Κυριακὴ 22 Σεπτεμβρίου 2019 (ΙΔ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ) (Β’ Κορ. α’ 21-β’ 4)

Μὲ πολλὴ θλίψη, πόνο καὶ στεναχώρια ψυχῆς, μέ δάκρυα πολλὰ εἶχε γράψει μιά αὐστηρὴ ἐπιστολή πρὸς τοὺς Κορινθίους ὁ ἀπόστολος Παῦλος, διότι οἱ παρεκτροπὲς τους τὸν εἶχαν λυπήσει πολύ. Τώρα γράφει παρέχοντας ὁρισμένες ἐξηγήσεις γιὰ ἐκείνη τὴν αὐστηρότητα καὶ δίνοντας ὁδηγίες γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων.

          Πρὶν, ὅμως, δώσει τὶς ὁδηγίες, προβαίνει σὲ μία σημαντικὴ διαβεβαίωση γιά τή δικὴ του θέση καὶ ἀποστολή, ἀλλὰ καὶ γιά τήν ἀληθινή κατάσταση ὅλων τῶν πιστῶν Χριστιανῶν.

          Λέει, λοιπὸν, ὅτι αὐτὸς ὁ ὁποῖος βεβαιώνει ἐμᾶς τοὺς Ἀποστόλους γιὰ τὴν ἀποστολὴ μας εἶναι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος στηρίζει κι ἐσᾶς τοὺς πιστοὺς στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ καὶ μᾶς ἔχει χρίσει ὅλους ὡς βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς καὶ προφῆτες μὲ τὸ βασιλικὸ χρίσμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος μᾶς σφράγισε μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα ὡς δικούς του καὶ ἔδωσε στὶς καρδιές μας τὸν ἀρραβώνα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴ βεβαιότητα δηλαδὴ καὶ τὴν ἐγγύηση ὅτι θὰ μᾶς χαρίσει τὴν δόξα τῆς αἰώνιας Βασιλείας του.

          Στὴ συνέχεια ὁ θεῖος Ἀπόστολος ἐπικαλεῖται ὡς μάρτυρα τὸν ἴδιο τὸν Θεό, γιὰ νὰ βεβαιώσει τοὺς Κορινθίους πώς ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο δὲν εἶχε πάει ἀκόμη στὴν Κόρινθο ἦταν ὅτι τοὺς λυπήθηκε καὶ δὲν ἤθελε νὰ τοὺς τιμωρήσει. Ὄχι γιατί  ἔχουμε κάποια ἐξουσία τυραννικὴ ἐπάνω στὴν πίστη σας, λέει ὁ Ἀπόστολος. Κάθε ἄλλο! Ἐμεῖς εἴμαστε συνεργοὶ τῆς χαρᾶς σας, διότι σᾶς βλέπουμε νὰ στέκεστε στερεωμένοι γεράστὴν πίστη.

          Ἀλλὰ ἀποφάσισα νὰ μὴν πραγματοποιήσω ἐπίσκεψη, γιὰ νὰ μὴν ἒλθω πρὸς ἐσᾶς σὲ κατάσταση λύπης. Διότι θὰ στεναχωριόμουν κι ἐγὼ ἀπὸ τὴν λύπη πού θὰ σᾶς προξενοῦσα μὲ τὸν ἀναπόφευκτο ἔλεγχο τῶν παρεκτροπῶν σας. Διότι, ἐὰν ἐγὼ σᾶς προξενῶ λύπη μὲ τοὺς ἐλέγχους μου, ποιός εἶναι ἐκεῖνος πού μοῦ προσφέρει χαρά, παρὰ αὐτὸς ὁ ἴδιος πού δέχεται λύπη ἀπὸ ἐμένα ἐξαιτίας τῶν ἐλέγχων μου;

          Ἄλλωστε γι’ αὐτὸ σᾶς ἔγραψα αὐστηρὰ στὴν προηγούμενη ἐπιστολή μου, γιὰ νὰ διορθωθεῖτε, καὶ ὅταν ἔλθω, νὰ μὴ βρεθῶ στὴν ἀνάγκη νὰ λυπηθῶ ἀπό ἐσᾶς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ ἔπρεπε μόνο χαρὰ νὰ δέχομαι. Καὶ ἀσφαλῶς γιὰ νὰ μὴ λυπηθεῖτε κιἐσεῖς. Διότι εἶμαι ἀπόλυτα βέβαιος ὅτι ἡ δική μου χαρὰ εἶναι καὶ χαρὰ ὅλων σας.

