τήν εὐθύνη σου! Ἀγωνίσου νά μείνεις ἀμόλυντος, νά γίνεις ὁλόφωτη, πνευματική, ἀκμαία! Πάρε νέα δύναμη τώρα στό μέσον τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς καί συνέχισε! Μόνο ἔτσι θά χαρεῖς τό Πάσχα. Τό φετεινό, πού πλησιάζει, καί τό αἰώνιο!