Κυριακή 3 Μαρτίου 2019 (ΑΠΟΚΡΕΩ) (Α΄ Κορ. η’ 8 - θ’ 2)

Στήν Ἐκκλησία τῆς Κορίνθου ὑπῆρχε ἕνα μεγάλο πρόβλημα πού δίχαζε τούς Χριστιανούς. Ἄλλοι πιστοί ἀγόραζαν κρέατα τά ὁποῖα προέρχονταν ἀπό εἰδωλολατρικές θυσίες καί τά ἔτρωγαν, ἐπειδή γνώριζαν ὅτι οἱ θεοί τῶν εἰδώλων ἦσαν ἀνύπαρκτοι.Κι ἄλλοι, ἐπειδή εἶχαν μεγάλο συνειδησιακό πρόβλημα, δέν τά ἔτρωγαν, διότι τά θεωροῦσαν ἱερά ἀπό τίς εἰδωλολατρικές θυσίες. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, λοιπόν, ξεκαθαρίζει τό ζήτημα καί παίρνει ἀφορμή, γιά νά μᾶς διδάξεικάποιες μεγάλες ἀλήθειες.

Δέν εἶναι τό φαγητό, λέει, πού μᾶς παρουσιάζει εὐάρεστους στόν Θεό, διότι οὔτε ἐάν φᾶμε τέτοια κρέατα προοδεύουμε στήν ἀρετή οὔτε ἄν δέν φᾶμε ὑστεροῦμε.  Διότι ἡ βρώση αὐτῶν τῶν κρεάτων εἶναι ἠθικάἀδιάφορη. Οὔτε εἶναι κατόρθωμα, οὔτε εἶναι ἁμάρτημα. Ὅμως, ἐπειδή τό θέμα αὐτό σκανδαλίζει, καί γίνεται ἐμπόδιο πνευματικό στούς πιό εὐαίσθητους πιστούς, προσέχετε μήπως γίνει αἰτία νά σκανδαλισθοῦν καί νά χαθοῦν οἱ ἀσθενέστεροι πιστοί.

Πῶς, ὅμως, γινόταν αὐτός ὁ σκανδαλισμός; Ὅταν κάποιος ἀρχάριος στήν πίστη, ὁ ὁποῖος θεωροῦσε τά κρέατα τῶν θυσιῶν ὡς κάτι ἱερό, ἔβλεπε τούς πιό προοδευμένους νά τρῶνε ἀπό αὐτά, ἀγανακτοῦσε καί ἀποροῦσε: - Πῶς αὐτοί οἱ καλλιεργημένοι Χριστιανοί μποροῦν νά τρῶνε ἀπό αὐτά; Βέβαια, αὐτοί πού τά ἔτρωγαν, γνώριζαν ὅτι τά εἰδωλόθυτα δέν εἶχαν καμία ἠθική σημασία, ἐφόσον προέρχονταν ἀπό θυσίες σέ ψεύτικους θεούς. Ὅμως οἱ ἀρχάριοι μπερδεύονταν, δέν ἤξεραν μέ ποιά διάθεση τρῶνε οἱ ἄλλοι τά κρέατα. Καί ἔτσι ἔτρωγαν κι αὐτοί εἰδωλόθυτα θεωρώντας ὅτι τρῶνε κάτι τό ἱερό. Καί ἐπειδή εἶχαν ἀσθενική πίστη, παρασύρονταν σταδιακά στήν εἰδωλολατρία.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, λοιπόν, ἔρχεται καί ἐπεξηγεῖ καί καθορίζει πόσο σοβαρό εἶναι τό ἁμάρτημα αὐτό του σκανδαλισμοῦ τῶν ἀσθενέστερων. Φτάνει μάλιστα στό σημεῖο  νά πεῖ  ὅτι προτιμᾶ νά μή φάει ποτέ σ’ὅλη του τή ζωή κρέας, ἐάν πρόκειται νά σκανδαλίσει τούς ἄλλους, γιά νά μᾶς δείξει  πόσο σοβαρό εἶναι τό ζήτημα. Καί μᾶς προτρέπει οὐσιαστικά νά μή σκανδαλίζουμε τούς γύρω μας μέ καμία ἀφορμή, ἀκόμη καί μέ πράξεις πού δέν εἶναι ἀπαγορευμένες  ἀπό τό νόμο τοῦ Θεοῦ. Γιά παράδειγμα δέν θά φᾶμε δημόσια γιά λόγους ὑγείας ἀρτύσιμο φαγητό σέ καιρό νηστείας, διότι ὁ ἄλλος  δέν ξέρει τήν ἀρρώστια πού ἔχουμε. Δέν θά κάνουμε κάποια πράξη  ἤ δέν θά ποῦμε ἕνα λόγο πού μπορεῖ νά παρεξηγηθεῖ ἤ δέν τόν ἀντέχει  ἡ συνείδηση τοῦ ἄλλου καί τόν σκανδαλίζει.

