Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018 ( Α' ΝΗΣΤΕΙΩΝ ) (Ἰωάν. α' 44-52)

Εἶχε ἤδη ξεκινήσει ὁ Κύριός μας τήν ἐκλογή τῶν μαθητῶν του, ὅταν μιά μέρα βρῆκε τό Φίλιππο, πού καταγόταν ἀπό τή Βησδαϊδά τῆς Γαλιλαίας, καί τοῦ εἶπε: "Ἀκολούθει μοι". Ὁ Φίλιππος γοητεύτηκε ἀπό αὐτή τήν ἀπρόσμενη πρόσκληση τοῦ Κυρίου, ἀλλά συνάμα αἰφνιδιάστηκε. Τόν κάλεσε χωρίς νά τόν ἔχει προειδοποιήσει ἤ νά τόν προετοιμάσει γιά μία τέτοια κλήση.

Μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Κύριος μέ τόν τρόπο αὐτό ὅτι χρησιμοποιεῖ διάφορες μεθόδους καί ἔχει πολλούς δρόμους γιά νά προσελκύει τούς ἀνθρώπους κοντά Του. Μᾶς ἀναζητᾶ καί μᾶς βρίσκει, πρίν ἀκόμη ἐμεῖς Τόν ἀναζητήσουμε. Μᾶς καλεῖ, γιατί γνωρίζει τόν δικό μας ἀδιόρατο πόθο νά Τόν ἀκολουθήσουμε, ὅπως ἀκριβῶς γνώριζε καί τούς μυστικούς πόθους τοῦ ἀποστόλου Φιλίππου. Μᾶς καλεῖ κάποτε ἀπρόσμενα, γιά νά μᾶς βοηθήσει  νά ξεπεράσουμε τούς δισταγμούς μας καί τήν δειλία μας. Ὅμως περιμένει κι ἀπό ἐμᾶς τήν ἀνταπόκρισή μας, τήν προθυμία μας, τήν ὁλοκάρδια ἀποδοχή τῆς προσκλήσεώς του καί τῆς ἀγάπης του.

Ὁ Φίλιππος μεταρσιωμένος ἀπό τήν κλήση ἀλλά καί ἀπό τήν πρώτη γνωριμία του μέ τόν Κύριο τρέχει μέ ἱερό ἐνθουσιασμό νά φέρει καί ἄλλον κοντά του. Ἀφοῦ ὁ ἴδιος γνώρισε τόν Κύριο, αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη νά γίνει κήρυκας τοῦ Χριστοῦ. Γίνεται λαμπάδα πού μεταλαμπαδεύει τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ποιόν τρέχει νά καλέσει; Τό φίλο του, τό Ναθαναήλ. Ἐκεῖνον πού εἶχε τούς ἴδιους πόθους μ' αὐτόν. Ἐκεῖνον πού ἄκουγε μέ λαχτάρα τίς Γραφές καί τούς προφῆτες πού μιλοῦσαν γιά τό Μεσσία. Ἐκεῖνονπού περίμενε μέ ἱερή προσδοκία τό Σωτήρα τοῦ κόσμου. Καί μᾶς δίνει τό παράδειγμα ὁ Φίλιππος νά ἀναζητοῦμε κι ἐμεῖς εὐκαιρίες, γιά νά φέρνουμε κοντά στό Χριστό καί τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τά φιλικά μας πρόσωπα, αὐτούς πού ἔχουν κάποια πνευματικά ἐνδιαφέροντα, καί χρειάζεται νά τούς παροτρύνουμε καί νά τούς καθοδηγοῦμε εἰς Χριστόν.

