Κυριακὴ 13 Ὀκτωβρίου 2019 (ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ)

 Κυριακὴ 13 Ὀκτωβρίου 2019 (ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ)

(Τίτ. γ’ 8-15) 

Ἡ σημερινή Κυριακὴ εἶναι ἀφιερωμένη στὴν  μνήμη τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ’ Οἰκουμενικῆς Σύνοδου καὶ ὀνομάζεται Κυριακή του Σπορέως, γιατί τὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμά της εἶναι ἡ γνωστὴ παραβολὴ τοῦ Σπορέως.

Μία παραβολὴ ταιριαστὴ πολὺ μὲ τὸ παράδειγμα τῶν ἁγίων Πατέρων, ποὺ ἐπιμελήθηκαν ἰδιαιτέρως τὸ ἔργο τῆς σπορᾶς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ ὁποῖο ἄλλωστε ἀντιμετώπισαν καὶ συνέτριψαν τὶς μανιώδεις αἱρέσεις, ὅπως τῆς Εἰκονομαχίας, πού τὴν κατέβαλαν στὴ Ζ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο.

Ἐξίσου ταιριαστὸ μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ νοήματα εἶναι ἀναμφιβόλως καὶ τὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας, ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν πρὸς Τίτο Ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου.

Σ’ αὐτὸ ὁ φλογερὸς Ἀπόστολος παροτρύνει τὸν ἀγαπημένο του μαθητή Τίτο, τὸν ὁποῖο εἶχε χειροτονήσει Ἐπίσκοπο τῆς Κρήτης, νὰ εἶναι βεβαιωμένος πρωτίστως ὁ ἴδιος ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι λόγος «πιστός», ἀξιόπιστος, καὶ μὲ αὐτὴ τὴν βεβαιότητα νὰ τὸ κηρύττει καὶ στοὺς πιστούς. Νὰ τοὺς τὸ κηρύττει, γιὰ νὰ παρακινοῦνται νὰ πρωτοστατοῦν στὰ καλὰ ἔργα πού εὶναι καὶ ὠφέλιμα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους.

Στὴ συνέχεια τοῦ συνιστᾶ νὰ ἀποφεύγει τὶς ἀνόητες συζητήσεις γιὰ τὶς γενεαλογίες τῶν εἰδωλολατρικῶν θεῶν καὶ τὶς διαμάχες γιὰ τὰ ζητήματα τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Νόμου, πού εἶναι ἄχρηστες καὶ ἀνωφελεῖς. Μάλιστα τὸν προτρέπει νὰ παρατᾶ καὶ νὰ ἀποφεύγει κάθε αἱρετικὸ τὸν ὁποῖο συμβούλευσε ἐπανειλημμένως, χωρὶς ὅμως ἀποτέλεσμα. Νὰ τὸν ἐγκαταλείπει, διότι αὐτὸς πλέον παρουσιάζεται διεστραμμένος καὶ ἁμαρτάνει ἐν ἐπιγνώσει καὶ ἄρα δὲν δέχεται διόρθωση.

Κατόπιν παραγγέλλει στὸν Τίτο ὁ Ἀπόστολος νὰ φροντίσει, μόλις τοῦ ἀποστείλει τὸν Ἀρτεμᾶ ἢ τὸν Τυχικό, νὰ σπεύσει σὲ συνάντησή του στὴν Νικόπολη, ὅπου ὁ Ἀπόστολος εἶχε ἀποφασίσει νὰ παραχειμάσει. Τοῦ τονίζει ἐπίσης νὰ φροντίσει μὲ πολλὴ ἐπιμέλεια νὰ προπέμψει ἀπὸ τὴν Κρήτη τὸν νομοδιδάσκαλο Ζηνὰ καὶ τὸν Ἀπολλώ, ὥστε νὰ μὴ τοὺς λείψει τίποτε στὸ ταξίδι.

Μία δεύτερη παρότρυνση τοῦ Ἀποστόλου γιὰ τὸ ἴδιο θέμα μᾶς ἐντυπωσιάζει. Προτρέπει νὰ παραδειγματιστοῦν ἀπὸ τὸ παράδειγμα τοῦ ἰδίου τοῦ Τίτου οἱ πιστοὶ καὶ νὰ φροντίσουν νὰ πρωτοποροῦν στὰ καλὰ ἔργα, ἐκεῖ πού ὑπάρχει ἀνάγκη, γιά νὰ μὴ εἶναι ἄκαρποι.

