Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2019(ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ) (Γαλ. α’ 11 - 19)

Ἡ Κυριακή μετά τά Χριστούγεννα ἔχει μία ἰδιοτυπία. Τό συνηθισμένο περιεχόμενό της ἀναφέρεται σέ τρεῖς μεγάλες μορφές, πού συνδέονται μέ κάποιον τρόπο –διαφορετικά βεβαίως ἡ καθεμία – μέ τή Γέννηση τοῦ Κυρίου μας. Ἡ μία μορφή εἶναι ὁ ἅγιος Ἰωσήφ, ὁ Μνήστωρ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὁ ὁποῖος ἔγινε προστάτης αὐτῆς καί τοῦ Κυρίου. Ἡ ἄλλη μορφή εἶναι ὁ προφήτης καί βασιλιάς Δαβίδ, ἀπό τή βασιλική γενιάτοῦ ὁποίου προῆλθε ὁ Κύριος. Καί ἡ τρίτη μορφή εἶναι αὐτή τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, πρός τιμήν μάλιστα τοῦ ὁποίου ἀναγινώσκεται τό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα.

Τό ἀνάγνωσμα σήμερα προέρχεται ἀπό τό πρῶτο κεφάλαιο τῆς πρός Γαλάτας Ἐπιστολῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Σ᾽αυτό ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπισημαίνει στούς Γαλάτες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὅτι τό Εὐαγγέλιο πού τούς κήρυξε δέν ἦταν μία ἀνθρώπινη ἐφεύρεση δική του, ἀλλά ἀποκάλυψη τήν ὁποία τοῦ ἔκαμε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Καί τούς ὑπενθυμίζει στή συνέχεια τήν ἱστορία του. Τό πῶς ἀπό διώκτης τῆς Ἐκκλησίας καί φανατικός ὑπέρμαχος τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ ὁδηγήθηκε στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ.

Ὅλη αὐτή ἡ ἐξέλιξη, λέει ὁ Ἀπόστολος, ἦταν ἔργο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τόν εἲχε ξεχωρίσει “ἐκ κοιλίας μητρός” ἀκόμη, γιά νά τοῦ φανερώσει τόν Υἱό του καί νά τόν καταστήσει κήρυκά του μεταξύ τῶν εἰδωλολατρῶν.

Τότε, λοιπόν, πού δέχτηκε τή μεγάλη κλήση τοῦ Θεοῦ, στό δρόμο πρός τήν Δαμασκό, ὁ Ἀπόστολος τονίζει ὅτι δέν πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά συναντήσει τούς Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου, ἀλλά πῆγε στήν ἔρημο τῆς Ἀραβίας. Ἐκεῖ στήν ἔρημο ὑπονοεῖ ὁ Ἀπόστολος ὅτι ὁ Κύριος τοῦ ἀποκάλυψε τό Εὐαγγέλιο, τό ὁποῖο κατόπιν κήρυξε σέ ὅλον τόν κόσμο. Πέρασαν, μᾶς λέει, τρία ὁλόκληρα χρόνια, πρίν πραγματοποιήσει τό ταξίδι του στά Ἱεροσόλυμα γιά νά συναντήσει τούς Ἀποστόλους. Καί ὅταν ἔφτασε ἐκεῖ, ἔμεινε δεκαπέντε ἡμέρες μαζί μέ τόν ἀπόστολο Πέτρο, χωρίς νά συναντήσει ἄλλους Ἀποστόλους, διότι ἔλειπανφαίνεταιαὐτήν τήν περίοδο. Συνάντησε μόνο τόν Ἰάκωβο, τόν ἀδελφό τοῦ Κυρίου.

Μία μικρή φράση στό ἀνάγνωσμά μας συνετέλεσε, ὥστε νά καθιερωθεῖ ἡ ἀνάγνωση αὐτῆς τῆς περικοπῆς κατά τή σημερινή Κυριακή. Ἡ φράση πού ἀναφέρεται στή συνάντηση τοῦ ἀποστόλου Παύλου μέ τόν “Ἰάκωβο τόν ἀδελφόν τοῦ Κυρίου”.

