ΠΑΥΛΟΣ
Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Δράμας,
πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους Χριστιανούς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ὑπό τῆς ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἑορτάζεται πανδήμως καί πανηγυρικῶς. Μολονότι κατά τά ἀνθρώπινα τυγχάνει πένθιμον καί λυπηρόν γεγονός, ὅπου, μόνον δάκρυα καί πένθος θά ἥρμοζον, πᾶσα ἡ γῆ εὐφραίνεται ὠδάς ἐξοδίους προσφωνοῦσα καί προσφέρουσα τῇ Μητρί τοῦ τῶν ὅλων Δεσπόζοντος κατά τόν ἱερόν ὑμνογράφον.
Ἡ παροῦσα ἑορτή εἶναι τό ἀποκορύφωμα τῆς δόξης Της. Ἀποκαθίσταται εἰς τήν δόξαν Της. Πορεύεται εἰς τά ἄνω βασίλεια. Στρατιαί τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων ἀποτελοῦν τήν τιμητικήν Αὐτῆς συνοδείαν. Ἐκπληροῦται τοῦ θεοπνεύστου προφητάνακτος βασιλέως Δαβίδ ἡ προφητεία : «Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν Σoυ, ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη», (Ψάλμ. 44, 10).
Ἡ δόξα τῆς Κυρίας ἡμῶν Θεοτόκου ἀντανακλᾶ καί εἰς τήν γῆν. Ἡ δύναμις μεγάλων βασιλισσῶν ἐξηφανίσθη, τά ὀνόματά των τά ἐκάλυψεν ἡ λήθη. Τό ὄνομα τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας ἀθάνατον εἰς τούς αἰῶνας, θέλγει, ἠλεκτρίζει, παρηγορεῖ καί σώζει τά πλήθη τῶν πιστῶν.
Μυριόστομος ἀκούεται ἡ ἱκετευτική δέησις πρός Αὐτήν.
Παναγία μου !
Δέν εἶναι τοῦτο ἡ δόξα καί ἡ δύναμις τῆς θυγατρός τοῦ Βασιλέως ; Δόξα θεία, Δόξα ἀθάνατος, Δόξα αἰώνια ;
Ὁ ἐκ τῶν ὑμνητῶν Αὐτῆς ἱερώτατος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός ὁ ἄτλας τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως, τήν ἐσχατολογικήν διάστασιν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ τήν ἐπεκτείνει καί εἰς τήν Ἀνάστασιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν ὡς ὁ Υἱός Αὐτῆς πρός πλήρη καί τελείαν ἐπιβεβαίωσιν τῆς ἐσχάτης ἀναστάσεως ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
«Μακαριζέσθω ἀξίως ἡ παμμακάριστος· ὅτι νενέκρωται καί ἐγήγερται πάλιν, ὡς Μήτηρ τοῦ Κυρίου, εἰς πίστωσιν ἐσχάτης ἀναστάσεως ἥν ἐλπίζομεν».
Καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγει ὅτι μόνη ἡ Θεοτόκος μετά τοῦ θεοδοξάστου Αὐτῆς σώματος κατοικεῖ εἰς τά ἐπουράνια σκηνώματα, μετά τοῦ Υἱοῦ Αὐτῆς. Δέν ἦτο δυνατόν νά κατέχη ἡ γῆ καί ὁ τάφος τό Ζωαρχικόν καί θεοδόξαστον σῶμα Της πού ὑπῆρξεν κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ. Δι’ αὐτό μετά δόξης θεοπρεποῦς συνανίσταται. Ἀπόδειξις τά ἐντάφια εἰς τό θεομητορικόν μνημεῖον, ὅτε μετέβησαν οἱ μαθηταί συνοδεύοντες τόν κατ’ οἰκονομίαν ἀπόντα κατά τήν κηδείαν ἀπόστολον Θωμᾶν. Ἅπαντες οἱ δίκαιοι, οἱ μάρτυρες, οἱ ὅσιοι, ἀναμένουν τήν κοινήν ἀνάστασιν ἥτις θά συμβῆ κατά τήν Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου. Μόνη ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔτυχεν τῆς ἀσυγκρίτου ταύτης τιμῆς καί δόξης, κατέχουσα τά δευτερεῖα μετά τήν Παναγίαν Τριάδα. Οὐ μόνον δέ πλησίον εἰς τόν Θεόν εὑρίσκεται ἡ Παρθένος, ἀλλά καί ἐκ δεξιῶν. Διότι ὅπου ὁ Υἱός της ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἐκεῖ στέκεται καί ἡ Παρθένος Μήτηρ του, ὄχι μόνον διατί ἀγαπᾶ καί ἀγαπᾶται περισσότερον ἀπό ὅλους διά τούς φυσικούς νόμους τῆς Μητρότητος, ἀλλά καί διατί ἀληθῶς εἶναι θρόνος τοῦ Θεοῦ · ὅπου δέ κάθηται ὁ βασιλεύς, ἐκεῖ πρέπει νά στέκεται καί ὁ θρόνος του.
