ΠΑΥΛΟΣ
Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας, πρὸς τὸν Ἱερὸν Κλῆρον καὶ τοὺς εὐλογημένους χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως εὐχὴν καὶ εὐλογίαν.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητὰ καὶ περιπόθητα.
Ἤδη εἰσήλθομεν εἰς τὸ νέον ἔτος. Ἡ ἀπαρχὴ κάθε νέου ἔτους εἶναι ἕνας σταθμὸς εἰς τὴν ζωὴν τοῦ ἀνθρώπου. Καλούμεθα νά κάμωμεν τὴν καλλιτέραν δυνατὴν χρῆσιν τοῦ χρόνου πού ἔχομεν εἰς τὴν διάθεσίν μας. Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς πού κυλᾶ, μᾶς ὁδηγεῖ εἰς τὴν ἡμέραν, εἰς τὸ φῶς, εἰς τὴν χαρὰν καὶ τὴν εὐτυχίαν τῆς μελλούσης ζωῆς. Ἐκεῖ ὅπου «νὺξ οὐκ ἔσται ἔτι» (Ἀποκ., 22,5), ἀλλὰ συνεχὴς καὶ ἀδιάκοπος ἡμέρα, τὴν ὁποίαν φωτίζει τὸ φῶς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Διὰ τοῦτο καλεῖται ὁ ἄνθρωπος τὸν χρόνον τὸν ὁποῖον ἔχει εἰς τὴν διάθεσίν του, νά τὸν χρησιμοποιήση ἐπωφελῶς, ὡς συνιστᾶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος «θελήματι Θεοῦ τὸν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ βιῶσαι χρόνον» (Α΄ Πέτρου 4,2).
Ἡ ἐποχὴ μας χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ὑποδούλωσιν εἰς τὴν ὕλην καὶ τὴν πνευματικὴν ἀδιαφορίαν. Οἱ πλείονες τῶν ἀνθρώπων ἀσχολοῦνται μόνον μὲ τὴν ἀπόκτησιν ὑλικῶν ἀγαθῶν τὰ ὁποῖα ὅμως δέν θὰ δυνηθοῦν νά τὰ μεταφέρουν μαζὶ των ὅταν θὰ ἀπέλθουν ἐκ τοῦ ματαίου τούτου κόσμου.
Ὁ μακαριστὸς Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτης Γαβριήλ, θλιβόμενος διὰ τὴν πνευματικὴν πτῶσιν τῶν Ἑλλήνων, συνέταξε πρὸ ἐτῶν ἕν θαυμάσιον κείμενον αὐτογνωσίας τὸ ὁποῖον θεωρῶ ὅτι εἶναι λίαν ἐπίκαιρον, ἔχει δὲ ὡς ἑξῆς :
«Λαὲ ἐκλελεγμένε ἀπὸ πασῶν τῶν γενεῶν εἰς δόξαν καὶ εὐαρέστησιν τοῦ Κυρίου, ποῦ ὑπάγεις; ποῦ κατευθύνεσαι; ποῦ βαδίζεις πνευματικῶς; πορεύεσαι τὸν δρόμον τῆς ἀρετῆς ἤ ἀπάγεσαι εἰς κρημνοὺς τῆς ἀπωλείας;
Φοβοῦμαι ὅτι μᾶλλον πρὸς τὸ δεύτερον κατευθύνεσαι, καὶ ἡ προτίμησίς σου εἶναι πρὸς τὴν πλατεῖαν, πλὴν σκολιάν ὁδὸν τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀποποιεῖσαι τὴν στενήν, ἀλλ’ εὐθέως πρὸς τὴν ζωὴν ὁδηγοῦσαν.