Γιατί ἄραγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος θεωρεῖ τό ἁμάρτημα αὐτό τόσο σοβαρό;

Πρῶτον διότι χωρίς νά τό συνειδητοποιοῦμε βάζουμε σέ δοκιμασία τήν εὐαίσθητη συνείδηση τῶν ἄλλων. Καί εἶναι πολύ σκληρό νά ταλαιπωροῦμε τήν συνείδηση κάποιων πού εἶναι ἀσθενεῖς. Αὐτοί ἔχουν ἀνάγκη στοργικῆς φροντίδας κι ἐμεῖς τούς περιφρονοῦμε καί τούς βάζουμε σέ πειρασμό;

Ἔπειτα τό θέμα εἶναι σοβαρό, διότι χωρίς νά τό καταλαβαίνουμε ὠθοῦμε τούς ἄλλους  πρός τό κακό μέ τό παραδειγμά μας. Καί γινόμαστε ἐμεῖς ἡ αἰτία, λέει ὁ θεῖος Παῦλος, κάποιοι νά χαθοῦν.  Γι’ αὐτό καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, γιά νά  δείξει πόσο βαρύ εἶναι τό ἁμάρτημα τοῦ σκανδαλισμοῦ τῶν ἀσθενέστερων πιστῶν λέει γιά ὅσους σκανδαλίζουν ὅτι εἶναι προτιμότερο νά δέσουν μία μυλόπετρα στό λαιμό τους καί νά πνιγοῦν. Γιατί διαπράττουν ἔγκλημα σέ ἀσθενικές ψυχές.

Τέλος τό ἁμάρτημα αὐτό εἶναι πολύ βαρύ,γιατί ἔχει ὀλέθριες συνέπειες ὄχι μόνο στούς ἄλλους, ἀλλά καί σ’ἐμᾶς τούς ἴδιους. Ὅταν ἐμεῖς σκανδαλίζουμε τόσο ἐπιπόλαια τούς ἄλλους γύρω μας, γινόμαστε ἄσπλαχνοι, σκληροί, μισάδελφοι. Πῶς νά μείνει ἡ ἀγάπη στήν ψυχή μας, ὅταν δέν θέλουμε νά θυσιάσουμε γιά τούς ἄλλους κανένα ἀπό τά δικαιώματά μας;

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στή συνέχεια μᾶς λέει ὅτι, ὅταν σκανδαλίζουμε τούς ἀδελφούς μας, δέν ἁμαρτάνουμε σ’ αὐτούς ἀλλά στόν ἴδιο τόν Χριστό.

Γιατί ἄραγε; Διότι ὁ Χριστός σταυρώθηκε καί πέθανε, γιά νά σώσει τούς ἀδελφούς αὐτούς. Ἐφόσον ὁ Χριστός τούς ἀγάπησε τόσο, ὥστε καί τό αἶμα του ἔχυσε, γιά νά μή χαθοῦν αὐτοί, πῶς ἐμεῖς μποροῦμε νά τούς περιφρονοῦμε καί νά μή θυσιάζουμε γι’ αὐτούς ἀκόμη καί μερικά θεμιτά δικαιώματά μας; Ὅταν, λοιπόν, δέν θέλουμε νά ὑποβληθοῦμε σέ τέτοιες θυσίες, γιά νά προλάβουμετήν πνευματική βλάβη τῶν ἀδελφῶν μας, οὐσιαστικά δέν ἀγαποῦμε τόν Χριστό, δέν ἔχουμε τό πνεῦμα τῆς ἀγάπης του καί τῆς θυσίας του. Σκανδαλίζοντας τούς ἀδελφούς μας, πού εἶναι μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, οὐσιαστικά ἁμαρτάνουμε στόν ἴδιο τό Χριστό. Γκρεμίζουμε τό ἱερό οἰκοδόμημα πού ὁ Χριστός  οἰκοδόμησε μέ τή δική του θυσία.

Ἐάν, λοιπόν, πραγματικά ἀγαποῦμε τόν Χριστό, πρέπει νά ἀγαποῦμε κι ἐκείνους τούς ὁποίους ὁ Χριστός ἀγάπησε μέχρι τοῦ σημείου νά πεθάνειγιά χάρη τους. Νά ἀγωνιοῦμε γι’ αὐτούς  καί νά ψάχνουμε νά βροῦμε τρόπους νά τούς βοηθήσουμε στήν  πνευματική τους πρόοδο. Νά ἀποφεύγουμε κάθε λόγο ἤ πράξη πού θά μποροῦσε νά τούς σκανδαλίσει καί νά γκρεμίσει μέσα τους τό πνευματικό τους οἰκοδόμημα. Ἄς ἀγωνιστοῦμε,  λοιπόν, καί σ’ αὐτή τήν κατεύθυνση.