ΠΑΥΛΟΣ
Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας
ΠΡΟΣ
τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐλογημένους χριστιανούς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως εὐχήν καί εὐλογίαν.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα.
Ἡ ἀγαθότης τοῦ Πανοικτίρμονος Θεοῦ ἠθέλησεν νά μᾶς χαρίσῃ τό μέγα δῶρον, τήν ζωήν, ὥστε ν’ ἀξιωθῶμεν νά χαιρετίσωμεν τήν ἔλευσιν τοῦ νέου ἔτους.
Ἤδη πρό ὀλίγων ὡρῶν ἔκλεισεν δι’ ἕνα ἕκαστον τό βιβλίον τοῦ παρελθόντος καί ἤνοιξεν τό νέον βιβλίον τοῦ μέλλοντος. Ὑπευθύνως ἄς γράψομεν τάς σελίδας τοῦ βίου μας ἐργαζόμενοι τό ἀγαθόν πρός πάντας διά νά καταδείξωμεν ὅταν «βίβλοι ἀνοιγήσονται» ὅτι, «ὁ κόσμος παράγεται, καί ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ, ὁ δέ ποιῶν τό θέλημα τοῦ Κυρίου μένει εἰς τόν αἰῶνα» (Α΄ Ἰωάν. 2,17).
Ὁ χρόνος ὑπάρχει διά τά δημιουργηθέντα ἀπό τόν Θεόν λογικά πλάσματα, ἐνῶ διά τόν προαιώνιον Δημιουργόν, δέν ὑπάρχει χθές, σήμερον, αὔριον. Δέν ὑπάρχει παρελθόν καί μέλλον, ἀλλά ἕνα αἰώνιον παρόν.
Ἡ θνητότης μας, ὑπό προϋποθέσεις, ἀποτελεῖ προνόμιον. Διαπλέοντες τό πέλαγος τοῦ παρόντος βίου, ἔχομεν ἐλευθερίαν ἐκλογῆς καί ἐπιλογῆς κινήσεων. Ἔχομεν ἀποστολήν, σκοπόν καί προορισμόν.
Ἔξω τῶν χρονικῶν περιορισμῶν ὁ Θεός, πληρεῖ τόν χρόνον διά τῆς πανταχοῦ παρουσίας Αὐτοῦ καί προσκαλεῖ τόν ἄνθρωπον – ἐραστήν τῆς ἀθανασίας – πρός κατάκτησιν αὐτῆς, ἐάν ὁ χρόνος χρησιμοποιηθῇ ὡς καιρός καί δυνατότης σωτηρίας – θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου.
Μέλημα πρώτιστον καί κυριώτατον ἡ ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ἡ διδασκαλία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πρέπει νά εἶναι δι’ ἡμᾶς ὁ καθοριστικός ὁδηγός τῶν πράξεών μας. Ὁ Θεοκέλευστος ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁ μέγας Παῦλος, μᾶς τονίζει : «Ἀρνησάμενοι τήν ἀσέβειαν καί τάς κοσμικάς ἐπιθυμίας σωφρόνως καί δικαίως καί εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι»(Τίτ. 2, 11). Ἐάν ὄντως ἐπιθυμοῦμεν τό ἀρξάμενον νέον ἔτος νά εἶναι εὐλογημένον, πρέπει νά περιλαμβάνῃ τά δύο αὐτά γνωρίσματα : τήν ἄρνησιν τῆς ἀσεβείας καί τῶν ἁμαρτωλῶν ἐπιθυμιῶν καί συγχρόνως τήν διάθεσιν διά τήν καλλιέργειαν τῆς σωφροσύνης, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς εὐσεβείας.
Ὁ σημερινός ἄνθρωπος δυσκόλως δύναται νά παραδεχθῇ ἐθελοτυφλῶν τήν ἀλήθειαν ὅτι εἶναι πάροικος καί παρεπίδημος. Εὑρισκόμεθα ἅπαντες εἰς μίαν αἴθουσαν ἀναμονῆς. Δέν ἐπιβιβαζόμεθα ἅπαντες εἰς τό αὐτό ὄχημα συγχρόνως. Ἅπαντες ὅμως καθιστάμεθα συγγενεῖς ἀφοῦ ἅπαντες θ’ ἀποδημήσωμεν.
Ὁ πιστεύων ὅμως εἰς Χριστόν γνωρίζει ὅτι ὁ χρόνος τῆς ἐπί γῆς παρουσίας του εἶναι βραχύς, διά τοῦτο ἐργάζεται «ἕως ἡμέρα ἐστίν» ˙ «ἔρχεται νύξ ὅτι οὐδείς δύναται ἐργάζεσθαι» (Ἰωάν. 9, 4). Ὁ ἄνθρωπος πού ἐμπιστεύεται τόν ἑαυτόν του εἰς τήν πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ, δέχεται τόν χρόνον ὡς θεῖον δῶρον, τόν ἀξιοποιεῖ καταλλήλως διά νά ὁδηγηθῇ ἐκεῖ ὅπου δέν ὑπάρχει ἡ φθορά τοῦ χρόνου, ἀλλά ἡ ἀφθαρσία καί ἡ αἰωνιότης, εἰς τήν πηγήν τῆς ζωῆς τόν Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ ὁποῖος ἦλθεν εἰς τήν γῆν ἵνα οἱ εἰς Αὐτόν πιστεύοντες «ζωήν ἔχωσι καί περισσόν ἔχωσιν» (Ἰωάν. 10, 10).
Μέ τάς σκέψεις αὐτάς, πατρικῶς εὐχόμεθα πρός ὑμᾶς τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά ὅπως τό ἀνατεῖλαν νέον ἔτος εἶναι εὐλογημένον καί σωτήριον, εἰρηνικόν καί καρποφόρον.
Διάπυρος ὑπέρ πάντων ὑμῶν εὐχέτης πρός Κύριον.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