Μετὰ ἀλγούσης καρδίας βλέπομεν εἰς τὸν τύπον καθημερινῶς φρικώδη ἐγκλήματα, φοβερὰς ἀκολασίας, ἔργα καὶ πράξεις δακρύων καὶ πέρα δακρύων ἄξια, καὶ γενικῶς «ἀκούονται ἐν ὑμῖν ἀσωτίαι οἷαι οὐδὲ ἐν τοῖς ἔθνεσιν», ὡς ἔγραφε τοῖς Κορινθίοις ὁ θεῖος Παῦλος. Πονεῖ τὰ σπλάγχνα ἡμῶν πληροφορουμένων αὔξουσαν καθ’ ἡμέραν τὴν κακίαν, πληθυνομένην τὴν ἐγκληματικότητα, ἀπωθουμένους τοὺς νόμους τῆς ἠθικῆς, ποδοπατουμένας τάς διατάξεις τῆς Ἐκκλησίας μας, μέχρι σημείου, ὥστε νά διερωτώμεθα, εἰς τὴν πηγὴν τῆς Ὀρθοδοξίας συμβαίνουν ταῦτα; εἰς τὴν χώραν τῶν φώτων τοιαύτη πνευματικὴ σκότωσις καὶ διαστροφή; Ἡ πνευματικὴ μήτηρ τῆς ἀνθρωπότητος ὑπερέβη καὶ τάς θυγατέρας εἰς ἐκτροπὴν ἀπὸ τάς παραδόσεις, τὴν συντηρητικότητα, τὸν πραγματικὸν πολιτισμόν;
Ποῦ τὰ ἁγνὰ ἤθη τῶν προγόνων; ποῦ ἡ αἰδώς; ποῦ ἡ σεμνότης τοῦ παρελθόντος αἰῶνος καὶ αὐτῆς εἰσέτι τῆς ἀπελθούσης ἡρωϊκῆς γενεᾶς τοῦ 12 καὶ 13;
Μᾶς ἐθάμβωσεν ὁ ψευδοπολιτισμός, «ἐμίγημεν τοῖς ἔθνεσι καὶ ἐμάθομεν τὰ ἔργα αὐτῶν». Νομίζομεν ἀνώτερον καὶ προοδευτικὸν κάθε ξένον πρᾶγμα καὶ ἔθιμον, ἔστω καὶ ἂν προέρχεται ἀπὸ τὴν ζούγκλαν. Ὁ συντηρητισμὸς εἰς τάς παραδόσεις τάς ἑλληνοχριστιανικάς, θεωρεῖται καθυστέρησις, τὸ θρησκεύεσθαι ὀπισθοδρομικότης, τὸ μὴ προσαρμόζεσθαι εἰς τὸν μοντερνισμόν, στασιμότης.
Λαὸς φιλόχριστος, λαὸς ἐξ οὗ ἡ Ὀρθοδοξία, λαὸς ἐξ οὗ τὸ πλεῖστον τῶν Πατέρων καὶ Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας, φέρεται σήμερον τῆδε κἀκεῖσε πνευματικῶς, ἐκλελυμένος ψυχικῶς, καὶ ἐν ἀπορίᾳ τοῦ μέλλοντος. Λαὸς τῶν ἁγνοτέρων ἄλλοτε αἰσθημάτων, τῶν ὑψηλοτέρων ἰδανικῶν, τῆς θερμοτέρας λατρείας πρὸς τὰ τῆς πίστεως καὶ πατρίδος, μένει σήμερον κενὸς τὴν καρδίαν, ψυχρὸς τὴν αἴσθησιν καὶ ἀδιάφορος πρὸς τάς μεγάλας ἰδέας.
Ἐκεῖ ὅπου ἐδοξάσθη ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, αἱρέσεις διάφοροι καὶ θεωρίαι ἀθεϊστικαὶ καταξεσχίζουν τὸν ἄρραφον τῆς Ὀρθοδοξίας χιτῶνα. Ἐκεῖ ὅπου «Μαρτύρων θεῖος χορός» καθηγίασε διὰ ποταμῶν αἱμάτων τὴν γῆν, τὴν θάλασσαν, τὸν ἀέρα, πνεῦμα δαιμονικόν, πνεῦμα ὑλιστικὸν ὀρχεῖται καὶ γαυριᾷ καὶ παραλύει τάς ψυχὰς εἰς γυμνισμούς, εἰς ἀκολασίας, εἰς ρυπαρότητας, εἰς θηριώδεις αἱματοχυσίας. Καὶ ἐκεῖ ὅπου ἡ πίστις ἡ σταθερὰ πρὸς τὸν Θεὸν ἐνέπνεε τὴν μεγάλην ἐλπίδα καὶ ἠρέμα οἱ ἄνθρωποι διήρχοντο τὸ παρόν, ἀφορῶντες μὲ γαλήνην εἰς τὸ μέλλον, τὴν σήμερον βλέπομεν κλυδωνιζομένας καρδίας, ἀγριεμένας ψυχάς, καλάμους ὑπὸ ἀνέμων σαλευομένους εἰς πᾶσαν ἀθεϊστικὴν καὶ ἀνατρεπτικὴν ριπὴν τῆς ὑλόφρονος ἐποχῆς μας.
