Κυριακή 21 Ἰουλίου 2019 (Ε΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ)

Κυριακή 21 Ἰουλίου 2019 (Ε΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ)

(Ρωμ. ι’ 1-10)

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε σήμερα προσεύχεται γιά τόν λαό τοῦ Ἰσραήλ, ὁ ὁποῖος ἐπί αἰῶνες περίμενε τόν Μεσσία. Ἀλλά ὅταν ἦρθε ὁ Μεσσίας, δέν τόν ἀναγνώρισε καί τόν σταύρωσε. Γι’ αὐτόν τόν λαό προσεύχεται ὁ Ἀπόστολος. Γνωρίζει πολύ καλά ὅτι ὁ λαός αὐτός ἔχει ζῆλο γιά τόν Θεό. Ὅμως ὁ ζῆλος του δέν εἶναι «κατ’ ἐπίγνωσιν», δέν εἶναι ζῆλος διαφωτισμένος, ἀλλά ζῆλος χωρίς γνώση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ.

Αὐτό φαίνεται ἀπό τό ὅτι οἱ Ἑβραῖοι δέν ἤθελαν νά ἀναγνωρίσουν τόν Χριστό καί ἀρνήθηκαν νά δεχθοῦν τόν τρόπο λύτρωσης πού ὁ Θεός προσέφερε στόν κόσμο διά τοῦ Χριστοῦ. Πεισματικά ἐπέμειναν στόν τρόπο δικαίωσης πού αὐτοί θεωροῦσαν σωστό, δηλαδή τήν τήρηση τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου. Καί δέν κατανόησαν ὅτι ὁ σκοπός τοῦ Νόμου ἦταν νά τούς ὁδηγήσει στόν Χριστό.         

Πρόκειται γιά δύο τελείως διαφορετικούς τρόπους δικαίωσης. Γιά νά δικαιωθεῖ ὁ ἄνθρωπος μέ τόν Νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἦταν ἀπαραίτητο, ὅπως γράφει ὁ Μωυσῆς, νά ἐφραμόσει ὅλο τόν Νόμο – πράγμα ἀδύνατον!

Τό νά δικαιωθεῖ, ὅμως, διά τῆς πίστεως στόν Χριστό, εἶναι εὔκολο. Τόσο εὔκολο, ὥστε αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Μωυσῆς λέει γι’ αὐτήν τήν δικαίωση στό «Δευτερονόμιο» ὅτι βρίσκεται πολύ-πολύ κοντά στόν ἄνθρωπο. Δέν ἐπιτρέπεται νά ἀμφιβάλλει κανείς γι’ αὐτό. Διότι πλέον δέν εἶναι ἀνάγκη, λέει, νά ἀνεβεῖ κάποιος στόν Οὐρανό, γιά νά κατεβάσει ἀπό ἐκεῖ τόν λυτρωτή Χριστό. Αὐτό ἤδη ἔγινε, ὁ Χριστός κατέβηκε στήν γῆ. Οὔτε πάλι ἐπιτρέπεται νά ἀμφιβάλλει κανείς, σκεπτόμενος πῶς εἶναι δυνατόν νά κατεβεῖ στόν Ἅδη, γιά νά ἀναστήσει ἀπό ἐκεῖ τόν Χριστό, διότι ὁ Χριστός ἀναστήθηκε!

Ἑπομένως, λέει ὁ Μωυσῆς, τώρα ὅλα εἶναι εὔκολα. «Ἐγγύς σου τό ρῆμα ἐστίν» κοντά σου, πολύ κοντά σου βρίσκεται τό κήρυγμα τῆς σωτηρίας. Ἐγγύς! Πόσο ἐγγύς; Πολύ! «Ἐν τῷ στόματί σου καί ἐν τῇ καρδία σου», στό στόμα σου καί στήν καρδιά σου. Κοντά σου, στό στόμα σου καί στήν καρδιά σου βρίσκεται αὐτό τό κήρυγμα πού κηρύττουν οἱ Ἀπόστολοι, το κήρυγμα τῆς σωτηρίας διά τῆς πίστεως στόν Χριστό. Στό στόμα σου καί στήν καρδιά σου!

