ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011 "Σύνοδος επουρανίων και επιγείων'

ΚΥΡΙΑΚΗ  16  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011

ΣΥΝΟΔΟΣ ΕΠΟΥΡΑΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΓΕΙΩΝ

(Ἀπό τήν ἀρχή ὕμνου, πού ψάλλεται ἀντί τοῦ Χερουβικοῦ, κατά τή Θεία Λειτουργία τῶν προηγιασμένων )

            Ἡ σύνθετη λέξη «σύν - οδός» σημαίνει τήν ἐπί τό αὐτό συνάθροιση καί συνάντηση προσώπων, γιά νά συζητήσουν καί συναποφασίσουν πρός ἐπίλυση κάποιων θεμάτων. Κατά τήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, πού μετέχουμε στίς Κυριακάτικες συνάξεις μας, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἔχουμε καί συνάντηση, ἐπικοινωνία και συλλειτουργία Ούρανοῦ καί γῆς. Πραγματοποιεῖται σχέση τῆς στρατευόμενης ἐπί τῆς γῆς Ἐκκλησίας, μέ ἐκείνη τῆς θριαμβεύουσας τῆς ἐν τοῖς Οὐρανοῖς. Παρών εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς, πού εἶναι ὁ ἑνωτικός δεσμός καί το ζωτικόν κέντρο. Γύρω Του, ὁ Οὐρανός καί ἡ γῆ καί ἡ ὅλη δημιουργία, συναποτελοῦν μιάν ἀδιάσπαστη καί ἀδιαίρετη ἑνότητα.

            Στήν εὐχαριστιακή αὐτή σύναξη τῆς ἀόρατης Ἐκκλησίας τοῦ Οὐρανοῦ μέ τήν ὁρατή τῆς ἐπί τῆς γῆς Ἐκκλησίας, ἔχουμε μίαν πανευφρόσυνη καί πανευλόγητη σύνοδο, πού ἔχει διάσταση οἰκουμενική. Ἔχει γραφεῖ: «Πρόκειται γιά μία Εὐχαριστιακή Οἰκουμενική Σύνοδο, ἡ ὁποία ἱερουργεῖται μέσα στήν Ἐκκλησία. Ὁλόκληρη δημιουργία, ὁ ὁρατός καί ἀόρατος κόσμος, συλλειτουργεῖ τήν Εὐχαριστιακή προσφορά καί συνδοξολογεῖ τόν Τριαδικό Θεό. Ἀκόμη καί στήν περίπτωση πού ὁ ἱερέας μέ ἕναν μόνο πιστό ἱερουργεῖ τήν ἀναίμακτη ἱερουργία, καί τότε ἡ ἁγία προσφορά προσφέρεται ὑπό τῆς Οἰκουμένης καί ὑπέρ τῆς Οἰκουμένης.

            …...Κατά τή Θεία Λειτουργία εἶναι Παρών ὁ Χριστός ἐν μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας Του. Μαζί μέ τόν Χριστό εἶναι ἡ Κυρία Θεοτόκος, οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι, οἱ Ἅγιοι πάντες, οἱ κεκοιμημένοι καί οἱ ζῶντες ἀδελφοί μας, οἱ μακράν καί οἱ ἐγγύς…. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία-διά τῆς Θείας Λειτουργίας-μετατρέπεται σέ ἐπίγειο Οὐρανό, στόν ὁποῖο κατοικεῖ καί περιπατεῖ ὁ Ἐπουράνιος Θεός…..  Ὁ Οὐρανός καί ἡ γῆ ἀπό κοινοῦ πανηγυρίζουν καί δοξολογοῦν τόν Κύριον τῆς δόξης. Τα ἐπουράνια καί τά ἐπίγεια συναθροισμένα ἄδουν τό τερπνό καί μακάριο μέλος τῆς Θείας Ἀγάπης. Ὁ Χριστός εἰρηνοποιήσας διά τοῦ αἵματος αὐτοῦ τά ἐπί τῆς γῆς καί τά ἐν οὐρανοῖς, συγκρότησε τήν οἰκουμενική αὐτή συλλειτουργία». (1)

            «Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἀκριβῶς αὐτή ἡ σύναξη τοῦ σύμπαντος καί ἡ πορεία του πρός τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Στή Θεία Λειτουργία εἶναι ἡ Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Στήν ἁγία Τράπεζα εἶναι παρών ὁ Βασιλεύς τῶν ἁπάντων. Ὁ Χριστός ὁ ὁποῖος συγκαλεῖ καί συγκεντρώνει ὅλη τήν κτίση, συνάγει γύρω ἀπό τό ἅγιο θυσιαστήριο καί μέ τή Θεία Πρόνοιά Του συνδέει στενά τά νοητά καί αἰσθητά δημιουργήματα, τόσο μεταξύ τους  ὅσο καί μέ τόν Ἑαυτόν Του….. Στή Θεία Λειτουργία εἶναι παρόντες καί οἱ κοιμηθέντες ἀδελφοί μας, γιά τούς ὁποίους ζητοῦμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἡ μνημόνευσή τους στή Θεία Λειτουργία σημαίνει για τις ψυχές τους πολύ κέρδος καί μεγάλη ώφέλεια. Ὁ Ούρανός καί ἡ γῆ, Ἄγγελοι καί ἄνθρωποι, ζῶντες καί κοιμηθέντες, συνεορτάζουν καί συνευχαριστοῦν τόν Κύριον γιά την ἀγάπη Του». (2) 