Κατείδωλος ἡ Ἑλλὰς σήμερον ἀπὸ ναοὺς τῆς Ἀφροδίτης, κατάμεστος ἡ χώρα ἀπὸ ἐργαστήρια τῆς Κίρκης, ὑπεσκέλισαν τοὺς ἱεροὺς ναοὺς εἰς ἀριθμὸν καὶ ἐμφάνισιν, καὶ οἱ προσερχόμενοι εἰς τὰ διαφθορεῖα αὐτὰ τῆς ψυχῆς, ἀσφαλῶς περισσότεροι παρὰ εἰς τοὺς οἴκους τοῦ Θεοῦ τοὺς ἁγιάζοντας σῶμα καὶ πνεῦμα. Δέν προτιθέμεθα νά μεγαλοποιήσωμεν τὰ πράγματα. Ἐπισημαίνομεν ἁπλῶς τὴν κρατοῦσαν κατάστασιν, ὑποδεικνύομεν ταπεινῶς τάς θέσεις καὶ τὰ ἔνεδρα τοῦ ἐχθροῦ καὶ ὑψοῦμεν τὴν φωνὴν ἐκ τῆς ἐρήμου, πρὸς τοὺς ἀγαπητοὺς ἀδελφούς, εἰς προσοχήν, προσευχὴν καὶ ἀποχὴν τῆς πανταχοῦ σοβούσης ἁμαρτίας.
Αἱ παρελθοῦσαι γενεαὶ τῶν προγόνων καὶ πατέρων μας ὑστέρουν βεβαίως εἰς ἐγκυκλοπαιδικὴν μόρφωσιν, ἀλλ’ εἶχον ἀνεπτυγμένην τὴν ψυχικὴν τοιαύτην. Τοὺς διαφόρους Μασωνισμούς, Χιλιασμούς, Οὐνιτισμοὺς καὶ τόσους ἄλλους ὀθνείους – ισμοὺς τοὺς ἠγνόουν παντάπασι καὶ μόνον τὸν Χριστιανισμὸν ἐγνώριζον, τὴν Ὀρθοδοξίαν ἔζων.
Σήμερον τὴν γενεὰν μας λυμαίνονται θρησκευτικῶς καὶ κοινωνικῶς διάφοροι ἀνατρεπτικαὶ ἰδέαι, κλονίζουσαι τὴν πίστιν πρὸς τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια, ὑποσκάπτουσαι τὰ θεμέλια τῆς Πατρίδος καὶ τῆς οἰκογενείας. Καὶ μὲ τὰ ἀπατηλὰ προσχήματα τῆς ἰσότητος, τῆς ἐλευθερίας, τῆς φιλαδελφίας, κατεργάζονται τὴν ψυχικὴν ἐξαχρείωσιν, τὴν σωματικὴν ὑποδούλωσιν, τὴν πνευματικὴν ἀποχαύνωσιν.
Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀγαπητοί, ἀλλ’ ἐξ ἀδελφικῆς ἀγάπης ὁρμώμενος, ἐκ πόνου ψυχῆς ἀγόμενος, καὶ μὲ σκοπὸν ὅπως συνελθόντες ἅπαντες ἐκ τῆς σκοτοδίνης τῶν παθῶν, μετανοήσωμεν καὶ προσπέσωμεν τῷ Σωτῆρι Θεῷ, ἵνα μᾶς βοηθήσῃ καὶ ἐπανεύρωμεν ἑαυτούς, μᾶς ἐνισχύσῃ καὶ ἐπανέλθωμεν εἰς τὴν μακαρίαν κατάστασιν τῆς ἐναρέτου ζωῆς, εἰς τὸν δρόμον τῶν Πατέρων μας».
Προδρομικὴ τωόντι ἡ φωνὴ τοῦ Γέροντος Γαβριήλ πού περιπαθῶς ἠγάπησε τὸν εὐλογημένον αὐτὸν τόπον καί ὑπέρ αὐτοῦ ἀρκούντως ἔπαθεν.
Ἀδελφοί μου.
Μόνον πλησίον τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος εὑρίσκει ἀνάπαυσιν καὶ γνησίαν ἐλευθερίαν. Μὲ τὸν Χριστὸν εἰς τὴν ἐπίγειον πορείαν μας μεταφέρομεν τὸν οὐρανὸν εἰς τὴν γῆν. Κάθε νέον ἔτος προστίθεται ὡς εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ μᾶς δίδει μίαν ἐπὶ πλέον εὐκαιρίαν στροφῆς πρὸς τὰ ἄνῳ, μίαν εὐκαιρίαν ἀνυψώσεώς μας ἐκ τῶν γηΐνων πρὸς τὰ ἐπουράνια. Μόνον ἔτσι θὰ καλυτερεύση ὁ κόσμος καὶ ἡ πατρὶς μας θὰ εἴδη καλλιτέρας ἡμέρας.
Ὁλοκαρδίως εὔχομαι ὅπως τὸ νέον ἔτος εἶναι εὐλογημένον, εἰρηνικόν, πλῆρες ἀγαθῶν, πνευματικῆς προόδου καὶ μετανοίας.
Διάπυρος ὑπὲρ πάντων ὑμῶν εὐχέτης πρὸς Κύριον.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
Πειραϊκή Εκκλησία
Εκκλησία της Ελλάδος
Τηλεοπτικός Σταθμός 4Ε
Λυδία Φιλιππησία
