Κυριακή 5 Μαΐου 2019 (ΘΩΜΑ) (Πράξ. ε’ 12-20)

Κυριακή 5 Μαΐου 2019(ΘΩΜΑ)

(Πράξ. ε’ 12-20)

     Τό ἀποστολικό ἀναγνωσμα πού ἀκούσαμε σήμερα παρουσιάζει τήν δράση των Ἀποστόλων μετά τήν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ πρῶτες ἡμέρες τῆς Ἐκκλησίας ἦταν πραγματικά ἔνδοξες καί μοναδικές. Μέσα στήν ἁγία πόλη τῆς Ἱερουσαλήμ καθημερινά γίνονταν πάμπολλα θαύματα ἀπό τούς ἁγίους Ἀποστόλους. Θαύματα τόσο ἐκπληκτικά πού συντάρασσαν ὅλη τήν πόλη καί τά περίχωρα. Γι’ αὐτό καθημερινά συνέρρεαν ἀμέτρητα πλήθη μέ πίστη, θαυμασμό καί ἔκπληξη, ὄχι μόνο ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ ἀλλά καί ἀπό τίς γειτονικές πόλεις. Ἔφερναν ἀσθενεῖς καί δαιμονισμένους καί θεραπεύονταν ὅλοι. Ἦταν πραγματικά πρωτοφανές τό γεγονός. Νά βλέπει κανείς κόσμο πολύ νά ἔρχεται καθημερινά ἀπό τήν ὕπαιθρο νά καί νά εἰσέρχεται ἀπό τούς κεντρικούς δρόμους καί τίς πύλες τῶν τειχῶν στήν πόλη. Νά βλέπει κανείς ἀνάμεσά τους πολλούς νά μεταφέρουν κρεβάτια μέ παραλύτους, χωλούς καί ἀναπήρους. Νά τούς φέρνουν στίς πλατεῖες τῆς Ἱερουσαλήμ καί νά περιμένουν ὧρες πολλές νά περάσει ἀπό δίπλα τους ὁ ἀπόστολος Πέτρο, νά πέσει ἔστω καί ἡ σκιά του ἐπάνω σέ κάποιον ἀπό τούς ἀρρώστους καί νά τούς θεραπεύσει.

     Καί τό θαῦμα ἀκολουθοῦσε. Ὅλοι θεραπεύονταν. Ἡ πόλη ὁλόκληρη ἀναστατωνόταν. Διότι τά θαύματα πού ἐπιτελοῦσαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι δέν ἦταν λίγα, ἀλλά ἦταν πολλά καί διαφορετικά. Δέν γίνονταν μέσα σέ κάποιο σπίτι ἤ σέ κάποιο ἀπομακρυσμένο μονοπάτι, ἀλλά στίς πλατεῖες, ἀνάμεσα στά πλήθη, πού εἶχαν τήν δυνατότητα νά τά ἐξετάσουν καί νά πεισθοῦν ὅτι ὅλα αὐτά ἦταν πραγματικά. Θαύματα θεραπείας ὄχι μόνο σωματικῶν ἀλλά καί ψυχικῶν νοσημάτων.

     Τά θαύματα αὐτά ὅμως ἦταν κι ἕνας καθημερινός ἔλεγχος στίς συνειδήσεις τῶν Ἰουδαίων. Διότι βροντοφώναζαν σ’ ὅλους ὅτι Ἀνέστη ὁ Κύριος! Αὐτός ἐπιτελεῖ τά θαύματα διά τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί μαθητῶν του. Ζεῖ Κύριος Ἰησοῦς! Εἶναι ἀοράτως παρών στήν ἁγία πόλη. Αὐτός τόν ὁποῖο σταύρωσαν. Αὐτός ὁ ὁποῖος ἀνέστη.

     Καί ἔτρεχαν πολλοί να δοῦν. Ἔτρεχαν ἄλλοι μέ φόβο κι ἄλλοι μέ πίστη καί γίνονταν Χριστιανοί. Ὅλοι πάντως ἔπρεπε νά δώσουν κάποια ἀπάντηση στόν ἑαυτό τους. Πῶς γίνονταν τά θαύματα, μέ ποιοῦ τήν δύναμη; Καί ἡ ἀπάντηση πού μποροῦσαν νά δώσουν ἦταν μία καί μοναδική: Μέ τή δύναμη τοῦ Ἀναστημένου Κυρίου! Γι’ αὐτό καί πλήθη πολλά Ἰουδαίων γίνονταν Χριστιανοί. Καί ὁ ἀριθμός τῶν Χριστιανῶν αὐξανόταν τόσο πολύ, ὥστε ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς νά μή μπορεῖ πλέον νά τόν ὑπολογίσει, ὅπως ἔκανε μέχρι τότε.

