Κυριακή 26 Αὐγούστου 2018 ( ΙΓ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ) (Ματθ. κα’ 32-42)

Τό σημερινό εὐγγελικό ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στούς κακούς γεωργούς τοῦ ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου. Κακοί γεωργοί στόν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου εἶναι ἐκεῖνοι πού δέν ἐργάζονται γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ καί τό καλό τοῦ λαοῦ του, ἀλλά γιά τόν ἑαυτό τoυς καί τά ἐπίγεια συμφέροντά τους. Εἶναι αὐτοί πού δέν πιστεύουν στή θεία κλήση καί ἀποστολή, ἀλλά ἀσκοῦν τό θεῖο ἔργο τῆς Ἐκκλησίας σάν βιοποριστικό ἐπάγγελμα καί ἀκολουθοῦν σέ ὅλα κοσμική πορεία καί ζωή. Τί τούς χάρισε ὁ Θεός καί τί τοῦ ἀνταποδίδουν αὐτοί! Καί γιά νά κατακρίνει αὐτή τήν κακία καί τή διαγωγή τους, εἶπε ὁ Κύριος τή φοβερή παραβολή τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου.

          Ἕνας μεγάλος κτηματίας καί νοικοκύρης, λέει ὁ Χριστός στήν παραβολή του, εἶχε μεγάλο ἀμπέλι καί θέλησε νά τό καλλιεργήσει καί νά τό ἀσφαλίσει. Ἔλαβε λοιπόν ἐξαιρετική φροντίδα γι’ αὐτό. Πρῶτα-πρῶτα ἔβαλε γύρω ἀπό αὐτό φράκτη, γιά νά ἐμποδίζονται νά μπαίνουν σ’ αὐτό ἀπ’ ἔξω ἄνθρωποι καί ζῶα καί νά τό καταπατοῦν. Ἔφτιαξε μέσα σ’αὐτό στέρνα γιά νά πατοῦν τά σταφύλια καί νά βγαίνῃ τό κρασί. Ἔχτισε πύργο, γιά νά μένουν μέσα σ’ αὐτό ἄνετα οἱ φύλακες καί οἱ ἐργάτες καί νά καλλιεργοῦν μέ προθυμία τό ἀμπέλι του. Καί, τέλος, δείχνοντας ἐκτίμηση καί ἀξία στούς ἐργάτες του αὐτούς, τούς τό ἐμπιστεύθηκε σάν νά ἦταν δικό τους τό ἀμπέλι, καί αὐτός ἀναχώρησε σέ χώρα μακρινή. Ὕστερα ἀπό πολύ χρόνο, τόν καιρόν τῆς σοδειᾶς, ἔστειλε στούς ἐργάτες καί γεωργούς τοῦ ἀμπελῶνος του τούς δούλους του, γιά νά παραλάβουν τούς καρπούς τοῦ κτήματός του. Ἀλλά οἱ γεωργοί ἐκεῖνοι ἔπιασαν τούς δούλους τούς ἀπεσταλμένους τοῦ κυρίου τους, καί ἄλλους μέν ἀπ’ αὐτούς τούς ἔδειραν, ἄλλους τούς θανάτωσαν καί ἄλλους τούς λιθοβόλησαν. Τόση κακουργία ἔδειξαν. Ἔπειτα ἀπό λίγο ξανάστειλε ἄλλους δούλους ὁ νοικοκύρης τοῦ ἀμπελιοῦ, πιό πολλούς ἀπό τούς πρώτους. Μά οἱ κακοί γεωργοί καί σ’αὐτούς ἔκαναν τά ἴδια. Τί νά κάνει λοιπόν; Στό τέλος ἔστειλε καί τόν μονάκριβο υἱό του, μέ τή σκέψη πώς θά ντραποῦν πιά τόν υἱό τοῦ κυρίου τους καί θά δώσουν τούς καρπούς πού ὀφείλουν. Ἀλλά αὐτοί, ὅταν εἶδαν τόν υἱό τοῦ ἀφεντικοῦ τους νά ἔρχεται πρός αὐτούς, εἶπαν μεταξύ τους. Αὐτός εἶναι ὁ κληρονόμος τοῦ κτήματος, ἐλᾶτε νά θανατώσουμε καί αὐτόν, καί θά μείνει πιά δικό μας τό ἀμπέλι, νά τό ἐκμεταλλευόμαστε ὅπως θέλουμε ἐμεῖς. Αὐτό εἶπαν καί αὐτό ἔκαναν οἱ ἀδιάντροποι καί κακοί γεωργοί. Ἔπιασαν τόν υἱό τοῦ κυρίου τους, τόν ἔβγαλαν ἔξω ἀπό τό ἀμπέλι καί τόν θανάτωσαν!