Εἶχα πονέσει καὶ λυπηθεῖ πολύ, λέει ὁ Ἀπόστολος. Τὴν ἐπιστολή μου ἐκείνη δὲν τὴν ἔγραψα μὲ ἀδιαφορία καὶ ψυχρότητα, ἀλλὰ τὴν ἔγραψα μὲ πολλὴ θλίψη καὶ στεναχώρια καὶ μὲ δάκρυα πολλά. Καὶ τὴν ἔγραψα, ὄχι γιὰ νὰ λυπηθεῖτε, ἀλλὰ γιὰ νὰ αἰσθανθεῖτε βαθιὰ τὴν ὑπερβολικὴ ἀγάπη πού σᾶς ἔχω. Δεῖγμαἀγάπης μεγάλης καὶ ὄχι αὐστηρότητας καὶ σκληρότητας ἦταν ἡ ἐλεγκτικὴ ἐκείνη ἐπιστολή μου. Ἀγάπης, πού μὲ ἔκανε νὰ πονέσω περισσότερο ἀπὸἐσᾶς πού ἁμαρτήσατε.

Στήν ἴδια ἐπιστολή ὁ ἀπόστολος Παῦλος χρησιμοποιεῖ τή φράση «ὁ χρίσας ἡμᾶς Θεός»! Μία φράση περιεκτικότατη μὲ βαθύτατα θεολογικὰ νοήματα. Οἱ ἅγιοι Πατέρες διεισδύουν στὶς μυστικὲς ἔννοιες αὐτῆς τῆς διατύπωσης καὶ μᾶς πληροφοροῦν ὅτι ἡ χρίση γιὰ τὴν ὁποία μιλάει ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος εἶναι ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴν ὁποία δεχόμαστε οἱ πιστοὶ κατὰ τὸ ἱερὸ μυστήριο τοῦ Χρίσματος ἀμέσως μετὰ τὸ ἅγιο Βάπτισμά μας.

          Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, τρία γένη - τρεῖς τάξεις ἀνθρώπων - λάμβαναν τὸ χρίσμα: Οἱ βασιλεῖς, οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ προφῆτες. Ἰδοὺ ὅμως ὅτι αὐτὰ πού τότε ἦταν χωριμένα καὶ τυπικά, τώρα ἑνοποιοῦνται καὶ γίνονται ἀληθινά. Τώρα μὲ τὸ ἅγιο Χρίσμα τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς ἀναδεικνύει ὅλους «ὁμοὺ προφήτας καὶ ἱερεῖς καὶ βασιλέας». Ὅλους καὶ «ὁμού», δηλαδὴ ταυτόχρονα!

          Μία συγκλονιστικὴ πράγματι ἀλήθεια! Ὅλοι οἱ πιστοὶ -ἄνδρες καὶ γυναῖκες- μὲ τὸ ἅγιο Χρίσμα γινόμαστε μέτοχοι τῶν τριῶν ἀξιωμάτων τοῦ Κυρίου: τοῦ βασιλικοῦ, τοῦ ἀρχιερατικοῦ καὶ τοῦ προφητικοῦ ἀξιώματός του.

          Γινόμαστε βασιλεῖς κυριαρχώντας ἐπάνω στὰ ἁμαρτωλὰ πάθη μας, ἱερεῖς θυσιάζοντας τὰ σώματά μας, ὥστε νὰ νεκρώνονται οἱ σαρκικὲς ἐπιθυμίες μας, καί προφῆτες  μὲ τὸ νὰ κατανοοῦμε τὰ μεγάλα μυστήρια τῶν θεϊκῶν ἀποκαλύψεων.

          Βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς καὶ προφῆτες! Ἄλλη βέβαια εἶναι ἡ εἰδικὴ μυστηριακὴ ἱερωσύνη τῶν ἱερέων τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ ὁποία εἶναι κάτι τὸ ξεχωριστό. Ἐνῶ αὐτή εἶναι γενική, οἰκουμενικὴ ἱερωσύνη. Εἶναι βασιλικὴ καὶ προφητικὴ ἱερωσύνη – κτῆμα ὅλων τῶν πιστῶν! Δυνάμει αὐτῆς τῆς ἱερωσύνης ὁ κάθε πιστὸς μπορεῖ νὰ προσφέρει συνεχῶς μία ἐσωτερικὴ Λειτουργία, προεκτείνοντας στὴν καθημερινὴ ζωὴ τοῦ τὴν θεία Λειτουργία τοῦ ἱεροῦ ναοῦ.

          Πόσο θὰ πρέπει νὰ μᾶς συγκλονίσει ὅλους αὐτὴ ἡ ἀλήθεια! Ὅλους! Ἄνδρες καὶ γυναῖκες. Ἱερεῖς καὶ λαϊκούς. Καὶ πρωτίστως τοὺς ἴδιους τούς ἱερεῖς μας, οἱ ὁποῖοι μὲ τὰ Μυστήρια πού τελοῦν μᾶς ἀνεβάζουν στὰ ὕψη τῆς πνευματικῆς ἱερωσύνης.