Κυριακή 31 Μαρτίου 2019 (Γ’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ-ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ) (Ἑβρ. δ΄ 14 - ε’ 6)

Ὁ θεῖος Παῦλος σήμερα Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως διακηρύττει ὅτιὁ σταυρωθείς Κύριος εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός καί αἰώνιος Ἀρχιερέας. Καί τό τεκμηριώνει μέ δύο μεγάλες ἀλήθειες. Ἄς τίς προσέξουμε.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Ἀρχιερέας, διότι τήν ἰδιότητά του αὐτή τοῦ τήν χάρισε ὁ ἴδιος ὁ οὐράνιος Πατέρας. Ὁ Κύριός μας δέν ἔλαβε μόνος του ὡς ἄνθρωπος τό ἀρχιερατικό ἀξίωμα, ἀλλά καταστάθηκε Ἀρχιερέας ἀπό τόν οὐράνιο Πατέρα του πού τοῦ εἶπε: «Ἐσύ εἶσαι ἱερέας αἰώνιος. Προτύπωση καί σύμβολο τῆς παντοτινῆς ἀρχιερωσύνης σου εἶναι ὁ Μελχισεδέκ, ὁ ἀπάτωρ, ἀμήτωρ καί ἀγενεαλόγητος.

Ἐπιπλέον ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μόνος μέγας καί πραγματικός Ἀρχιερέας, διότι δέν θυσίασε κάποια ζῶα στό Ναό τοῦ Σολομῶντος, ὅπως ἔκαναν οἱ ἀρχιερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλά θυσίασε τόν ἑαυτό του πάνω στό Σταυρό τοῦ Γολγοθᾶ. Ἔγινε ὁ ἴδιος θύτης καί θῦμα γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Γιά χάρη μας ὁ ἀναμάρτητος Κύριος σήκωσε ἐπάνω του τίς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου καί ἔχυσε τό Αἷμα του, προσφέροντας τή μόνη ἀληθινή καί εὐάρεστη θυσία. Ὡς ἀληθινός Ἀρχιερέας ἐπιτέλεσε τή Μεγάλη Παρασκευή τή θυσία του. Καί συνεχίζει νά ἐπιτελεῖ τό ἀρχιερατικό του ἔργο καί τώρα στούς οὐρανούς. Διότι μέ τήν Ἀνάληψή του εἰσῆλθε ὁ Κύριός μας καί ὡς ἄνθρωπος στούς οὐρανούς καί ἀφοῦ κάθησε στόν θεϊκό του θρόνο, μεσιτεύει ἀκαταπαύστως ὡς αἰώνιος Ἀρχιερέας στόν οὐράνιο Πατέρα του γιά μᾶς, καί μεταφέρει σ’ αὐτόν τίς προσφορές μας καί τίς δεήσεις μας.

Γι’ αὐτό ἀκριβῶς, λέει ὁ θεῖος Παῦλος, ὅλοι οἱ πιστοί ἔχουμε ἕνα μεγάλο χρέος. Νά συνειδητοποιήσουμε τήν ἀρχιερατική ἰδιότητα τοῦ Κυρίου μας. Νά κατανοήσουμε τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας πού πρόσφερε τόν ἑαυτό του θυσία γιά μᾶς. Ἐμεῖς ἔπρεπε νά θυσιασθοῦμε, ἐμεῖς ἔπρεπε νά πεθάνουμε. Διότι ἐμεῖς ἁμαρτήσαμε. Κι ἀντί νά πληρώσουμε ἐμεῖς τήν πτώση μας, πληρώνει ἐκεῖνος, καί μάλιστα πολύ ἀκριβά, μέ τό ἀτίμητο  αἷμα του.

Ἄς μᾶς συγκινήσει, λοιπόν, αὐτή ἡ τέλεια ἀγάπη του, ἡ ἀπείρου ἀξίας θυσία του, ἡ αἰώνια ἀρχιερατική διακονία του ἀπό τόν θεϊκό θρόνο. Καί ἄς τόν ἀγαπήσουμε μέ ὅλη μας τήν καρδιά. Μέ τήν ἀπόφαση νά μήν τόν ἀπαρνούμαστε μέ τίς πτώσεις μας. Ἀλλά νά φιλοτιμούμαστε νά  ζοῦμε ὅπως ὁ αἰώνιος Ἀρχιερέας μᾶς ζητάει, ἐφαρμόζοντας τίς ἐντολές του.