Διότι ἄν ὁμολογήσεις μέ τό στόμα σου ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Κύριος καί Θεός, καί ἄν πιστεύσεις μέ τήν καρδιά σου ὅτι ὁ Θεός τόν ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν, τότε θά σωθεῖς. Δέν χρειάζεται κάτι ἄλλο γιά τήν σωτηρία. Μέ τήν καρδιά πιστεύει κανείς καί δικαιώνεται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καί μέ τό στόμα του ὁμολογεῖ τήν πίστη του αὐτή καί βρίσκει τήν αἰώνια λύτρωση καί σωτηρία στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Τό τελικό νόημα τῶν λόγων τοῦ μεγάλου Ἀποστόλου εἶναι ὅτι ἡ ἀμφιβολία γιά τήν σωτηρία εἶναι ἀπαράδεκτη. Καί εἶναι καθαρή τρέλα νά ἀναζητεῖ ὁ ἄνθρωπος ἄλλους τρόπους καί δρόμους γιά νά σωθεῖ, τήν στιγμή κατά τήν ὁποία ἡ σωτηρία βρίσκεται τόσο πολύ κοντά του,  στό στόμα του καί στήν καρδιά του!

Τήν τρέλα αὐτή τήν διαπιστώνουμε τόσο ἔντονα στήν ἐποχή μας, ὅπου πλήθη ἀνθρώπων ἀναζητοῦν τή σωτηρία σέ δῆθεν ἐξωγήινους ἤ καταφεύγουν στά ψυχοκτόνα συστήματα τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ, στούς δαιμονισμένους γκουρού, στήν δῆθεν γυμναστική γιόγκα ἤ στήν ἀπάτη τοῦ ἐσωτερικοῦ διαλογισμοῦ καί σέ τόσα ἄλλα συστήματα πλάνης.

Ἀκόμη θλιβερότεροι καί ἐλεεινοί εἶναι ἐκεῖνοι πού στίς ἡμέρες μας ἐπιχειροῦν νά ἀναστήσουν τήν ἀρχαία εἰδωλολατρική θρησκεία μέ τό δωδεκάθεο τοῦ Ὀλύμπου. Οἱ Ἑβραῖοι ἔμειναν πεισματικά προσηλωμένοι στόν Μωσαϊκό Νόμο, κι αὐτοί ἐπιχειροῦν νά ἀναστήσουν μία νεκρή θρησκεία ἀνύπαρκτων θεῶν.

Οἱ πιστοί Χριστιανοί, ὅμως, πού ζοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία τό θαῦμα τῆς σωτηρίας, ἄς μήν ἐπηρεαζόμαστε ἀπό αὐτά καί, κυρίως, ἄς μή ἀμφιβάλλουμε γιά τήν δυνατότητα τῆς σωτηρίας μας. Ὁ Χριστός κατέβηκε στήν γῆ, γιά νά μᾶς σώσει. Καί ἀναστήθηκε ἀπό τήν ἄβυσσο τοῦ Ἅδη, γιά νά μᾶς ἀναστήσει. Ἐφόσον αὐτό τό πιστεύουμε ὁλόψυχα καί ἐφόσον τό ὁμολογοῦμε μέ τό στόμα μας καί μέ τήν ὅλη ζωή μας, ἄς μήν ἀμφιβάλλουμε ὅτι θά ἀξιωθοῦμε νά μετάσχουμε κι ἐμεῖς σ’ αὐτό τό ἀσύλληπτο θαῦμα, στήν αἰώνια σωτηρία καί ἀνάστασή μας στήν πανένδοξη Βασιλεία τῆς  τρισηλίου Θεότητος.