Κυριακή 18 Αὐγούστου 2019 (Θ’ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ) (Α’ Κορ. γ’ 9-17)

Κυριακή 18 Αὐγούστου 2019 (Θ’ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ)

(Α’ Κορ. γ’ 9-17)

Κάθε πιστός, μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στό ἀποστολικό μας ἀνάγνωσμα, ἀποτελεῖ μία πνευματική οἰκοδομή τοῦ Θεοῦ. Ἕνα οἰκοδόμημα στό ὁποῖο ὁ Θεός χρησιμοποιεῖ ὡς ἀρχιτέκτονες καί κτίστες τούς κληρικούς τῆς Ἐκκλησίας μας, τούς πνευματικούς πατέρες καί διδασκάλους. Καλεῖ ὅμως ὁ ἀπόστολος καί τόν καθένα μας νά ἐργαστεῖ στό κτίσιμο τοῦ προσωπικοῦ του οἰκοδομήματος.

Στή συνέχεια ἐξηγεῖ ὅτι τό οἰκοδόμημα αὐτό τῆς ψυχῆς μας εἶναι ἅγιο καί ἱερό, διότι δέν εἶναι ἕνα ἁπλό κατασκεύασμα, ἀλλά εἶναι ναός, κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ. Πῶς συμβαίνει αὐτό; Οἱ ἄνθρωποι ὅταν μιλοῦν γιά ναούς συνήθως ἀναφέρονται στίς ἐκκλησίες πού κτίζουν. Καί πράγματι ὁ Θεός ἐκδηλώνει τήν παρουσία του στά ἱερά οἰκοδομήματα πού εἶναι ἀφιερωμένα σ’ αὐτόν καί στή λατρεία του. Πολύ περισσότερο ὅμως ὁ Θεός ὡς Πνεῦμα ἄπειρο θέλει νά ἔχει ὡς κατοικητήριό του τήν ψυχή τῶν λογικῶν καί πνευματικῶν ὑπάρξεων.

Ὅταν λοιπόν μᾶς δημιούργησε ὁ Θεός, ἐγκατέστησε μέσα στίς καρδιές τῶν πρωτοπλάστων ἕνα ναό, ἕνα πνευματικό θυσιαστήριο, ἀπ’ ὅπου μποροῦσαν νά προσφέρουν τόν ἑαυτό τους θυσία ἀληθινή στόν Θεό. Ὅταν ὅμως αὐτοί παρέβησαν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, τό θυσιαστήριο πού ὑπῆρχε στήν καρδιά  τους ἀνατράπηκε. Ἡ φωτιά του ἔσβησε. Κι ἀντί γιά εὐωδία, ἄρχισαν νά γεμίζουν τό ἐσωτερικό τῶν ἀνθρώπων δυσωδία καί ἀναθυμιάσεις ἁμαρτωλές.

Ἀλλά αὐτό ἀκριβῶς ὑπῆρξε τό μεγάλο ἔργο τοῦ Χριστοῦ, ὅτι μέ τήν ἐνανθρώπησή του, μέ τή σταύρωση καί τήν ἀνάστασή του ἀνήγειρε καί πάλι ἀπό τά ἐρείπια τόν ἱερό αὐτό ναό μέσα στήν ψυχή μας. Τώρα πλέον οἱ πιστοί μέ τό ἱερό βάπτισμα γινόμαστε ναός Θεοῦ ζῶντος. Θυσιαστήριο ἱερό ἀπό τό ὁποῖο προσφέρουμε στόν ἅγιο Θεό κάθε πνευματική λατρεία. Τοῦ προσφέρουμε τίς προσευχές καί τίς δεήσεις μας, τήν καρδιά μας καί τήν ὕπαρξή μας ὁλόκληρη «εἰς ὀσμήν εὐωδίας πνευματικῆς».

Στή συνέχεια ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι ὁ Χριστός ἔθεσε στόν ναό τῆς ψυχῆς μας ὡς ἀρχιτέκτονες καί κτίστες τούς ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου. Ὅλοι αὐτοί, λοιπόν, οἱ διδάσκαλοι καί γενικότερα οἱ διάκονοι τοῦ Εὐαγγελίου, ἔχουν κληθεῖ ἀπό τόν Θεό νά γίνουν οἱ κτίστες τοῦ πνευματικοῦ οἰκοδομήματος κάθε ψυχῆς.