Μόνη ἡ Παρθένος εἶναι μεθόριον ἀνάμεσα εἰς τήν κτιστήν καί ἄκτιστον φύσιν καί οὐδείς δύναται νά ἔλθη πρός τόν Θεόν, παρά διά μέσου Αὐτῆς καί τοῦ ἐξ Αὐτῆς γεννηθέντος μεσίτου Χριστοῦ. «Μεθόριόν ἐστι κτιστῆς καί ἀκτίστου φύσεως καί οὐδείς ἄν ἔλθοι πρός Θεόν, εἰμή δι' αὐτῆς τε καί τοῦ ἐξ αὐτῆς Μεσίτου» διδάσκει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς εἰς τόν πνευματικώτατον λόγον του εἰς τήν ἑορτήν τῶν Εἰσοδίων.
Πανηγυριζέτωσαν σήμερον οἱ θεόφρονες. Ἅπαντες ἄς ὑψώσωμεν ἱκέτιδας χεῖρας πρός τήν Παναγίαν τήν τιμιωτέραν πασῶν τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων καί ἄς ἀναφωνήσωμεν μετά τοῦ ἱεροῦ πατρός : «῏Ω θειοτάτη Παρθένε πῶς νά παραστήσω ὅλα σου τά χαρίσματα ; πῶς νά πληρώσω τόν πόθον τῆς ψυχῆς μου ; πῶς νά σέ δοξάσω τόν τῆς δόξης θησαυρόν ; καί μοναχή ἡ ἐδική σου ἐνθύμησις ἁγιάζει τούς ἐνθυμοῦντας καί ἡ πρός σέ κίνησις τοῦ νοός τόν καθαίρει καί εἰς ὕψος θεϊκόν τόν ἀναβιβάζει».
Ὁ ἐπί σειρά ἐτῶν προσμονάριος τῆς Πορταϊτίσσης παπᾶ Μάξιμος ὁ πνευματικός συμβούλευε ὡς ἑξῆς τούς προσκυνητάς : «Ἄν ἔχεις ἐξαγνισμένην τήν ψυχήν μέ εἰλικρινῆ ἐξομολόγησιν, πιάσε μ’ ἀρρύπωτα χέρια τό φουστάνι τῆς Παναγίας, ὅπως τότε πού μικρό παιδί ἔπιανες καί κρεμόσουν ἀπ’ τό φουστάνι τῆς μάνας σου, καί μήν τό ἀφήσης ὅσο ζῇς · καί φώναζε κρυφά καί φανερά Παναγία μου σῶσε με, καί Αὐτή ξέρει πῶς νά σέ σώσῃ καί θά σέ σώσῃ».
Μετά τάς σκέψεις ταύτας τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά συνεορτάζω μεθ’ ὑμῶν τήν λαμπράν ταύτην ἑορτήν. Ἐκ τῆς παλαιφάτου ἱερᾶς Βασιλικῆς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τῆς Παναγίας Σουμελᾶ τοῦ μαρτυρικοῦ Πόντου σᾶς ἀποστέλλω τήν εὐλογίαν καί τήν χάριν τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας.
Μετά τοῦ προσκυνητοῦ ἡμῶν Δεσπότου, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου τήν ὥραν αὐτήν τελοῦμεν τήν ἀναίμακτον ἱερουργίαν ἐν τῇ ἱερᾷ Μονῇ. Ὁ χαλκέντερος Πατριάρχης τοῦ Γένους κατώρθωσεν τό ἕως πρότινος ἀκατόρθωτον. Ἤνοιξεν τήν πανυπέρλαμπρον ταύτην ἡμέραν τάς ἀπό τοῦ ἐπαράτου ἔτους τοῦ ἐκπατρισμοῦ κεκλεισμένας θύρας τῆς περιπύστου ταύτης μονῆς. Τωόντι νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι καί διά τό Θεομητορικόν ἐν Πόντῳ ἀνάκτορον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Αἱ ψυχαί τῶν ἐν Κυρίῳ κεκοιμημένων καί προσδοκώντων τήν κοινήν ἀνάστασιν ὡς καί τῶν θυμάτων τῆς μαύρης τραγωδίας τοῦ ποντίου ἑλληνισμοῦ σκιρτῶσιν καί συνεορτάζουσι μεθ’ ἡμῶν.
Ἅπαντες σήμερον ἐν εὐχαριστίᾳ πολλῇ ἄς ἀναβοήσωμεν πρός τήν Πανύμνητον Δέσποιναν. Ἄχραντε Θεοτόκε σῶζε καί ἐν τῷ νῦν αἰῶνι καί ἐν τῷ μέλλοντι τήν κληρονομίαν σου, τήν γάρ σήν προστασίαν ἐξαιτούμεθα. Εἰς σέ ἐλπίζομεν, πρός σέ καταφεύγομεν, μή καταισχύνης ἡμᾶς, τούς εὐλαβῶς προσκυνοῦντας τάς πανιέρους ἱεράς σου εἰκόνας.
ΑΜΗΝ.
Διάπυρος
πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον
εὐχέτης πάντων ὑμῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ Π Α Υ Λ Ο Σ
Πειραϊκή Εκκλησία
Εκκλησία της Ελλάδος
Τηλεοπτικός Σταθμός 4Ε
Λυδία Φιλιππησία
