Κυριακή 22 Ὀκτωβρίου 2017 (ΣΤ’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. η’ 27-39)

«Καί ἠρώτησαν αὐτόν ἅπαν τό πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ΄ αὐτῶν».

Ἡ κατάσταση στή χώρα τῶν Γαδαρηνῶν εἶχε γίνει πλέον ἀνυπόφορη. Κανείς δέν τολμοῦσε νά περάσει ἀπό τά μνήματα τῆς πόλεως, ὅπου ὁ δαιμονισμένος τῆς περιοχῆς τριγυρνοῦσε σάν ἄγριο θηρίο, κυριευμένος ἀπό τά πονηρά πνεύματα. Μέ δαιμονική δύναμη ἔσπαζε τίς χοντρές ἀλυσίδες μέ τίς ὁποῖες τόν ἔδεναν καί τρομοκρατοῦσε τόν κόσμο. Μόλις ὅμως ἦρθε στή χώρα τους ὁ Κύριος, ἐλευθέρωσε τόν δυστυχισμένο αὐτόν ἀπό τά δαιμόνια καί ἀπάλλαξε τούς Γαδαρηνούς ἀπό το φοβερό πρόβλημά τους. Ὅμως οἱ Γαδαρηνοί ἀντί νά τρέξουν στόν Κύριο καί νά τοῦ ἐκφράσουν τήν εὐγνωμοσύνη τους, διότι τούς ἀπάλλαξε ἀπό τή δαιμονική μάστιγα τῆς περιοχῆς τους, τόν παρεκάλεσαν νά φύγει ἀπό κοντά τους.

Ἄς δοῦμε λοιπόν γιατί οἱ Γαδαρηνοί ἔδιωξαν τόν Κύριο, καί πῶς πολλοί ἄνθρωποι μοιάζουν μ’ αὐτούς.

Ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς τήν ἴδια ἐπιθυμία εἶχαν, νά διώξουν τόν Κύριο ἀπό τή χώρα τους καί ἀπό τή ζωή τους. Εἶναι πραγματικά φοβερή ἡ συμπεριφορά τους. Ἐπισκέφθηκε ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Κύριος τήν πόλη τους. Τόν βλέπουν νά κάνει δύο ἐκπληκτικά θαύματα. Τό ἕνα θαῦμα εὐεργεσίας -ἡ ἀπαλλαγή τοῦ δαιμονισμένου ἀπό τά τάγματα τῶν δαιμόνων- καί τό ἄλλο θαῦμα θείας δίκης -ἡ καταστροφή τῶν χοίρων πού παράνομα ἐξέτρεφαν- διότι οἱ χοῖροι σύμφωνα μέ τό Μωσαϊκό Νόμο ἦταν ἀκάθαρτα ζῶα. Καί τά δύο θαύματα ἦταν μία πρόσκληση μετανοίας πού ἔλεγε: Μετανοῆστε. Ἀλλάξτε ζωή. Σταματῆστε τίς παρανομίες σας. Μή βάζετε τό κέρδος πάνω ἀπό τή σωτηρία τῆς ψυχῆς σας.

Ὅμως ἀντί αὐτοί νά μετανοήσουν, τόν διώχνουν ἀπό κοντά τους. Δέν σκέφτηκαν τήν ἀπαλλαγή τοῦ βασανισμένου συμπολίτου τους καί ὅλης τῆς χώρας τους ἀπό τήν τρομοκρατία τῶν δαιμόνων, ἀλλά τό ὑλικό τους συμφέρον. Ἔχαναν πλέον τό παράνομο κέρδος τους ἀπό τήν ἐκτροφή τῶν χοίρων. Ἴσως ἀκόμη φοβήθηκαν μήπως πάθουν καί ἄλλη μεγαλύτερη ζημιά καί τιμωρία. Καί ἀντί νά συναισθανθοῦν ὅτι γιά τίς ἁμαρτίες τους τιμωρήθηκαν, ἀντί νά μετανοήσουν καί νά πιστεύσουν στόν Χριστό, τόν παρακαλοῦν νά φύγει ἀπό τήν περιοχή τους.

- Φύγε, Κύριε, ἀπό κοντά μας. Δέν θέλουμε νά μετανοήσουμε. Δέν θέλουμε νά χάσουμε τό ὑλικό συμφέρον μας. Δέν θέλουμε νά σταματήσουμε τίς παρανομίες μας. Ἡ παρουσία Σου μᾶς ἐλέγχει. Ἡ δύναμή Σου μᾶς τρομάζει. Ὁ φόβος τῆς θείας δίκης μᾶς ἀναστατώνει.