Κτίστες, ὅμως, καλούμαστε ἀπό τόν Κύριό μας νά γίνουμε καί ὅλοι οἱ πιστοί. Νά ἐργαζόμαστε καθημερινά στό κτίσιμο τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῆς ψυχῆς μας. Νά προετοιμάζουμε καθημερινά τόν ἑαυτό μας καί νά τόν καθιστοῦμε ναόν ἔμψυχον. Καί μάλιστα τόν ἱερό αὐτό ναό τῆς ψυχῆς μας ὀφείλουμε νά τόν ἀποπερατώσουμε μέσα σέ ὁρισμένο χρονικό διάστημα, σέ ὅσα χρόνια δηλαδή ἐπιγείου ζωῆς μᾶς χαρίσει ὁ Κύριος. Διότι μετά τόν θάνατό μας δέν θά μποροῦμε πλέον οὔτε ἕνα μικρό λιθαράκι νά προσθέσουμε στό οἰκοδόμημά μας. «Ἕως ἡμέρα ἐστί καί ἕως τό σήμερον καλεῖται» μποροῦμε νά οἰκοδομοῦμε. Ὅταν φύγει ἡ ἡμέρα αὐτῆς τῆς ζωῆς, «οὐδείς δύναται ἐργάζεσθαι» (Ἰω. θ’ 4, Ἑβρ. γ’ 13).

Κατόπιν ὁ Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ λέει ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δέν χρησιμοποιοῦμε τά ἴδια ὑλικά στό κτίσιμο τοῦ ἱεροῦ οἰκοδομήματος τῆς ψυχῆς μας. Ἄλλοι κτίζουν μέ πολύτιμα ὑλικά, μέ χρυσάφι, ἀσήμι καί πολύτιμους λίθους, κι ἄλλοι μέ εὐτελῆ, μέ ξύλα, ἄχυρα καί καλάμια. Ὅμως ὁ ἅγιος ἀπόστολος προειδοποιεῖ ὅτι τό ἔργο τοῦ κάθε κτίστη κάποτε θά γίνει φανερό. Διότι ἡ ἡμέρα τῆς Κρίσεως θά τό ξεσκεπάσει καί θά φανερώσει τά ὑλικά μέ τά ὁποῖα χτίστηκε τό οἰκοδόμημά του.

Τί νόημα ὅμως ἔχουν ὅλα αὐτά τά ὑλικά;

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος χρησιμοποιώντας εἰκόνες ἀπό τό κτίσιμο τῶν ὑλικῶν οἰκοδομῶν, ἀναφέρει ἕξι εἴδη ὑλικῶν καί τά κατατάσσει σέ δύο κατηγορίες. Ἡ πρώτη περιλαμβάνει χρυσάφι καί ἀσήμι καί πολύτιμους λίθους, πού χρησιμοποιοῦνται γιά ἀνάκτορα  καί ἡ δεύτερη ἄχυρα, ξύλα καί καλάμια πού χρησιμοποιοῦνται γιά τίς καλύβες.

Τά τρία πρῶτα ὑλικά ἀναφέρονται στίς ἀρετές. Τό χρυσάφι, τό ἀσήμι καί οἱ πολύτιμοι λίθοι συμβολίζουν τά διάφορα εἴδη τῆς ἀρετῆς. Ἐάν θέλουμε λοιπόν νά κτίσουμε τόν ἱερό ναό μέσα μας λαμπρό καί ἀπαστράπτοντα, θά πρέπει νά καλλιεργήσουμε μέσα μας ἀληθινή πνευματική ζωή. Μιά ζωή πού θά ἀκτινοβολεῖ ἀπό τούς πολύτιμους λίθους τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς ἀγάπης, τῆς ἁγνότητας καί τῆς εὐσέβειας. Ἐνῶ τά εὐτελῆ καί πρόχειρα ὑλικά, τά ξύλα, τά χόρτα καί τά καλάμια συμβολίζουν τά διάφορα εἴδη τῆς κακίας, τίς πονηρές πράξεις. Συμβολίζουν μιά ἐπιπόλαιη καί ράθυμη πνευματική ζωή, χωρίς αὐταπάρνηση καί θυσία.

Καί τό φοβερό σέ πολλούς ἀπό ἐμᾶς εἶναι ὅτι νομίζουμε πώς κτίζουμε τό ναό τῆς ψυχῆς μας μέ χρυσάφι καί ἀσήμι, ἐνώ κτίζουμε μέ ἄχυρα καί ξύλα. Πόσο τραγικό θά εἶναι τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, ὅταν θά ἀποκαλυφθεῖ ἡ εὐτέλεια τῶν ὑλικῶν τοῦ πνευματικοῦ μας οἰκοδομήματος. Πόσο φοβερό θά εἶναι νά μᾶς ἀποδοκιμάσει ὁ Κύριος. Νά χάσουμε τόν μισθό μας καί νά ριψοκινδυνεύσουμε τήν σωτηρίας μας!

Ἀδελφοί,  ἄς προβληματιστοῦμε, μέ τί ὑλικά οἰκοδομοῦμε τόν ναό τῆς ψυχῆς μας;