Ὁ Ἰάκωβος ἦταν γιός τοῦ δίκαιου Ἰωσήφ ἀπό σύζυγο τήν ὁποία εἶχε πρίν μνηστευτεῖ τήν Θεοτόκο Μαρία, καί ἡ ὁποία εἶχε προφανῶς πεθάνει. Ἀπό τήν σύζυγο αὐτή ὁ Ἰωσήφ εἶχε ἀποκτήσει καί ἄλλα παιδιά. Τόν Ἰωσῆ, τόν Σίμωνα, τόν Ἰούδα καί τέσσερις κόρες, τῶν ὁποίων δέ γνωρίζουμε τά ὀνόματα. Ὁ Ἰούδας αὐτός, συγγραφέας τῆς γνωστῆς Καθολικῆς ἐπιστολῆς, δέν ἔχει βέβαια καμιά σχέση μέ τόν προδότη μαθητή, οὔτε μέ τόν ἄλλο Ἀπόστολο πού ὀνομάζεται Ἰούδας ὁ Θαδδαῖος ἤ Λεββαῖος.

Ἐπειδή, λοιπόν, αὐτοί ἦταν παιδιά τοῦ Ἰωσήφ, θεωροῦνταν ἀδελφοί τοῦ Ἰησοῦ, χωρίς βέβαια νά ἔχουν κάποια πραγματική συγγένεια μέ τόν Κύριο, ἀφοῦ ὁ Ἰωσήφ δέν ὑπῆρξε πατέρας τοῦ Κυρίου. Εἶναι ἑπομένως φανερό τώρα γιά ποιό λόγο ὁ Ἰάκωβος ὀνομάζεται Ἀδελφόθεος. Ἦταν ἕνας τίτλος τιμῆς πού τοῦ δόθηκε ἀπό τήν πρώτη Ἐκκλησία.

Ἀλλά ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος δέν περιορίστηκε σέ ἕναν τίτλο τιμῆς. Ὄχι. Ὁ ἅγιος Ἀδελφόθεος Ἰάκωβος ἦταν πραγματικά μεγάλη μορφή. Ὑπῆρξε πρῶτος Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, προήδρευσε στήν Ἀποστολική Σύνοδο καί μαρτύρησε διά λιθοβολισμοῦ γιά τήν ἀφοσίωσή του πρός τόν Κύριο. Ἦταν ὄντως ἁγιασμένη μορφή. Ἄνθρωπος πολλῆς προσευχῆς καί σκληρότατης ἄσκησης, τόσο, πού τά γόνατά του εἶχαν βγάλει κάλους σάν τῆς καμήλας ἀπό τό συνεχές γονάτισμα.

Ἦταν πραγματικά Ἀδελφόθεος, ὅπως ἀποκαλεῖται. Ἀδελφόθεος, ὅμως, μπορεῖ καί πρέπει νά γίνει καί ὁ καθένας μας. Διότι ἀδελφούς τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας δέν μᾶς κάνει κάποια σαρκική συγγένεια, τήν ὁποία ἄλλωστε οὔτε ὁ ἅγιος Ἰάκωβος εἶχε οὐσιαστικά, ἀλλά ὁ τρόπος τῆς ζωῆς μας. Ποιός εἶναι αὐτός ὁ τρόπος; Ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Ἰάκωβος στή γνωστή Καθολική Ἐπιστολή του τό Ὑποδεικνύει μέ τήν πρώτη μόλις φράση του. Γράφει: “Ἰάκωβος, Θεοῦ καί Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ δοῦλος”. Δοῦλος! Δέν εἶχε τό φρόνημα ὅτι εἶναι ἄξιος τιμῆς ὡς “ἀδελφός” τοῦ Κυρίου, ἀλλά θεωρεῖ καί πιστεύει ὅτι ἦταν δοῦλος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Αὐτό τό ταπεινό φρόνημα τοῦ δούλου καί ἡ ἁγία καί ἀγωνιστική ζωή, ὅπως μᾶς τά φανέρωσε ὁ ἅγιος Ἀδελφόθεος Ἰάκωβος, μποροῦν νά κάνουν καί τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς πραγματικό καί αἰώνιο ἀδελφό τοῦ Κυρίου. Ἄξιο νά μένει στόν Οἶκο τοῦ Πατρός εἰς τόν αἰῶνα.