Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018 ( ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ ) (Ματθ. ς’ 14-21)

Τρία μηνύματα μᾶς δίνει σήμερα, ἀδελφοί, ὁ Κύριός μας στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Τό πρῶτο μᾶς λέει: «Ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος».

Ὅλοι, ἀσφαλῶς, εἴμαστε ἄνθρωποι ἁμαρτωλοί καί ὅλοι θέλουμε νά συγχωρήσει ὁ Κύριος τίς ἁμαρτίες μας. Γι’ αὐτό ἄλλωστε ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Γιά νά σηκώσει ἐπάνω Του τίς ἀμέτρητες ἁμαρτίες ὅλων μας, ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος. Ὅμως ἡ συγχώρηση πού πήγασε ἀπό τή σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου μας δέν γίνεται προσωπικό μας ἀπόκτημα αὐτόματα καί μαγικά. Γιά νά συγχωρήσει ὁ Κύριος τίς προσωπικές μας ἁμαρτίες, μᾶς θέτει ἕναν ἀναγκαῖο καί ἀπαράβατο ὅρο. Μᾶς λέει: Θέλετε νά συγχωρεθοῦν οἱ ἁμαρτίες σας; Μάθετε κι ἐσεῖς νά συγχωρεῖτε τούς ἄλλους. Ὁ Οὐράνιος Πατέρας σας θά συγχωρέσει τίς ἁμαρτίες σας, μόνον ὅταν ἐσεῖς συγχωρεῖτε τίς ἁμαρτίες τῶν ἀδελφῶν σας. Εἶναι σάν νά μᾶς λέει: Στό χέρι σας εἶναι τό θέμα τῆς συγχωρήσεώς σας. Ἐσεῖς ἔχετε τήν εὐθύνη γι’ αὐτό. Μάθετε, λοιπόν, νά συγχωρεῖτε. Αὐτή τήν συνθήκη κάνω μαζί σας. Κι αὐτή εἶναι συνθήκη μέ τόν Θεό. Γι’αὐτό καί ἔχει ἀπόλυτη ἰσχύ. Λοιπόν, ἄς μάθουμε νά συγχωροῦμε ἐμεῖς ἀπό τήν καρδιά μας τίς ἁμαρτίες ὅσων μᾶς ἔχουν ἀδικήσει, συκοφαντήσει, πικράνει καί δυσκολέψει, ἄν θέλουμε νά συγχωρήσει ὁ Θεός τίς δικές μας ἁμαρτίες, ἄν θέλουμε νά δοῦμε πρόσωπο Θεοῦ, νά δοῦμε τόν Παράδεισο.

Τό δεύτερο μήνυμα θίγει τό θέμα τῆς νηστείας. Λέει ὁ Κύριός μας: «Ὅταν νηστεύητε, μή γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταί σκυθρωποί». Καυτηριάζει ὁ Κύριος τήν ὑποκρισία τῶν Φαρισαίων, οἱ ὁποῖοι νήστευαν γιά νά ἐπιδεικνύονται. Νήστευαν κάθε Δευτέρα καί Πέμπτη, ἐκτός ἀπό τίς ἐτήσιες ὑποχρεωτικές γιά ὅλους νηστεῖες. Καί ὁ Κύριος κατακρίνει ὄχι τή νηστεία τους ἀλλά τήν ἐπίδειξή τους. Διότι οἱ Φαρισαῖοι ἔπαιρναν τήν ὄψη τοῦ σκυθρωποῦ, τοῦ ταλαιπωρημένου, τοῦ κουρασμένου καί καταβεβλημένου ἀπό τή νηστεία ἀνθρώπου. Ἔπαιρναν ὕφος περίλυπο, τό ὕφος αὐτῶν πού ὑποφέρουν ἀπό τήν πεῖνα. Μετέβαλλαν μέ θαυμαστή ὑποκριτική τέχνη τήν ἔκφραση τοῦ προσώπου τους, ὥστε ὅσοι τούς συναντοῦσαν στό δρόμο νά ἀποροῦν καί νά ρωτοῦν γι’ αὐτήν τήν κατάστασή τους. Ἔτσι ἔδιναν οἱ ἴδιοι τήν ἀφορμή, γιά νά ἐπαινεθοῦν γιά τίς πολλές τους νηστεῖες ἀπό τούς ἄλλους.

