Κυριακή 8 Μαρτίου 2020(Α’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ - ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ) (Ἰωάν. α’ 44-52)

Γεμᾶτο ἐνθουσιασμό γιά τή μεγάλη ἀνακάλυψή του εἴδαμε στό εὐαγγελικό μας ἀνάγνωσμα τόν Φίλιππο νά σπεύδει πρός τόν Ναθαναήλ. Νά τόν προτρέπει μέ θερμά λόγια, μέ πειθώ, νά ἔλθει καί ἐκεῖνος νά γνωρίσει τόν Σωτήρα τοῦ κόσμου.

            Αἰσθανόμαστεἄραγε  ἐμεῖςἀνάλογοἐνθουσιασμό γιά τούς ἀδελφούς μας,  μάλιστα σήμερα, πού εἶναι ἡμέρα θριάμβου τῆς Ὀρθοδοξίας μας;  Θέλουμε καί ἐμεῖς, ὅπως ὁ Φίλιππος, νά προσκαλέσουμε καί ἄλλους, γιά νά χαροῦν τήν λύτρωση πού προσφέρει ὁ Χριστός;

            Σέ ποιούς, ὅμως νά ἀπευθυνθοῦμε; Ποιούς νά καλέσουμε στήν Ὀρθοδοξία;    Πρωτίστως νά καλέσουμε ὅσους βρίσκονται ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας. Τούς ἀνθρώπους πού ἀγνοοῦν τήν θεία ἀλήθεια πού μᾶς ἀπεκάλυψε ὁ Κύριος, πού ζοῦν στό πνευματικό σκοτάδι «μή ἔχοντες ἐλπίδα καί ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ» (Ἐφεσ. β’ 12). Πού περνοῦν τήν ζωή τους ἄχαρα, σάν νά μήν ἔχουν ψυχή ἀθάνατη. Ἐργάζονται χωρίς νά γνωρίζουν τί οὐσιαστικῶς νά ἐπιδιώξουν. Κοιμοῦνται καί ξυπνοῦν χωρίς νά περιμένουν τίποτε τό καλύτερο, τό ἀνώτερο. Καί ὅλα αὐτά τή στιγμή πού ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἦλθε στήν γῆ, γιά νά τούς χαρίσει ἄφεση, τήν εἰρήνη, τή θεϊκή δόξα!

Δόξα τῷ Θεῷ, σέ ἀρκετές εἰδωλολατρικές χῶρες σήμερα ἡ Ὀρθοδοξία διαδίδεται καί σώζει ψυχές. Σέ ἀχανεῖς ἐκτάσεις τῆς Ἀφρικῆς καί τῆς Ἀσίας ὑπάρχουν ἑστίες Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς. Καί εἶναι ἀξιέπαινοι ὄχι μόνο οἱ ἐκεῖ ἐργαζόμενοι, ἀλλά καί ὅσοι ἀπό ἐδῶ μέ ποικίλους τρόπους ἐνισχύουν τό ἔργο τους.

          Πέραν αὐτῶν ὑπάρχουν καί μεταξύ μας ἀρκετοί ἀλλόθρησκοι. Πόσο ὡραῖο θά εἶναι νά συζητοῦμε κάποτε μαζί τους θέματα πνευματικά! Νά φέρουμε τόν λόγο τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ στήν ψυχή τους.Νά τούς μιλήσουμε γιά τόν θεάνθρωπο Σωτήρα μας καί τήν ἁγία Ἐκκλησία του. Ὑπάρχουν συγκινητικά περιστατικά ἀνθρώπων ἀλλόθρησκων, πού πίστεψαν καί βαπτίστηκαν σέ ὥριμη ἡλικία καθώς βρέθησαν κοντά σέ θερμούς Χριστιανούς καί βοηθήθηκαν κατάλληλα.

          Σέ αὐτήν τήν κατηγορία, τέλος, ὑπάγονται καί οἱ αἱρετικοί. Καί αὐτοί εἶναι ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας. Ὁρισμένοι δέν ἔχουν κἄν βαπτιστεῖ. Γι’ αὐτό στεροῦνται τή θεία Χάρη καί τή βεβαιότητα γιά τήν σωτηρία. Συμβαίνει συχνά σ αὐτούς νά ἔχει παρέλθει ὁ πρόσκαιρος ἐνθουσιασμός τῶν πρώτων ἐντυπώσεων, πού τούς εἵλκυσαν στήν πλάνη, καί ν΄ ἀναζητοῦν τόν δρόμο πρός τήν Ὀρθοδοξία. Γι’ αὐτό τόν λόγο καλό εἶναι νά τούς ἀντιμετωπίζουμε ταπεινά καί ἅγια, καί νά τούς προτρέπουμε παρακλητικά νά ἔλθουν στήν ἀλήθεια καί τό φῶς. Ἐάν δείξουν προθυμία, νά τούς συνδέσουμε ὁπωσδήποτε μέ τήν Ἐκκλησία μας, γιά νά φωτιστοῦν καί νά ἀσφαλιστοῦν μέσα στούς κόλπους της.