            Ἑπομένως στή Θεία Λειτουργία, δέν συμμετέχει μόνον ἡ ἐπί γῆς Ἐκκλησία, πού τήν ἀποτελοῦμε οἱ ζῶντες, ἀλλά καί ἡ ἐν Οὐρανοῖς. Στην ἱερά αὐτή τελετή ἑνώνεται ἡ στρατευόμενη Ἐκκλησία μέ τή θριαμβεύουσα. Οἱ  ἐν οὐρανοῖς πολίτες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ μαζί μέ τούς ἐπιγείους κυκλώνουν τό ἅγιο θυσιαστήριο. Βέβαια γι’ αὐτήν τή σύνοδο οὐρανοῦ καί γῆς, ἐπουρανίων καί ἐπιγείων, τῆς θριαμβεύουσας καί στρατευομένης Ἐκκλησίας, γιά ὅσους ἀπό τούς ἐκκλησιαζομένους, εἶναι ἀπληροφόρητοι καί ἀνενημέρωτοι μέ τά τελούμενα τῆς Θείας Λειτουργίας, γεννῶνται ἐρωτήματα καί δικαιολογημένες ἀπορίες.

            Καταρχήν ἡ λειτουργική συνύπαρξη Οὐρανοῦ καί γῆς γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι θεμελιακή καί δεδομένη ἀλήθειά της. Εἰκονίζεται αὐτή καί κυρίως κατοχυρώνεται μέ μία σημαντική λειτουργική πράξη. Πρίν ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Θείας Λειτουργίας, κατά τή διάρκεια τῆς ἀκολουθίας τοῦ ὄρθρου, ὁ ἱερουργός χωρίς νά γίνεται συνήθως ὁρατός ἀπό τούς πιστούς, προετοιμάζει τά Τίμια Δῶρα, ἄρτον καί οἶνον, γιά τήν τέλεση τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Βρίσκεται στήν κόγχη, πού εἶναι στό ἀριστερό μέρος τοῦ ἱεροῦ βήματος. Ἡ κόγχη αὐτή ὀνομάζεται πρόθεση καί ἡ ἀκολουθία προετοιμασίας τῶν Τιμίων Δώρων προσκομιδή.

            Βασικά ἱερά σκεύη, πού χρησιμοποιούνται στήν ἀκολουθία τῆς Θείας Λειτουργίας, εἶναι τό ἅγιο Ποτήριο καί τό ἅγιο Δισκάριο. Κατά τήν προσκομιδή ὁ ἱερουργός παίρνει ἕνα πρόσφορο ἀπό ἐκεῖνα πού προσφέρουν οἱ πιστοί. Μέ τή λόγχη, μαχαίρι σέ σχῆμα λόγχης, ἐξάγει ἀπό τό πρόσφορο τό τετράγωνο τεμάχιο, πού βρίσκεται στό κέντρο καί ὑπάρχει ἡ σφραγίδα ΙΣ.ΧΡ. ΝΙΚΑ. Αὐτό θά μεταβληθεῖ σέ Σῶμα Χριστοῦ, γι’ αὐτό καί ὀνομάζεται Ἀμνός. Τό τοποθετεῖ ὁ ἱερουργός στό κέντρο τοῦ ἁγίου Δισκαρίου. Ἀκολούθως ἐξάγει μίαν τριγωνική μερίδα, τή μερίδα τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τήν τοποθετεῖ στά δεξιά τοῦ Ἀμνού. Ἀπό τά ἀριστερά τοῦ Ἀμνοῦ τοποθετεῖ γιά τά ἐννέα Τάγματα τῶν Ἀγίων  τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας. Δηλαδή τῶν Ἀγγέλων, τῶν προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων, τῶν ἱεραρχῶν, τῶν Μαρτύρων, τῶν Ὁσίων, τῶν Ἀναργύρων, τῶν Θεοπατόρων καί τοῦ ἁγίου τῆς ἡμέρας. Τέλος ἐξάγει ὁ Λειτουργός μερίδες ζώντων καί κεκοιμημένων, τούς ὁποίους θέλει νά μνημονεύσει, καί τίς τοποθετεῖ κάτω ἀπό τούς ἁγίους.

            Μέ τήν ἀκολουθία τῆς προσκομιδῆς ἐπάνω στό ἅγιο Δισκάριο ἔχουμε τήν ὄλη Ἐκκλησία: Ἐπίγειο καί Οὐράνιο, τή στρατευόμενη καί θριαμβεύουσα, μέ Παρόντα τόν Κύριον Ἰησοῦν ὡς ἑνωτικό δεσμό καί ζωτικό κέντρο.[1]