Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2019 (ΙΝΔΙΚΤΟΥ) (Α´ Τιμ. β’ 1 - 7)

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2019 (ΙΝΔΙΚΤΟΥ)

(Α´  Τιμ. β’ 1 - 7)

Ἀπό σήμερα 1^η Σεπτεμβρίου κατά τήν ἐκκλησιαστική τάξη και παράδοση ἀρχίζει τό ἐκκλησιαστικό ἔτος. «Ἑπομένως, νέο ἔτος ἔχουμε σήμερα, «νέον ἐνιαυτόν τῆς χρηστότητος καί εὐδοκίας τοῦ Κυρίου», νέα πίστωση χρόνου καί παράταση τοῦ ἐπίγειου βίου μας.

Καί γιά ποιό σκοπό ὁ Κύριος καί Θεός μας παρατείνει τήν ἐπίγεια ζωή μας καί προσθέτει καί νέο ἔτος σ᾽ αὐτήν; Γιά τήν ἐπίτευξη τοῦ μεγάλου σκοποῦ τῆς ζωῆς μας. Δηλαδή τοῦ πνευματικοῦ μας καταρτισμοῦ, τῆς ἠθικῆς μας ἐν τῷ Χριστῷ καί διά τοῦ Χριστοῦ τελειώσεώς μας καί τῆς αἰωνίου ἀποκαταστάσεώς μας στήν οὐράνια Βασιλεία. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο τόσο ὁ Ἀπόστολος ὅσο καί τό Εὐαγγέλιο τῆς θείας Λειτουργίας τῆς σημερινῆς πρωτοχρονιάτικης γιορτῆς ἀναφέρονται στό ἔργο τῆς ψυχικῆς μας σωτηρίας, τό ὁποῖο ἐργάστηκε πρῶτος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Καλούμαστε, ὅμως, νά τό συνεχίσουμε καί ἐμεῖς καί νά τό τελειώσουμε ὁ καθένας στόν ἑαυτό του, μέ τήν δική του θεία βοήθεια καί χάρη.

Ὁ Ἀπόστολος ἔχει ὑπόψη του τή βασική ἀλήθεια ὅτι χωρίς τήν ἐπέμβαση καί βοήθεια τοῦ Θεοῦ στή ζωή τῶν ἀνθρώπων οὔτε ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ να σωθεῖ οὔτε ὁ κόσμος νά εἰρηνεύσει καί νά περνᾶ ἥσυχη, ἐνάρετη καί ἁρμονική ζωή. Στήν ἀρχή, λοιπόν, κάνει συστάσεις γιά προσευχές καί δεήσεις στόν Θεό γιά τόν ἅγιο καί σωτήριο αὐτό σκοπό. Μᾶς λέει ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρώτη πρός Τιμόθεο ἐπιστολή. “Παρακαλῶ πρῶτον πάντων ποιεῖσθε δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας ὑπέρ πάντων ἀνθρώπων, ὑπέρ βασιλέων καί πάντων τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων, ἵνα ἥρεμον καί ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καί σεμνότητι”.

Αὐτά σημαίνουν ὅτι ὁ βίος μας, ὁ ἰδιωτικός καί δημόσιος βίος τοῦ καθενός πρέπει νά εἶναι ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καί σεμνότητι. Δηλαδή, πάντοτε καί κατά πάντα εἴτε στό σπίτι βρισκόμαστε μόνοι εἴτε στούς δρόμους περπατοῦμε καί ἐργαζόμαστε τά ἔργα μας, νά εἴμαστε εὐσεβεῖς, κόσμιοι, σεμνοί, σοβαροί, χωρίς νά δίνουμε ἀφορμή λύπης ἤ σκανδάλου στούς ἄλλους. Ἡ ζωή μας, δηλαδή, καί ἡ συμπεριφορά μας νά εἶναι ἐνάρετη καί ἁγία, ὅπως ἁρμόζει σέ Χριστιανούς. Αὐτό πρῶτον. Καί δεύτερον, ὁ βίος ὅλων μας νά εἶναι ἥσυχος καί εἰρηνικός. Μεταξύ μας, δηλαδή, στή συμβίωση καί συνεργασία μας νά βασιλεύει εἰρήνη, ἡσυχία, ἀγάπη, ἁρμονία, καί οὔτε διένεξη καί φιλονεικία νά ὑπάρχει οὔτε διαπληκτισμοί καί καυγάδες νά ἀκούγονται. Ἔτσι νά ἀρχίζει καί νά τελειώνει κάθε νέο ἔτος, ἔτσι νά περνᾶ ὅλος ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας, σεμνός, ἐνάρετος, εἰρηνικός καί ἡσύχιος.

