Π Α Υ Λ Ο Σ
Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας,
πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους Χριστιανούς τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχήν καί εὐλογίαν ἐπί τῇ λαμπροφόρῳ Ἀναστάσει τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἰδού παραγέγονε ἡ ποθεινή καί σωτήριος ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σήμερον ἠφάνισεν τό πρόσωπον τοῦ θανάτου ὁ Δεσπότης Χριστός. Σήμερον ἀναφωνοῦμεν ̇ «Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον; ποῦ σου, ᾅδη, τό νῖκος;» (Α΄ Κορ. 15, 55).
Ὁ ἄνθρωπος ἵσταται μετά δέους ἔμπροσθεν τοῦ μυστηρίου τοῦ θανάτου. Συγχρόνως τόν ἀποστρέφεται διότι ὁ πόθος τῆς ἀθανασίας τυγχάνει ἔμφυτος, βαθύτατα ἐρριζωμένος εἰς τήν ψυχήν τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Δημιουργόν του. Δέν ἐδημιούργησε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον διά νά τόν προσφέρει βοράν εἰς τόν θάνατον.
Αἴτιος τοῦ θανάτου δέν εἶναι ὁ Θεός. Εἶναι ἡ ἁμαρτία. Εἰς τό προφητικόν βιβλίον Σοφία Σολομῶντος ὅλως ἰδιαιτέρως τονίζεται ὅτι ̇ «Ὁ Θεός θάνατον οὐκ ἐποίησεν, οὐδέ τέρπεται ἐπ᾿ ἀπωλείᾳ ζώντων». «Ἔκτισε δέ τόν ἄνθρωπον ἐπ᾿ ἀφθαρσίᾳ» καί «φθόνῳ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον» (α΄ 13, β΄ 23-24).
Ἡ παράβασις τῶν πρωτοπλάστων ἐπέφερε τόν θάνατον.
Ὁ θάνατος ἑπομένως εἰσῆλθεν ὡς γεγονός παρείσακτον εἰς τήν ζωήν τοῦ ἀνθρώπου.
Ἄρα λοιπόν πῶς ἐδημιουργήθη ὁ ἄνθρωπος; Θνητός; Οὐδαμῶς. Ἀθάνατος; Οὔτε αὐτό δυνάμεθα νά ὑποστηρίξωμεν. Ὁ ἄνθρωπος ἐπλάσθη δεκτικός καί τῶν δύο.
Ἐάν τηρῇ τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ καί παραμένῃ ἠνωμένος μετ’ Αὐτοῦ, θά λάβη ὡς μισθόν τήν ἀθανασίαν, ἐάν τραπῆ ἐπί τά πράγματα τοῦ θανάτου, τήν ἁμαρτίαν, ὁ ἴδιος θά εἶναι ὁ αἴτιος λόγῳ τῆς παρακοῆς του, διότι ἐλεύθερον καί αὐτεξούσιον ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον. Ἡ φυσική ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου διά τήν αἰώνιον ζωήν ἀνταποκρίνεται εἰς τό ἀρχικόν σχέδιον τῆς δημιουργίας. Δι’ αὐτό, ὅτε ἡ πτῶσις ἐκρήμνισε τόν ἄνθρωπον ὁ πόθος παρέμεινεν.
Ὅπως ἐξ ἑνός ἀνθρώπου, τοῦ Ἀδάμ, εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον ἡ ἁμαρτία καί δι’ αὐτῆς ὁ θάνατος, οὕτω καί διά τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ νέου Ἀδάμ, ἐπῆλθεν ἡ δικαίωσις εἰς ὁλόκληρον τό ἀνθρώπινον γένος. «Εἰ γάρ ἐχθροί ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διά τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ» (Ρωμ. 5,10). Ἀπαρχή μίας νέας ζωῆς ἀνέτειλεν ἐκ τοῦ κενοῦ Δεσποτικοῦ μνήματος.
Ἀνέστη ὁ Κύριος αὐτεξουσίως. Ἀνέστη, διότι «οὐκ ἦν δυνατόν κρατεῖσθαι ὑπό τῆς φθορᾶς τόν ἀρχηγόν τῆς ζωῆς».
