Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017 (Θ’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ιβ΄ 16-21)

Ὁ μεγαλοκτηματίας τῆς σημερινῆς Παραβολῆς, ἀδελφοί, δέν μποροῦσε νά ἡσυχάσει, διότι ἐκείνη τή χρονιά «εὐφόρησεν ἡ χώρα», κι αὐτός βυθίστηκε σέ πελάγη ἀγωνίας. «Τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τούς καρπούς μου;» Τί νά κάνω πού δέν ἔχω ποῦ νά ἀποθηκεύσω τά ἀγαθά μου; Μετά ἀπό τίς βασανιστικές του σκέψεις βρίσκει ἐπιτέλους τή λύση! «Τοῦτο ποιήσω»! Θά γκρεμίσω τίς ἀποθῆκες μου καί θά χτίσω μεγαλύτερες. Καί θά συγκεντρώσω ἐκεῖ τούς καρπούς μου. Θά γίνω πλουσιότερος. Ἔτσι, θά κατοχυρώσω τήν περιουσία μου, τά κεφάλαιά μου, τά κέρδη μου. Ἡ ἄπληστη αὐτή πλεονεξία τοῦ πλουσίου τῆς Παραβολῆς μᾶς δίνει τήν ἀφορμή νά δοῦμε ὅτι ἡ πλεονεξία εἶναι πάθος ἀκόρεστο καί καταστροφικό.

Τό φοβερό πάθος τῆς πλεονεξίας κατατρώγει λίγο – λίγο τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Διότι εἶναι πάθος ἀκόρεστο, ἀχόρταγο, πού κυριεύει διαρκῶς ὅλο καί περισσότερο τόν ἄνθρωπο, πλούσιο και φτωχό. Ἀκόρεστη ἡ πλεονεξία τοῦ πλουσίου πού ἀναζητᾶ διαρκῶς περισσότερα κτήματα καί χρήματα. Ἀκόρεστη καί ἡ πλεονεξία τοῦ φτωχοῦ πού ἔχει προσκολλημένη τήν καρδιά του στό χρῆμα καί τά ὑλικά ἀγαθά. Διότι κάθε πλεονέκτης δέν ἱκανοποιεῖται μέ τίποτε. Ὅσα περισσότερα ἀποκτᾶ, τόσο φουντώνει μέσα του ἡ πλεονεξία. Ὅσα κι ἄν ἀποκτήσει, διαρκῶς σκέφτεται πῶς νά ἀποκτήσει κι ἄλλα, πῶς νά τά συντηρήσει, πῶς νά τά ἀξιοποιήσει καλύτερα. Ἀναζητᾶ συνεχῶς νά αὐξήσει τά κέρδη του, νά ἀποκτήσει ἕνα καλύτερο αὐτοκίνητο, ἕνα δεύτερο σπίτι, ἕναν πιό σύγχρονο ἐξοπλισμό. Διαρκῶς προσπαθεῖ νά ἀνακαλύψει νέους τρόπους γιά τήν αὐξηση τῶν ἀγαθῶν του. Μένει διαρκῶς ἀνικανοποίητος καί ἀχάριστός. Μαζεύει καί δέν χορταίνει. Καί ἔρχεται ξαφνικά ἡ ὥρα τοῦ θανάτου καί τόν ἁρπάζει ὁ Πονηρός καί διασκορπίζονται στούς τέσσερις ἀνέμους τά πλούτη του.

Λέει σχετικά ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅτι οἱ ἀρκοῦδες καί οἱ λύκοι, ὅταν χορτάσουν μέ τήν τροφή τους, ἀπομακρύνονται. Οἱ πλεονέκτες ὅμως δέν ἔχουν κορεσμό. Αὐτός πού θέλει νά πλουτίζει ποτέ δέν ἡσυχάζει, ἀλλά κι ἄν ἀκόμη λάβει μύρια τάλαντα, ἐπιθυμεῖ ἄλλα τόσα. Ἔχει μανία φοβερή, πού δέν μπορεῖ νά τήν σβήσει.