            Αὐτή ἦταν ἡ παραβολή πού εἶπε ὁ Κύριος στούς ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων, στούς γραμματεῖς καί τούς φαρισαίους. Καί θέλησε νά τούς πεῖ μέ αὐτήν πώς αὐτοί ἦταν οἱ κακοί γεωργοί τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καί τῆς  ἁγίας του θρησκείας. Καί τούς ἔλεγε ἀκόμη μέ τήν παραβολή: Οἱ πρόγονοί σας - κακοί γεωργοί καί αὐτοί - πρίν ἀπό σᾶς φόνευσαν τούς προφῆτες πού ἔστελνε ὁ Θεός, γιά νά καλλιεργήσουν τήν πίστη καί την εὐσέβεια στό λαό. Ἐσεῖς πᾶτε νά κάνετε τό χειρότερο ἀπ΄ ὅλα, τό μεγαλύτερο ἔγκλημα τῶν αἰώνων, νά σταυρώσετε ἐμένα, πού δέν εἶμαι ἁπλῶς ἕνας προφήτης, ἀλλά ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί ὁ κύριος τῶν προφητῶν. Προσέξτε καί μή προχωρεῖτε στό μεγάλο, στό ἀνήκουστο ἔγκλημα, ἀλλά μετανοῆστε καί ἀποδῶστε στόν Θεό ὡς καρπούς τήν πίστη σας, τήν μετάνοιά σας, τήν ἀναγνώριση καί προσκύνηση τοῦ ἀπεσταλμένου Υἱοῦ του.

          Αὐτά τούς εἶπε ὁ Κύριος καί τούς ἔθεσε τό φοβερό ἐρώτημα: Δέν μοῦ λέτε, ὅταν γυρίσει πίσω ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος τί θά τούς κάνει αὐτούς τούς φονιάδες γεωργούς; Καί οἱ Φαρισαῖοι ἀπάντησαν: Τούς κακούς θά τούς θανατώσει μέ κακό τρόπο καί τό ἀμπέλι του θά τό δώσει σέ ἄλλους γεωργούς, τίμιους καί καλούς, οἱ ὁποῖοι, ὅταν ἔλθει ὁ καιρός τῆς καρποφορίας θά ἀποδώσουν τούς καρπούς καί δέν θά τούς καταχραστοῦν. Τότε τούς λέει ὁ Χριστός: Ναί, αὐτό θά κάνει ἐκεῖνος. Ἀλλά ἐσεῖς πού προχωρεῖτε τώρα στό μέγα ἔγκλημα νά φονεύσετε ἐμένα, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, δέν ἔχετε διαβάσει ποτέ στήν Ἁγία Γραφή τόν λόγο πού λέει: Λίθο πού τόν περιφρόνησαν καί τόν πέταξαν μακριά ἀπό τήν οἰκοδομή οἱ οἰκοδόμοι, αὐτός ὁ λίθος μέ παράδοξο τρόπο ἔγινε ἀγκωνάρι καί κεφαλή ὅλης τῆς οἰκοδομῆς; Αὐτός ὁ λἰθος εἶμαι ἐγώ ὁ Χριστός, πού ὲσεῖς μέ περιφρονεῖτε καί μέ καταδιώκετε. Καί αὐτό τό θαῦμα τό ἔκανε ὁ Θεός, καί γι’ αὐτό προκαλεῖ τό θαυμασμό  ὅλου τοῦ κόσμου. Μή προχωρεῖτε, λοιπόν, στό ἔγκλημα. Μετανοῆστε, πιστέψτε, γιά νά σωθεῖτε.

          Φοβερό τό θέμα ἀλλά καί τό τέλος τῆς παραβολῆς αὐτῆς.  Οἱ γεωργοί τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Θεοῦ, ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς καί θεολόγοι νά καταντοῦν ἄπιστοι καί ἀρνητές, νά γίνονται ἐχθροί καί πολέμιοι τοῦ Θεοῦ καί νά τιμωροῦνται ἔπειτα δίκαια μέ τήν πιό φρικτή τιμωρία. Ἀλλά καί καθένας ἀπό ἐμᾶς τούς κοινούς Χριστιανούς, εἴτε πατέρας εἴτε μητέρα ἤ διδάσκαλος ἤ προϊστάμενος, ὅταν δέν φροντίζουμε νά δώσουμε καλή ἀγωγή καί νά κατευθύνουμε στό δρόμο τοῦ Θεοῦ τά παιδιά μας, τούς μαθητές μας, τούς ὑφισταμένους μας κακοί γεωργοί εἴμαστε καί ἐμεῖς. Μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός ψυχές γιά καλλιέργεια καί πλουσία πνευματική καρποφορία καί ἐμεῖς δείχνουμε ἀσυγχώρητη ἀδιαφορία. Τί φοβερή εὐθύνη πού φέρουμε!

Ἄς μᾶς χαρίζει ὁ Κύριος συναίσθηση τῶν εὐθυνῶν μας καί ἄς μᾶς κάνει ὅλους καλούς γεωργούς γιά τίς ψυχές    τῶν ἀδελφῶν μας.