Κυριακή 6Ὀκτωβρίου 2019 (ΙΣΤ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ) (Β΄Κορ. στ’ 1-10)

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶχε ἐργαστεῖ ἱεραποστολικά στήν Κόρινθο γιά ἑνάμιση περίπου χρόνο μέ ζῆλο μοναδικό ἀλλά μέ συνθῆκες ἀντίξοες. Δέν ἔβρισκε πάντοτε τήν ἀνταπόκριση πού περίμενε ἀπ’ ὅλους τούς Κορινθίους. Γι’ αὐτό καί ὅταν ἔφυγε ἀπό ἐκεῖ ἀγωνιοῦσε πολύ. Εἶχε πληροφορηθεῖ ὅτι κάποιοι ἀπό αὐτούς δέν ζοῦσαν ξεκάθαρα τή χριστιανική ζωή, ἀλλά διατηροῦσαν κάποιες ἁμαρτωλές εἰδωλολατρικές συνήθειες. Γι΄ αὐτό ὁ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ τούς παρακαλεῖ σάν στοργικός πατέρας νά συνέλθουν, νά δείξουν ἔμπρακτα μέ τή ζωή τους ὅτι δέν δέχθηκαν μάταια τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Συνάμα τούς προειδοποιεῖ ὅτι δέν θά τούς στέλνει πάντοτε ὁ Θεός διακόνους τοῦ Εὐαγγελίου νά τούς παρακαλοῦν στό ἔργο τῆς σωτηρίας τους. Γιατί, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, ὁ Θεός δίνει στούς ἀνθρώπους εὐκαιρίες σωτηρίας τόν κατάλληλο καιρό. Καί καταλήγει ὅτι τώρα εἶναι ὁ κατάλληλος καιρός γιά τή μετάνοια, τώρα εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς σωτηρίας σας.

Ὁ ἀντίλαλος αὐτῶν τῶν προτροπῶν τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν ἀντηχεῖ ὡς ἐγερτήριο σάλπισμα καί σ’ ἐμᾶς. Ἀρκετοί ἀπό ἐμᾶς δυστυχῶς δέν παρουσιάζουμε τήν κατάλληλη πνευματική πρόοδο πού θά ἤθελε ὁ Θεός στή ζωή μας. Κι ἐνῶ ἐπί τόσα χρόνια ἔχουμε ἀκούσει τόσα κηρύγματα,τόσες ὁμιλίες κι ἔχουμε ἀμέτρητες ἐμπειρίες λατρευτικῆς ζωῆς, ὅμως μένουμε στήν ἴδια νωθρή καί μέτρια πνευματική κατάσταση.

Καὶ ἔρχεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος νὰ μᾶς καλέσει σὲ ἐντατικότερο πνευματικὸ ἀγώνα. Νὰ μᾶς προειδοποιήσει ὅτι οἱ εὐκαιρίες πού μᾶς δίνει ὁ Θεὸς φεύγουν, τὰ χρόνια τῆς ζωῆς μας λιγοστεύουν καὶ ὁ θάνατος πλησιάζει. Κι ἂν ἀφήσουμε ἀνεκμετάλλευτες τὶς εὐκαιρίες πού μᾶς δίνει ὁ Θεὸς σήμερα, ἴσως τὶς χάσουμε γιὰ πάντα. Διότι ὅταν περιφρονοῦμε τὶς προσκλήσεις τοῦ Θεοῦ, διώχνουμε τὴ χάρη του. Σκληραίνει ἡ καρδιά μας, ἀγριεύει ἡ ψυχή μας. Γινόμαστε ἕρμαια τῶν πειρασμῶν, αἰχμάλωτοι τῶν παθῶν μας. Κινδυνεύουμε νὰ μείνουμε αἰωνίως δυστυχισμένοι.

Ἂς συνέλθουμε, λοιπόν. Ἄς μὴν ἀργοῦμε. Ὁ Θεὸς μᾶς περιμένει καὶ μᾶς καλεῖ νὰ προσερχόμαστε τακτικότερα καὶ πιὸ συνειδητὰ στὴν ἱερὰ ἐξομολόγηση καὶ στή Θεία Κοινωνία, νά συμμετέχουμε συχνότερα στὶς λατρευτικὲς ἀκολουθίες. Μᾶς καλεῖ νά ἀκοῦμε καθημερινὰ τὴ φωνὴ του μέσα ἀπὸ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, τὰ πνευματικὰ βιβλία, τὶς ὁμιλίες καὶ τὰ κηρύγματα.

Καὶ ν’ ἀλλάξουμε ζωή. Νά μισήσουμε τὰ πάθη πού μᾶς βασανίζουν καί νά ἀγαπήσουμε τὸν πνευματικὸ ἀγώνα. Νὰ προετοιμάσουμε τὴν ψυχή μας γιὰ τὸν οὐρανό.

