ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΡΑΜΑΣ κ. ΠΑΥΛΟΥ. ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 2019

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η    Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

ΜΕΓΑΛΗΣ  ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ  2019

Π Α Υ Λ Ο Σ

          Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας,

πρός

            τόν εὐαγῆ Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους Χριστιανούς τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχήν καί εὐλογίαν καί παρά τοῦ σταυρωθέντος Δεσπότου Χριστοῦ συγχώρησις.

«Τό αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπό πάσης ἁμαρτίας»

(Α΄ Ἰωαν. 1,7).

            Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

            Σήμερα ἔχυσε τό πανάγιο αἷμα Του ἐπάνω στόν σταυρό ὁ Κύριος τῆς Δόξης γιά νά μᾶς καθαρίσῃ ἀπό τήν ἁμαρτία .

            Ὁ σταυρός εἶναι ὁ θρόνος πάνω στόν ὁποῖο κάθισε καί βασίλευσε κατά τῆς ἁμαρτίας ὁ νέος Βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραήλ. Εἶναι ἡ ἐπουράνια κλίμακα μέ τήν ὁποία ὁ ἀρχηγός τῆς σωτηρίας μας μᾶς ἔδειξε τήν ἀνάβαση γιά τόν Παράδεισο. 

            Προσκυνοῦμε τά ἄχραντα πάθη Σου Κύριε καί τόν πανάγιό Σου σταυρό. Ὁ σταυρός εἶναι ἡ πολύτιμη τράπεζα, πάνω στήν ὁποία ξεπληρώθηκε σήμερα ἡ ἐξαγορά τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.

            Τό θεμέλιο τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας στηρίζεται στό ὅτι Ἐκεῖνος πού ἔπαθε, πού σταυρώθηκε, πού πέθανε, εἶναι πράγματι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.

            Ἄς φαίνεται, ἀνοησία γιά τούς εἰδωλολάτρες, γιά τούς σύγχρονους ἀθέους, ἄς θεωρεῖται σκάνδαλο γιά τούς Ἰουδαίους ̇ «ἡμεῖς κηρύσσομεν Χριστόν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μέν σκάνδαλον, Ἕλλησι δέ μωρίαν», (Α΄ Κορ. 1,23), καθώς ὁμολογεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Αὐτός ὁ ἐσταυρωμένος ἦταν Θεός ἐν σαρκί. Ἔπαθε ὅμως μόνον ὡς ἄνθρωπος, διότι ὡς Θεός ἦταν ἀπαθής. Ἐπειδή ὅμως ἡ σάρκα ἦταν ἑνωμένη μέ τόν Θεῖο Λόγο πραγματικά, ὁ υἱός τῆς Παρθένου ἦταν ἀληθῶς καί Υἱός τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ὁ ἕνας Θεάνθρωπος Ἰησοῦς. Ἄνθρωπος καί Θεός, αἰώνιος Βασιλιᾶς, πού καταδέχθηκε νά πάρῃ μορφή δούλου ̇ «ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ», (Φιλιπ. 2, 7 -8).

            Καταδέχθηκε γυμνό νά τόν ὑψώσουν ἐπάνω στόν σταυρό, μεταξύ οὐρανοῦ καί γῆς ! Αὐτή ἡ ὕψωση εἶναι ἤ ἄκρα ταπείνωση. Ἡ σταύρωση εἶναι τό φρικτώτερο καί ἐξευτελιστικώτερο μαρτύριο. Ἡ σταύρωση εἶναι κόλαση, στήν ὁποία μπῆκε ὁ Χριστός γιά νά μᾶς σώσῃ ἀπό τήν αἰώνια κόλαση.

            Σταυρώθηκε ἀνάμεσα σέ δύο κακούργους γιά νά ἐκπληρωθῇ ἡ γραφή, πού ἔλεγε, «καί μετά ἀνόμων ἐλογίσθη», (Μαρκ. 15, 28). Πλῆθος ἀπό προσβολές καί ταπεινώσεις δέχθηκε ὁ Χριστός. Ὀκτώ αἰῶνες πρό Χριστοῦ ὁ προφήτης Ἠσαΐας περιέγραψε τό πάθος τοῦ Μεσσία βλέποντάς Τον ἄδοξο, καταπληγωμένο, παραμορφωμένο, ἀγνώριστο, γεμᾶτο ὀδύνη χωρίς κανένα ἴχνος διαμαρτυρίας ̇ «Οὐκ ἔστιν εἶδος αὐτῷ οὐδέ δόξα · καί εἴδομεν αὐτόν, καί οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδέ κάλλος· ... ὡς πρόβατον ἐπί σφαγήν ἤχθη καί ὡς ἀμνός ἐναντίον τοῦ κείροντος αὐτόν ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τό στόμα», (Ἠσ. 53, 2-4, 7-8).

