Κυριακή 8 Ἀπριλίου 2018 ( ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ ) (Ἰωάν. α΄ 1-17)

Κυριακή 8 Ἀπριλίου 2018 ( ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ )

(Ἰωάν. α΄ 1-17)

Ἡ Εὐαγγελική περικοπή τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας εἶναι τό θαυμάσιο προοίμιο τοῦ κατά Ἰωάννην ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης, φωτισμένος ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, μᾶς παρουσιάζει μέσα σέ λίγες γραμμές μεγάλα, ἀσύλληπτα μυστήρια. Μᾶς φανερώνει ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν εἶναι μόνο κάποιος ἄνθρωπος, ἀλλά εἶναι ὁ προαιώνιος Υἱός τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὁ τέλειος Θεός, πάντοτε ἑνωμένος μέ τόν Θεό Πατέρα.

Εἶναι ὁ δημιουργός τοῦ σύμπαντος κόσμου. Εἶναι ἡ πηγή τῆς ζωῆς. Αὐτός ὁδήγησε τήν κτίση ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη. Αὐτός συνέχει τά σύμπαντα καί τά ζωογονεῖ. Αὐτός δημιούργησε τά πλάσματά του καί τά συντηρεῖ στή ζωή. Καί προνοεῖ γι᾽αὐτά. Αὐτός κυβερνᾶ τόν κόσμο καί ὅλα τά ὁρατά καί ἀόρατα κτίσματα. Αὐτός, ὡς Θεός, εἶναι ἡ αἰτία τῆς φυσικῆς καί τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι φῶς, ὄχι ὑλικό καί αἰσθητό ἀλλά τό πνευματικό φῶς. Εἶναι τό φῶς τό ἀληθινό πού φωτίζει τό νοῦ κάθε ἀνθρώπου καί τόν ὁδηγεῖ ἀπό τήν πλάνη στήν ἀλήθεια. Φῶς πού φωτίζει μέσα στά πυκνά σκοτάδια. Ὁ Χριστός εἶναι τό τέλειο φῶς, ἡ μοναδική πηγή τοῦ φωτός. Ὅταν δημιούργησε τόν ἄνθρωπο, τόν στόλισε μέ τό δικό του ἄυλο φῶς.

Ὁ ἄνθρωπος, ὅμως, ἐνῶ ζοῦσε μέσα στό φῶς, προτίμησε τό σκοτάδι. Ἐνῶ ἦταν ἀθάνατος ὅσο δεχόταν τό θεῖο φῶς, ἀρνήθηκε τό φῶς καί τή ζωή καί στράφηκε πρός τό σκοτάδι καί τό θάνατο. Τυφλός, ἀνήμπορος, μισοπεθαμένος, σχεδόν νεκρός, ἔπρεπε νά βρεῖ ζωή καί φῶς. Μά ποῦ νά τά βρεῖ; Ποιός νά τοῦ τά δώσει; Γιά αἰῶνες περίμενε καί ξεψυχοῦσε. Ὥσπου μιά ἡμέρα ἀκούστηκε ἐπιβλητικήἡ θεία φωνή: " 'Εγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου. Ἐγώ εἰμι ἡ ζωή". Τί εἶχε γίνει;

"Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο". Ὁ Θεός ἔγινε καί ἄνθρωπος. Καί ἐσκήνωσε μέσα στήν ἀνθρώπινη φύση καί παρέμεινε μέ πολλή οἰκειότητα ἀνάμεσά μας σάν ἕνας ἀπό ἐμᾶς. Τό Φῶς τό ἀληθινό, ἡ πηγή τῆς ζωῆς ἦλθε στή ζωή μας. Καί οἱ Ἀπόστολοι τότε καί οἱ ἄλλοι μαθητές δέν χόρταιναν νά βλέπουν μέ τά μάτια τους τήν ὑπέρλαμπρη καί θεοπρεπῆ δόξα του, πού φανερωνόταν μέ τή διδασκαλία του, τά θαύματά του καί τή λαμπρότητα τῆς ἀναμάρτητης καί ἁγίας ζωῆς του. Τό φῶς σκόρπιζε τή λάμψη του ἀνάμεσα στούς σκοτισμένους ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν πλάνη ἀνθρώπους, γιά νά τούς φωτίσει καί νά τούς ζωογονήσει.

Οἱ Ἑβραῖοι, ὅμως, δέν δέχθηκαν τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Διεφθαρμένοι καί προσκολλημένοι στά γήινα, δέν Τόν ἀναγνώρισαν ὡς δημιουργό τους, ὡς τήν πηγή τῆς ζωῆς, ὡς τό φῶς τό ἀληθινό. Τόν ἀρνήθηκαν καί Τόν ἀπέρριψαν ὡς πλάνο. Καί Τόν πολέμησαν μέ μῖσος φοβερό. Τόν ὁδήγησαν μέ τήν ἔμπνευση τοῦ διαβόλου στό θάνατο. Ποιόν; Τό δημιουργό τους. Σκοτισμένοι ἀπό τόν ἐγωισμό τους, θέλησαν νά Τόν ἐξουδετερώσουν. Καί ἀπέκτειναν "τόν ἀρχηγόν τῆς ζωῆς", τό "φῶς τό ἀληθινόν".

Ἀλλά τό σκοτάδι δέν μπόρεσε νά κυριαρχήσει ἐπάνω Του. Ὁ Χριστός ἀνέστη, "καθότι οὐκ ἦν δυνατόν κρατεῖσθαι αὐτόν" ὑπό τῆς φθορᾶς. Δέν ἦταν δυνατόν ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς νά κρατηθεῖ στή φθορά. Ὁ "Χριστός ἀνέστη καί ἔζησεν, ἵνα καί νεκρῶν καί ζώντων κυριεύσῃ" (Ρωμ. ιδ᾽ 9). Γι᾽ αὐτό καί οἱ ἄγγελοι ρωτοῦν τίς μυροφόρες:  - Γιατί ζητεῖτε ἀνάμεσα στούς νεκρούς ὡς ἄνθρωπο Αὐτόν πού εἶναι τό αἰώνιο φῶς, τό φῶς τό ἀληθινό, ἡ πηγή τῆς ζωῆς καί τῆς ἀθανασίας; "Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια˙ ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις τήν ἔγερσιν Χριστοῦ". Τώρα πλέον ὅλα ἔχουν πλημμυρίσει μέ τό φῶς του, τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ καί τά καταχθόνια. Ὅλη ἡ κτίση ἄς πανηγυρίσει κι ἄς γιορτάσει τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Τώρα πλέον ἀλλάζει ἡ πορεία τῶν πραγμάτων. Ἡ φθορά νικήθηκε, ὁ διάβολος καταπατήθηκε, ἡ ζωή θριάμβευσε. Τώρα πλέον ζωή ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε. Τώρα Ἀνάσταση. Τώρα Φῶς. Διότι ὁ Χριστός ἀνέστη!