Στὴ συνέχεια ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει ὅτι καὶ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ διάκονοι τοῦ Εὐαγγελίου στὸν ἴδιο δρόμο τῆς σωτηρίας ἀγωνίζονται. Παλεύουν καθημερινὰ ὄχι μόνο νὰ ζοῦν τὴν ἐν Χριστῷ ζωή, ἀλλὰ καὶ νὰ μὴ δίνουν στοὺς ἄλλους καμία ἀφορμὴ σκανδάλου σὲ τίποτε, γιὰ νὰ μὴν κατηγορηθεῖ στὸ ἐλάχιστο ἡ διακονία τοῦ κηρύγματος. Ὅλα αὐτὰ βέβαια ἀναφέρονται τοὺς διακόνους τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Ἔχουν ὅμως μὲ διαφορετικὸ τρόπο ἐφαρμογὴ σὲ ὅλους μας.

Γενικότερα, λοιπὸν, ὅλοι ὅσοι θέλουμε νὰ ἔχουμε συνειδητὴ πνευματικὴ ζωὴ θὰ πρέπει νὰ προσέχουμε πολὺ τὴ ζωή μας καὶ τὸ παράδειγμά μας. Δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ σκανδαλίζουμε τοὺς συνανθρώπους μας μὲ τὰ λόγια μας καὶ μέ τὴ ζωή μας. Διότι ὅταν ἐμεῖς πού τόσα χρόνια ζοῦμε μέσα στὴ χάρη τοῦ Θεοῦ παρουσιάζουμε ἕνα κακὸ παράδειγμα, γινόμαστε ἀφορμὴ νὰ κατηγοροῦν τούς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ νὰ λένε εἰρωνικά: Δὲς τους αὐτοὺς πού πηγαίνουν κάθε Κυριακὴ στὴν ἐκκλησία! Δὲν βλέπεις τί γίνεται στὸ σπίτι τους; Δὲν ἄκουσες πῶς συμπεριφέρονται στὴν ἐργασία τους;

Βέβαια μπορεῖ νὰ μὴ φταῖμε πάντοτε ἐμεῖς γιὰ τὸ σκανδαλισμὸ καὶ τὶς κατηγορίες τῶν ἄλλων. Τὸ χρέος, ὅμως, πού σίγουρα ἔχουμε εἶναι νὰ γινόμαστε ὅσο μποροῦμε ἀκατηγόρητοι, χωρὶς βέβαια ἡ ζωή μας νὰ γίνεται ὑποκριτικὴ ἢ ἀγωνιώδης. Γι’ αὐτὸ νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ σκεπάζει τὰ ἀθέλητα λάθη μας, γιὰ νὰ μὴ βλασφημεῖται μὲ τὴ ζωή μας ὁ Θεός.

Τέλος ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι οἱ διάκονοι τοῦ Εὐαγγελίου ὄχι μόνο δὲν δίνουν ἀφορμὴ σκανδάλου, ἀλλὰ καὶ μὲ κάθε τρόπο συστήνουν καὶ ἀποδεικνύουν τοὺς ἑαυτούς τους ὡς ἀληθινοὺς διακόνους τοῦ Θεοῦ. Παρουσιάζει ἀκόμα τίς ἀρετὲς πού ἀποδεικνύουν τὴ γνησιότητα κάθε ἐργάτου τῆς Ἐκκλησίας. Καί προτάσσει ὅλων αὐτῶν τὴν ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς. Τήν ὑπομονὴ σὲ θλίψεις καὶ στενοχώριες, σὲ κόπους καὶ ἀγρυπνίες, σὲ ἀνάγκες καὶ στερήσεις.

Ἐμεῖς, ἀδελφοί, δείχνουμε ὑπομονὴ στὶς περιπτώσεις αὐτές; Στὸ σπίτι, στὴν ἐργασία, παντοῦ; Ἂν ὄχι, εἴμαστε πολὺ πίσω στὴν πνευματικὴ ζωή. Διότι ἡ ὑπομονὴ ἀποτελεῖ ὄχι μόνο βασικὸ βαρόμετρο πού ἀποδεικνύει σὲ ποιὰ πνευματικὴ κατάσταση εἴμαστε, ἀλλὰ καὶ τὸ ἀπαραίτητο ἐφόδιο χωρὶς τὸ ὁποῖο δὲν μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Ἂς ἀγωνιστοῦμε, λοιπὸν, νὰ τὴν ἀποκτήσουμεκι ἂς παρακαλέσουμε τὸν ἅγιο Θεὸ νὰ μᾶς τὴ χαρίσει.