            Ἀφοῦ βασανίσθηκε μέ τόν φρικτώτερο βασανισμό ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστεώς μας, παρέδωσε τό πνεῦμα Του πάνω στό ξῦλο τοῦ σταυροῦ. Ἀλήθεια πόσο μεγάλος εἶναι ὁ Χριστός !  Παρέδωσε τόν ἑαυτό Του μέχρι θανάτου γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

            Δεῦτε προσκυνήσωμεν τήν βασιλική Του δύναμη πού ἀποδεικνύεται ἀπό τόν ἡρωισμό Του νά πεθάνῃ ἑκούσια γιά μᾶς τούς ἁμαρτωλούς, ἀλλά καί αὐτεξούσια ν’ ἀναστηθῇ. 

            Παρά τά συγκλονιστικά σημεῖα κατά τήν σταύρωση καί τόν θάνατο τοῦ Ἰησοῦ, οἱ ἀναίσθητοι καί ἀπάνθρωποι σταυρωτές Του, ἐξακολούθησαν νά ταπεινώνουν τόν Χριστό λογχίζοντας τό νεκρό Του σῶμα.

            Σύμφωνα μέ τόν προφήτη Ζαχαρία οἱ ἄνθρωποι «ἐξεκέντησαν» (Ζαχ. 12, 10) τόν σαρκωμένο Θεό. Ὁ ἀπαθής Θεός ἔγινε παθητός ἄνθρωπος, καί ὡς ἄνθρωπος ἔπαθε, σταυρώθηκε, πέθανε, λογχίστηκε τήν πλευρά, Αὐτός πού ἔπλασε τόν πρῶτο ἄνθρωπο καί ἀπό τήν πλευρά του ἔκανε τήν πρώτη γυναῖκα, ἔγινε ὁ ἴδιος ἄνθρωπος, δεύτερος Ἀδάμ καί ἀπό τήν πλευρά Του μέ τό νερό καί τό αἷμα πού παράδοξα ἔρρευσαν, συνέστησε τήν Ἐκκλησία, σάρκα ἀπό τήν σάρκα Του καί ὀστοῦν ἀπό τά ὀστᾶ Του. Ἀπό τήν πλευρά Του πού λογχίσθηκε προῆλθε ἡ μεγάλη δόξα, ἡ Ἐκκλησία, ἡ μεγαλύτερη δόξα πάνω στή γῆ καί στόν οὐρανό μετά τόν ἱδρυτή της.  

            Μισοῦν καί πολεμοῦν πολλοί τήν Ἐκκλησία. Λογχίζουν τό ἄσπιλο σῶμα της ὅπως οἱ Ρωμαῖοι στρατιῶτες λόγχισαν τό σῶμα τοῦ Κυρίου της. Ἀλλά ὅσο καί ἄν προσπαθοῦν νά ταπεινώσουν τήν Ἐκκλησία, ταπεινώνονται αὐτοί. Ὅσο καί ἄν ἀγωνίζονται νά γκρεμίσουν τό Θεοΐδρυτο καθίδρυμα, γκρεμίζονται οἱ ἴδιοι. Εἶπε ὁ προφήτης «ὄψονται εἰς ὅν ἐξεκέντησαν», θά θρηνήσουν ὅσοι λογχίζουν μέ τήν ἀπιστία, τήν πολεμική καί τήν ἀμετανοησία τους τόν Κύριο καί τήν Ἐκκλησία Του.

            Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά προσφέρῃ τήν ὑπέρτατη θυσία γιά τήν ἐξιλέωση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ κόσμου. Προσέφερε τή θυσία ὡς θύτης καί ὡς θῦμα.      

            Ὡς θύτης προσφέρει ὁ Χριστός τή θυσία διότι εἶναι «ἱερεύς εἰς τόν αἰῶνα κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ», (Ψαλ. 109, 4).

            Παράδοξα τά λόγια τοῦ Ψαλμωδοῦ. Πῶς λέει ὅτι εἶναι αἰώνιος ἱερέας ; Δέν πέθανε ὁ Χριστός ; Ἀσφαλῶς ὡς ἄνθρωπος πέθανε, ἀλλά ἀναστήθηκε, ζῇ μέ σῶμα καί θά τελῇ τό ἱερατικό Του ἔργο μέχρι τή Δεύτερη Παρουσία Του. 

            Ὡς θῦμα, προσέφερε θυσία τόν ἴδιο τόν ἑαυτό Του.

            Τήν θυσία τοῦ Χριστοῦ προφητεύει ὁ μέγιστος τῶν προφητῶν, ὁ πρόδρομος καί βαπτιστής Ἰωάννης, ὅταν δακτυλοδεικτῇ τόν Ἰησοῦ καί λέγει ̇ «Ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», (Ἰω. 1, 29). Καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος χαρακτηρίζει τόν Χριστό ̇ «ἱλαστήριον διά τῆς πίστεως ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ», (Ρωμ. 3, 25). Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος καί ὡς ἄνθρωπος θυσιάστηκε, γιά νά μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νά λαμβάνουν συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τους. Ὁ Χριστός ὡς ἑκούσιο θῦμα, θυσιάστηκε μέ τή θέλησή Του ἀπό ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο καί μάλιστα «ἠπείγετο τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι».

