ΠOΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2012

Π Α Υ Λ Ο Σ

Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας
πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐλογημένους χριστιανούς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς
Μητροπόλεως εὐχήν καί εὐλογίαν.

«Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μή ὡς ἄσοφοι, ἀλλ' ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. διά τοῦτο μή γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλά συνιέντες τί τό θέλημα τοῦ Κυρίου»   (Ἐφεσ. 5, 15-17)

       Ἡ εἴσοδος τοῦ Νέου ἔτους μᾶς βρίσκει ὅλους σοβαρά προβληματισμένους γιά τό μέλλον τῶν οἰκογενειῶν μας, τῆς περιοχῆς μας καί τῆς πατρίδας μας.
      Γίνεται ἀφορμή καί εὐκαιρία λογοδοσίας καί στοχασμοῦ. Τά γεγονότα πού βιώνουμε εἶναι τό φυσικό ἐπακόλουθο καί ἡ θλιβερή κατάληξη τῆς σταδιακῆς πνευματικῆς ἀλλοτριώσεως τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ.
      Στόν τόπο μας μετακενώθηκαν ἀπό τή Δύση ποικίλα θρησκευτικοφιλοσοφικά καί κοινωνικοπολιτικά ρεύματα, ὅπως ὁ μασονικός μυστικισμός, ὁ προτεσταντικός ὀρθολογισμός, ὁ ὑλισμός, ὁ μηδενισμός καί ὁ κοινός παρονομαστής τῶν περισσοτέρων, ὁ ἀθεϊσμός.
      Τά ρεύματα αὐτά ἐξαπλώθηκαν μέ εὐκολία σ’ ὅλα τά κοινωνικά στρώματα λόγῳ τῆς γενικῆς διαφθορᾶς, μέ ἀποτέλεσμα νά ἔχουμε αὐτοεξευτελισθεῖ μπροστά σ’ ὅλους τούς λαούς τοῦ κόσμου. Μᾶς ἀποφεύγουν καί συνεννοοῦνται γιά τό πῶς θά ὑποδουλώσουν οἰκονομικά τή λατρευτή μας πατρίδα.           Ὁλοφάνερη εἶναι στήν κοινωνία μας ἡ ἄμβλυνση τῆς ἠθικῆς συνειδήσεως, ἡ ὁποία δέν παρουσιάστηκε ξαφνικά καί τυχαῖα. Μέ τρόπο μεθοδικό καλλιεργεῖται γιά χρόνια. Στίς ἡμέρες μας, ἐλευθερία θεωρεῖται ἡ ἀποχαλίνωση τῶν παθῶν, ἡ ἀνηθικότητα, ἡ ρυπαρότητα καί κάθε τί πού εὐτελίζει τόν ἄνθρωπο ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ.
      Οἱ ἄνθρωποι πάντοτε παρανομοῦσαν καί ἁμάρταναν, ποτέ ὅμως ὅπως τώρα. Οἱ σημερινοί ἄνθρωποι ὄχι μόνο ἁμαρτάνουν, ὄχι μόνο ἀπαρνοῦνται τόν Θεό, ἀλλά ξεδιάντροπα καυχῶνται γιά τήν ἁμαρτωλότητα καί τήν ἀρνησιθεΐα τους, προβάλλοντάς τες σάν σωστές καί σύγχρονες ἐπιλογές. Πάντοτε ὑπῆρχε ἁμαρτία, πάντοτε ὑπῆρχε ἀποστασία ἀπό τόν Θεό, ὅμως ἡ ἐποχή μας εἶναι χειρότερη ἀπό κάθε προηγούμενη. Χλευάζονται καί ἐξυβρίζονται οἱ ἅγιες παραδόσεις τῶν πατέρων μας, ἡ ἐνάρετη ζωή, ἡ ἀμώμητη πίστη μας.
     Τά σημάδια τῆς ἀσέβειας εἶναι φανερά στόν καθ’ ἡμέραν βίο. Μέ θλίψη στά δελτία εἰδήσεων βλέπουμε τά μεθύσια, τούς ξυλοδαρμούς μέχρι θανάτου, τήν κραιπάλη ἰδιαίτερα τῶν νέων, τήν κατάπτωση τῶν οἰκογενειακῶν ἠθῶν, τήν ἀσέβεια τῶν παιδιῶν στούς γονεῖς, τό ἔξαλλο ντύσιμο, τήν αἰσχρή καί ἀντικοινωνική συμπεριφορά, τή σκληρότητα καί τήν ἐκδικητικότητα, τό ψεῦδος καί τήν ἀπάτη. Οἱ νέοι μας μεγαλώνουν χωρίς κανέναν ἐλπιδοφόρο κανόνα διαγωγῆς. Στά πρόσωπά τους εἶναι ζωγραφισμένη ἡ σκληρότητα.
       Ἡ ἀθεΐα εἰσβάλλει στά σχολεία καί ἄν τά κατακτήσει τότε οἱ στόχοι τοῦ ἀποχριστιανισμοῦ καί τοῦ ἀφελληνισμοῦ στήν πατρίδα μας θά ἔχουν ἐξασφαλισθεῖ.
       Οἱ καθ’ ὅλα δίκαιες διαμαρτυρίες στίς πλατεῖες λόγῳ τῶν σκληρότατων οἰκονομικῶν μέτρων πού ἔπληξαν τό λαό μας εἶχαν δυστυχῶς ὡς κίνητρο μόνο τήν οἰκονομία.