Τέλος κλείνει τήν Ἐπιστολή ὀ ἀπόστολος Παῦλος μὲ τοὺς χαιρετισμοὺς τῶν συνεργατῶν τοῦυ πρὸς τὸν Τίτο καὶ τὴν παραγγελία νὰ μεταφέρει θερμὸ χαιρετισμὸ σὲ ὅλους τους πιστοὺς πού τὸν ἀγαποῦν. Εὔχεται νὰ εἶναι πλούσια ἡ Χάρη τοῦ Κυρίου μὲ ὅλους του.

Ὁ Ἀπόστολος συνιστᾶ νὰ πρωτοστατοῦν οἱ πιστοὶ στὰ καλὰ ἔργα. Καὶ σημειώνει πώς ὀφείλουν αὐτὸ νὰ τὸ κάνουν, γιὰ νὰ μὴ εἶναι ἄκαρποι πνευματικά, ἀλλὰ νὰ ἔχουν πλούσια πνευματικὴ καρποφορία.

Ποιὰ ὅμως εἶναι ἡ πνευματικὴ καρποφορία; Τὰ καλά ἔργα, τονίζει ὁ Ἀπόστολος. Ἐδῶ ὅμως πολλοὶ κάνουν τό λάθος νά θεωροῦν ὅτι καλὰ ἔργα εἶναι ἁπλῶς οἱ διάφορες φιλανθρωπίες ἢ ἄλλες καλοσύνες. Ὅμως κάθε ἔργοπού φαίνεται καλὸ δὲν εἶναι ὁπωσδήποτε πραγματικὰ καλό. Ὑπάρχουν «καλὰ ἔργα» πού καταντοῦν νὰ εἶναι ἁμαρτωλά, διότι εἴτε γίνονται γιὰ ἐπίδειξη εἴτε ἐπιδιώκουν ἰδιοτελεῖς σκοπούς.

 «Τὸ καλὸν οὐ καλόν, ἐὰν μὴ καλῶς γένηται», τονίζουν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Τὸ καλὸ δὲν εἶναι καλό, ἂν δὲν γίνει μὲ καλὸ τρόπο.

Καὶ ποιὸς εἶναι ὁ καλὸς τρόπος; Ὁ καλὸς τρόπος εἶναι τὸ νὰ γίνεται τὸ καλὸ ἔργο ταπεινά, ἀφανῶς. «Μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου» (Μάτθ. ς’ 3)! Ἂς μὴ γνωρίζει οὔτε τὸ ἀριστερό σου χέρι τί καλὸ κάνεις μὲ τὸ δεξί.

Αὐτὴ εἶναι ἡ ξεκάθαρη παραγγελία τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καί ἡ αἰώνια παρακαταθήκη τῶν ἁγίων Πατέρων μας. Ἐκεῖνοι ἔτσι καρποφόρησαν στὴν ζωή τους. Ἔτσι ἀγωνίστηκαν. Καὶ ἔτσι ἀντιμετώπισαν τὶς μανιώδεις ἐπιθέσεις τῶν αἱρετικῶν. Ἔζησαν καὶ ἐργάστηκαν ταπεινά, ἀφανῶς, κατὰ τρόπο εὐαγγελικό. Μὲ τὸ φῶς  τῆς ἁγίας ζωῆς τους καὶ τῆς γνήσιας διδασκαλίας τους κατέδειξαν τὸ σκοτάδι τῶν αἱρετικῶν ψευδοδιδασκαλιῶν. Ἔγιναν ὁδηγοί μας γιὰ πάντα. Καὶ αὐτὸ τὸ παράδειγμα μᾶς ἄφησαν ὡς ὑπερπολύτιμη πατρικὴ παρακαταθήκη. Γιὰ νὰ ἐμπνεόμαστε ἀπ’ αὐτό. Καὶ νὰ μὴ μένουμε ἄκαρποι, ἀλλὰ νὰ φέρουμε ὅλοι μας «καρπὸν ἑκατονταπλασίονα»!