Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2019 (ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ)

 Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2019 (ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ)

(Ἑβρ. ια’ 9 - 10, 32 - 40) 

Ἡ Κυριακή αὐτή, Κυριακή πρό τῶν Χριστουγέννων, στρέφει τούς προβολεῖς τῆς Ἐκκλησίας στό παρελθόν. Ὑπενθυμίζει τήν ἱστορία τῆς σωτηρίας μας, ἀπό τήν τραγωδία τῆς πτώσεως στήν Ἐδέμ μέχρι τό μυστήριο τῆς ἀναπλάσεως στή Βηθλεέμ. Περιδιαβαίνει καί ἀφουγκράζεται μέ προσοχή τόν πόνο τῶν ἀναρίθμητων γενεῶν, τήν ἀγωνία καί τή μελαγχολική γιά τήν ἀργοπορία ἀλλά καί χαρούμενη γιά τή λύτρωση προσδοκία τῶν ἐκλεκτῶν μεγάλων μορφῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Στό ἀποστολικό μας ἀνάγνωσμα αὐτή ἡ ἀναδρομή στό παρελθόν ἀποτυπώνεται μέ πρωτοφανῆ ἔνταση καί δύναμη. Ὁ θεόπνευστος συγγραφέας τῆς πρός Ἑβραίους Ἐπιστολῆς στό ἀπόσπασμα αὐτό τοῦ ἑνδέκατου κεφαλαίου ὑπογραμμίζει τή μεγάλη πίστη τῶν ἱερῶν μορφῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί πρωτίστως τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαάκ καί τοῦ Ἰακώβ, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν σέ σκηνές, γιά νά μήν ξεχαστοῦν στίς χαρές αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἀλλά νά εἶναι ἐξολοκλήρου στραμμένοι πρός τή θεμελιωμένη σέ ἄσειστα θεμέλια πόλη, τήν αἰώνια πατρίδα, τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ἔπειτα τό ἀνάγνωσμά μας μνημονεύει τίς μορφές τῶν Κριτῶν Γεδεών, Βαράκ, Σαμψών καί Ἰεφθάε, καί τῶν Προφητῶν, ἰδιαιτέρως δέ τοῦ Δαβίδ καί τοῦ Σαμουήλ. Ὅλων αὐτῶν περιγράφει τή θαυμαστή πίστη, μέ τήν ὁποία συνέτριψαν ἐχθρικά βασίλεια, κυβέρνησαν μέ δικαιοσύνη, ἀπόλαυσαν τίς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ, ἔφραξαν στόματα λιονταριῶν, ἔσβησαν τή δύναμη τῆς φωτιᾶς, σώθηκαν ἀπό τήν ἀπειλή μαχαιριῶν, θεραπεύτηκαν ἀπό ἀσθένειες, πολέμησαν γενναῖα, νίκησαν ἐχθρικά στρατεύματα. Μάλιστα καί γυναῖκες μέ τή ζωντανή πίστη τους πῆραν πίσω ἀναστημένους τούς νεκρούς τους.

Τό ἀνάγνωσμά μας ὅμως δέν ἀρκεῖται στήν ἐπισήμανση μόνο τῶν κατορθωμάτων τῶν μεγάλων μορφῶν τῆς πίστεως, ἀλλά προβάλλει καί τά ἡρωικά παθήματά τους. Μαρτύρησαν, μᾶς λέει, οἱ ἥρωες αὐτοί πάνω σέ φρικτά βασανιστικά ὄργανα, τά λεγόμενα τύμπανα, ἀρνούμενοι νά ὑποχωρήσουν γιά νά ἐπιτύχουν τήν ἀπελευθέρωσή τους, διότι ἐπεδίωκαν νά κερδίσουν κάτι ἀσυγκρίτως ἀνώτερο, τήν ἀνάσταση στήν αἰωνιότητα. Ὑπέστησαν ἐμπαιγμούς, μαστιγώματα, δεσμά, φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, ὑπέμειναν πειρασμούς μεγάλους, μαχαιρώθηκαν. Αὐτοί ὅμως οἱ ἄνθρωποι, πού δέν τούς φτάνει σέ ἀξία ὅλος ὁ κόσμος, πέρασαν τή ζωή τους πτωχά, ντυμένοι μέ δέρματα προβάτων  καί γιδιῶν, μέ στερήσεις, μέ θλίψεις, μέ ταλαιπωρίες, περιπλανόμενοι στά βουνά, στίς σπηλιές καί στίς τρύπες τῆς γῆς.

Κι ὅμως, ὅλοι αὐτοί, καταλήγει τό ἱερό ἀνάγνωσμα, δέν ἔλαβαν ἀκόμη τήν ἀνταμοιβή πού τούς ὑποσχέθηκε ὁ Θεός διότι ἐκεῖνος προνόησε νά χαρίσει κάτι παραπάνω σ’ἐμᾶς, μέ τό νά μᾶς δοξάσει ταυτόχρονα μέ ἐκείνους, γιά νά μή τιμηθοῦν αὐτοί χωρίς ἐμᾶς.

Οἱ Ἅγιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀκομη περιμένουν! Περίμεναν τότε μέ ἀγωνία καί πόνο τόν ἐρχομό τοῦ Λυτρωτῆ, τοῦ Μεσσία. Περιμένουν καί τώρα τήν ἀπόλαυση τῆς τελικῆς δόξας στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτήν τήν περιμένουν ἀσφαλῶς καί οἱ Ἅγιοι τῆς Καινῆς Διαθήκης ὅλων τῶν γενεῶν. Ὅσο πιό παλιά ἔζησαν, τόσο μεγαλύτερη εἶναι ἡ ἀναμονή τους.

Βεβαίως καί τώρα ὁ Θεός τούς δοξάζει στή Βασιλεία του. Ὅμως ἡ πληρότητα τῆς δόξας θά δοθεῖ μετά τήν Δευτέρα Παρουσία, τότε πού θά ἀναστηθοῦν καί τά νεκρά σώματά τους, γιά νά λάμψουν μέ ἀσύλληπτη δόξα.

Τώρα περιμένουν. Περιμένουν καί οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου μας καί οἱ Μάρτυρες καί ὅλα τά ἀναρίθμητα πλήθη τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ. Περιμένουν ἐμᾶς, “ἵνα μή χωρίς ἡμῶν τελειωθῶσι”. Μέσα σ᾽ αὐτήν τήν ἀτμόσφαιρα τῆς ἱερᾶς ἀναμονῆς μᾶς εἰσάγει τό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀλλά καί ἡ ἴδια ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων.

Σάν νά μᾶς λέει: Ἑτοιμαστεῖτε! Ἑτοιμαστεῖτε γιά τήν αἰωνιότητα. Οἱ Ἅγιοι σᾶς περιμένουν. Θέλουν νά δοξαστοῦν μαζί σας. Περιμένουν καί τή δική σας νίκη, γιά νά συμμετάσχετε κι ἐσεῖς στόν μεγάλο, τόν τελικό θρίαμβο. Ἑτοιμαστεῖτε! Μήν ἀφήνετε νά χάνεται ὁ καιρός σας ἄδικα. Σέ λίγο ὅλα ἐδῶ θά ἔχουν τελειώσει καί θά προστεθεῖτε κι ἐσεῖς στόν κόσμο ἐκεῖνο τῆς μεγάλης ἀναμονῆς, γιά νά δοξασθεῖτε μαζί του αἰώνια.