Ἀνέστη Χριστός καί συνανέστησε ὅλους ὅσοι ἐκρατοῦντο δέσμιοι καί αἰχμάλωτοι τοῦ θανάτου. Παρεδόθη μέν εἰς τόν θάνατον ἑκουσίως καί ἀπέθανεν ἕνεκα τῶν ἰδικῶν μας ἁμαρτιῶν , ἀλλά τήν τρίτην ἡμέραν «ἡγέρθη διά τήν δικαίωσιν ἡμῶν». Ἀπό ἁμαρτωλούς μᾶς κατέστησεν ἁγίους, ἀπό ἐνόχους μᾶς ἀνεκήρυξεν ἀθώους. Λοιπόν «μηδείς ὀδυρέσθω πταίσματα ̇ συγγνώμη γάρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλεν». Τοιαύτη ἡ περί ἡμᾶς οἰκονομία τοῦ Θεοῦ ̇ «οὕτως ἔδει παθεῖν τόν Χριστόν καί ἀναστῆναι τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ».
Ἀνέστη διά νά δώσῃ εἰς τούς νεκρωθέντας ἀπό τήν ἁμαρτίαν, εἰς τούς καταδικασμένους εἰς τόν αἰώνιον θάνατον, χάριν καί ἀπαλλαγήν ἀπό τήν καταδίκην, ἀνάστασιν καί ζωήν αἰωνίαν.
Αὐτήν τήν χαρμόσυνον ζωήν τήν μετέδωσεν ὁ Κύριος εἰς ὅλους τούς ἀπό τοῦ Ἀδάμ μέχρι τῆς ἡμέρας ἐκείνης φυλακισμένους εἰς τόν ἅδην ἀνθρώπους. Αὐτήν τήν αἰώνιον ζωήν προσφέρει καί σήμερον εἰς τόν καθένα ἀπό ἡμᾶς ὁ ἀναστάς Ἰησοῦς. Ἔχομεν καί ἡμεῖς εἰς τήν ψυχήν μας τό θανάσιμον δηλητήριον τῆς ἁμαρτίας. Εἴμεθα καταδικασμένοι, ἐξ αἰτίας τῆς ἐνοχῆς μας. Ἀλλ’ ἰδού ὁ Κύριος, κρατῶν τό βραβεῖον τῆς νίκης Του, τήν αἰώνιον ζωήν, ἔρχεται πρός τόν καθένα ἀπό ἡμᾶς ὡς Λυτρωτής καί μέ στοργήν καί ἀγάπην μᾶς προσφέρει τήν λύτρωσιν. Μή φοβεῖσθε μᾶς λέγει τόν θάνατον, μή φοβεῖσθε τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας. «Ἐγώ ζῶ, καί ἡμεῖς ζήσεσθε». Εἶσθε προωρισμένοι διά τήν ζωήν.
Μέ ὅλην μας τήν ψυχήν καί μέ ἀκλόνητον πίστην ἄς δεχθῶμεν τήν ἀτίμητον αὐτήν προσφοράν ̇ καί ἀναστάντες ἐκ τῆς ἁμαρτίας διά τῆς μετανοίας καί τῆς ἀποδοχῆς τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἄς ἀφιερώσωμεν τόν ἑαυτόν μας εἰς τόν Κύριόν τῆς ζωῆς διά νά ζήσωμεν μετ’ Αὐτοῦ αἰωνίως, διότι ὁ Θεός ἡμῶν οὐκέτι Θεός νεκρῶν ἀλλά Θεός ζώντων.
Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, τοῦ δίδοντος ἡμῖν τό νῖκος διά τοῦ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἴη μετά πάντων ὑμῶν ἀδελφοί ΑΜΗΝ.
Διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Δεσπότην Χριστόν
ὑπέρ πάντων ὑμῶν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ Π Α Υ Λ Ο Σ
Πειραϊκή Εκκλησία
Εκκλησία της Ελλάδος
Τηλεοπτικός Σταθμός 4Ε
Λυδία Φιλιππησία