Ξαφνιάζεται ὁ Ναθαναήλ, ὅταν ἀκούει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἀπό τή Ναζαρέτ. Μά εἶναι δυνατόν ἀπό τή Ναζαρέτ νά προέλθει κάτι καλό; Ὅμως ὁ Φίλιππος τόν ἀφοπλίζει λέγοντας : "Ἔρχου καί ἴδε". "Ἔλα νά δεῖς μέ τά μάτια σου". Τόν καλεῖ νά ἔλθει, γιά νά ἀποκτήσει προσωπική ἐμπειρία. Γιατί, ὅπως ὁ ἴδιος καταλαβαίνει, καί μόνο ἡ θέα τοῦ θείου προσώπου τοῦ Χριστοῦ ἀρκοῦσε, γιά νά τοῦ διώξει κάθε δισταγμό ἤ προκατάληψη. Τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἦταν καί εἶναι ὁ πλέον σαγηνευτικός μαγνήτης. Ὅσοι αἰσθανθοῦν αὐτή τή θεϊκή γοητεία καί χάρη ἀπό τό μεγαλεῖο τοῦ Κυρίου, ἀφοσιώνονται πλήρως καί τελείως στήν ἀγάπη του. Ὅπως ἀκριβῶς ἔγινε καί μέ τό Ναθαναήλ, τόν ἀγαθό ἐκεῖνο Ἰσραηλίτη τῆς Γαλιλαίας. Ὁ Ναθαναήλ βεβαιώνεται ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας. Βλέπει μπροστά του ἕνα διδάσκαλο πού τόν γνώριζε, πρίν ἀκόμη τόν δεῖ. Τόν εἶδε μέ τά θεϊκά του μάτια, πρίν ἀκόμη ἔλθει κοντά Του, κάτω ἀπό μία συκιά, ὅπου προσευχόταν. Καί τοῦ τό λέει, γιά νά τοῦ φανερώσει ὅτι εἶναι ὁ παντογνώστης. Ὁ Ναθαναήλ μένει ἐκστατικός. Καταλαβαίνει ὅτι ὁ Κύριος γνωρίζει τά πάντα. Βλέπει καί αὐτά πού εἶναι ἀθέατα στούς ἀνθρώπους. Μᾶς γνωρίζει ὅλους, πολύ πρίν ἐμεῖς Τόν γνωρίσουμε. Γι' αὐτό καί ὁ Ναθαναήλ ἔπειτα ἀπό μία τέτοια προσωπική ἐμπειρία κοινωνίας μέ τόν Κύριο ξεσπᾶ σέ αὐθόρμητη ὁμολογία. - Κύριε, ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ Ναθαναήλ δέν ἔχει καμία ἀμφιβολία γι'αὐτό. Ἦλθε καί εἶδε.

 Ἄς τρέξουμε κι ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, πρός τό Χριστό καί θά δοῦμε… Θά δοῦμε ἀκόμη μεγαλύτερα θαύματα καί μυστήρια. Θά μᾶς ἀποκαλύψει ὁ Χριστός ὅλα ὅσα χρειαζόμαστε, γιά νά στερεωθοῦμε στήν πίστη μας. Ὁ Χριστός δίνει σέ ὅλους τούς πιστούς τή δυνατότητα νά ἔχουν προσωπική σχέση μαζί Του μέσα στήν Ἐκκλησία του. Γιατί μόνο μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας μποροῦμε νά ζήσουμε τήν κοινωνία μας μέ τό Χριστό.Γιατί ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός "παρατεινόμενος εἰς τούς αἰῶνας". Μόνο ἐκεῖ μποροῦμε κι ἐμεῖς, ὅπως ὁ Ναθαναήλ, νά βλέπουμε ἀνοιχτούς τούς οὐρανούς. Μόνο ἐκεῖ ἔχουμε τή δυνατότητα νά κοινωνοῦμε τό Χριστό, νά ζοῦμε τό Χριστό, νά μετέχουμε στά Μυστήρια τοῦ Χριστοῦ, νά προγευόμαστε τή Βασιλεία του.

Λοιπόν, ἄς ἀκούσουμε κι ἐμεῖς τήν αἰώνια φωνή πού μᾶς καλεῖ: "Ἔρχου καί ἴδε". Καί ἄς προσπαθοῦμε καθημερινά νά βιώνουμε τά μεγάλα μυστήρια τῆς κοινωνίας μας μέ τόν Χριστό.