ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2011

Π Α Υ Λ Ο Σ

Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας

πρός
τόν εὐαγῆ Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους χριστιανούς τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχήν καί εὐλογίαν παρά τοῦ τεχθέντος
Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

«Ἐν Βηθλεέμ ἀστήρ ἐφάνη ὁδηγῶν τούς κομίζοντας
δῶρα τῷ Χριστῷ ...».

       Τό ἔλεος τοῦ Κυρίου μᾶς ἠξίωσεν νά ἑορτάσωμεν τήν μεγάλην ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων. Ἑορτήν Φωτός, ἐλπίδος καί μεγάλων προσδοκιῶν τῶν ἀνθρωπίνων καρδιῶν.
       Αἱ ἀγωνιώδεις εἰδήσεις τῶν τελευταίων μηνῶν διά τό αὔριον τῆς φιλτλάτης ἡμῶν Πατρίδος, ἡ ἀνησυχία διά τήν πρόοδον τῶν τέκνων μας, τό ἄγχος διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν βιοτικῶν ἀναγκῶν, αἱ πικρίαι καί αἱ ἀπογοητεύσεις, οἱ σταυροί τῆς ζωῆς, τά χειμερινά σκοτάδια καί αἱ
θλίψεις διαλύονται ἀπό τό ὑπέρλαμπρον φῶς τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου.
       Γεννᾶται ὁ Ἰησοῦς, τό Φῶς τοῦ κόσμου, ἡ Ἐλπίς πάντων ἀνθρώπων.
       Αἱ χριστιανικαί ἑορταί εἶναι ἑορταί ἐλπίδος, ἀφοῦ ὁ Χριστός ἐστιν  «ἡ ἐλπίς ἡμῶν»  (Α΄ Τιμόθ. α΄, 1). Τά Χριστούγεννα περισσότερον ἀπό τάς ἄλλας ἑορτάς ἐκφράζουν μοναδικῶς τήν σάρκωσιν τῆς θείας ἐλπίδος, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν βαθυτάτην ἀναζήτησιν τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς.
       Οἱ στρατοκόποι τῆς Γῆς φωτίζονται ἀπό τήν ἐλπίδα αὐτήν, ἁπαλύνονται καί θεραπεύονται τά τραύματα καί τά ἄλγη τά ὁποῖα δημιουργεῖ εἰς τά βάθη τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως ὁ ἐχθρός τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ἀντίπαλός τοῦ Οὐρανοῦ καί τῆς Γῆς ἡ ἁμαρτία.
       Τά Χριστούγεννα μᾶς προτρέπουν νά φωταγωγήσωμεν τά σκότη τῶν καρδιῶν μας. Τό τεχθέν Θεῖον Βρέφος μᾶς καλεῖ νά ὑψώσωμεν εἰς τούς οὐρανούς τόν νοῦν καί τάς καρδίας μας, θεραπεύοντες ἑαυτούς διά τῶν Μυστηρίων τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως καί τῆς μεταλήψεως τοῦ Δεσποτικοῦ Σώματος καί Αἵματος.
       Τό Θεῖον Βρέφος ἔρχεται ἀπό ἀγάπην νά γεννηθῇ ἐντός ἡμῶν, ἀλλά ἀναπτύσσεται ἀπό τήν αὔξησιν τῶν ἀρετῶν μας. Ἄνευ τῶν ἀρετῶν οὔτε γεννᾶται ἐντός ἡμῶν, οὔτε μεγαλώνει. Ὅταν ἀσκῶμεν τάς ἀρετάς καθιστάμεθα γνήσια τέκνα τοῦ δι’ ἡμᾶς νηπιάσαντος, ἐκφράζοντες τήν
εὐγνωμοσύνην μας κατά τόν καλύτερον τρόπον διά τό οὐράνιον δώρημα τῆς ἐλευθερίας.