Ἡ πλεονεξία ὅμως δέν εἶναι μόνο πάθος ἀκόρεστο ἀλλά καί καταστροφικό. Εἶναι ἀσθένεια τῆς ψυχῆς πού ὑποσκάπτει καί καταστρέφει καί τήν ὑγεία τοῦ σώματος. Ἀναστατώνει τόν ἄνθρωπο. Τοῦ ἀφαιρεῖ τήν εἰρήνη, τόν ὕπνο, τήν χαρά, τήν ἀγάπη. Ἄν μάλιστα ὁ ἄνθρωπος ἀπέκτησε τήν περιουσία του μέ μεθόδους ἄδικες καί ἄνομες, μέ ἐκμεταλλεύσεις καί αἰσχοκέρδειες, τότε ἡ πλεονεξία του αὐτή τόν διαλύει, τόν κάνει ἀγχώδη καί ἀνειρήνευτο. Ἀναστατώνει τήν ψυχική του ὑγεία. Τόν ἀφήνει ἄυπνο ἀμέτρητες νύκτες. Τόν κάνει νά μήν ἐμπιστεύεται κανένα. Ἡ φροντίδα καί ἡ ἀθυμία καί ἡ ἀσταμάτητη ἀγρυπνία κατατρώγουν τήν ζωή του, διώχνουν κάθε χαρά.

Ἡ πλεονεξία αὐτή διαλύει καί τίς ἀνθρώπινες σχέσεις. Διότι κάνει τόν ἄνθρωπο ἄσπλαχνο, σκληρόκαρδο καί ἀτομιστή.Τόν κάνει νά μήν ὑπολογίζει τίς ἀνάγκες τῶν ἄλλων, καί τῶν συγγενῶν του ἀκόμη. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέει πάλι σχετικά: «Ὁ πλοῦτος δέν ἀφήνει τούς ἀνθρώπους νά εἶναι ἄνθρωποι, ἀλλά τούς κάνει θηρία καί δαίμονες. Ὅποιος ἀγαπάει τόν πλοῦτο, δέν μπορεῖ νά ἀγαπήσει ἀκόμη καί τούς φίλους του».

Ἡ πλεονεξία ὅμως καταστρέφει τόν ἄνθρωπο καί ψυχικά. Τόν κάνει ἄφρονα, ἀνόητο, ἀπερίσκετο. Διότι ὁ πλεονέκτης δέν σκέφτεται λογικά, συνετά. Θεωρεῖ τά ὑλικά ἀγαθά δικά του. Ξεχνᾶ ὅτι ὅλα ἀνήκουν στό Θεό. Δέν ὑπολογίζει ὅτι ὅσα μέ τόσο κόπο μαζεύει μπορεῖ νά μήν τά χαρεῖ ποτέ καί νά τά κληρονομήσουν ἄλλοι. Ξεχνᾶ πώς εἶναι προσωρινά καί πῶς μιά μέρα θά τά χάσει. Νομίζει πώς θά ζεῖ αἰωνίως. Λησμονεῖ ὅτι ὁ θάνατος δέν ἔχει προειδοποίηση καί συχνά ἔρχεται ξαφνικά καί ἀναπάντεχα. Ξεχνάει τήν ἀθάνατη ψυχή του. Δέν ὑπολογίζει ὅτι ἡ ψυχή του δέν χορταίνει μέ τά ὑλικά ἀγαθά, δέν ἀναπαύεται. Καταντᾶ εἰδωλολάτρης, ὅπως μᾶς λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ (Κολασ. γ’ 5). Διότι ὁ πλεονέκτης λατρεύει τήν ὕλη. Ἀντί νά εὐχαριστεῖ τόν ἅγιο Θεό διότι δέν στερήθηκε τίποτε, ἀντί νά ἐμπιστεύεται τή ζωή του στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ἔχει γιά Θεό του τό χρῆμα, τό κέρδος, τήν πολυτέλεια. Ἔχει γιά Θεό τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό. Καί ἀγοράζει πάνω ἀπ΄ ὅλα τήν αἰώνια κόλαση. Ἡ πλεονεξία λοιπόν εἶναι θανάσιμο ἁμάρτημα, διότι χωρίζει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό Θεό καί τόν ὁδηγεῖ στόν πνευματικό θάνατο.

            Ἀδελφοί, ἄς ἐρευνήσουμε κι ἐμεῖς τόν ἑαυτό μας. Κι ἄν ἔχουμε αὐτό τό ἀχόρταγο καί καταστροφικό πάθος, ἄς καταφύγουμε στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί στή Χάρη Του, γιά νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν πλεονεξία, πρίν μᾶς κυριεύσει καί μᾶς καταστρέψει.