Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2018 (ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ) (Ἰωάν. γ’ 13-17)

 «Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ΄ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον».

Ὁ Κύριος μιλάει μέ τόν φαρισαῖο Νικόδημο, μᾶς λέει τό σημερινό Εὐαγγέλιο, καί τοῦ παρουσιάζει τό μεγαλύτερο  δεῖγμα τῆς ἄπειρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο. Ὁ Θεός παρέδωσε τόν υἱό του. Γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων ἔστειλε τόν υἱό του τόν ἀγαπητό, ὅπως ὁ ἴδιος τόν ὀνόμασε στό Θαβώρ καί στόν Ἰορδάνη. Ὁ ἅγιος τῶν ἁγίων, ὁ ἀναμάρτητος Ἰησοῦς, «ὅς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ»,  ὁ ὁποῖος «διῆλθεν εὐεργετῶν» μυριάδες ἀνθρώπων˙ ἐκεῖνος πού φύλαξε «πᾶσαν δικαιοσύνην» καί ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Πατέρα του, μέ τρόπο ὥστε ἡ ἀρετή του νά καλύψει τούς οὐρανούς, θυσιάζεται μέ τόν φρικαλέο θάνατο τοῦ σταυροῦ, μέ ἐμπτυσμούς καί κολαφισμούς, μέ κατάρες καί ἀναθέματα, μέ πόνους καί ὀδύνες φρικτές καί ὀδυνηρές. Γι’ αὐτό τόν ἔστειλε, γιά νά πεθάνει ὁ πανάγιος υἱός του!

Τόν παρέδωσε χάρη τοῦ κόσμου. Ὄχι γιά τή φύση καί τά ἄψυχα ὄντα. Οὔτε γιά τούς δίκαιους καί πιστούς καί ὁσίους. «Κόσμον» ὅταν λέει, ἐννοεῖ τόν κόσμο τόν ἁμαρτωλό, τούς ἀνθρώπους τῆς πλάνης καί ἁμαρτίας. Καί τέτοιοι εἴμαστε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Εἴμαστε ἀποστάτες τοῦ νόμου του, φαῦλοι καί ἔνοχοι καί ἁμαρτωλοί, πραγματικά «ἐχθροί τοῦ Θεοῦ καί τέκνα ὀργῆς καί κατάρας». Χάρη τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, χάρη τῶν ἐχθρῶν του πού τόν ὕβριζαν ἡμέρα καί νύκτα και σέ ὅλη τους τή ζωή, γιά νά ἐξιλεωθοῦν ὅλοι αὐτοί καί γιά νά βροῦν συγχώρηση καί ἄφεση ἁμαρτιῶν, θυσίασε τόν μονογενῆ υἱό του.

 Ποιός ἄνθρωπος ποτέ, ὅσο φιλάνθρωπος καί ἄν εἶναι, θά προέβαινε σέ τέτοια θυσία; Καί ποῖος ποτέ πατέρας θά θυσίαζε τό μονάκριβο καί ἀγαπημένο παιδί του γιά χάρη κακούργων καί ἐγκληματιῶν, γιά χάρη αὐτῶν τῶν ἐχθρῶν του;

Στήν ἀρχαία ἐποχή ὁ Δάμων δέχτηκε εὐχαρίστως νά πεθάνει ὑπέρ τοῦ Φιντίου. Ἀλλά ὁ Φιντίας ἦταν φίλος του πιστός καί ἀγαπημένος. Ἀναφέρει καί ἡ Ἁγία Γραφή ὅτι ὁ Ἀβραάμ ὑπάκουσε πρόθυμα νά θυσιάσει τόν υἱό του Ἰσαάκ. Ἀλλά χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος καί τοῦ τόν ἔδωσε καί γιά τόν ὁποῖο ἀξίζει  κάθε θυσία. Ὑπέρ τῶν ἐχθρῶν του κανείς ποτέ δέν θυσιάσθηκε, οὔτε θυσίασε προσφιλές του τέκνο. Μόνο ὁ Θεός τό ἔκανε ἀπό ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο.Αὐτό θαυμάζει καί ὁ Παῦλος ὅταν γράφει «Συνίστησι τήν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν, Χριστός ὑπέρ ἡμῶν ἀπέθανε».

Γιά νά συμπληρωθεῖ ἡ εἰκόνα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο πρόσθεσε ὁ θεῖος λυτρωτής τό σκοπό γιά τόν ὁποῖο παρέδωσε τόν υἱό του. «Ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ΄ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον». Γιατί τό λησμονοῦμε; Μᾶς ἔσωσε ἀπό τήν ἀπώλεια καί μᾶς χάρισε τή ζωή. Ὄχι τήν πρόσκαιρη καί φθαρτή, ἀλλά τήν αἰώνια καί θεία˙ τοῦ οὐρανοῦ τή ζωή, «ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός», ἀλλά μόνο χαρά πλησίον τοῦ Θεοῦ, μόνο δόξα καί τιμή μεταξύ τῶν ἀγγέλων. Τί ἄλλο λοιπόν φανερώνει καί διαλαλεῖ ἡ θυσία αὐτή τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, παρά ἀγάπη καί φιλανθρωπία ἄπειρη καί θαυμαστή, γιά τήν ὁποία δέν ὑπάρχει μέτρο, δέν ὑπάρχει περιγραφή;

Τήν ἐρχόμενη Παρασκευή θά ἀντικρύσουμε αἱματόβρεκτο τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας. Καί θά ἀκούσουμε τό ἱερό Εὐαγγέλιο νά ἐξιστορεῖ καί πάλι τά φρικτά πάθη καί τό ζωοποιό θάνατο τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τά ὁποῖα βεβαιώνουν τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός ἐμᾶς. Ἄς μή μείνουμε ἀσυγκίνητοι καί ψυχροί μπροστά στήν ἀγάπη αὐτή. Ἀλλά καί ἄς μή περιοριστοῦμε σέ ὕμνους καί συγκινήσεις. Οἱ ὕμνοι λησμονοῦνται καί οἱ συγκινήσεις παρέρχονται. Μόνο ἡ πίστη καί ἡ ἀγάπη μένει. Καί αὐτά ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς ὁ Θεός. Πίστη καί ἀγάπη. Πίστη θερμή καί ἀγάπη ζῶσα, πού φέρνει τόν ἁμαρτωλό σέ μετάνοια καί συντριβή καί τόν ὁδηγεῖ στήν ἁγιότητα καί τήν ὑπακοή. Ἀλλά ποῦ νά τήν βροῦμε, ἄν δέν μᾶς τήν δώσει αὐτήν ὁ ἴδιος;

Ἄς παρακαλέσουμε τον οὐράνιο Πατέρα: «Κύριε τῶν οἰκτιρμῶν καί Θεέ τῆς ἀγάπης, δός μας θερμή καί ἀκλόνητη τήν πίστη στόν υἱόν σου, πού σταυρώθηκε γιά μᾶς. Κάνε μας νά σέ ἀγαπήσουμε μέ ὅλη μας τήν καρδιά, ὅπως καί ἐσύ μᾶς ἀγάπησες, καί νά σοῦ δείξουμε τήν ἀγάπη μας μέ μία μετάνοια εἰλικρινῆ καί μία ζωή ἐνάρετη καί ἁγία. Ναί, δός μας τήν θερμή αὐτή πίστη καί τήν ἐνεργή ἀγάπη,γιά νά βροῦμε σωτηρία καί χάρη καί αἰώνια ζωή. Ἀμήν.»