Κυριακή 7 Ἰανουαρίου 2018 ( ΣΥΝΑΞΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ) (Ἰωάν. α’ 29-34)

Μεγάλη μορφή καί ἐξαιρετική φυσιογνωμία μέσα στήν Ἐκκλησία μας εἶναι ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος  Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής.

Τό ἱερό Εὐαγγέλιο πού ἀκούσαμε μᾶς παρουσιάζει τόν Πρόδρομο τοῦ Κυρίου στήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη, ἐκεῖ ὅπου ἀσκοῦσε τό ἱερό του ἔργο. Ἐκεῖ ὁ ἀσκητικός Προφήτης κήρυττε στούς συμπατριῶτες του τή μετάνοια καί τούς προετοίμαζε γιά τήν ὑποδοχή τοῦ Μεσσία. Χρόνια πολλά εἶχαν νά δοῦν Προφήτη οἱ Ἰσραηλίτες. Καί τώρα πού εἶχε ἐμφανιστεῖ ὁ Ἰωάννης, ἔσπευδαν γεμᾶτοι περιέργεια στίς ὄχθες  τοῦ Ἰορδάνη, γιά νά τόν δοῦν  καί νά τόν ἀκούσουν. Ἡ μορφή του ἦταν αὐστηρή. Ἡ ζωή του ἀσκητική. Τό κήρυγμα του ἀφυπνιστικό. "Μετανοεῖτε..." φώναζε σέ ὅλους. Ἀλλάξτε ζωή. Σηκωθεῖτε ἀπό τόν ὕπνο καί τή νάρκη τοῦ πνευματικοῦ θανάτου, πού ἔχει ζώσει τίς ψυχές σας. Διότι ἔφτασε ὁ καιρός πού ὁ Μεσσίας θά ἐγκαθιδρύσει καί ἐπί τῆς γῆς τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι πού τόν ἄκουγαν, πού μετανοοῦσαν καί βαφτίζονταν στόν Ἰορδάνη, ἐξομολογούμενοι τίς ἁμαρτίες τους. Μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ ἅγιος Προφήτης ἀφύπνιζε τό λαό, ἀναζωπύρωνε τό θρησκευτικό του συναίσθημα καί ἀναπτέρωνε τίς ἐλπίδες καί τήν προσδοκία γιά τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία. Το κήρυγμά του προμηνοῦσε τή νέα ἐποχή τῆς Χάριτος, τήν πνευματική ἄνοιξη τῆς σωτηρίας.

Κάποια μέρα πού ὁ Πρόδρομος εἶδε τόν Κύριο νά ἔρχεται πρός αὐτόν, φώναξε γεμᾶτος συγκίνηση καί ἀγαλλίαση : " Ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου". Νά ποιός εἶναι ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ, πού ἔρχεται νά θυσιαστεῖ, γιά νά ἐξαλείψει τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου. Καί ἐγώ ὁ ἴδιος, συνέχισε ὁ Πρόδρομος, δέν τόν γνώριζα ποιός ἦταν. Ἀλλά ὁ Θεός, πού μοῦ ἀνέθεσε τήν ἀποστολή νά βαφτίζω, ἐκεῖνος μοῦ εἶπε∙ σέ ὅποιον δεῖς νά κατεβαίνει τό Ἅγιο Πνεῦμα καί νά μένει ἐπάνω του, αὐτός εἶναι ὁ Μεσσίας. Αὐτός θά βαφτίζει ὄχι μέ νερό ἀλλά μέ Πνεῦμα  Ἅγιο.

Πράγματι, ὅταν ὁ Πρόδρομος βάφτιζε τόν Κύριο, εἶδε τό Ἅγιο Πνεῦμα νά κατέρχεται πάνω σ’αὐτόν "ἐν εἴδει περιστερᾶς". Καί ἄκουσε τή φωνή τοῦ Θεοῦ Πατέρα νά λέει ὅτι αὐτός ἦταν ὁ Υἱός Του ὁ ἀγαπητός. Ἀφοῦ, λοιπόν, πείστηκε ὁ Βαπτιστής Ἰωάννης γιά τό Μεσσία, τόν ἔδειχνε πλέον στούς ἀνθρώπους. Τόν πρόβαλλε καί τόν κήρυττε. "Κἀγώ ἑώρακα, ἔλεγε, καί μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ".

Ἡ μαρτυρία του ἦταν σπουδαία καί πολύτιμη. Χάρη  σ' αὐτήν δέν θά ἐπλανῶντο οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά θά ἀναγνώριζαν τόν Μεσσία καί Σωτήρα, τόν Ἀμνό ἀλλά καί Ποιμένα τῶν ψυχῶν τους. Ἄς ἐμβαθύνουμε ὅμως στή μαρτυρία αὐτή τοῦ Προδρόμου.