Ὁ Κύριος παίρνοντας ἀφορμή ἀπό αὐτή τήν ὑποκρισία, μᾶς κάνει καί μία δεύτερη συμφωνία. Θέλεις νά ἔχει ἀξία ἡ νηστεία σου, μᾶς λέει, καί νά μή πάει χαμένη; Θέλεις νά μή χάσεις τό μισθό σου ἀπό τή νηστεία σου; Τότε προσπάθησε νά τήν κρύψεις. Μή τή διαφημίζεις. Μή προσπαθεῖς νά γίνει ἀντιληπτή ἀπό τούς ἄλλους. Νά νηστεύεις κρυφά, ὅσο μπορεῖς. Χωρίς νά παίρνεις ὕφος καταβεβλημένο. Ἀντίθετα νά ἔχεις χαρούμενο πρόσωπο καί φωτεινό. Ὥστε νά μή δίνεις τήν ἐντύπωση τοῦ ταλαιπωρημένου. Ἐάν, λοιπόν, νηστεύεις κρυφά, χωρίς διάθεση προβολῆς καί ἐπιδείξεως, τότε μόνο, λέει ὁ Κύριος, θά σοῦ ἀνταποδώσει ὁ Θεός τή νηστεία σου αὐτή φανερά, μέ εὐλογίες πολλές καί σ’ αὐτή τή ζωή, καί πολύ περισσότερο κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως.

Τέλος, ὁ Κύριος μᾶς κάνει μιά τρίτη συμφωνία. Μᾶς λέει: «Μή θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς, ὅπου σής καί βρῶσις ἀφανίζει…θησαυρίζετε δέ ὑμῖν θησαυρούς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σής οὔτε βρῶσις ἀφανίζει». Θέλετε νά ἀποκτήσετε θησαυρούς πού νά μή χάσουν ποτέ τήν ἀξία τους; Τότε νά θησαυρίζετε θησαυρούς πνευματικούς. Νά θησαυρίζετε στήν ψυχή σας ἀρετές. Αὐτές δέν πρόκειται νά χάσουν ποτέ τήν ἀξία τους. Ἀλλά θά τίς ἔχετε ὡς πολύτιμη κληρονομιά στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ὅλα τά ὑλικά πλούτη, μᾶς λέει, δέν εἶναι ἀληθινά πλούτη. Φθείρονται, καταστρέφονται ἤ χάνονται ἀπό διάφορα αἴτια. Ἡ σήψη καταστρέφει τρόφιμα καί ροῦχα, οἱ κλέφτες τό χρυσάφι καί τό ἀσήμι. Ἀλλά κι ἄν ἀκόμη δέν χάσει κανείς τά χρήματά του ἀπό κλέφτες, θά ἔχει διαρκῶς τήν ἀγωνία μή τοῦ τά κλέψουν. Καί τό σκουλήκι τῆς ἀγωνίας καί τοῦ ἄγχους θά τρώει καθημερινά τά σπλάχνα του.

Γι’ αὐτό μᾶς προτρέπει ὁ Κύριος νά στρέψουμε τό βλέμμα μας στόν οὐρανό καί νά ἐπιθυμήσουμε τούς πνευματικούς θησαυρούς, τίς ἀρετές τῆς ψυχῆς. Νά ἀγαπήσουμε τό Θεό καί τή Βασιλεία του πάνω ἀπό ὅλα. Ἄν ἡ καρδιά μας εἶναι προσκολλημένη στά ὑλικά ἀγαθά, θά χάσουμε καί τά ὑλικά ἀγαθά καί τά πνευματικά καί αἰώνια.

Λέει σχετικά καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος: Αὐτός πού ζητάει τή γῆ περισσότερο ἀπό τόν οὐρανό, θά χάσει καί τή γῆ. Ἐνῶ ἐκεῖνος πού προτιμάει τόν οὐρανό ἀπό τή γῆ θά ἀπολαύσει καί τά δύο σέ μέγιστο βαθμό. Τί θέλουμε λοιπόν; Νά τά χάσουμε ὅλα; Ἤ νά κερδίσουμε ὅλα ὅσα πραγματικά ἀξίζουν; Ἀσφαλῶς τό δεύτερο. Τότε «ἄνω σχῶμεν τάς καρδίας». Ἄς θησαυρίζουμε ἀρετές, ἄς γινόμαστε πλούσιοι σέ ἀγαθοεργίες.