Ἀλλά αὐτό εἶναι ἀδύνατο νά πραγματοποιηθεῖ χωρίς τή θεία ἐπέμβαση, βοήθεια καί ἀρωγή. Γι᾽ αὐτό ἀναγκαία, ἀναγκαιοτάτη εἶναι ἡ προσευχή καί ἐπίκληση τῆς θείας χάριτος καί βοήθειας.

Προσευχή, λοιπόν. Προσευχή θερμή, ἐκτενής, ἐπίμονη, ζωντανή προσευχή καί δέηση καί εὐχαριστία πρός τόν Θεό γιά τά δῶρα καί τά ἀγαθά πού μᾶς δίνει. Προσευχή ὑπέρ πάντων ἀνθρώπων, ὄχι μόνο γιά τόν ἑαυτό μας. Οὔτε μόνο γιά τούς οἰκείους, συγγενεῖς καί φίλους καί γνωστούς μας. Οὔτε ἀκόμα μόνο γιά τούς ὁμόθρησκους καί ὁμογενεῖς μας. Ὑπέρ πάντων. Ἡ προσευχή μας νά περιλαμβάνει καί τούς ξένους καί ἀγνώστους σ’ ἐμᾶς, καί τούς ἀπίστους καί ἀλλοδόξους καί ἀλλοεθνεῖς μας καί αὐτούς τούς ἀντιπάλους καί ἐχθρούς μας.

 Μέ ἰδιαίτερη θέρμη νά προσευχόμαστε γιά ἐκείνους πού βρίσκονται σέ ἔκτακτες ἀνάγκες. Γι᾽ αὐτούς πού τούς δέρνει ἡ φτώχεια, ἡ ἀρρώστια, ἡ θλίψη, ὁ πόνος, ἡ συμφορά καί ὁ κατατρεγμός τῶν κακῶν ἀνθρώπων καί ὁ πειρασμός τοῦ διαβόλου. Γιά ἐκείνους πού μέ μίσος ἄσπονδο μᾶς μισοῦν καί μᾶς ἐχθρεύονται καί μᾶς κακοποιοῦν. Γιά ὅλους αὐτούς καθημερινή καί ἐπίμονη προσευχή.

Ἀλλά ἐπειδή ἡ εἰρήνευση τῆς ζωῆς μας κατά μέγα μέρος ἐξαρτᾶται ἀπό τίς διαθέσεις τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, πού διαχειρίζονται τά κοινά καί κυβερνοῦν τά ἔθνη, γι᾽ αὐτόν τόν λόγο ἡ προσευχή μας πρέπει ἀπαραίτητα καί πρώτιστα νά περιλαμβάνει τούς βασιλεῖς καί ἄρχοντες καί κυβερνῆτες τῶν λαῶν. Μέ ἐπιμονή νά προσευχόμαστε καί νά ζητᾶμε γι᾽ αὐτούς πλούσιο τόν φωτισμό καί τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, ὥστε μέ δικαιοσύνη νά κυβερνοῦν καί μέ σοφία νά ρυθμίζουν τήν πορεία τῶν ἐθνῶν καί μέ φόβο Θεοῦ νά ἀποφασίζουν γιά τίς τύχες ἀνθρώπων καί λαῶν. Καί ἄν εἶναι ἀσεβεῖς καί ἄπιστοι καί διῶκτες, πάλι πρέπει νά προσευχόμαστε γι’ αὐτούς. Πολύ περισσότερο ἄν εἶναι πιστοί καί εὐσεβεῖς ἄρχοντες καί φιλοδίκαιοι κυβερνῆτες. Τούς ἀξίζει καί τούς πρέπει τότε ὅλη μας ἡ ἀγάπη καί ὁλόθερμη ἡ προσευχή μας.

Λοιπόν, μήν παραλείπουμε ποτέ τήν προσευχή μας στόν εὔσπλαχνο καί φιλάνθρωπο Θεό, τή θερμή δέηση καί ἱκεσία μας μαζί μέ τίς εὐχαριστίες καί δξολογίες μας. Καί μήν περιορίζουμε τίς προσευχές μας στούς ἑαυτούς καί τούς οἰκείους μας. Νά ἀνοίγουμε τίς καρδιές μας καί νά ἐκτείνουμε τίς προσευχές μας, γιά νά περιλαμβάνουν τούς πάντες καί ὑπέρ πάντων νά δεόμαστε στόν Κύριο.

Αὐτό ἄς εἶναι τό σύνθημα τῆς νέας χρονιᾶς γιά ὅλη μας τή ζωή.