Ὁ Βαπτιστής Ἰωάννης ἔδειξε στούς συγχρόνους του τόν Κύριο, γιά νά τόν πιστέψουν καί νά τόν ἀκολουθήσουν. Μίλησε γι' αὐτόν μέ ταπείνωση πολλή, ἀλλά καί μέ ζέση ψυχῆς καί ἐνθουσιασμό. Μίλησε καί μέ πλήρη βεβαιότητα, διότι εἶχε πεισθεῖ πλήρως γιά τό ποιός ἦταν ὁ Ἰησοῦς Χριστός. "Κἀγώ ἑώρακα καί μεμαρτύρηκα, εἶπε, ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ". Ἡ πεῖρα καί μαρτυρία του ἦταν ἰσχυρή καί πειστική. Διότι εἴπαμε ὅτι Τόν εἶδε καί Τόν ἄκουσε ὁ ἴδιος. Καί ὑπῆρξαν, πράγματι, μακάρια καί εὐλογημένα τά μάτια καί τά αὐτιά τοῦ ἁγίου Προδρόμου, διότι ἀξιώθηκαν νά δοῦν τό Ἅγιο Πνεῦμα καί νά ἀκούσουν τή φωνή τοῦ Οὐράνιου Πατέρα. Πῶς λοιπόν ἦταν δυνατόν νά σιωπήσει μετά ἀπό μία τέτοια ὑψίστη τιμή καί ἱερά πεῖρα; Πῶς νά μή διακηρύξει πρός τούς γύρω του τό κοσμοχαρμόσυνο γεγονός ὅτι ἦλθε ὁ Σωτήρας, ἡ χαρά, ἡ λύτρωση, ἡ ἀνάσταση τοῦ ἀνθρώπινου γένους; Ἀλλά κάτι τέτοιο θά ἔκαναν ἀργότερα καί οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι. Θά ἔδιναν καί αὐτοί τή μαρτυρία τους γιά τόν Κύριο μέ ὅλο τον ἐνθουσιασμό καί τή φλόγα τῆς ψυχῆς τους.

Βλέπετε, λοιπόν, ἀδελφοί μου, πώς ὅταν μία ψυχή γευθεῖ τή Χάρη τοῦ Κυρίου καί ἀπολαύσει τή σωτηρία πού χαρίζει ὁ Χριστός, τότε αὐθόρμητα δίνει καί τήν καλή μαρτυρία γιά τόν αἴτιο τῆς χαρᾶς καί τῆς σωτηρίας της; Κάτι τέτοιο, ὅμως, ἔχουμε καθῆκον νά κάνουμε κι ἐμεῖς. Δέν ἔχει σημασία τό ὅτι δέν γνωρίσαμε τόν Κύριο μέ τίς αἰσθήσεις μας. Τόν ἔχουμε γνωρίσει πνευματικά μέ τήν πίστη, μέ τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Ὅσοι πιστοί, λοιπόν, ὅσοι ἔχουμε γευθεῖ τή Χάρη Του, ὅσοι ἔχουμε πεισθεῖ ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ ἀληθινός Λυτρωτής, αὐτό πρέπει καί νά τό διακηρύττουμε πρός ὅλους. Νά μιλάει ἡ πεῖρα μας γιά τό Χριστό, ἡ χορτασμένη ἀπό τή Χάρη Του καρδιά μας σέ ὅσους μᾶς περιστοιχίζουν. Νά λέμε κι ἐμεῖς"ἑώρακα καί μαρτυρῶ ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ".

Πολλοί γύρω μας κλυδωνίζονται μέσα σέ κύματα ἀλληλοσυγκρουόμενων ἰδεῶν καί ἔχουν χάσει τόν ὀρθό προσανατολισμό τους. Πολλοί ἀναζητοῦν διέξοδο σωτηρίας μέσα στό χάος τῆς δῆθεν πολιτισμένης  ἐποχῆς μας. Σέ ὅλους αὐτούς πού ζητοῦν τή λύτρωση ἄς δείχνουμε τόν Ἀμνό τοῦ Θεοῦ. Ἄς γινόμαστε μικροί ἀπεσταλμένοι τοῦ Θεοῦ, μικροί Πρόδρομοι. Σέ ὅλους ἄς μιλοῦμε θερμά καί μέ ἀγάπη γιά το Χριστό. Ἄς τούς ὁδηγοῦμε στήν Ἐκκλησία μέσα στήν ὁποία ζεῖ καί ὑπάρχει ὁ Κύριος. Ἄς τούς χειραγωγοῦμε μέχρι τή θύρα τῆς Ἐξομολογήσεως. Ἄς τούς δίνουμε στά χέρια τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Καί τότε θά δοῦμε θαύματα στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων γύρω μας.