            Ἄραγε αἰσθανόμαστε τό μέγεθος τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου ; Ἐκτιμοῦμε τήν ὑπέρτατη θυσία τοῦ Κυρίου ;

            Ἄν ἡ καρδιά μας δέν συγκινεῖται, δέν συντρίβεται ἀπό αὐτή τήν μεγάλη ἀγάπη, τήν πᾶν – ἀγάπη, δέν εἴμαστε ἄνθρωποι, ἀλλά κατώτεροι καί ἀπό τά ἄλογα ζῶα, καί συνέφερε νά μήν εἴχαμε γεννηθῇ. Μετά θάνατον οἱ ἀσεβεῖς θά ἔχουν ἐντονώτατη συνείδηση τοῦ γεγονότος, ὅτι καταφρόνησαν τήν ἀγάπη, τήν θυσία, τήν ἐλεημοσύνη τοῦ Θεοῦ πρός αὐτούς καί αὐτή θά εἶναι ἡ κόλασή τους.  

            Ἀδελφοί μου.

            Τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, διέσωσε τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, γιατί κατέστησε τόν ἄνθρωπο ἀπό δοῦλο τῆς ἁμαρτίας, ἐλεύθερο. Ἔδωσε τήν  λύτρωση χωρίς νά τήν ἐπιβάλλῃ. Μένει ὁ ἄνθρωπος ἐλεύθερος νά τήν ἀποδεχθῇ ἤ νά τήν ἀπορρίψῃ.

            Ὁ Χριστός εἶναι ὁ ὑπέρτατος Βασιλιᾶς. Οἱ Βασιλεῖς καί οἱ ἄρχοντες τοῦ κόσμου σταυρώνουν τούς λαούς τους, γιά νά ἱκανοποιήσουν τίς ματαιοδοξίες τους. Ὁ Χριστός ἀντίθετα σταυρώθηκε γιά τόν λαό Του. Πόσο μεγάλη εἶναι ἡ διαφορά τοῦ δικοῦ μας ἀρχηγοῦ ἀπό τούς ἀρχηγούς τοῦ κόσμου ! 

            Καθένας ἀπό μᾶς, μετά τήν ἔνδοξη νίκη τοῦ Χριστοῦ, μέ τήν βοήθειά Του μπορεῖ ἀτρόμητα νά ἀντιστέκεται στίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου, νά τόν νικᾷ καί νά τόν ἐξευτελίζῃ. Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ μεταβιβάζεται σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ὥστε ὅλοι ὅσοι θέλουν, νά ἀναδεικνύονται νικητές.

            Γιά νά νικήσουμε πρέπει νά «ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ», (Α΄ Πέτρ. 2, 21). Πρότυπό μας μέ ἀπόλυτη καί μοναδική ἔννοια ὁ Χριστός καί σχετικά πρότυπα οἱ ἅγιοι ὡς μιμητές τοῦ Χριστοῦ. «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς κἀγώ Χριστοῦ» (Α΄Κορ. 11, 1), μᾶς προτρέπει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Παρουσιάζοντας τόν ἑαυτό Του ὡς μιμητή του Χριστοῦ μᾶς λέει ὅτι ἡ μίμηση τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἀδύνατη. Ὁ Χριστιανισμός δέν εἶναι οὐτοπία. Ἀφοῦ ἐγώ, ὁ μεγάλος διώκτης τοῦ Χριστοῦ, ἔγινα μιμητής Του, μπορεῖτε καί σεῖς νά γίνετε, μιμούμενοι ἐμένα, καθώς ἐγώ τόν Χριστό. 

            Στήν ἐποχή μας, σκοτεινοί ἄνθρωποι, ἐνεργούμενα τοῦ Σατανᾶ, μέ ὅλα τά μέσα καί τούς τρόπους προβάλλουν ἀσεβῆ καί ἁμαρτωλά πρότυπα, ἀρνούμενοι τήν εὐγένεια τῆς ἀνθρώπινης φύσης, ἐξομοιούμενοι μέ τά κτήνη.  

            Γιά μᾶς ὅμως πρότυπα εἶναι οἱ ἅγιοι καί πάνω ἀπό ὅλους τούς ἁγίους πρότυπο εἶναι ὁ Χριστός ὁ Πανάγιος Κύριος καί Θεός μας, πού ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά κάνῃ τούς ἀνθρώπους Θεούς κατά χάριν, συμμετόχους στήν ἀτελεύτητη Βασιλεία Του μετά πάντων τῶν ἁγίων. ΑΜΗΝ. 

Διάπυρος πρός τόν σταυρωθέντα Κύριον

Εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ο ΔΡΑΜΑΣ   Π Α Υ Λ Ο Σ