            Ἐκτός ἀπό αὐτούς νά προσκαλέσουμε στήν ἐκκλησιαστική ζωή καί ὅσους ἀδελφούς μας Χριστιανούς ζοῦν ἄτονα καί ὄχι συνειδητά τήν πίστη μας.Εἶναιἀνάγκη νά τούς ἀπευθύνουμε τό λόγο τοῦ Φίλιππου πρός τόν Ναθαναήλ «ἔρχου καί ἴδε».

          Πρωτίστως νά προσκαλέσουμε τά παιδιά μας, στά ὁποῖα ἀπό μικρά χαρίσαμε τό προνόμιο τοῦ Χριστιανοῦ. Ἄς μή νομίζουμε ποτέ ὅτι τόσο μόνο ἦταν τό χρέος μας πρός αὐτά. Χρειάζεται ἐγκαίρως νά τούς διδάξουμε τήν ἀλήθεια καί νά τούς ἐμπνεύσουμε τήν Ὀρθόδοξη χριστιανική ζωή. Ἀπό μικρά νά τά ὁδηγήσουμε στήν θεία Λειτουργία καί στό Κατηχητικό Σχολεῖο.

          Ἐπίσης ὑπάρχουν καί ἄλλοι ἄνθρωποι, γνωστοί, φίλοι καί συγγενεῖς, πού μέσα στήν τύρβη τῆς ζωῆς ἔχουν ψυχρανθεῖ ὡς πρός τήν πίστη καί περιμένουν καί αὐτοί τό ἐνδιαφέρον καί τήν πρόσκληση ἐκ μέρους μας. Ἄνθρωποι πού ἴσως δέν ἔτυχε νά διδαχθοῦν, νά μελετήσουν, νά ζήσουν τήν χριστιανική ζωή καί βρίσκονται στήν ἄγνοια. Δέν γνωρίζουν πόσο σπουδαία ὑπόθεση εἶναι ὁ Ἐκκλησιασμός. Πού ἔχουν παρασυρθεῖἴσως στόν πολιτικό γάμο, χωρίς νά τό φαντάζονται ὅτι αὐτό εἶναι μιά ἄρνηση τῆς πίστεως στό Χριστό.

          Γι’ αὐτές ὅλες τίς περιπτώσεις ἰσχύει ἡ προτροπή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «παρακαλεῖται ἑαυτούς … ἵνα μή σκληρυνθῇ τις ἐξ ὑμῶν» (Ἑβρ. γ’ 13). Δηλαδή, στηρίζετε τούς ἀδελφούς σας Χριστιανούς, ὥστε νά μή σκληρυνθεῖ καί χαθεῖ κανένας πιστός. Ἀντίθετα ὁ ἕνας νά βοηθᾶ τόν ἄλλον, ὥστε ὅλο καί πιό κοντά νά πλησιάζουν ὅλοι πρός τόν Χριστό.

          Μεγάλο, ἱερό καί σπουδαῖο εἶναι τό ἔργο νά προσκαλοῦνται ψυχές πρός τήν Ὀρθοδοξία καί νά συγκαταλέγονται στούς ἐκλεκτούς τοῦ Θεοῦ.

          Μή θεωρήσουμε, ὅμως, ὅτι ἁρμόδιοι γι’ αὐτό εἶναι μόνον οἱ κληρικοί. Ὅλοι οἱ Χριστιανοί καλοῦνται μέ ζῆλο, μέ σύνεση καί ταπείνωση νά ἐργαστοῦν τόσο πρός τούς ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, ὅσο καί πρός τούς ἐντός αὐτῆς χλιαρούς. Νά τούς  προσκαλέσουν πρός τόν ζῶντα Χριστό, ὅπως ὁ Φίλιππος, πού πρίν ἀκόμη γίνει ἐπίσημα Ἀπόστολος, κάλεσε τόν φίλο του Ναθαναήλ. Γιά νά ἐκπληρώνεται ἡ σωτηριώδης ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας καί συνειδητά νά προσκυνεῖται καί νά δοξάζεται ἀπό πολλές ψυχές ὁ ἐν Τριάδι ἀληθινός Θεός μας.