       Ποῖος θά δειχθῇ ἀδελφοί μου τόσον ἀχάριστος ὥστε νά μή χαίρῃ διά τήν κοινήν ἑορτήν καί γενέθλιον ἡμέραν τῆς ἀνθρωπότητος ;  Ἄς προσφέρωμεν εἰς Τόν δι’ ἡμᾶς πτωχεύσαντα ὄχι χρυσόν, λίβανον καί σμύρναν, ἀλλά δῶρα πνευματικά, μυστικά̇ δικαιοσύνην, ταπεινοφροσύνην, μετάνοιαν, προσευχήν, ἀγάπην.
       Ἰδιαιτέραν εὐλογίαν ἀποτελεῖ διά τήν Ἱεράν Μητρόπολίν μας ἡ κατά τάς ἁγίας ταύτας ἡμέρας παρουσία τῶν Τιμίων Δώρων. Τῶν Δώρων πού προσέφερον οἱ ἐξ ἀνατολῶν τρεῖς Μάγοι πρός τόν τεχθέντα Κύριόν μας ἐν Βηθλεέμ.
       Τά ἱερώτατα ταῦτα κειμήλια φυλάσσονται εὐλαβῶς εἰς τήν ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Παύλου δωρηθέντα εἰς αὐτήν παρά τῆς
βασιλομήτορος Μάρως ἥτις ὑπῆρξεν πνευματική θυγατέρα τοῦ Πατριάρχου Διονυσίου, τοῦ Δευτέρου κτήτορος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας τῆς
Εἰκοσιφοινίσσης.
       Συμβολικῶς προσεφέρθησαν παρά τῶν τριῶν σοφῶν ὁ χρυσός ὡς εἰς Βασιλέα, ὁ λίβανος ὡς εἰς Θεόν καί ἡ σμύρνα ὡς εἰς ἄνθρωπον.
       Ὁλοκάρδιος ἀπευθύνεται ἡ εὐχαριστία μου πρός τόν Ἅγιον Καθηγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην κύριον Παρθένιον καί τήν γεραράν ἁγιοπαυλιτικήν ἀδελφότητα διά τήν ἀνταπόκρισιν εἰς τήν πρόσκλησίν μας, ὥστε νά ἁγιασθῶμεν κατασπαζόμενοι τά ἁγιώτατα ἀντικείμενα τῆς ἐν τῷ κόσμῳ παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
       Εἰς τό βιβλίον τῶν Πράξεων, ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς ἀναφέρει ὅτι ἡ χάρις τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἦτο ἰσχυροτάτη ὥστε καί ἡ σκιά ἀκόμη τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ἐθαυματούργει (Πράξ. 5,15). Καί αὐτά ἀκόμη τά «σιμικίνθια καί τά σουδάρια», τά μανδήλια καί τά ἐνδύματα δηλαδή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἐθεράπευαν τούς ἀσθενεῖς (Πράξ. 19,12). Τά πρός προσκύνησιν ἐλθόντα Τίμια Δῶρα ἠγιάσθησαν διά τῆς ἁφῆς τοῦ νηπιάσαντος Κυρίου διά τοῦτο πολλήν κέκτηνται χάριν καί ἰσχύν καί καθίστανται πολλαχῶς εὐεργετικά πρός τούς ἀσπαζομένους αὐτά μετά πίστεως. Διό καί κατά καιρούς ἀναδίδουν ἄρρητον εὐωδίαν. Ἐάν λοιπόν τά φθαρτά σκεύη καί ἐνδύματα τῶν ἁγίων κέκτηνται χάριν πολύ περισσότερον τά πάντιμα ταῦτα δῶρα.
       Ἡ χάρις τῶν Τιμίων Δώρων ἐνεργοποιεῖται ἐάν προσκυνοῦντες αὐτά, ἀντιπροσφέρωμεν τήν μετάνοιάν μας, τάς ἁμαρτίας μας. Αὐτά ζητεῖ ἀπό ἡμᾶς ὁ Κύριος καί ἐάν μετά συντριβῆς καί ἐπιγνώσεως Τοῦ τά δωρίσωμεν τότε πλουσία ἡ θεία χάρις θά ἐκχυθῇ εἰς τάς καρδίας μας χαρίζουσα τήν χαράν, τήν εἰρήνην, τήν εὐλογίαν καί τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας. ΑΜΗΝ.

Διάπυρος πρός τόν ἐν τῷ Θεοδέγμονι Σπηλαίῳ
τεχθέντα Κύριον εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ



 † Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