     Οἱ πρῶτοι πού ἀντέδρασαν στήν θαυματουργική ἐνέργεια τῶν Ἀποστόλων ἦταν ἀσφαλῶς ὁ ἀρχιερέας τῶν Ἰουδαίων καί ὅσοι ἀνῆκαν στή θρησκευτική μερίδα τῶν Σαδδουκαίων. Δέν ἄντεχαν νά βλέπουν τόν λαό νά φεύγει ἀπό κοντά τους καί νά τρέχει μέ θαυμασμό στούς Ἀποστόλους. Γέμισαν μέ ζήλεια και φθόνο. Καί ὁ ἐχθρός τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἀνθρωπότητας διάβολος, γεμᾶτος λύσσα καί μίσος, τούς ὑποκίνησε σέ δράση. Πλημμυρισμένοι ἀπό ἐμπάθεια καί κακία ὀργάνωσαν τό σατανικό σχέδιό τους. Συνέλαβαν τούς ἁγίους Ἀποστόλους καί τούς ἔρριξαν στήν φυλακή μέ τήν κατηγορία ὅτι δέν ὑπάκουσαν στίς διαταγές τοῦ Συνεδρίου. Μέ τή φυλάκιση αὐτή ἤθελαν ὄχι μόνο νά ἐξευτελίσουν τούς ἁγίους Ἀποστόλους στά μάτια τοῦ λαοῦ, ἀλλά καί νά τούς ἐκφοβίσουν, νά τούς ἀναγκάσουν νά σιωπήσουν. Τό κήρυγμα τῆς Ἀνάστασης ἔπρεπε νά σιγήσει ἀμέσως μιά γιά πάντα.

     Ἴσως ἐκείνη τήν νύκτα νά ἡσύχασαν οἱ Σαδδουκαῖοι καί ὁ ἀρχιερέας. Ἴσως νά νόμισαν ὅτι τό ὑποχθόνιο ἔργο τους προχωρεῖ καλά. Πόσο ὅμως διαφορετικά ἦρθαν τά πράγματα. Ἄγγελος Κυρίου ἐκείνη τή νύκτα ἄνοιξε τίς πύλες τῆς φυλακῆς καί, ἀφοῦ ἔβγαλε ἔξω τούς ἁγίους Ἀποστόλους, τούς εἶπε: «Πηγαίνετε ἀμέσως καί πάλι στόν περίβολο τοῦ Ναοῦ καί μέ θάρρος νά διδάσκετε δημόσια τό κήρυγμα τῆς ζωῆς, τό κήρυγμα τῆς Ἀνάστασης».

     Οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους, λοιπόν, ἔδωσαν τήν μάχη τους κι ἔχασαν. Πολέμησαν τόν Ἀρχηγό τῆς ζωῆς καί ντροπιάστηκαν. Ἔκαναν ὅ,τι μποροῦσαν γιά νά ταπεινώσουν τούς κήρυκες τῆς Ἀνάστασης, καί νά κλείσουν τό στόμα τους. Καί οἱ Ἀπόστολοι δοξασμένοι κηρύττουν μέ μεγαλύτερο θάρρος τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Ὁ ἀναστάς Κύριος ὄχι μόνο κατεντρόπιασε τούς ἐχθρούς του, ἀλλά καί στερέωσε τούς Ἀποστόλους του μέ τήν ἀπελευθέρωσή τους ἀπό τήν φυλακή. Ὅπως ὁ Κύριος διέρρηξε τά δεσμά τοῦ θανάτου καί ἐξῆλθε ἀπό τόν τάφο χωρίς νά ἐμποδισθεῖ ἀπό τόν λίθο τοῦ μνήματος, ἔτσι καί τώρα ἐλευθέρωσε τούς μαθητές ἀπό τήν φυλακή, χωρίς αὐτοί νά ἐμποδιστοῦν ἀπό τίς κλειδαμπαρωμένες της πόρτες.

     Ἔτσι γίνεται πάντοτε μέσα στήν ἱστορία. Οἱ ἐχθροί τοῦ Ἀναστάντος χάνουν τήν μάχη. Καί οἱ κήρυκες τῆς Ἀνάστασης μέσα ἀπό τόν διωγμό βγαίνουν πιό δυνατοί, παντοδύναμοι ἐν Κυρίῳ, καί διδάσκουν μέ θάρρος τά μεγαλεῖα τοῦ Κυρίου. Μή φοβόμαστε λοιπόν τούς διωγμούς, τούς περιορισμούς καί τίς ἀπειλές κάθε ἐποχῆς. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. ς’ 2). Καί σήμερα καί πάντοτε νικᾶ καί θά νικᾶ ὁ Κύριος.