Μέ τόν τρόπο αὐτό οἱ Γαδαρηνοί ἔδειξαν φανερά ὅτι δέν ἦταν μόνο ἁμαρτωλοί ἀλλά καί σκληρυμμένοι ἀπό τήν κακία τους.

Σέ κάθε ἐποχή ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού μοιάζουν πολύ μέ τούς Γαδαρηνούς. Ὅπως μᾶς ἐξηγοῦν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, πολλοί ἄνθρωποι περιφρονοῦν τόν Χριστό καί τή σωτηρία πού μᾶς προσφέρει, διότι προτιμοῦν νά ἐκτρέφουν τούς χοίρους τους, δηλαδή νά τρέφουν στήν καρδιά τους ἀκάθαρτα πάθη καί βρώμικες ἀδυναμίες. Διώχνουν τό Χριστό ἀπό τήν καρδιά τους καί δέν ἀνέχονται ὁ λόγος Του νά καταλάβει κάποια θέση σ’ αὐτήν. Εἶναι σάν νά λένε στόν Κύριο: «Ἀπόστα ἀπ’ ἐμοῦ, ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι» (Ἰώβ κα’ 14). Φῦγε ἀπό κοντά μου, δέν θέλω νά γνωρίζω τούς δρόμους Σου. Γιατί ὁ Χριστός τούς ἐλέγχει καί δημιουργεῖ πόνο στή συνείδησή τους.

Ἔτσι, ἀντί νά ἐπιστρέψουν πρός τόν Θεό, ἀπομακρύνονται περισσότερο ἀπ΄ Αὐτόν. Ὅσοι καλλιεργοῦν στήν ψυχή τους τά πάθη τους, ἀπεχθάνονται τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή τους. Νομίζουν πώς θά βροῦν τήν εὐτυχία τους μακριά ἀπό τό Θεό καί τήν ἀρετή, σπάζοντας κάθε φραγμό ἠθικῆς. Διώχνουν τό Χριστό καί τό Εὐαγγέλιό Του ἀπό τό σπίτι τους. Ἀποστρέφονται τήν Ἐκκλησία καί τά Μυστήριά της. Ἐξοστρακίζουν κάθε ἠθική ἀπό τή ζωή τους καί ἀπό τή σκέψη τους ἀκόμη. Τυφλώνονται ἀπό τό ἀχόρταγο κυνηγητό τῶν ὑλικῶν ἀπολαύσεων. Καί εἶναι φοβερό νά βλέπει κανείς στίς μέρες μας τόσες βασανισμένες ὑπάρξεις μέ ἀνειρήνευτη ψυχή καί ἀγριεμένα πρόσωπα, πού μέθυσαν ἀπό τό κρασί τῆς ἁμαρτίας καί ἀπογυμνώθηκαν ἀπό τήν ἀρετή. Περιδιαβαίνουν ἡμιθανεῖς σέ χώρους ἔρημους ἀπό θεία Χάρη, ζωντανοί – νεκροί.

Ἀδελφοί, στό σημερινό ἱερό Εὐαγγέλιο ὁ Κύριος δέχθηκε νά ἐγκαταλείψει τούς Γαδαρηνούς καί τήν περιοχή τους, ἀλλά τούς ἄφησε ἐκεῖ καί τό σημάδι τῆς παρουσίας Του καί τῆς ἀγάπης Του. Ἄφησε ἐκεῖ μάρτυρα τῆς Χάριτός Του τόν πρώην δαιμονισμένο, ὁ ὁποῖος ἦταν μιά διαρκής ζωντανή ὑπόμνηση τοῦ θαύματος καί τῆς παρουσίας Του. Τό ἴδιο κάνει ὁ ἅγιος Θεός μέ κάθε ἀμετανόητο ἁμαρτωλό. Ἀφήνει κάποια σημάδια τῆς ἀγάπης καί τοῦ ἐλέους Του καί περιμένει τή μετάνοιά του. Διότι δέν θέλει τήν καταστροφή τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλά τήν ἐπιστροφή του. Ἄς μᾶς συγκινήσει αὐτό τό ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ κι ἄς παρακαλοῦμε τόν Κύριο νά μένει διαρκῶς κοντά μας.