Στή συνέχεια ὁ θεῖος Παῦλος μᾶς ἐξηγεῖ μιά βασική ἰδιότητα τοῦ Μεγάλου μας Ἀρχιερέα. Μᾶς λέει ὅτι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἀπό τόν θρόνο τοῦ οὐρανοῦ δέν σταμάτησε νά δείχνει ἀγάπη πρός ὅλους ἐμᾶς. Μήν περάσει ποτέ ἀπό τό νοῦ μας ὅτι, ἀφοῦ εἶναι τώρα στούς οὐρανούς, δέν δείχνει ἐνδιαφέρον γιά μᾶς. Ἤ ὅτι ἀπό τόν θρόνο τῆς χάριτος δέν γνωρίζει τά ὅσα μᾶς συμβαίνουν. Μή σκεφθοῦμε ποτέ ὅτι, ἐπειδή ὑψώθηκε τόσο πολύ, δέν εἶναι δυνατόν νά μᾶς συμπαθήσει στίς ἀδυναμίες μας. Ὁ Χριστός μας ἀπό τόν θρόνο τοῦ οὐρανοῦ εἶναι ὅλος ἀγάπη καί συμπάθεια πρός ἐμᾶς. Δέν ἀγνοεῖ  τίς δυσκολίες τῆς ἀνθρώπινης  φύσης μας, δέν ἀγνοεῖ  τόν ἀγώνα μας. Ἔχει δοκιμάσει τίς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ, καί δέν τό ξεχνάει αὐτό. Κατανοεῖ τίς ἀδυναμίες καί τίς πτώσεις μας, τίς δυσκολίες καί τούς πειρασμούς μας. Μᾶς ἀγαπάει μέ μιά τέλεια ἀγάπη πού δέν  μποροῦμε νά συλλάβουμε.

Τί σημασία ἔχει ὅμως αὐτό γιά μᾶς; Μᾶς λέει ὁ θεῖος Παῦλος ὅτι ἀφοῦ ὁ Ἀρχιερέας μας εἶναι ὅλος ἀγάπη καί κατανόηση γιά μᾶς, θά πρέπει ἐμεῖς νά προστρέχουμε, νά πλησιάζουμε μέ θάρρος καί ἐλπίδα στόν βασιλικό του θρόνο, στόν τίμιο Σταυρό του. Ὄχι με τρόμο καί ἀπελπισία ἀλλά μέ εὐλάβεια καί δέος ἱερό. Διότι ἐκεῖ  θά βροῦμε κατανόηση, ἐκεῖ θα βροῦμε παρηγοριά, ἐκεῖ  θά βροῦμε χάρη και δύναμη. Άπό ἐκεῖ  θά δεχθοῦμε κάθε δωρεά καί εὐλογία. Ἰδιαίτερα στίς δύσκολες ὧρες τῶν πειρασμῶν και τῶν θλίψεων ἄς κλίνουμε τά γόνατά μας σέ προσευχή καί ἄς ζητοῦμε ἀπό τόν οὐράνιο Ἀρχιερέα μας τήν ταχεῖα ἀρχιερατική βοήθειά του. Ὁ Λυτρωτής μας εἶναι πρόθυμος νά μᾶς προσφέρει τά  ἐλέη του ὁποιαδήποτε ἡμέρα καί ὥρα κι ἄν προσέλθουμε κοντά του. Πόσο ἀδιαιολόγητοι εἴμαστε, ὅταν λέμε τόν πόνο μας καί τά βάσανά μας μόνο στούς ἀνθρώπους γύρω μας καί δέν προστρέχουμε στόν ἐσταυρωμένο Κύριό μας!

Ἄς προσπέσουμε, λοιπόν, κάτω ἀπό τό Σταυρό του. Καί ἄς τοῦ μιλήσουμε ὡς παιδιά στόν Πατέρα μας. Νά τοῦ ποῦμε τά βάσανά μας, τίς δυσκολίες μας καί τίς πτώσεις μας. Καί κατόπιν νά προστρέξουμε στό Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καί νά δεχθοῦμε τήν χάρη τῆς ἀφέσεως. Μή φοβόμαστε! Εἴμαστε ἁμαρτωλοί καί ἀνάξιοι τοῦ θείου ἐλέους, ἀλλά ὁ Χριστός μας τόσο πολύ μᾶς ἀγαπάει, ὥστε ἀπό τό θρόνο τῆς χάριτός του ἐκχέει  ποταμούς ἀνεξάντλητους ἐλέους στίς καρδιές μας. Ἄς προστρέξουμε!  Μᾶς περιμένει!