       Θά ἔπρεπε νά διαμαρτυρηθοῦμε γιά τήν ἀπό τό κράτος καί τά ἀσφαλιστικά ἱδρύματα ἐνθάρρυνση τῶν ἐκτρώσεων καί μάλιστα σέ μία χώρα πού μαστίζεται ἀπό τήν ὑπογεννητικότητα καί μία γέννα σήμερα στά Δημόσια Νοσοκομεῖα στοιχίζει 1.000 καί πλέον εὐρώ.
       Θά ἔπρεπε νά διαμαρτυρηθοῦμε γιά τά ἀντεθνικά καί ἠθικά ἀπαράδεκτα σχολικά βιβλία πού ἐπέβαλε τό Ὑπουργεῖο Παιδείας. Γιά μία ἐπιστροφή στίς ρίζες μας στό πνεῦμα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Κολοκοτρώνη καί τοῦ Μακρυγιάννη.
       Ὅσοι μελέτησαν τή ζωή τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀβίαστα διαπιστώνουν τήν ἰδιαιτερότητα τῆς παράδοσής του. Ἡ παράδοση τοῦ λαοῦ μας εἶναι ἐνσυνείδητα Ὀρθόδοξη καί ἔχει ἕναν βαθύ πνευματικό χαρακτῆρα. Σέ κάθε ἔκφανση τῆς ζωῆς μας, στή νοοτροπία μας, στίς συνήθειές μας, στή λογοτεχνία μας, κυριαρχεῖ ἡ ἀναζήτηση τῆς πνευματικῆς ἀξίας τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου. Γιά τήν παράδοση τοῦ λαοῦ μας καί ἡ ἴδια ἡ ζωή δέν ἔχει ἀξία χωρίς τό πνεῦμα, χωρίς τό πνευματικό ἦθος. Αὐτό ἀποτελεῖ τό κριτήριο τῆς ἀξίας τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καί δραστηριότητας.
       Ἐδῶ βρίσκεται καί ἡ αἰτία ὅλων ἐκείνων  πού μας θλίβουν, μᾶς ἀπογοητεύουν καί μᾶς ἀγανακτοῦν.
       Χωρίς πνευματικά θεμέλια δέν ἔχουν κανένα νόημα ἀκόμα καί τά πιό ὑψηλά καί τά πιό ὠφέλιμα ἔργα τοῦ ἀνθρώπου.
       Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί.
       Ἄς στραφοῦμε ὅλοι μέ καρδιά γεμάτη συντριβή στόν Θεό, ἄς καταφύγουμε στούς ναούς, ἰδιαίτερα τίς μέρες τῶν ἑορτῶν καί ἄς ἱκετεύσουμε θερμά τόν Κύριο νά μᾶς λυπηθεῖ. Τό ἴδιο ἄς κάνουμε καί στά σπίτια μας κάθε πρωί καί κάθε βράδυ. Ἄς παρακινήσουμε τά παιδιά μας, τούς συγγενεῖς μας, τούς φίλους μας νά ζητήσουν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Μόνο Ἐκεῖνος μπορεῖ νά μᾶς σώσει, ὅπως σέ παλαιότερα δύσκολα χρόνια ἔσωσε τούς προγόνους μας.
       Ἡ εὐγενική συμπεριφορά στόν πλησίον, ὁ παρήγορος λόγος μας στόν θλιμμένο, ἡ ὑπεράσπιση τοῦ ἀδικουμένου, ἡ ἀντίδρασή μας στούς κακούς λογισμούς, ὁ ἀγῶνας μας στήν προσευχή, ἡ ὑπομονή, ἡ εὐσπλαχνία, ἡ δικαιοσύνη καί κάθε ἄλλη ἀρετή πρέπει νά ἐπανέλθουν στόν καθημερινό μας βίο. Αὐτά εἶναι πού ἀναπαύουν τόν Θεό καί προσελκύουν στήν ψυχή μας τή δική Του χάρη, ἡ ὁποία μᾶς κάνει ἱκανούς νά ξεπερνᾶμε καί τίς πλέον ἀνυπέρβλητες δυσκολίες τῆς ζωῆς.
       Νά μήν θυμόμαστε μέ λύπη τό κακό πού μᾶς προξένησε ὁ ἀδελφός μας, γιά νά μή θυμηθεῖ καί ὁ Κύριος τίς δικές μας ἁμαρτίες γιά τίς ὁποῖες μᾶς συγχώρησε.
       Ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Πέτρος λέει : «Ἡ ἀγάπη καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν» (A΄ Πέτρου 4,8). Αὐτό θά συμβεῖ ὅταν γίνουμε παρηγοριά τῶν θλιμμένων, ἀναψυχή τῶν δυστυχισμένων, προστάτες τῶν φτωχῶν, κηδεμόνες τῶν ὀρφανῶν, ἀνακουφιστές τῶν ἀσθενῶν, χειραγωγοί στήν εὐσέβεια τῶν πλανεμένων, πρόθυμοι συμπαραστάτες τῶν συνανθρώπων μας. Γιά τήν ἀγάπη μας αὐτή πρός τά δικά Του τίμια μέλη, ὁ Κύριός μας θά διαγράψει τίς ἁμαρτίες μας καί θά μᾶς ἀξιώσει νά Τόν βλέπουμε πρόσωπον πρός πρόσωπον στήν αἰώνια βασιλεία Του.
       Εἴθε τό νέον ἔτος νά εἶναι ἔτος μετανοίας, διορθώσεως καί ἀνορθώσεώς μας. ΑΜΗΝ.

Διάπυρος εὐχέτης πάντων ὑμῶν πρός Κύριον.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ



† Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